هانا آرنت: میان گذشته و آینده
سعید مقدم – هانا آرنت در «میان گذشته و آینده» دربارهی مشکلات پیچیدهی بحرانی بحث میکند که جامعهی مدرن با آن روبرو است.
از مقدمه مترجم:
نخستین اثر مهم آرنت با عنوان ریشههای توتالیتاریسم[1] در سال ۱۹۵۱ منتشر شد. وی در این کتاب، ضمن تحلیل نظامهای توتالیتر، هشدار میدهد که توتالیتاریسم با از میان رفتن آلمان نازی یا شوروی استالینیستی، نابود نمیشود، زیرا تا زمانی که انسان برای «ساختن تاریخ» خشونت بهکار میبرد، به رشد جنبشها و نظامهای توتالیتر کمک میرساند. کتاب مهم دیگر آرنت موقعیت بشری[2] نام دارد که وی در آن، میان فعالیتهای عمل، کار و کنش تمایز قائل میشود و نظریهی خود را درمورد کنش سیاسی بسط میدهد. ابتذال شر[3] (۱۹۶۳) اثر مهم دیگر آرنت است. این کتاب که ابتدا بهصورت گزارشی از دادگاه آیشمن در اسرائیل برای نشریهی نیویورکر منتشر شد به تشریح شخصیت آدولف آیشمن، یکی از رهبران نازی، میپردازد که در جریان جنگ جهانی دوم، مسؤل فرستادن یهودیان به کورههای آدمسوزی بود. هانا این نظر را طرح میکند که آیا شرارت پدیدهای است بنیادشکن و غیرعادی؟ یا بهطور کلی عملکرد معمولی این گرایش مردم عادی است که فرمانهای بالادستان را بدون اندیشیدن اجرا میکنند؟ او شیوهی برگزاری دادگاه و همچنین رفتار برخی رهبران یهود در دوران هولوکاست را نیز مورد انتقاد قرار میدهد. این امر باعث شد که بیشتر جامعهی یهودیان از او رنجیدند و او را بهخاطر سردی و نشان ندادن همدردی کافی با قربانیان هولوکاست سرزنش کردند. دو اثر مهم دیگر آرنت انقلاب[4] (۱۹۶۲) و خشونت[5] (۱۹۷۰) نام دارند. وی در این کتابها توضیح میدهد که برای فعالان سیاسی راست و چپ، هم انقلابیان و هم آنان که عمر خود را برای جلوگیری از انقلاب هدر میدهند، خشونت بسیار عادی و آسان توجیه میشود، اما در حقیقت بیشتر کسانی که از کاربرد خشونت رنج میبرند مردم عادیاند. آرنت میان «خشونت» و «قدرت» تمایز قائل میشود و میگوید، کاربرد خشونت نشانهی داشتن قدرت نیست، بلکه نشانهی ضعف است. کاربرد خشونت زمانی ضرورت مییابد که سیاست از بین رفته و بیمعنا شده باشد. هنگامی که خشونت نهادینه میشود، قلمرو سیاست ماهیت سیاسی خود را از دست میدهد، زیرا سیاست در میدان همگانی قوام مییابد و میدان همگانی به ارتباط دوجانبه شهروندان وابسته است و شرط ارتباط دوجانبه و برابر میان انسانها، امنیت عاری از خشونت است.
کتابی که اکنون ترجمهی آن را میخوانید، شامل هشت رساله یا به گفتۀ خود نویسنده، تمرین است در اندیشهی سیاسی. این رسالهها نخستین بار در سال ۱۹۶۱ به شکل کتاب منتشر شد و در سال ۱۹۶۴ همراه دو رساله دیگر به صورت حاضر انتشار یافت و به چند زبان دیگر ترجمه شد. از آن پس، چاپهای دیگری از این کتاب منتشر شده است. چاپ سال ۲۰۰۶ انتشارات پنگوئن نسخه اصلی این ترجمه است.
تأمل های اندیشهورزانه آرنت درمورد جهان مدرن بر پایهی دانش گسترده از گذشته بنا شدهاند، و بخشی مهم از فلسفهی سیاسی قرن بیستم را میسازند. آرنت در «میان گذشته و آینده» دربارهی مشکلات پیچیدهی بحرانی بحث میکند که جامعهی مدرن با آن روبرو است؛ بحرانی که به این دلیل پدید آمده است که مفاهیم اساسی سنتِ سیاسی، همچون عدالت، خرد، مسئولیت، هنرمندی و افتخار معنای خود را از دست دادهاند. این رساله ها خود بهاندازهی کافی روشناند و نیازی نیست من در اینجا توضیحی بدهم، جز این که واژههایی که نویسنده در متن اصلی با الفبای یونانی نوشته است من با حروف لاتین نوشتهام. آنچه با عددهای در پرانتز مشخص شده، توضیح های و مرجع های نویسنده است. یادداشتهای زیر صفحهها توضیح های مترجم است.
دانلود کتاب: فایل PDF
[3] Eichmann in Jerusalem: A Report on the Banality of Evil
[4] On Revolution
[5] On Violence
زمانه: سپاس از آقای سعید مقدم برای پیشنهاد و اجازه عرضه این کتاب در "کتابخانه زمانه".
حق انتشار اینترنتی این کتاب برای سایت زمانه محفوظ است
لطفا از باز تکثیر آن خودداری کنید
نظرها
آرمان شهر | Armanshahr| بنیاد آرمان شهر | هفتروز نامه حقوق بشری زنان ـ شماره 74
[…] هانا آرنت: میان گذشته و آینده رادیو زمانه ۱۱ دسامبر ۲۰۱۴ نخستین اثر مهم آرنت با عنوان ریشههای توتالیتاریسم[۱] در سال ۱۹۵۱ منتشر شد. وی در این کتاب، ضمن تحلیل نظامهای توتالیتر، هشدار میدهد که توتالیتاریسم با از میان رفتن آلمان نازی یا شوروی استالینیستی، نابود نمیشود، زیرا تا زمانی که انسان برای «ساختن تاریخ» خشونت بهکار میبرد، به رشد جنبشها و نظامهای توتالیتر کمک میرساند. […]