محیط زیست: سدهای زیانبار را تخریب کنید

نظرها

• دکتر ابراهیمان

  ۸ بهمن ۱۳۹۲، ۳:۵۵

  با سلام و عرض پوزش نمی خواستم چیزی بنویسم که خدای ناکرده به فردی اییرادگیر و عیب جو معروف شوم. اما این یکی خیلی خطرناک است و منافع ملی در خطر! حالا دیگر باید دست دعا بر درگاه خدا برداریم و از خدا بخواهیم تا سرزمین ایران را این بار از دست کارها و تصمیمات بچگانه و خودسرانه محیط زیست حفظ کند. طبق گزارش اخیر ناسا خشکسالی سی ساله در راه است وگزارش های همین محیط زیست هم با ناسا همراستا و همسو است. حالا اقایان هر دوپا را در یک کفش کرده اند و میخواهند به اسم احیاء تالاب ها شورابه های پایین دست را از آب پر کنند به خیال اینکه آن گودالهای نمک در پایین دست مثل قدیم می توانند بستر لازم برای یک محیط تالابی را فراهم کنند. این احمقانه ترین کاری است که به خصوص در این برهه کم آبی میتوان انجام داد. علاوه بر اینکه ذخیره آب را از انچه که هست بازهم کمتر میکند بودجه و هزینه گزافی هم که برای سد سازی و انباشت آب شرب به کار رفته یک شبه به مخروبه تبدیل میکند. خراب کردن چه آسان مدیریت چه مشکل. به خصوص که مشکل فلات ایران ازکم بارانی و نه از سد سازی است. و کم بارانی هم به دلیل یک عارضه طولانی و طبیعی است که بارها به آن اشاره شده است و یک سری مقالات هم در همین زمینه در راهند. قدیمی ها می گفتند آب که استخوان ندارد به هر طرفی که سرازیری باشد میرود تا یا به بن بست (گودال یا دریاچه) و یا به دریا برسد و کل فلات ایران یک چنین بن بست زیست محیطی است با یک خصیصه بسیار منحصر به فرد. در طول سالیان دراز بر اثر و در نتیجه فعالیت انسان مقادریر معتنابهی نمک در سطح زمین انباشت شده است و همین نمک بی مقدار به تدریج رستنی ها را از زمین زدوده و تجمعات و تمدن های بشری را از دشت ها و جلگه های فلات ایران به کوهپایه ها کوچانده است. بدون توجه به این خصوصیت سرزمین فلات ایران روانه کردن آب ذخیره شده پشت سدها به گودالهای نمک که روزی دریاچه های آب شیرین بوده اند کاری نه عبث بل که خطرناک است و در تضاد با منافع ملی هم هست. این حضرات نمی دانند که وقتی آب به گودالهای زیردست سرازیر شود دیگر باز نخواهد گشت. آری دریاچه ارومیه و قم و مهارلو پر آب میشوند اما هیچگاه در شرایط کنونی به دریاچه "زنده " تبدیل نخواهند شد چه میزان نمک در بستر این دریاچه های امروزی صدها بار بیش از میزان نمک در 50 سال پیش است. با این حساب نه تنها این آبگیرهای مورد توجه و نظر حضرات محل نشو و نمای پرندگان مهاجر نخواهند شد بلکه آن تالاب های مصنوعی هم که در پشت سدهای تخریب شده به وجود آمده بودند دیگر نخواهند بود. حضرات بفرمایند کدام پرنده مهاجری میشناسند که بتواند در آب شور با درجه اشباع بالای 30% به جای حد اکثر 3 % لانه گذاری کند!؟ یک گله فلامینگو در دریاچه ارومیه دیده اند و آنرا میخواهند. اگر یک گله فلامینگو در دریاچه ارومیه حضور داشته نه به دلیل شورابه ارومیه بل که به دلیل چشمه های آب شیرینی است که در محل وجود داشتند و حالا بر اثر خشکسالی تقلیل یافته یا خشک شده اند. همین چشمه ها منشاء و پیش نیاز آرتیمیا بوده و هستند چه این سخت پوستان پر برکت فقط در مصب رودها انهم در فصول پر باران سال نشو و نما میکردند. بدون حضور ارتیمیا کدام فلامینوگو خاضر است با در یاچه ارومیه بیاید و تخم گذاری کند!؟ یکی از تبعات مفید این سد سازی ها، علاوه بر به تعویق انداختن مرگ گامل فلات ایران همانا به ما نشان دادند که چه مقدار نمک در دریاچه های پایی دست انباشت شده است و شاید اگر به درستی به پامد این سد ها بنگریم خواهیم دید که نیاز مبرم به نم زدایی فلات ایران داریم تا به فروریزهای اسمانی و طراوت و سر سبزی به منطقه فلات بازگردد. از دست اندکاران محیط زیست ایران به طور جدی نقاضا میشود قبل از عملی کردن این گونه تصمیمات عاجل و جاهلانه به عواقب آنها بیندیشند چه با هدر دادن آب ناقوس مرگ را برای هزاران انسان به صدا در می آورند. با احترام اما در کمال نا باوری دکتر اسدلله ابراهیمان

• anonymous

  ۸ بهمن ۱۳۹۲، ۷:۵۵

  دست نگهدارین نمیشه اول دریچه سد را واگنین و اب را به سوی تالاب ها رها کنین تا ببینیم مرغابی ها می آیند یا نه. شاید دیگه اینورا پیداشون هم نشه. بعد اگه نتیجه مثبت بود بزنین سدو خراب کنین. این روحیه خرابکردن را از که آموختی گفت از لشکر .........