اسلام و محیط پیدایش آن؛ گسست و پیوست

نظرها

• امیرخلیلی

  ۱۸ مهر ۱۳۹۲، ۲۳:۱۱

  با درود آقای اشکوری برای اثبات نظریات خود در این نوشته هیچ سند معتبری ارائه ندادند. از قرن 7 به حز سکه های از معاویه و عبدالملک مروان و چند سنگ نبشته از این دوخلیفه سند دیگری در دست نیست. تمامی اطلاعات ما از این قرن از طبری و نویسندگان عرب قرن 8 و 9 است. طبری و این نویسندگان عرب نیز سندی برای تائید گفتار خود به حواننده نداده اند. این نویسندگان ایرانی و عرب ادعا می کنند که این اخبار از قرن 7 (تاریخ قران و خلفای راشدین ) را از دیگران شنیده اند ( تاریخ شفاهی). تاریخ شفاهی اعتبار زیادی ندارد. برای اطلاع بیشر از چگونگی تاریخ شفاهی نگاه کنید به این نوشته: http://www.chubin.net/?p=8097 ------ پاسخ: با سپاس از شما. من البته نظریات خاصی ارائه نکرده‌ام (حداقل در این قسمت) تا به ارائه اسناد مورد نظرتان نیازی باشد. آنچه در متن و پانوشته ها گفته‌ام گردآوری روایات مختلف در باب پاره ای مباحث دین شناسی و البته تحلیلی از آن‌ها بر وفق دیدگاه و تفسیر خودم از این موضوعات است. با این همه مستندات عقلی و نقلی لازم را در حد ممکن ارائه داده‌ام. اما گویا مدعای شما این است که می‌بایست از اسناد مکتوب و یا باستان شناسی صدر اسلام و قرن نخست هجری اتخاذ سن می‌کردم. اما در این مورد چند نکته قابل ذکر است: اولا-من در مقام اثبات واقعیت و یا عدم واقعیت تاریخی شخص محمد و یا وقوع اسلام و یا وثاقت باسنتان شناسی قران و یا تعیین میزان اعتبار منابعی چون طبری نبوده‌ام تا محتاج سند و مدرکی از آن زمان باشم، موضوع گفتار من تحلیلی از «اسلام واقعا موجود» کنونی است که قدمت چهارده قرن دارد و حداقل عموم مسلمانان و پژوهشگران (اعم از مسلمان و غیر مسلمان، شرقی و غربی) چنین می‌پندارند و چنین می‌کنند. اگر هم مدعای شما وجهی داشته باشد، مربوط می‌شود به سطح دیگری از بحث. ثانیا-این مدعا که چون تاریخ اسلام برآمده از اقوال شفاهی دو قرن نخست است و ما از قرن اول تقریبا اسناد مکتوبی در دست نداریم، پس، این مجموعه عظیم به کلی بی اعتبار است و باید به کناری نهاد، به کلی بی اعتبار است چرا که نه معقول است و نه مقبول. گرچه در مجال کنونی نمی‌توان پاسخ‌هایی حلی ارائه داد (بماند برای وقتی دیگر) اما به عنوان پاسخ نقضی عرض می‌کنم اگر چنین باشد، پس باید تمام تاریخ بشر (به ویژه تاریخ عمومی) را به کناری نهاد و به دریا ریخت چرا که تاریخ به ویژه تاریخ باستان و حتی تا حدود پانصد سال قبل تمام اقوام و ملل غالباً برآمده از اقوال شفاهی مردمان است که بعدها (چه بسا قرن‌ها بعد) به وسیله نویسندگان و کاتبان (غالباً حکومتی و درباری که منطقاً چندان معتبر و موثق نیستند) نوشته و تدوین شده و تازه پس از آن نیز دچار انواع تحریف و دگرگونی‌های عمدی و سهوی شده‌اند. از باب مثال اگر چنین باشد، تمام تاریخ مکتوب ایران از عصر باستان (پیشاتاریخ تا پایان ساسانی) و پس از آن نیز مطلقا بی اعتبار است و چند سنگ و گل نبشته و حتی باسنتان شناسی‌های قابل توجه نیز در حدی نیستند که تصویری معقول از تاریخ ایران باستان ارائه دهند. تاریخ پس از اسلام نیز (حداقل دو قرن اخیر) کم و بیش همین گونه‌اند. ثالثا-در هرحال به رغم همه اما و اگرها و شبهات ستبری که در باب وثاقت منابع موجود از تاریخ عمومی جهان و ایران و از جمله اسلام، برای درک گذشته های دور و نزدیک و جدا کردن سره و ناسره البته به طور نسبی، راهی جز اعتماد به همین منابع بازمانده از روزگاران کهن نداریم. اگر شما راهی دیگر می‌شناسید بفرمایید. بیفزایم نظریات تازه و جدیدی که برخی محققان نورسیده آلمانی حول دعوی برساختگی شخصیت محمد و ظهور اسلام و چگونگی تدوین منابع اسلامی در قرون نخست اسلامی عرضه کرده‌اند، با پرسش‌ها و چالش‌های عظیمی مواجه اند و در واقع تا این لحظه چندان سست اند که قابل اعتنا نیستند و بعید می‌دانم حتی به مقبولیت نسبی هم برسند و افکار پژوهشگران جدی را به خود جلب کنند. اشکوری

