مارکز، جادو و واقعیت

گابریل گارسیا مارکز، نویسنده رمان‌های «صد سال تنهایی»، «عشق در سال‌های وبا» و «پاییز پدرسالار» و برنده نوبل ادبی در سال ۱۹۸۲، شامگاه پنجشنبه، ۲۸ فروردین (۱۷ آوریل) درگذشت.

خوان مانوئل سانتوس، رئیس جمهوری کلمبیا در صفحه توئیترش به مناسبت درگذشت او نوشت: «هزار سال تنهایی و اندوه به خاطر درگذشت بزرگ‌ترین نویسنده کلمبیا در همه دوران‌ها.»

از مارکز به عنوان ابداع‌کننده سبک «رئالیسم جادویی» یاد می‌کنند. بهمن فرزانه، مترجم فقید ایران، با ترجمه «صد سال تنهایی» فارسی‌زبانان را با مارکز و سبک رئالیسم جادویی آشنا کرد. این سبک به‌زودی در بین نویسندگان ایرانی مقلدانی نیز پیدا کرد.

با این‌حال باید پرسید به‌راستی اهمیت و ویژگی کار گابریل گارسیا مارکز در چیست؟ آیا همه آثار او ارزش و اهمیت یکسانی دارند؟ چرا او در جهان و در ایران هم نویسنده محبوب و پرخواننده‌ای است؟ دستاورد او برای ادبیات جهان در قرن بیستم چه بوده است؟

این پرسش‌ها را با حسین نوش‌آذر، نویسنده در میان گذاشتیم. گفت‌و گو با او را می‌شنوید.