«کمی بهار...»؛ شهرنوش پارسی‌پور- ۲۱

نظرها

• امیر

  ۳ بهمن ۱۳۹۲، ۱۶:۱۲

  واقعا عالی بود لذت بردم . منتظر کارهای بعدیتون هستم. ممنون.

• جهانگیر آرشید

  ۴ بهمن ۱۳۹۲، ۲۱:۲۸

  با درود  به سرکار خانم پارسی پور که روان نویسی و داستان پردازیشان ویژگی  اندیشه و قلم زنی ایشان ر ا دارد و شاید در بسیاری از کارهایشان بی همتا  و تک گونه باشد . اما من هنوز نمیدانم این واژه  (خوانش  ) ر ا شما از کجا  آورده ید  اگر این واژه  در پارسی گویی و پارسی نویسی بوده و من و ماهآ با ان آشنا نیستم  سپاسگزار خواهم شد که مرا راهنمای فرماید . وگرنه اگر این  زمان از فعل (کردار ) خواندن ر ا واژه ای ای برا بر واژه گان پردازش ، نوازش  ،خارش  ، گویش  ، نمایش دانسته اید که  به اندیشه من نو آوری درست  و بجایی نیست  چه این واژگان هریک جا و  ویژه گی خود را دارد  برخی فعل (کردار)، برخی  نام و برخی  ریشه  کردار ی  و نمایشگر کاری ارادی یا اجباری  ی احساسی و نا خواسته میباشد  ، مانند خارش ،   ، گوارش یا رانش   من پیشنهادی دارم که در این زمان اگر  هم خانی پارسی ی فارسی نویسی و فارسی خوانی ر ا با  راهنمایی بزرگان و دانشوران زبان آغاز کنیم  و برای نمونه و او   ( گنگ ) یا  صامت  مانند خواندن  یا خواستن  ی خوابیدن ر ابرداشته و بنویسیم  خاندن   یا خاستن  یا خابیدن  ،  شاید بهتر از واژه سازی نا آشنا و تازه باشد ، تازگی خوبست ولی نه هر تازه ای .  با سپاس از شما که  با کارهایتان اندیشه آدمی ر ا  به  پردازش و واکنش  وامیدارید