• مهرای ساغشکی

  ۱۹ مهر ۱۳۹۲، ۱۶:۰۳

  به نظر میرسد دور جدیدی از نقدهای اسلام در راه است. ولی دو نکته مهم برای من شبهه ایجاد کرده امیدوارم جناب اشکوری پاسخ داده و اصلاح کنند. 1- اشاره بین النهرین که ترجمه تحت لفظای گاهی بکار میبرند یعنی میان رودان یا میان دو رود، به نظر نمیرسد در قرن ظهور اسلام عرب زبان حضوری تمدنی در آنجا دارا بودند. این سرزمین قرنها بجز مدت کوتاه سلوکی بالغ بر هزار سال تحت اثیر فرهنگ و تمدن ایارنی بود و زبان انجا هم ایرانی و بابلی و اکدی و سومری و آرامی و سریانی و امثالهم بود یعنی فرهنگ و تمدنی مرکب داشته با پیشاپیشی فرهنگ و زبان ایرانی. 2- اصطلاح فرهنگ و تمدن عربی-اسلامی خیلی عجیب و غریب است. این نعل وارنه است یا همزمان به میخ و نعل زدن؟! چرا همین ادعای شما بطلان تمدن اسلامی رغم خواهد زد و نشان میدهد مثلا محمود غزنوی نه آن غلام زاده ترک فارسی دوست و فارسی گستر بوده و بلکه مزدور اعراب بود که هند را به توبره میکشیده! سوال مهمی دارم، آیا اصلاح دین اسلام درست است یا مذاهب اسلامی. چرا بعد از فوت پیامبر اسلام به نظر دیگر دین واحدی نبوده و این مذاهب اسلامی در جریانست و هر کس ادعای حق دارد و دیگری باطل؟! ------ پاسخ: درود بر شما و سپاس از اظهار نظرتان. در مورد نکته اول. بر اساس منابع موجود اعراب (یعنی سامی تباران و عرب زبانان) از روزگار کهن در نواحی مختلف بین‌النهرین بوده‌اند. کهن‌ترین آنان اکدّأی ها هستند و آخرین آن‌ها اعراب حیره که با فرمانروایی «آل منذر» در این ناحیه می‌زیستند و البته دست نشانده شاهنشاهشی ساسانی بودند و به «تمدن حیره» شهرت دارد. در مورد نکته دوم. اعتراف کنم که مرادتان را در نیافتم. یعنی نفهمیدم که چرا اصطلاح «تمدن عربی –اسلامی» خیلی غریب و عجیب است. تمدن عربی است چرا که اعراب بنیادگذار و بلنی اولیه آن بوده‌اند و اسلامی است به دلیل این که مسلمانان بانی و حامل و مروج آن بوده‌اند. نیز اشارت به سلطان محمود غزنوی را درنیافتم. در مورد نکته سوم. هر دو اصطلاح درست است. دین اسلام همان دینی است که در قرن نخست هجری پایه گذاری و تثبیت شده و از همان اوایل نیز در درون آن جریان‌های فکری-سیاسی و از قرن دوم به بعد مذاهب فقهی و نحله های کلامی و فرقه ای پدید آمنده اند. این دو در تعارض با هم قرار ندارند تا ناگزیر یکی را برگزینم. اختلافات فرقه ای و مذهبی نیز ربطی به کلیت دین اسلام ندارد و نافی آن نیست. رابطه فرقه‌ها و مذاهب با اسلام، رابطه جزء و کل است. اگر کلی به نام اسلام وجود نداشته باشد منطقاً جزوی از آن نیز وجود نخواهد داشت. در هرحال پیرو هر مذهبی و فرقه ای اول خود را مسلمان می‌داند و بعد پیرو فرقه خاص. اشکوری

