فقط ۲۴ درصد معابر تهران برای تردد معلولان مناسب است

به گفته یحیی سخنگویی، معاون امور توانبخشی سازمان بهزیستی کشور، «تنها ۲۴ درصد معابر شهری استان تهران برای عبور و مرورمعلولان مناسب‌سازی شده است» و ۷۶ درصد دیگر، در عمل آنان را خانه نشین می کند.

به گزارش خبرگزاری رسمی ایران (ایرنا)، در سال‌های اخیر شهرداری‌های سراسر کشور نسبت به تجهیز پل‌های عابر پیاده به سیستم پله برقی اقدام کرده‌اند، اما به گفته یحیی سخنگویی «تعداد این پل‌ها کم است و هنوز تعداد زیادی از پل‌های عابر به همان قدیمی‌ترین شکل خود یعنی بدون پله برقی و با تعداد پله‌های فراوان مانده و راه رفتن روی آنها با داشتن بیش از ده‌ها پله برای افراد معلول و سالمندان با مشقت همراه است».

شهرهای مختلف ایران به ویژه شهرهای بزرگی چون تهران برای تردد معلولان و سالمندان مناسب نیستند. در این شرایط تردد معلولان و سالمندان بیمار در فضای عمومی شهر به دشوار صورت می‌گیرد.

معاون امور توانبخشی سازمان بهزیستی کشور گفت: «تنها ۲۴ درصد معابر شهری استان تهران برای عبورو مرور معلولان مناسب سازی شده است.»

به گفته وی، معابر، علایم راهنمایی و رانندگی، مبلمان شهری، حمل و نقل زمینی، هوایی و ریلی از جمله مواردی است که باید برای دسترسی آسان معلولان مناسب‌سازی شود.

بر اساس آمار، گذرگاه‌های دو استان چهارمحال بختیاری با ۱۱ درصد و آذربایجان شرقی با ۳۹ درصد دارای کمترین و بیشترین آمار مناسب‌سازی مبلمان شهری برای سالمندان و معلولان در کشور هستند.

خانه‌نشینی معلولان و سالمندان

مناسب‌سازی مبلمان شهری، وظیفه عمومی همه سازمان‌ها و مراکز اجرایی کشور است و فقط بر عهده سازمان بهزیستی نیست. به عقیده سخنگویی، «باید همه اقشار جامعه ازجمله نهادها، انجمن‌های معلولین، سازمان‌های غیر دولتی و همچنین همه سازمان‌های دولتی در این زمینه همکاری‌های لازم را انجام دهند.» به عنوان نمونه، شهرداری هنگام ارائه مجوز ساختمان‌سازی، لازم است نقشه ساختمان‌ها را از حیث امکانات رفاهی لازم برای معلولان و سالمندان کنترل کند.

«پارک‌های نامناسب برای سالمندان و معلولان»، «دست‌اندازها و چاله‌های موجود در پیاده‌روها»، «نبود پله برقی در پل‌های هوایی موجود در معابر و تقاطع‌ خیابان‌های اصلی» و «نبود محل مناسب حرکت برای معلولانی که از ویلچر استفاده می‌کنند در ساختمان‌های مسکونی و اداری و تجاری»، در عمل معلولان و سالمندان ایران را خانه‌نشین کرده است.

استانداردهای شهرسازی در مورد معابر عمومی و خیابان‌ها رعایت نشده است و بدین ترتیب، شرایط فیزیکی و محیط روانی شهرهای ایران در تقابل با نیازهای معلولان و سالمندان قرار دارد و زندگی در این شهرها را برای آنها خطرناک می‌کند. آنان با وجود تفاوت در وضعیت جسمانی، نیازهای مشترکی دارند که مبلمان مناسب شهری از آن جمله است.

در حال حاضر معلولان و سالمندان سراسر ایران، علاوه بر مبلمان نامناسب شهری، با بحران‌هایی روبه‌رو هستند چون: «نبود فرهنگ و روش مناسب برخورد با سالمندان و معلولان»، «نداشتن نظام پیشگیری و پایش سلامت»، «نبود بیمه فراگیر تامین اجتماعی»، « نداشتن سرگرمی و تفریح مناسب» و «کمبود مراکز مراقبت در منزل و نگهداری روزانه‌ای که آنان را با امکانات قابل قبول بپذیرد».

احساس «تنهایی»، «افسردگی»، «زودرنجی» و «انتظار مرگ تدریجی» در سالمندان و معلولان ازجمله عوارض نبود امکانات رفاهی در ایران است.

در همین زمینه:

«قانون حمایت از معلولین اجرا نمی‌شود»