برهنگی به عنوان ابزار اعتراض

نظرها

• Dariush

  ۶ فروردین ۱۳۹۳، ۸:۴۳

  اعتراض با هرزگى فرق مى كند انسان كه ميمون نيست كه بعنوان اعتراض شكلك. در بياورد او قادر بفكر و تكلم است برهنه گى از اين لحاظ جائز نيست كه باعث تحريك انضار. عمومى مى شود و حتى جرم است انسان قادر به نوشتن مقاله و كتاب است. و وقتى كه انسان ضعيف فكر باشد دست به مسائل جانيى مى زند

• shahla

  ۶ فروردین ۱۳۹۳، ۸:۴۸

  چرا وقتی ما  ا یرانی ها به خارج می رویم کارهای خوب آنها را یاد نمیگیریم و تقلید نمی کنیم. مثلا ورزش کردن و متناسب غذا خوردن را. چون ا ین کارها سخت هستند و ما آدمهای راحت طلبی هستیم. لخت شدن کار آسانی است و حتی در جوامع غربی امر ‍پسندیده ای نیست. نمی دانم این اتفاقی است که اکثر خانمهای ایرانی که در خارج می شناسم اضافه وزن دارند و از ورزش کردن به بهانه های مختلف تفره می روند ولی رنگ کردن مو و به وضع اکستر یم لباس کوتاه پوشیدن ناراحتشان نمی کند. در مورد این خانمه هم که کار را راحت کرده و یک دفعه همه را در اورده و با بیشرمی پرچم ایران را به دوره خودش بسته. تازه اونو سوراخ هم کرده. کی میخوایم کارای خوب اینا را تقلید کنیم نمی دانم.

• رضا

  ۶ فروردین ۱۳۹۳، ۱۶:۲۲

  تندی زبان اعتراض، گویای فضای ذهنی آن است. اگر زبان اعتراض هتاک به نظر می رسد بخاطر تحکم و یکجانبه گرایی زمینه است. در غر اینصورت وقیح نمی نمود.

• shayan

  ۶ فروردین ۱۳۹۳، ۲۱:۳۷

  واقعا باعث سر افکندگی است. هر چی ما تلاش میکنیم ادمهایی مثل اینا به بادش میدن. یکی نیست بهش بگه تو اصلا میدونی حقوق زن چیه و نقش زن در جامعه سالم چیه??

• سروش

  ۷ فروردین ۱۳۹۳، ۲:۰۲

  اینا دارن به چی اعتراض می کنن؟ اولین سوال اینه. ولی در کل اینکه یک زن از بدنش به عنوان ابزار اعتراض استفاده کنه واقعا احمقانه است. به این دلیل ساده که تاریخ مردسالار زن رو به "بدن" تقلیل داده در حالی که مردان در وجوه متکثر و متعدد صنعت، فلسفه، حکمرانی، جنگاوری و .... بازنمایی شده و می شوند. اینکه خود زن ها همچنان از بدن خودشون به مثابه "ابزار" استفاده کنند، ولو ابزار اعتراض، تایید مجدد میراث مردسالارانه است دال بر اینکه زن ها به عنوان اعضای خانواده بشری نه هدف بلکه مواد مصرفی هدفی والاتر هستند. این هدف در گذشته لذت مردانه، آرامش خانه، تربیت فرزندان و.... بوده و امروز چیزی نیست به جز یک انقلاب با شعارها و اهدافی نا معلوم و ابزاری مشخص که همان "کالبد مونث" ئه. شمارو نمی دونم ولی من به عنوان یک مرد فمنیست به چنین انقلابی تف می کنم.