• یک کاربر ساده

  ۱۹ مهر ۱۳۹۲، ۱۹:۵۲

  اگر منابع و ماخذ‌های اسلامی را گرد هم آوریم، داستان‌ها و قصه‌های غلو آمیز را بکناری گذاشته و رویداد‌ها و حوادث شرح داده شده را به حسب زمان،مکان و افراد اشاره شده ایی چون محمد، علی‌ و...را از زاویه تاریخ شناسی‌ علمی‌ و حوادث اتفاق افتاده، (نه روایت‌های غیر قابل اثبات)، مورد تحقیق و پژوهش قرار دهیم، خواهیم دید که شهر ها، رویدادهای گفته شده در زمان‌های مشخص (که معمولا صدها سال با هم تفاوت دارند)، و افرادی که افسانه وار از آنها بنام پیغمبر و امام نام میبرند ، هرگز وجود خارجی‌ نداشته و افسانه سازی عوام و توده‌های یک کلاغ چهل کلاغ گوی عرب زبان و قشر کاسب روحانی اسلامی است. تشابه اسلام با یکی‌ از فرقه‌های ارتدکسی یهودی بسیار زیاد است, خصوصا در زمینه حجاب (زن‌هایشان از کلاه گیس یا دستمالی برای پوشاندن مو خود استفاده میکنند)، الله نامی‌ عبری برای خداوند، علی‌ سوپرمنی از نژاد عیسی مسیح (اگر مسیحیت را دنباله رو یهودیت اصلاح شده و امانیست بدانیم)، مهدی همان مایشأ موعود و... البته منابع و ماخذ‌های کتبی وجود دارد که قابل دسترسی‌ برای همگان نیست، فرقه‌ها و آیینی‌ها مسلمان نمایی چون دروزی‌های لبنان، علوی‌های سوریه، اسماعیلی‌های پاکستان، صوفی ها_دراویش و شعبات مختلف آن در ایران و خاورمیانه و... در مدار بسته فرقه ایی خود، سرمگویی دارند که اگر چند درواقع برای سر کار گذاشتن عوام الناس است ولی مسلماً گوشه ایی از حقایق مربوط به ذات اسلام اولیه،پیدایش و تکوین آن در طول تاریخ، شرح و نقش افرادی چون خدیجه، سلمان فارسی‌، کشیشی بنام بحیرا، یهودیانی چون عبدالله ابن سبا و ابوبکر اولین خلیفه راشدین، چرایی مهاجرت قبیله یهودی حمیر از یمن به عراق و تدوین مذهب شیعه و...در نوشتجات خود دارند که میتواند اسرار تاریخی قلمداد شود، آنگونه که اگر این پرده بر افتد ، نه تو مانی و نه من ! ------ پاسخ: با تشکر. پس در انتظار تحقیقات بدیع شما می‌مانیم شاید «این از پرده برافتد» و «نه تو مانی و نه من»! اشکوری

