تناولی دست به دامن روحانی شد

پرویز تناولی، هنرمند شناخته‌شده ایرانی در نامه سرگشاده‌ای که به حسن روحانی، رئیس جمهوری ایران نوشته، از او خواسته است تکلیف آثار مصادره‌شده‌اش از سوی شهرداری تهران را معلوم کند. آقای تناولی متن نامه سرگشاده‌اش به رئیس جمهوری ایران را در اختیار رسانه‌ها قرار داده است.

پرویز تناولی در نامه به رئیس جمهوری می‌نویسد: «بیش از ۱۰سال است که شهرداری تهران ۵۷ قطعه از آثارم را برخلاف قانون از خانه‌ام برده است. در این مدت طولانی برای بازپس‌گیری آثارم به هر دری زده‌ام، اما نتیجه‌ای نگرفته‌ام. پس از انتخاب جنابعالی و پدیدارشدن روزنه‌های امید مصمم به پیگیری مجدد شدم و پرونده را به آقای صدرالدین ماحوزی از وکلای متعین و قدمای جامعه وکلا سپردم. ایشان پس از طرح دعوی، اقدام به تودیع مبلغ ۶۰۰ میلیون ‌تومان وجه قرارداد ۵۷ اثر کردند و با عرضه مستندات کافی در تاریخ ۹۲/۱۱/۶ حکمی از شعبه ۳۷ مجتمع قضایی شهید صدر، دائر بر توقیف هر ۵۷ اثر و انتقال آن‌ها به خانه‌ای که در آن‌ زاده شده بودم، صادر شد؛ اما شهرداری تنها ۱۱ اثر را تحویل داد و از تحویل ۴۶ اثر دیگر سر باز زد. علاوه بر تخلف فوق، شهرداری با اعمال نفوذ و با وجود معتبر بودن حکم قبلی، حکم دیگری از‌‌ همان شعبه دریافت و در روز ۲۵ اسفند ۹۲ با شکستن قفل در و ورود به عنف، اقدام به بردن ۱۱ اثر فوق از خانه‌ام کرد. اعمال فوق زیر نظر حدود ۲۰ نفر با ‌‌نهایت خشونت و بی‌ادبی انجام گرفت. آن‌ها علاوه بر توهین، در صدد بیرون‌ کردن دخترم از خانه بودند؛ چرا که خواهان رویت حکم دادگاه شده بود.»

دوشنبه ۲۶ اسفند ۹۲ (۱۷ مارس) با انتشار ویدیویی در شبکه‌های اجتماعی معلوم شد که مأموران شهرداری به خانه پرویز تناولی یورش برده‌اند و ۱۱ مجسمه‌ از میان آثار او را مصادره کرده‌اند و در این میان برخی از مجسمه‌ها هم آسیب دیده‌اند.

شهرداری تهران در سال ۱۳۸۲، ۶۰ مجسمه و خانه پرویز تناولی را در دو قرارداد مجزا خریده‌ بود با این هدف که موزه‌ای به نام او بسازد. موزه ساخته شد، اما پنج ماه بیشتر دوام نیاورد. شهرداری مجسمه‌ها را به انبارهایش منتقل کرد و خانه خالی ماند. تناولی به دادگاه شکایت کرد، خانه‌اش را پس گرفت، اما اکنون شهرداری آثار را پس نمی‌دهد. پرویز تناولی در نامه‌اش به حسن روحانی، از رئیس جمهوری ایران می‌خواهد به این پرونده رسیدگی کند.

شهرداری تهران ادعا می‌کند که وکیل آقای تناولی روز پنجشنبه، ۱۷ بهمن ماه ۹۲، همراه با یک مأمور و با در دست داشتن حکم مجتمع قضایی صدر، به موزه امام علی رفته، ۱۱ اثر این هنرمند را با جرثقیل بار کامیون کرده و این آثار را به خانه تناولی انتقال داده است. شهرداری ادعا می‌کند که وکیل تناولی، قاضی را فریب داده، تناولی هم پاسخ می‌دهد که شهرداری به تعهداتش عمل نکرده. در هر حال مأموران شهرداری، پس از دو بار مراجعه برای مصادره آثار، بار سوم در منزل هنرمند را شکستند، آثار او را با جرثقیل بار کامیون کردند و در این میان برخی از این آثار هم آسیب دیدند.

پرویز تناولی در نامه‌ سرگشاده‌اش به رئیس جمهوری ایران همچنین نوشته است: «صدماتی که این افراد ظرف چند ساعت به آثاری که طی سال‌های متمادی ساخته شده بود، وارد کردند، حد و وصفی ندارد.»

او در پایان نامه‌اش به رئیس جمهوریی می‌نویسد: «مطابق قوانین مدنی و عرفی و شرعی این آثار متعلق به اینجانب است و باید بازگردانده شود. تا عمر دارم این امر را دنبال می‌کنم و پس از آن از فرزندانم خواهم خواست آن را پیگیری کنند و حق را به حق‌دار بازگردانند.»

از مهم‌ترین مشخصه‌های آثار پرویز تناولی می‌توان از تعلق خاطر او به جهان گذشته، استفاده از عناصر هنر بومی و سنتی ایران، اشیاء و نشانه‌های دوران کهن و سپری شده و ارایه آن‌ها در ترکیبی مدرن مبتنی بر زیبایی‌شناسی جدید یاد کرد. این ویژگی‌ها او را به طور طبیعی در کنار دیگر هنرمندان مکتب سقاخانه مانند حسین زنده‌رودی و بعد‌ها صادق تبریزی، منصور قندریز، مسعود عربشاهی و فرامرز پیلارام قرار می‌دهد.

هنگام مصادره آثار پرویز تناولی سه مجسمه «دیوارهای ایران»، «یادبودی برای فرهاد کوه‌کن» و «شیرین و فرهاد» از آثار شناخته‌شده او صدمه دیده‌اند.