• kian

  ۷ فروردین ۱۳۹۳، ۱۸:۰۲

  سانسور وحتی خود سانسوری و دخالت در نحوه فکر کردن مردم و نحوه تصمیم گرفتن انها و حتی شکل اعتراض را هیچ کس نمی توانست دخالت در شکل پررو گونه ان انجام دهد مگر شما روشن فکر های خاموش لامپ ایرانی چرا خارج رفته ها باید بشیوه شما حتما گزینشی باید خوبهای خارجی را بگیرند مگر حق ندارد زندگی خودش است هرزگی هم میتواند بکند اگر قرار بود به شکل تو و خوشایند تو باشد که فرار نمیکرد به شما اپسیلونیست ها چه مربوطه که شکل زندگی و اعتراض مردم زن ومرد را تعین میکنید زندگی مردم تا وقتی که به نگرش شما نزدیک است است خوبه ولی وقتی تابو شکنی شد و از حدود زندگی و عرض وطول فکر شما لامپ سوخته های تاریک فکر ایرانی -چه در خارج -چه در داخل ایران -خارج شد فکر شما ان را رد میکند اعتراض وانقلاب را هم شما انگونه که دوست دارید خوب است اصلاحات و استبداد هم بشیوه فکری غلط (مستبدی) شما باید باشد - در غیر اینصورت مذموح و نا پسند و زشته =قضیه لخت شدن فراهانی هنرمند را که شما به شیوه توتالیتری و روشنفکری ایرانی خود قبل از نظام مقدس جمهوری اسلامی طرد کردید و دشنام را اول دادید که مبادا عطر این کار زشت بر اساس عقیده شما دامنگیر شما وفکر سانسور شما را نگیرد اخر بشما چه ادمهای دارای عقده جسنی و عالم نما و کم شعور که مردم چگونه دوست دارن زندگی اعتراض خودکشی و حتی خودفروشی کنن

• Bahram

  ۸ فروردین ۱۳۹۳، ۲۰:۲۷

  اعتراض بهر چه و بهر شکل حق هر انسانست. انسان مقلد خود را آزاد در هر شکل از مبارزه نمیتواند قرار دهد.باید آزاد و به آزادی اعتقاد داشته باشی‌ که از بدن خود هم مایه بگذاری.این حرکت نمادین علیه سنت و قوانین کهنه و پوسیده دینیست که بخود اجازه میدهد اعمال مردم را کنترل و براهی که خود دوست دارد بکشاند.

• رضا احمدی

  ۹ فروردین ۱۳۹۳، ۱۸:۲۷

  بعضی ها آنقدر ناراحت شده اند که به خودشان حق می دهند توهین کنند. به این افراد یک تذکر انسانی دارم، موضوع اینست که هیچ نگرشی برتری نمی آورد و کسی حق ندارد به صرف هر اندیشه ای خود را با زور و خشونت تحمیل کند. حال سوال اینست که آیا برهنگی به عنوان یک ابزار اعتراض، ابزاری هتاکانه و زورگویانه نیست؟ آیا حریم ها و ملاحظات اجتماعی و حتی مرزهای قداست و دیگر هنجارهای انسانی را نمی شکند و شکل دیگری از خشونت نیست؟ و البته دست آورد آن چیست؟ از نظر اینجانب هیچ کسی حق ندارد آزادی انسان را محدود نماید و برای آن تصمیم بگیرد. آن هایی که آزادی انسان را بی بند و باری انسان به خصوص در برابر خداوند معنی می کنند به این نکته توجه ندارند که انسان ها در برابر انسان ها آزاد هستند و هیچ انسانی حق ندارد آزادی انسان دیگری را ولو در لفافه قانون محدود نماید (آنچه بر خود نمی پسندی، بر دیگران روا مدار. نه اینکه آنچه بر خود می پسندی بر دیگران تحمیل کن!!!). اگر ما نمی توانیم آزادی دیگران را تحمل کنیم، شاید لازم است ظرفیت های وجودیمان را بالا ببریم تا سخن دیگران را بدون قضاوت بشنویم و آن ها را آن گونه که هستند ببینیم. هر کسی مسؤل افکار و احساسات خود می باشد و اگر احساس مسؤلیتی وجود دارد، اینست و نمی توان مسئولیت خود را در این خصوص و به هر دلیل به گردن دیگران انداخت.