• محمد سبزی‌فروشان

  ۲۲ مهر ۱۳۹۲، ۱۴:۲۲

  به نظر میرسد نویسنده این مقاله از تحلیل عناصر و اجزا فرهنگ عربی مانند زبان و انصاب و اصنام عربی دوری می‌کند و در یک مسیر بسته در حال دور زدن است و با کنار نهادن الله (که از انصاب سنگی در شهر مکه است) و جایگزین کردن آن با واژه خداوند (که مفهومی غیر مادی ایرانی است با پیشینه‌ای بسیار دورتر از انصاب عربی) فضای قابل باوری از پدیده اسلام بسازد در شهرها و مراکز تجمع شبه جزیره عربستان اصنام انصاب بسیاری بوده‌اند که مردمان هر قبیله‌ای به یکی از آنها گرایش داشته و متعصبانه می‌پرستیدند اصنام عربی بر خلاف بت‌های شرق و شرق‌دور نمای شبه انسانی ندارد بلکه گاهی تخته سنگی یا قسمتی از کوهی صنم بوده است (کلمه بت پارسی است از واژه بودا ساخته شده‌است) در این زمینه می‌توانید به کتاب اصنام عربی مراجعه کنید الله این مکعب سنگی نیز یکی از آنهاست. هر یک از این صنم‌ها پرده‌داری نیز داشته‌اند گویا پرده‌دار کعبه از قبیله و خانواده محمد بوده‌است. دین اسلام نیز از ابتدا رویکردی دیگر گون داشته است. از آنجا که شیوه پیروان محمد بر غارت و خشونت و کشتن استوار بوده و هست. تسلیم شدگان در برابر خود را مسلم می‌نامند، مسلم و مسلمان هم با تسلیم از یک ریشه هستند. ایمان و مومن نیز با امان خواستن همریشه‌اند معنای آنها پناه جستن از شر دشمن در دامان خود اوست مسلمان نقد الله، قرآن و محمد را برنمی‌تابند از این رو منتقد رادیکال اسلام، در میان عرب‌زبانان حتی در میان عرب‌های غیر مسلمان بسیار کم و نادر است. ------- پاسخ: با درود و سپاس از شما، یکم. در مورد این دعوی که «الله از انصاب سنگی در شهر مکه است» و گویا این بت همان «مکعب سنگی» یعنی کعبه می‌باشد، باید عرض کنم که چنین نیست و حداقل من تا کنون در هیچ منبعی ندیده‌ام و اگر شما در جایی ملاحظه کرده‌اید منبع کامل آن را بفرمایید. تا آنجا که در منابع موجود آمده «الله» در جاهلیت نام خدای یگانه و آفریدگار بوده و از این رو یکتاپرستانی چون مسیحیان و یهودیان نیز از همین عنوان استفاده می‌کردند. در برابر الله «اله» قرار داشته که جمع آن «آلهه» است. بت پرستان شبه جزیره به الله به عنوان خدای صانع اعتقاد داشته‌اند و قران هم بدان اشاره می‌کند ولی آنان به الهه‌ها نیز باور داشتند و آنان را «شفعاء» (واسطگان) بین خدا و خلق تصور می‌کردند. کعبه نیز هرگز نام بتی نبوده است. در هرحال الهه‌ها معادل بتان (اصنام) اند نه الله. درست است که بت از بوداست (البته به قولی) اما از دیرباز در ترجمه های فارسی صنم به بت ترجمه شده است. خدا و خداوند در زبان ایرانی با الله متفاوت است اما به هرحال از دوران ترجه تا کنون در ترجمه فارسی الله از این معادل استفاده شده است. با این همه مهم این است که، حتی با فرض دعوی شما، الله در قرآن اسلام دچار تحول معنایی مهمی شده که در متن نوشتار نیز بدان اشاره است. دوم. «شیوه پیروان محمد بر غارت و خشونت و کشتن استوار» نبوده و نیست؛ هرچند در تاریخ اسلام (البته کمتر از یهود و مسیحیت)، به دلایل مختلف، جنگ و خشونت‌هایی نیز رخ داده و می‌دهد. سوم. ظاهراً قرار نیست سخنی سنجیده و از سر تحقیق و دانش گفته شود وگرنه در هیچ لغتی و منبعی «اسلام» به معنای تسلیم در برابر آدمیزاد نیست. معنای درست اسلام همان است که در متن آورده‌ام. قابل توجه شما در اندیشه اسلامی از قضا تسلیم مؤمنان در برابر هر انسانی (ولو پیامبر) شرک است و کفر. در قرآن بارها و بارها هر نوع سلطه طلبی و جباریت برای نبی نفی شده است. اگر دعوتی به تسلیم شده در برابر اوامر و نواهی الهی است نه امیال شخصی نبی. چهارم. ایمان هم درست است که از امان یافتن و در امان بودن است اما ایمان در زبان دین اسلام بدان معناست که مؤمن بودن به الله به مثابه روح و جان هستی موجب در امان بودن از هر نوع شر و فساد و بیداد و تباهی است نه در امان آدمیان اعم از مؤمن و غیر مؤمن. متعلق ایمان خداوند است نه انسان. پنجم. درست می‌فرمایید متأسفانه عموم مسلمانان نقد رادیکال از دین را بر نمی‌تابند و لازم است اینان تحمل خود را افزایش دهند اما یکی از راه‌های این تحمل افزایی ارائه نقدهایی واقعاً نقد است و با زبان و بیان انسانی و جذاب باشد وگرنه استفاده از زبان تند و خشونت زا و ایجاد کننده کینه و نفرت نه تنها سودی ندارد بلکه نتیجه عکس می‌دهد. بین نقد رادیکال و ادبیات رادیکال و نفرت آفرین و بدتر همراه با توهین و تهمت فرق فارقی وجود دارد. اشکوری.

