کاهش چشمگیر اشتغال صنعتی در ایران
پس از اعلام تعطیلی ۵۴۰۰ واحد تولیدی از سال ۸۴ تا ۹۱، وزیر صنعت از بازماندن ۱۴ هزار واحد کوچک و متوسط از ادامه کار خبر میدهد.
پس از اعلام مدیرعامل سازمان صنایع کوچک و شهرکهای صنعتی از تعطیلی ۵۴۰۰ واحد تولیدی از سال ۸۴ تا ۹۱، وزیر صنعت از بازماندن ۱۴ هزار واحد کوچک و متوسط از ادامه کار خبر میدهد.
آخرین گزارش مرکز آمار ایران بیانگر کاهش ۱/۸ درصدی نرخ بیکاری در مقایسه با سال ۹۱ است. بر اساس نتایج سرشماری نیروی کار در زمستان سال ۹۲، نرخ بیکاری به ۱۰.۵ درصد کاهش یافته است. اما فعالان کارگری و مدیران صنعتی ایران معتقدند که نرخ بیکاری اعلام شده واقعی نیست.
نخستین بار در زمان تبلیغات انتخابات ریاستجمهوری سال ۸۸، میرحسین موسوی نسبت به آمارهای غیرواقعی دولت احمدینژاد اعتراض کرد. پس از آن رسانههای خبری ایران از تغییر تعریف نیروی شاغل در سنجش نرخ بیکاری خبر دادند. مرکز آمار ایران از سال ۱۳۸۵ به بعد هر فرد بالای ۱۰ سال را که در طول هفته یک ساعت کار کرده باشد، شاغل میداند. کارشناسان بازار کار ایران معتقدند که دولت با تغییر تعریف نیروی شاغل، نرخ بیکاری را به صورت غیرواقعی کاهش داده است.
در حالی که دولت مدعی کاهش دو درصدی نرخ بیکاری است، تولیدگران و فعالان اقتصادی ایران از قفل شدن اعتبارهای بانکی و کمبود نقدینگی در واحدهای تولیدی گلهمند هستند.
دولت حسن روحانی نیز در یکسال گذشته، علیرغم انتقادهای فراوانی که نسبت به عملکرد دولت پیشین داشته ، از همین فرمول برای اعلام نرخ بیکاری استفاده کرده است.
بر اساس این آمار، دولت حسن روحانی توانسته است در مدت کوتاهی نرخ بیکاری را نزدیک به دو درصد کاهش دهد. این در حالی است که تولیدگران و فعالان اقتصادی ایران از قفل شدن اعتبارهای بانکی و کمبود نقدینگی در واحدهای تولیدی گلهمند هستند.
احمد توکلی، نماینده تهران در مجلس شورای اسلامی، چندی پیش در نامهای به دولت از سیاستهای انقباضی دولت که برای کنترل تورم به کار گرفته شده انتقاد کرد. او این سیاستها را به زیان تولیدگران و اشتغالزایی دانست.
حال پس از افزایش انتقادها نسبت به عدم اقدام جدی دولت برای اشتغالزایی و بهبود فضای کسب و کار، حسن روحانی اعلام کرده است که دولت برای به زانو درآوردن بیکاری برنامه ویژهای دارد. او میگوید بر اساس برنامهریزی انجام شده، دولت در آیندهای نزدیک ۱۹۰ هزار فرصت شغلی ایجاد خواهد کرد.
جزئیات بیشتر این برنامه را پیش از این مدیرعامل سازمان صنایع کوچک و شهرکهای صنعتی ایران علنی کرده است. این مقام مسئول از برنامهریزی دولت برای بازگشت واحدهای تولیدی تعطیل شده به چرخه تولید خبر داده و گفته است که پنجاه درصد این واحدها قابل احیا و بازگشت به چرخه تولید هستند.
تولید در اغماء
در هشت سال گذشته گزارشهای متعددی از تنزل رتبه ایران در فضای کسب و کار منتشر شده است. همچنین نهادهای اقتصادی و مرکز پژوهشهای مجلس در گزارشهای فصلی، کاهش تولید و اشتغال را اعلام کردهاند. با اینحال مقامهای دولتی همواره نسبت به این گزارشها بیاعتنا بود و آن را غیرواقعی خواندهاند.
چنانچه آمار مقامهای دولتی از فرصتهای شغلی را بپذیریم، جمعیت شاغل صنعتی در بهترین حالت به شش میلیون و ۳۰۰ هزار نفر رسیده که فقط ۴۳ هزار نفر بیشتر از جمعیت شاغل صنعتی در سال ۸۴ است.
اما اینبار دو مقام دولتی از وضعیت نامساعد تولید در ایران خبر دادهاند. نخست مدیرعامل سازمان صنایع کوچک و شهرکهای صنعتی از تعطیلی ۵۴۰۰ واحد تولیدی از سال ۸۴ تا ۹۱ خبر داد و پس از او وزیر صنعت، معدن و تجارت تعداد واحدهای تعطیل شده در چند سال گذشته را ۱۴ هزار واحد کوچک و متوسط عنوان کرد.
اتاق بازرگانی ایران یکسال پیش در گزارشی از تعطیلی نزدیک به ۶۷ درصد واحدهای تولیدی خبر داد. وبسایت برنامه تلویزیونی «پایش» که به بررسی وضعیت اقتصادی ایران میپردازد، در گزارش اعلام کرد: بر اساس بررسیهای میدانی در استانهای مختلف ۴۰ تا ۶۰ درصد واحدهای تولیدی ورشکسته و تعطیل شدهاند، ۲۰ درصد به حالت نیمه تعطیل درآمده و با کاهش تولید روبرو شدهاند و تنها ۲۰ درصد واحدهای تولیدی فعالاند.
