تعویق اعدام ریحانه جباری

ریحانه جباری دختر ۲۶ ساله ایرانی که هفت سال است به اتهام قتل در زندان به سر می‌برد و برای اجرای حکم به زندان رجایی‌شهر منتقل شده بود، به زندان شهر ری (قرچک ورامین) بازگردانده شد.

به گزارش خبرگزاری هرانا به خانواده این زندانی محکوم به اعدام اطلاع داده شده که اجرای حکم اعدام به طور موقت به تعویق افتاده است. همچنین او با خانواده خود  تلفنی صحبت کرده است.

ریحانه جباری، زندانی زندان شهر ری (قرچک ورامین)، بعد از ظهر روز دوشنبه هفتم مهرماه همراه با اشرف نظری دیگر زندانی محکوم به اعدام برای اجرای حکم به زندان رجایی‌شهر کرج منتقل شده بودند.

بر اساس آنچه شعله پاکروان، مادر ریحانه جباری روز هفتم مهرماه در فیس‌بوک خود نوشته بوده، مسئولان زندان رجایی‌شهر به او گفته بودند که صبح روز سه‌شنبه برای گرفتن جسد ریحانه به زندان مراجعه کنند. از وضعیت اشرف نظری اطلاعی در دست نیست.

ریحانه در سن ۱۹ سالگی مرتکب قتل شده و در فروردین ۱۳۹۳ پس از هفت سال زندانی به‌ جرم قتل مرتضی عبدالعلی سربندی، ۴۷ ساله، به قصاص محکوم شد. جباری اتهام قتل را پذیرفت، اما مدعی شد مقتول قصد تجاوز داشته و او از خود دفاع کرده ‌است.

ریحانه جباری، طراح دکوراسیون داخلی یک شرکت تبلیغاتی و طراحی داخلی بود که برای طراحی دکوراسیون مطب مقتول به آنجا رفته بود.

ابهام در پرونده

روایت‌هایی که از وکیل پرونده و از قول خود او نقل شده، نشان می‌دهد که این آشنایی تصادفی روی داده و تبدیل به رابطه‌ای کاری شده است: «در یک بستنی فروشی بودم و داشتم با تلفنم صحبت می‌کردم که آنها متوجه شدند من طراح هستم. می‌خواستم از مغازه خارج شوم که جلو آمدند و شماره‌شان را به من دادند و گفتند برای یک دفتر کار طراح می‌خواهند. من شماره را گرفتم و بعد از مغازه خارج شدم. قدم‌زنان می‌رفتم که مقتول سوار بر تویوتا کمری جلو آمد. دوستش هم کنارش بود، آنها مرا سوار کردند. چون مرتضی مرد میانسالی بود به او شک نکردم و سوار شدم.»

مرتضی شماره‌اش را به ریحانه می‌دهد. چند روز بعد دوست مرتضی تماس می‌گیرد  و با او قرار می‌گذارد تا دفتر کار را ببیند. ریحانه در این باره گفته است: «ما در خیابان همدیگر را دیدیم و قبل از رسیدن به مقصد مرتضی از داروخانه وسایل خرید. وقتی به آپارتمان رسیدم، دیدم آنجا خیلی کثیف است. معلوم بود سال‌ها کسی وارد آن محل نشده بود.»

بنا بر گفته‌‌‌های ریحانه، مقتول سجاده‌اش را پهن می‌کند که نماز بخواند. او در را نیمه باز می‌گذارد، اما مقتول از او می‌خواهد در را ببندد و روسری‌اش را دربیاورد، اما او قبول نمی‌کند. ریحانه گفته است که وقتی از در فاصله گرفته،‌ مقتول جلو آمده و در را بسته است. بعد خواسته  به او نزدیک شود. دستش را دور کمر او انداخته و ریحانه فرار کرده است. وقتی مقتول عصبانی شده و گفته تو نمی‌توانی به خواسته من بی توجهی کنی، ریحانه از یک لحظه مناسب استفاده کرده، چاقویی از کیفش بیرون آورده و از پشت ضربه‌ای به او زده است.

بعد از این ماجرا، ریحانه به اتهام قتل عمد مرتضی سربندی به زندان می‌افتد و در شعبه ۷۴ دادگاه کیفری به قصاص محکوم می‌شود.

مادر و سه فرزند مقتول، اولیای دم این پرونده هستند.

در پرونده ریحانه جباری ابهام‌های گوناگونی وجود دارد. در بررسی‌های انجام شده از محل وقوع قتل مشخص شده که  دو لیوان آب‌میوه روی میز آشپزخانه محل قتل وجود داشته که یکی از آنها را مرتضی مقتول پرونده خورده بوده و دیگری برای ریحانه ریخته شده بوده.(دفاع مشروط ریحانه جباری؛ پرونده‌ای که همچنان باز است)

آزمایش‌های انجام شده بر محتوای لیوان‌ها نشان داده بود که آبمیوه ریحانه داروی بیهوشی داشته است. همچنین مقتول پیش از ورود به ساحتمان از داروخانه خرید کرده و در کیسه خریدها، ‌یک بسته کاندوم هم وجود داشته است. در کنار همه این شواهد که احتمال قصد تجاوز مقتول را تقویت می‌کند،‌ وکلای پرونده از آغاز کوشیدند تا با تاکید بر «حق دفاع مشروع»، جلوی حکم قصاص ریحانه جباری را بگیرند.

برای جلوگیری از اجرای این حکم اعدام کمپینی توسط تعدادی از فعالان حقوق بشر تشکلیل شد که توانست بیش از صدهزار امضا در مخالفت با اجرای این حکم جمع‌آوری کند.

مینا احدی و نازنین افشین جم از فراخوان‌دهندگان برای این کمپین بودند. آنها  امضاهای جمع شده در مخالفت با اعدام ریحانه را که بیش از دوهزار و ٣۰۰ صفحه بود، در سه نسخه چاپ  و آن را برای احمد شهید، بان کی مون و کاترین اشتون، ارسال کردند.