• امیرخلیلی

  ۲۳ مهر ۱۳۹۲، ۱۳:۱۲

  با درود آقای اشکوری ، از یک طرف عنوان مقاله شما " اسلام و محیط پیدایش آن؛ " است و ازطرف دیگر اشاره می کنید که به سند احتیاجی نیست: " تا محتاج سند و مدرکی از آن زمان باشم، موضوع گفتار من تحلیلی از «اسلام واقعا موجود» کنونی است " و ادامه می دهید که پایه مقاله : " گردآوری روایات مختلف در باب پاره ای مباحث دین شناسی " است. اینجا حق با شما است: فرقی است بین دین شناسی و تاریخ شناسی. برای باز سازی تاریخ اسلام احتیاج به سند است ، اما برای شناخت دین اسلام ( دین شناسی )، به عقیده شما، روایت ها کافی است. اما روایات ها اسطوره اند( دروغ)، یا به زبان ادبی، داستان های هزار و یک شب. اشکال اینجا است که خیلی ها به این اسطور ه های که شما در مقاله خودتان مطرح کردید باور دارند و آنها را حقیقت می دانند. یک محقق باید حتی برای تحلیل " اسلام واقعا موجود " از پخش شایعه ها خوداری کند و در نهایت ما هم باید روزی برای بازسازی "محیط پیدایش " اسلام از متد علمی تاریخ شناسی استفاده کنیم.

• یک کاربر ساده

  ۲۳ مهر ۱۳۹۲، ۱۳:۵۹

  *** البته برای ما که انواع گوناگون اسلامگرایان سیاسی را در طول این سالها می‌شناسیم، جای حیرت و تعجب نیست ! جای تاسف در اینست که وقتی‌ حقایق تاریخی در مورد اسلام اولیه بر همگان آشکار شود، نه شما هستید و نه من در این پهنه هستی‌ !

• احمد

  ۲۳ مهر ۱۳۹۲، ۱۷:۵۲

  آقای اشکوری باید از شما تشکر کرد که در معنای واژه‌های اسلام و ایمان خدشه نیاورده و نظر آقای س.ف را تایید کردید ا بنظر می‌رسد آنطور که آقای س.ف نوشته‌اند شما این عناصر یعنی اصنام، انصاب، و زبان عربی را نادیده گرفته و به معماری اسلام برساخته خود ادامه می‌دهید. و از شواهد قطعی در رفتار رسول‌الله و اصحاب او هیچ نمی‌گویید و سوره‌ها و آیات قرآن را نادیده گرفته تئوری خود را بسط می‌دهید. همانطور که س.ف نوشته است اختلاط واژه‌ بت با اصنام و انصاب و وثائق عربی کار کسانی است که برساختن و تفسیر اسلام پیشه آنان است همینطور است در مورد واژه‌های الله و خداوند. شما به کتاب اصنام عربی مراجعه کنید در آنجا می‌توانید بجز الله با سایر اصنام عربی نیز آشنا شوید. واژه‌ها در منشاء خود مفاهیمی را بردوش گرفته‌اند و در بستر زمان آن را به ما می‌رسانند اینکه ما بخواهیم آنها را همسان کرده و ترگمانی بدلخواه بسازیم نشان از ابداع و نوع‌آوری بشیوه من‌درآوردی دارد. اینکه تمام آیات کلام‌الله را بکناری نهاده و بدلخواه آنهایی را که می‌خواهیم عرضه و تفسیر کنیم دور از انصاف است در مورد خشونت دها آیه وجود دارد مثلا آیه ۷۴ سوره النسا

