تصويب قطعنامه سازمان ملل درباره نقض حقوق بشر در ايران
مجمع عمومی سازمان ملل قطعنامه آبانماه کمیته سوم مجمع عمومی اين سازمان درباره نقض حقوق بشر در ايران را به تصويب رساند و از وعدههای دولت جديد ايران در اين زمينه استقبال کرد.
مجمع عمومی سازمان ملل روز چهارشنبه ۲۷ آذرماه (۱۸ دسامبر) قطعنامهای عليه نقض حقوق بشر در ايران بهتصويب رساند و در همين حال از وعدههای حسن روحانی، رئيسجمهور ايران برای بهتر شدن وضعيت حقوق بشر، استقبال کرد.
به گزارش رويترز٬ اين قطعنامه با ۸۶ رأی موافق و۳۶ رأی مخالف در سازمان ملل بهتصويب رسيد.
اين قطعنامه پيش از اين در ۲۸ آبانماه (۱۹ نوامبر) توسط کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل بهعنوان قطعنامه پیشنهادی در ارتقاء و پاسداری از حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران به تصویب رسيده بود.
این قطعنامه با استقبال از تحولاتی که با روی کار آمدن حسن روحانی به ریاست جمهوری در ایران رخ داده، ادامه نقض حقوق بشر در این کشور را محکوم کرده است.
مجمع عمومی سازمان ملل از وعدههای انتخاباتی حسن روحانی در زمینه حقوق بشر بهویژه در مورد “حذف تبعیض علیه زنان و اقلیتهای قومی، ارتقاء آزادی بیان و اندیشه”، و همچنین پیشنهاد وی در مورد تدوین “منشور حقوق شهروندی” استقبال کرده است.
در این قطعنامه ضمن ابراز نگرانی نسبت به افزایش تعداد اعدامها در ایران از دولت حسن روحانی خواسته شده تا این “نگرانیهای اساسی” را مورد بررسی قرار دهد و “بهطور کامل به تعهدات حقوق بشری خود، چه در قوانین و چه در عمل احترام بگذارد.”
قطعنامه همچنین از ایران خواسته است تا به “قطع اعضاء بدن، شلاق، کور کردن و سایر اشکال شکنجه و دیگر رفتارها یا مجازاتهای بیرحمانه، غیرانسانی، یا خفتبار” و “اعدام در برابر دیدگان مردم و اعدامهایی که خارج از چارچوب پیمانهای بینالمللی اجرا میشوند” پایان دهد.
قطعنامه تصویبشده همچنین بر ارتقاء حقوق زنان در ایران تأکید کرده و خواهان مشارکت دادن زنان در مقامهای تصمیمگیرنده و رفع تمامی محدودیتها بر سر حق تحصیل آنها شده است.
این قطعنامه همچنین از روند غیردمکراتیک انتخابات در ایران بهدلیل محرومیت زنان از کاندیدا شدن و فرسایش بیشتر فضای دمکراتیک برای فعالیتهای سیاسی پیش از انتخابات، انتقاد کرده است.
در این قطعنامه همچنین از آزادی برخی از زندانیان عقیدتی استقبال شده و آزادی همه کسانی که بهدلیل مذهب خود، بیان نظرات خود، برگزاری تجمعات مسالمتآمیز و مشارکت در اعتراضات مسالمتآمیز در زمینههای مختلف، “خودسرانه دستگیر و بازداشت شدهاند”، خواسته شده است.
محمد خزاعی، نماینده دائمی ایران در سازمان ملل، آبانماه در سخنانی در کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل اين قطعنامه را “سیاسی” و “غیرسازنده” خوانده و در همين حال گفته بود جمهوری اسلامی ایران متعهد به همکاری با سازوکارهای سازمان ملل برای بهبود وضعیت حقوق بشر است.
احمد شهید٬ گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران نيز در همان زمان به کمیته سوم سازمان ملل از افزايش اعدامها در ايران، در يک سال و نيم گذشته گفته و تأکيد کرده بود که پيشينه حقوق بشری ایران نباید بهدليل وعدههای حسن روحانی به غرب٬ نادیده گرفته شود.
جمهوری اسلامی ايران همچنان مانع از سفر احمد شهيد به ايران برای بررسی وضعيت حقوق بشر در اين کشور شده است.
روز گذشته محمدجواد لاريجانی، دبير ستاد حقوق بشر جمهوری اسلامی ايران در ديدار با هيئت پارلمان اروپا احمد شهيد را متهم به "پروندهسازی عليه ايران" کرد و وظيفه او را "خلاف مقررات سازمان ملل" دانست.
محمدجواد لاريجانی با بيان اينکه "گزارشگر ويژه فاقد وجاهت اخلاقی، فنی و قانونی است"، گفت: "جمهوری اسلامی ايران بهترين همکاری را با شورای حقوق بشر سازمان ملل داشته است."
نظرها
امیر داوری
دولت کانادا به عنوان پیشنهاد دهنده این قطعنامه چشمهایش را به روی جنایات رزیم صهیونیستی در نوار غزه بسته آنگاه نسبت به اعدام قاچاقچیان مواد مخدر در ایران اظهار نگرانی کرده است. این دولت سلطنتی همچنین به جنایات آمریکا در زندانهای گوانتانامو و ابوغریب و پایمال شدن حقوق مردم در این اردوگاهها هیچ واکنشی نشان نمیدهد، اما نسبت به حقوق یک تعداد قانون گریز و تروریست که در ایران محاکمه شده و روانه زندان شده اند احساس نگرانی می کند.منافقین (مجاهدین خلق) یک گروه تروریستی هستند که دهها هزار عملیات تروریستی در ایران انجام داده اند و بیش از 19000 از شهروندان ایرانی را به شهادت رسانده اند. برخورد با این گروهک تروریستی نقض قوانین بین المللی است اما برخورد با گروههای القائده که دست ساز دولت آمریکا نیز میباشد در راستای مبارزه با تروریست است. در بحرین فوج فوج از مردم را میکشند اما هیچ صدایی از سازمانهای حقوق بشر بلند نمیشود. رزیم دیکتاتور پهلوی دهها هزار از مردم را به خاک و خون کشیدطوریکه در 17 شهریور 1357 مجبور شدند خیابان ژاله را دوباره آسفالت کنند تا جنایت آن رژیم مخفی بماند اما سازمانهای حقوق بشری غرب روزه سکوت گرفته بودند. حالا دلشان برای حقوق مردم ایران میسوزد.چگونه دروغهای شاخدار این سازمانهای حقوق بشری غربی را میتوان باور کرد.