آریل شارون پس از هشت سال کما درگذشت
نخست وزیر سابق اسرائیل در سن ۸۵ سالگی و پس از هشت سال بستری بودن در بیمارستان درگذشت. او در اسرائیل "قهرمان جنگ" و در فلسطین، "قصاب شتیلا" خوانده میشد.
آریل شارون، نخست وزیر سابق اسرائیل در سن ۸۵ سالگی و پس از هشت سال بستری بودن در بیمارستان درگذشت. او در اسرائیل "قهرمان جنگ" و در فلسطین، "قصاب شتیلا" خوانده میشد.
شارون در سال ۲۰۰۶ در اوج قدرت سیاسی خود دچار سکته مغزی شد و به کما رفت. پزشکان معالج او در روزهای گذشته، خبر داده بودند که برخی از ارگانهای حیاتی او از کار افتادهاند.
آریل شارون در۲۸ فوریه سال ۱۹۲۸به عنوان فرزند یک خانواده مهاجر روس در کفر ملال در شمال تلآویو متولد شد که در آن زمان منطقه فلسطینی تحت قیمومیت بریتانیا بود.
او که از جوانی وارد ارتش شده بود، آن را با درجه سرلشکری ترک کرد و به دنیای سیاست پیوست. شارون از سیاستمداران پرنفوذ و در عین حال تندرو و جنجال آفرین اسرائیل به شمار میرفت.
شارون پیش از دستیابی به مقام نخست وزیری اسرائیل در سال ۲۰۰۱ سمتهای مختلفی در دولت اسرائیل داشت و از جمله وزیر دفاع و وزیر خارجه این کشور شده بود.
شارون مسئول کشتار ۸۰۰ تا ۳۳۰۰ آواره فلسطینی در اردوگاههای صبرا و شتیلا نیز معرفی میشود. او در زمان حمله نیروهای اسراییلی در سال ۱۹۸۲ به این اردوگاه، مسئولیت وزارت دفاع را بر عهده داشت.
اردوگاههای یاد شده در آن زمان در لبنان تحت نظارت وزارت دفاع اسرائیل بودند.
شارون که قهرمان جنگی نیز خوانده میشد، در سال ۲۰۰۵ طرح عقبنشینی یک جانبه نیروهای اسرائیل از نوار غزه را اجرایی کرد. او از پیشگامان احداث دیوار حائل در غزه نیز بود.
او پس از اختلافات سیاسی از حزب لیکود اسرائیل خارج شد و در سال ۲۰۰۵ به همراه همفکرانش حزب کادیما را تاسیس کرد.
نظرها
Samad
بلکه ۸ سال بصورت گیاهی روی تخت افتادن شارون تا قبل از اینکه خداوند او را به محکمه رسیدگی به کارنامه اعمالش احضار نماید درس عبرتی باشد از برای امثال او چون جرج بوش و دیک چنی و اوباما و پوتین و خامنه ای و ناتنی یاهو و پادشاه عربستان و و و..... دیگر معظمان و ظالمان و سرکشان و خدانشناسان روی زمین که تصور میکنند تا ابد در روی زمین زنده خواهند ماند و از یاد برده و میبرند و خواهند برد که بیش نیستند جز از یک قطره مایع در شکم مادر که بعد از جولانی کوتاه بر روی زمین به زیر خاک رفته و سپس انگار نه انگار که هرگز مطرحی بودند با حیات ۲ روز خود در این دنیای زودگذر. بلکه و بلکه.
فرهاد
***تا ابد در آتش غضب مظلومان فلسطین ولبنان وحتی خود یهودیان مورد ستم قرارگرفته بسوزد.
***
** لعنت بر مستکبران جهان
مظفر
صمد آقا! همه ی آدما یه جوری می میرن و از جمله بنده و شما. طبق قصه ها خیلی از پیغمبرای خدا هم در به سختی جان دادند . مگر وقتی کسی به دنیا میاد میتونیم بگیم درس عبرتی باشه برای دیگران؟
Majid
شارون تا قبل از آنکه ارگانهای حیاتش از کار افتد در کما بود و در آخر مرد. اما هرگز حیات دیگران برایش ارزشی نداشت. و بنگریم حالا به رهبر کنونی اسراییل و کلیه رهبران عرب و رهبرکشور خودمان که همان راه شارون را رفته و پشیزی برای ارگانهای حیات دیگران قائل نبوده و در کمای عقلی بسر میبرند. پس همون بهتر که در اول بمیرند تا در آخر!
Samad
مظفر جان! آخرین باری که کسی خودش مرد چه موقع بود عزیز؟ بشر از بدو خلقت خود هرگز خود نمرده و یا خود جان نداده بلکه میرانده شده و یا جانش گرفته شده است. اگر ادبیات بشر اینقدر مغشوش است که نمیتواند حتی مردن خود را توصیف کند پس وای بحالش. و صد البته آری عزیز. درس عبرت از به دنیا آمدن کسی بسیار پر ارزشتر از درس عبرت گرفتن از دنیا رفتن اوست. چرا که به دنیا آمدن یعنی آغاز یک حیات. حیاتی که در خلق آن هزاران هزار قصه و معما از برای صاحبان عقل و شعور نهفته است! زنده باشی و بیدار!
جعفر ميرزايي
خدا لعنت كند اين ظالم *** رو