• تیرداد

  ۲۳ مهر ۱۳۹۲، ۱۸:۰۳

  جناب آقای اشکوری با تشکر از شما و رادیو زمانه که چنین فرصتی را فراهم کرده‌اند می خواستم بپرسم که آیا روشنفکران دینی ایرانی هیچ توجه کرده‌اند که دین اسلام برای اهالی مکه بوده‌است با شاید حداکثر عربستان. و کاربرد آن برای اعراب این بوده‌است که به دیگران تاخته وآنها را تحت اختیار خود گرفته و غنیمت و جزیه بستانند لابد می‌گویید دلیل بیاورم. این‌ها هم آیات الهی: سوره ابراهیم، آیه 4 وَمَا أَرْسَلْنَا مِن رَّسُولٍ إِلَّا بِلِسَانِ قَوْمِهِ لِيُبَيِّنَ لَهُمْ ۖ فَيُضِلُّ اللَّـهُ مَن يَشَاءُ وَيَهْدِي مَن يَشَاءُ ۚ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ما برای هیچ قومی پیغمبری نفرستادیم بغیر از پیغمبری که به زبان آنان سخن بگوید. سوره النحل (زنبور)، آیه 36 وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِي كُلِّ أُمَّةٍ رَّسُولًا أَنِ اعْبُدُوا اللَّـهَ وَاجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ ما برای هر جامعه ای رسولی فرستاديم، می گفت: "خدا را بپرستيد و از پرستش هرگونه بتی اجتناب کنيد سوره یونس، آیه 47 وَلِكُلِّ أُمَّةٍ رَّسُولٌ ۖ فَإِذَا جَاءَ رَسُولُهُمْ قُضِيَ بَيْنَهُم بِالْقِسْطِ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ برای هر امتی رسولی است که هرگاه آن رسول آید و حجت کند، حکم به عدل خواهد شد و هیچکس ستم نخواهد دید.   سوره الشعراء (شاعران)، آیه 195، 198، 199 بِلِسَانٍ عَرَبِيٍّ مُّبِينٍ، وَلَوْ نَزَّلْنَاهُ عَلَىٰ بَعْضِ الْأَعْجَمِينَ، فَقَرَأَهُ عَلَيْهِم مَّا كَانُوا بِهِ مُؤْمِنِينَ 195 و آن (قرآن) به زبان فصیح عربی آمد 198 و اگر آن را برای مردمی که عربی نمیدانند نازل میکردیم،199 محال بود که آن را بفهمند و به آن ایمان بیاورند.   سوره سجده، آیه  3 أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَاهُ ۚ بَلْ هُوَ الْحَقُّ مِن رَّبِّكَ لِتُنذِرَ قَوْمًا مَّا أَتَاهُم مِّن نَّذِيرٍ مِّن قَبْلِكَ لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ ای محمد قرآن را برای قوم تو فرستادیم چون پیش از تو رسولی برای آنها نیامده بود تا تو بر آنان رسولت کنی و شاید که هدایت شوند.   سوره انعام، آیه 92 وَهَـٰذَا كِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ مُبَارَكٌ مُّصَدِّقُ الَّذِي بَيْنَ يَدَيْهِ وَلِتُنذِرَ أُمَّ الْقُرَىٰ وَمَنْ حَوْلَهَا ۚ وَالَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ يُؤْمِنُونَ بِهِ ۖ وَهُمْ عَلَىٰ صَلَاتِهِمْ يُحَافِظُونَ، اين نیز كتاب آسمانی مباركی است كه ما نازل كرده‌ايم، تصدیق کنندهٔ كتب آسمانی پيشين. باشد كه به مهم ترين جامعه (مکه) و به مردم حوالی آن هشدار دهی. آنان كه به آخرت ايمان دارند، به اين (كتاب) ايمان می آورند و نمازها (ارتباط با خدا) را به جا می آورند. سوره انعام (چهارپایان)، آیه 130 يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ أَلَمْ يَأْتِكُمْ رُسُلٌ مِّنكُمْ يَقُصُّونَ عَلَيْكُمْ آيَاتِي وَيُنذِرُونَكُمْ لِقَاءَ يَوْمِكُمْ هَـٰذَا ۚ قَالُوا شَهِدْنَا عَلَىٰ أَنفُسِنَا ۖ وَغَرَّتْهُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَشَهِدُوا عَلَىٰ أَنفُسِهِمْ أَنَّهُمْ كَانُوا كَافِرِينَ ای جن‌ها و انسان‌ها، آيا از ميان خود رسولانی دريافت نكرديد كه آيات مرا برايتان خواندند و شما را دربارهٔ ملاقات اين روز هشدار دادند؟ آنها خواهند گفت: "ما عليه خود شهادت می دهيم." آنها كاملاً سرگرم زندگی دنيوی شدند و عليه خود شهادت خواهند داد كه كافر بودند   سوره فصلت (جزییات)، آیه 3 كِتَابٌ فُصِّلَتْ آيَاتُهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لِّقَوْمٍ يَعْلَمُونَ کتابی آسمانی که آيات آن با تمام جزئيات بیان شده است، در قرآنی عربی، برای مردمی که عربی می دانند   سوره یوسف، آیه 2 إِنَّا أَنزَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لَّعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ ما آن را قرآنی به زبان عربی نازل كرده ايم، تا شما بفهميد نظایر این را در چندین نقطه دیگر در قرآن میتوان یافت مثل: سوره رعد، آیه 37 سوره طه، آیه 113 سوره الزمر، آیه 28 سوره الزخرف، آیه 3 و آیه 44 سوره الاحقاف، آیه 12 سوره النمل سوره توبه، آیه 128

