کانون نویسندگان ایران خواهان نفی کامل و بدون قید و شرط سانسور شد

کانون نويسندگان ايران با انتشار بيانيه‌ای به وضعيت سانسور در ايران و وعده‌های علی جنتی، وزير ارشاد و فرهنگ اسلامی در اين‌باره پرداخت و اعلام کرد که "بساط سانسور در هر شکل و اندازه باید برچیده شود".

کانون نويسندگان ايران در بيانيه خود رويکرد دولت جديد ايران در مورد سانسور را "اتفاقی نو" ندانسته و گفته است: "در سه دهه اخیر هر بار که دولتی جایگزین دولت دیگری شده است روند چاپ و انتشار کتاب، چون بسیاری از تنگناهای فرهنگی و اجتماعی، مدتی در قالب طرح‌ها و پیشنهادهای مختلف موضوع مصاحبه‌های دست‌اندرکاران وزارت ارشاد و مقالات و اخبار روزنامه‌ها شده است، بی‌آن‌که عملا پی‌آمدی جدی در بازداری از سانسور داشته و مشکلی از مشکلات انبوه و دیرینه نویسندگان و هنرمندان را حل کرده باشد."

به‌گفته کانون نويسندگان ايران، سانسور در این سال‌ها با افت‌وخیزهایی همراه بوده، اما همواره "پابرجا، پی‌گیر و روزافزون برای دولت و کسانی‌که از وجودش نفع می‌برند"، نقش خود را ایفا کرده است.

بيانيه، کابينه جديد حسن روحانی را از اين رويکرد مستثنی ندانسته و پيشنهاد وزير ارشاد مبنی بر اين‌که چاپ کتاب آزاد اما توزیع آن منوط به اجازه وزارت ارشاد است را "خصوصی‌سازی سانسور" عنوان کرده است.

بيانيه آورده است: "این ایده گر چه ناشران و نویسندگان حکومتی را خوش می‌آید اما بیشتر ناشران که در این طرح ناگهان خود را در کسوت سانسورچی یافتند و سرمایه خود را در خطر، از در مخالفت با آن در آمدند."

کانون نويسندگان ايران گفته است: "اساس این‌گونه طرح‌ها بر حفظ سانسور و نظارت حکومتی بر آثار نویسندگان و هنرمندان گذارده شده است. سانسوری که حتی بر اصل‌های ۲۴ و ۲۵ قانون اساسی پا می‌گذارد؛ سانسوری که چارچوب‌ها، معیار‌ها و مواردش نیز کاملا روشن نیست و بسته به قدرت‌گیری جناحی از حاکمیت و شرایط روز جامعه، سمت‌وسو و حدودش تغییر می‌کند. (توقیف روزنامه بهار نمونه تازه آن است) با این حال اصل آن همواره بر جامعه سیطره داشته و حاکم بوده است."

کانون نویسندگان ایران تأکيد کرده است، نفی کامل و بدون قید و شرط سانسور را متضمن حق اولیه شهروندی، حق آزادی بیان، دانسته و اعتلای فرهنگی جامعه را در گرو آن می‌داند.

کانون نویسندگان ایران ضمن استقبال از "هر طرح عملی و هر پیشنهادی که بتواند گشایشی مثبت در کار چاپ و انتشار آثار نویسندگان و هنرمندان ایجاد کند"، گفته است: "تنها قانونی که می‌تواند جلوی سانسور را بگیرد غیرقانونی کردن سانسور است... گذاردن هر «اما»، «اگر» و «مگر» در راه آزادی بیان در حکم تعبیه پلکانی است تا حکومت‌ها و صاحبان قدرت از آن بالا روند و بر آزادی بیان جامعه تسلط یابند."

آذرماه سال گذشته نيز یک‌صد نویسنده ایرانی با انتشار بيانيه‌ای خواهان لغو مجوز انتشار کتاب از سوی وزارت ارشاد و کلیه‌ مقررات و قوانین مربوط به آن شده بودند.

اين نویسندگان، شاعران و مترجمان ایرانی با اعلام این‌که نویسندگان باید بتوانند آزادانه بیندیشند و حاصل اندیشه و هنر خود را آزادانه عرضه کنند تأکید کرده بودند: "حق مردم است که فارغ از هرگونه سانسور و فشار حکومتی به آثار ادبی، هنری و اطلاعات دسترسی پیدا کنند و خود به داوری و نقد بپردازند."

امضاکنندگان متن یاد شده، ایران را از معدود کشورهایی دانستند که در ابتدای قرن بیست‌ویکم هنوز هم نویسندگانش مجبورند برای نشر آثار خود، از دولت "مجوز چاپ" بگیرند.