• shahla

  ۱۰ فروردین ۱۳۹۳، ۱۱:۳۴

  راست می گوييد آزادی است و هر که هر چه می خواهد می کند و هیچ نيازی به گزينش خوبی های جامعه ميزبان نيست. البته اين حرف شما حرف جدیدی نيست و مولوی هم همین را به شیوه دیگری گفته است: مه بتابد نور و سگ عو عو کند هر کسی بر طینت خود می تند

• shahla

  ۱۰ فروردین ۱۳۹۳، ۱۱:۳۶

  راست می گوييد آزادی است و هر که هر چه می خواهد می کند و هیچ نيازی به گزينش خوبی های جامعه ميزبان نيست. البته اين حرف شما حرف جدیدی نيست و مولوی هم همین را به شیوه دیگری گفته است: مه فشاند نور و سگ عو عو کند هر کسی بر خلقت خود می تند

• reza

  ۱۲ فروردین ۱۳۹۳، ۱۵:۴۸

  مرد را با حق می سنجند نه حق را با مرد. در ضمن حضرت مولانا در این بیت از دو موجود بدون حق اختیار (ماه و سگ) و مفهوم طینت صحبت می کند. انسان مختار است و ارزشش به درک و انتخابهایش می باشد (انتخاب بدون آزادی معنی ندارد) و نمی شود او را به زور و نافهمیده به بهشت برد و طبیعتا در این مسیر فراز و نشیب وجود دارد. در تحلیل نهایی سگ و ماه هر دو موجوداتی ارزشمند هستند و البته بدون اختیارند. در عین حال سگ دارای حیات است و در پله هستی از ماه بدون حیات برتر است و شما در بیانتان با بد فهمی شعر حضرت مولانا سگ را کوچک شمرده اید و با انتساب انسان به آن به قصد تحقیر انسان شعر را عامیانه فهمیده اید. البته ماه و سگ برخلاف انسان، هر دو بدون قدرت تغییر هستند و بدون قدرت درک از حضور خود (خودآگاهی) و نکته شعر فوق در توجه دادن انسان به قدرت و توانایی تغییر و رشد است که همه در سایه انتخاب و درک رخ می دهد. بدین لحاظ می توان گفت یکی از خوبی های کشور میزبان، ایجاد فضای حرکت و آزادی عمل انسان است که ظرفیت اجتماعی بالایی می خواهد. می ببینید فهماندن چقدر مشکل است و متلک گفتن و خراب کردن چقدر ساده؟

• shahla

  ۱۳ فروردین ۱۳۹۳، ۲۳:۵۰

  خطاب من به کسانی است که با گنجينه های ادب و فرهنگ ایران آشنایی دارند نه آنهایی که بجای فهم این آثار آنها را مصادره به خواست خود می کنند. واضح است که در مثنوی تقريبا تمامی تمثیل ها مرجع انسانی و روحانی داشته اند و استفاده از ماه و سگ در شعر مه فشاند نور و سگ عو عو کند هر کسی بر خلقت خود می تند فقط برای همان منظور اصلی مولانا است که گفته: بشنويد اين داستان ای دوستان خود حقيقت نقد حال ماست آن نقد حال خویش را گر پی بریم هم زدنیا، هم ز عقبی، بر خوریم با اين توضيح اظهار فضل های اين دوستمان و نتيجه گيری ایشان بسی خنده دار بلکه تاسف آور می نمايد توصيه می کنم اين ابيات هم در نکوهش تقليد کورکورانه در نظر داشته باشیم خلق را تقليدشان بر باد داد ای دو صد لعنت براین تقليد باد در دنباله این اشعار به شباهت آن کنيز و قضيه کدو و خر و غیره با موضوع تقليد کورکورانه از آداب بد جامعه میزبان و برهنه شدن و توهین به پرچم و غیره توجه کنيد و خواهش می کنم توجیه نکنید که منظور کدو و خر و ... بوده و ربطی به انسانها و تقلید کورکورانه شان نداره