• امیرخلیلی

  ۲۳ مهر ۱۳۹۲، ۲۰:۲۰

  آقای اشکوری : "مگر این که بگوییم دستاوردهای فرهنگی و تمدنی دین اسلام در قیاس با روزگار پیشین اعراب در آستانه ظهور اسلام بیشتر بوده و تحولات تمدنی بیشتری در شبه جزیره رخ داده که البته یک واقعیت تاریخی است، " امایک " واقعیت تاریخی " دیگر نیز مسیحی بودن اعراب شبه جزیره عربستان در قرن شش و هفت میلادی است. باستان شناس آلمانی ، Barbara Finster ، که اوائل سال های 90 ( قرن گذشته ) برای پژوهش فرهنگ قبل از اسلام شبه جزیره عربستان به این سرزمین سفر کرده بود اشاره می کند که عرب ها شبه جزیزه عربستان در قرن ششم و هفتم ،بر خلاف نظریه شرق - و اسلام شناسان سنتی، پیرو شعب های مختلف دین مسیحیت ( ارتودوکسی، نستوری، Monophysitism) بودند. بخصوص دین مسیحیت در شهر تهامه در جنوب غرب شبه جزیره عربستان، در جزیره ” جرزفرسان “ در دریای سرخ، در کناره های خلیج فارس و در عمان بین اعراب اشاعه داشته است. باستان شناس آلمانی ادامه می دهد که باستان شناسان عرب در سال های 80 قرن گذشته در شرق شبه جزیره عربستان، در سواحل خلیج فارس، در شهر “جبیل” یک کلیسا را حفاری کردند، اما این باستان شناسان ،به نقل از Finster ، تا به امروز نتایج تحقیقات خود را منتشر نکردند و به نظر هم نمی رسد که این تحقیقات را بتوانند منتشر کنند. شرکت نفتی “ARAMCO” چندین عکس و یک گزارش از این کلیسا را در احتیار باستان شناس آلمانی قرار داده است. خانم Finster در خاتمه مقاله خود ادعا می کند که در خیلی موارد می بایست شرق شناسان نظریات خود را در رابطه با شبه جزیره عربستان تغییر دهند. برای دیدن عکس کلیسا در قرن 6 و 7 در شبه جزیره عربستان نگاه کنید : http://www.chubin.net/?p=4295