کاپیتان و خدمه کشتی "سوول" دادگاهی می‌شوند

رئیس جمهور کره جنوبی  رفتار ناخدای کشتی "سوول" در ترک عرشه و عدم تخلیه سرنشینان را مشابه قتل دانست. تاکنون جسد ۶۵ نفر پیدا شده اما سرنوشت ۲۴۰ نفر دیگر همچنان نامعلوم است.

پارک گئون‌هی، رییس جمهور کره جنوبی، رفتار کاپیتان و برخی خدمه کشتی سوول در زمان سانحه را غیرقابل قبول و اقدامی مشابه قتل خوانده است.

رئیس جمهور کره جنوبی تاکید کرده که کاپیتان لی در زمان ترک کشتی، اقدامات ضروری را برای تخلیه مسافران و نجات آنها انجام نداده و  این رفتار از نظر اخلاقی و حقوقی مطلقا قابل قبول نیست. خانم پارک گئون‌هی خواستار پاسخگویی مسئولان کشتی در دادگاه شده است.

ناخدا لی جون سئوک جزو نخستین کسانی بوده که کشتی در حال واژگونی را ترک کرده است. او و دو نفر دیگر از خدمه کشتی بازداشت شده‌اند و احتمال دارد دادستانی کره جنوبی برای چهار تن دیگر از مسئولان کشتی نیز قرار بازداشت صادر کند. این چهار نفر دو افسر اول، افسر دوم و مکانیک ارشد کشتی هستند.

کشتی ۶۸۰۰ تنی "سوول" روز چهارشنبه ۱۶ آوریل با ۴۷۶ مسافر و باری متجاوز از ده‌ها خودرو، در مسیر جزیره جیندو واژگون و به سرعت غرق شد. تنها ۱۷۴ نفر از این عده نجان یافته‌اند. تحقیقات نشان می‌دهند که هدایت کشتی در زمان وقوع سانحه با افسر سوم آن بوده که یک زن ۲۶ ساله و کم تجربه است. کاپیتان کشتی اعلام کرده که صرفا برای چند دقیقه و به دلایل شخصی، کابین فرماندهی را ترک کرده است.

هنوز روشن نیست که چرا کاپیتان ۶۸ ساله کشتی، در تخلیه مسافران تعلل کرده است. او در نخستین جلسه بازپرسی خود به متلاطم بودن امواج و هوای بسیار سرد و مه‌آلود اشاره کرده و گفته که می‌ترسید جان سرنشینان در چنین هوایی بیشتر به مخاطره بیفتد.

بیشتر افراد نجات یافته می‌گویند پس از توقف کشتی و تصادم آن با جسمی سخت، به آنها گفته شد که جلیقه‌های نجات را بپوشند ولی از جای خود تکان نخورند و در کابین‌ها بمانند.

روز یکشنبه ۲۰ آوریل، مکالمه یکی از خدمه کشتی با مرکز نظارت بر ترافیک دریایی منتشر شد که هرج و مرج و دستپاچگی و وحشت‌زدگی مسئولان کشتی در زمان سانحه را نشان می‌دهد. این خدمه کشتی می‌گوید «ما در حال غرق شدن هستیم... داریم کج می‌شویم... نمی‌توانیم تکان بخوریم...» در این مکالمه گفته می‌شود که امکان آگاه کردن سرنشینان از طریق بلندگوها نیست.

اپراتور مرکز نظارت بر ترافیک دریایی اما به این خدمه توصیه می‌کند که نترسد و به تخلیه سرنشینان بپردازد. او می‌گوید: «مسافران را رها نکنید. حداقل آنها را به عرشه بیاورید و جلیقه نجات در اختیارشان بگذارید.»

مرکز یاد شده حتی یادآوری می‌کند که تا ساحل ده دقیقه راه بیشتر نیست و یک قایق نجات در نزدیکی کشتی است که می‌تواند سرنشینان را تحویل بگیرد. با این همه توجهی به این توصیه نمی‌‌شود.

به موازات تحقیق روی واکنش کاپیتان و خدمه کشتی، عملیات بیرون کشیدن اجساد از کابین‌های قفل شده کشتی ادامه دارد. چند زیردریایی کوچک نیز به کمک غواصان آمده‌اند.

تاکنون ۶۵ جسد از آب بیرون کشیده شده اما همچنان از سرنوشت ۲۴۰ نفر خبری در دست نیست. بیشتر ناپدید شدگان دانش‌آموز هستند و دیگر هیچ امیدی به زنده بودن کسی نمی‌رود. عده زیادی از والدین و بستگان این دانش‌آموزان در ساحل مشرف به محل واژگونی کشتی جمع شده و عملیات جستجو را نظاره می‌کنند.

والدین دانش آموزان علاوه بر کاپیتان و خدمه کشتی، مسئولان دبیرستان فرزندان خود را نیز مقصر می‌دانند. این شاگردان به تصمیم مقامات مدرسه، رهسپار یک گردش علمی بودند. معاون مدرسه که خود جزو نجات یافتگان سانحه کشتی بود، دو روز پس از این ماجرا خودکشی کرد.