با اینحال مرکز آمار ایران در آخرین گزارش خود ضمن آنکه از کاهش نرخ بیکاری خبر داده، مدعی شده که سهم بخش صنعت در اشتغال کشور افزایش یافته است. بر اساس این گزارش، بخش صنعت بیش از ۳۵درصد از نیروی شاغل ایران را به خود اختصاص داده است.
دستکاری آمار به جای اشتغالزایی
بنا بر گزارش مرکز آمار، جمعیت شاغل ایران به ۲۱/۵ میلیون نفر رسیده است و بیش از هفت میلیون نفر از شاغلان ایران در بخش صنعت مشغول به کار هستند. برای پی بردن به تغییر در جمعیت کارکنان بخش صنعت کافی است به آمارهای اعلام شده از زبان مدیران دولتی در سالهای قبل باز گردیم.
مرکز آمار ایران سال گذشته در گزارشی اعلام کرد سهم بخش صنعت از ۳۰درصد در سال ۸۴ به ۳۳/۳ درصد در سال ۹۰ رسیده است. بر اساس این گزارش جمعیت شاغل در بخش صنعت در پایان سال ۹۱، هفت میلیون و ۱۰۵ هزار نفر بوده است.
فخرالله مولایی، معاون پیشین وزیر صنعت، معدن و تجارت گفته است: « ۴۹ درصد شاغلان بخش صنعت در صنایع کوچک مشغول به کار هستند.» اگر سخنان مولایی را مبنا قرار دهیم، سه میلیون و ۴۸۱ هزار نفر از جمعیت شاغل در صنایع کوچک مشغول به کار بودهاند.
فعالان اقتصادی در ایران، بیش از آنکه چشم به بانکهای داخلی برای تامین نقدینگی مورد نیاز خود داشته باشند، به مذاکرات اتمی چشم دوختهاند.
همانزمان محمد برخوردار، عضو هیات رئیسه اتاق بازرگانی ایران از کاهش ۴۸ درصدی اشتغال صنعتی در کشور خبر داد. مرکز پژوهشهای مجلس هم در گزارش فصلی بررسی فضای کسب و کار اعلام کرد: «اشتغال صنعتی در کشور ۴۰ درصد کاهش یافته است.» علیرضا محجوب، دبیرکل خانهکارگر نیز گفت: « دولت به اندازه مشاغل از دست رفته، فرصت شغلی جدید ایجاد نکرده است.»
مرکز آمار ایران در آخرین گزارشی که از وضعیت نیروی کار در دولت احمدینژاد منتشر کرد، مجموع تعداد مشاغل ایجاد شده در بخش صنعت را تا پایان سال ۹۱، ۸۵۰هزار نفر اعلام کرد.
بر اساس نتایج سرشماری سال ۸۵، پنج میلیون و ۴۲۸ هزار نفر از جمعیت شاغل ایران در بخش صنعت، اشتغال داشتهاند و چنانچه آمار مقامهای دولتی از فرصتهای شغلی را بپذیریم، جمعیت شاغل صنعتی در بهترین حالت به شش میلیون و ۳۰۰ هزار نفر رسیده که فقط ۴۳ هزار نفر بیشتر از جمعیت شاغل صنعتی در سال ۸۴ است.
چشم بازار کار به مذاکرات اتمی
وزیر صنعت، معدن و تجارت ایران گفته است که صنایع برای بازگشت دوباره به چرخه تولید به ۱۵۰ هزار میلیارد تومان اعتبار نیاز دارند و در صورت عدم تامین اعتبار با رکود و افزایش بیکاریسازی نیروی کار روبرو خواهیم شد.
در همین راستا، اسحاق جهانگیری، معاون اول رئیسجمهوری گفته که بسته حمایتی دولت برای اشتغالزایی به سازمانهای مسئول ابلاغ شده است. اگر چه او جزئیاتی از این بسته ارائه نکرده، اما پیشتر، معاون وزیر کشور از اختصاص ۲۵۳ هزار میلیارد تومان اعتبار اشتغالزایی برای سال ۹۳ و ۳۲۳ هزار میلیارد تومان برای سال آینده خبر داده بود.
دولت ایران برای تامین اعتبار پروژههای توسعهگرایانه خود، امیدوار است که بتواند صادرات نفت را افزایش داده و سرمایهگذاران خارجی را به بازگشت به ایران ترغیب کند. پیشنیاز این اقدام، توافق در نشست اتمی است. چرا که در صورت عدم توافق قطعی، نمیتوان به بازگشت دوباره ایران به بازار انرژی و افزایش صادرات نفت و به تبع آن درآمدهای ارزی امیدواربود. همچنین در صورت عدم کاهش تحریمها، امکان بازگشت سرمایهگذاران خارجی فراهم نخواهد شد.
برای همین فعالان اقتصادی در ایران، بیش از آنکه چشم به بانکهای داخلی برای تامین نقدینگی مورد نیاز خود داشته باشند، چشم به مذاکرات اتمی دوخته و امیدوارند که سرانجام اقتصاد و تولید ایران از زیر بار تحریمهای بینالمللی و کمبود نقدینگی بیرون بیاید.
نظرها
بابک
کاهش چشمگیر اشتغال صنعتی در ایران و تلاش ولی امر مسلمین و نوکرانش برای دوبرابر کردن جمعیت. تا جمعیت فقیر زیاد و بسیجی و پاسدار بیشتری برای سرکوب مردم فراهم شود