مخالفت مجلس با ارشاد؛ توقیف دوباره «خانه پدری» یک روز پس از اکران
اکران فیلم «خانه پدری» پس از چهار سال توقیف، فقط یک روز دوام آورد. مخالفان اکران می‌گویند این فیلم ضد دینی و سیاه، يکی از خشن‌ترين سکانس‌های تاريخ سينمای ايران را نشان می‌دهد.
فيلم «خانه پدری» ساخته کيانوش عياری که به تازگی پس از چهار سال توقيف، مجوز اکران عمومی دريافت کرده بود، يک روز پس از نمايش با دخالت مجلس شورای اسلامی و به اتهام نمایش «یکی از خشن‌ترین سکانس‌های تاریخ سینما ایران» دوباره توقيف شد.
روزنامه شرق روز شنبه ششم دی خبر داد که آخرين سانس نمايش عمومی اين فيلم شب گذشته (جمعه) در سينمای کورش تهران به پايان رسيد.
کيانوش عياری، کارگردان این فیلم در گفت‌وگو با شرق، خبر توقيف دوباره فيلم‌اش را تأييد کرده است.
بر پايه اين گزارش، در کنار مخالفت شماری از نمايندگان مجلس با اکران محدود فيلم خانه پدری، سينماهای زير مجموعه شهرداری و حوزه هنری هم در روزهای گذشته بر سر نمايش اين فيلم «بهانه‌تراشی کرده بودند.»
همزمان خبرگزاری ایسکانیوز گزارش داد که اکران این فیلم با دخالت کمیسیون فرهنگی مجلس متوقف شده است. بنابر این گزارش به کیانوش عیاری فرصت داده شده تا روز ۱۲ دی‌ماه با سانسور قسمت‌هايی که کميسيون فرهنگی مجلس تعیین کرده، اکران فیلمش را از سر بگيرد.
مرتضی آقا تهرانی، نايب‌رئيس اول کميسيون فرهنگی مجلس يکی از مخالفان نمايش اين فيلم است که هفته گذشته گفته بود: «مجلس درباره فيلم خانه پدری نظر دارد و محتوای آن را مناسب نمی‌داند و معتقد است اين فيلم نبايد از امتياز اکران استفاده کند.»
«خشن‌ترين سکانس‌های تاريخ سينمای ايران»
خبرگزاری فارس چند روز پيش به نقل از منابعی در حوزه هنری خبر داده بود که «حوزه در ادامه سياست پرهيز از اکران فيلم‌های سياه و ضددينی، خانه‌پدری را در سينماهای خود اکران نخواهد کرد.»
روزنامه اعتماد هم امروز در گزارشی علت توقيف دوباره اين فيلم را به دليل نمايش «يکی از خشن‌ترين سکانس‌های تاريخ سينمای ايران» دانسته و افزوده: «دختری نوجوان به دليل خطايی ناکرده در خانه‌شان دفن می‌شود. تلاش‌های او بيهوده است. همين سکانس قلب هر انسانی و هر مسلمانی و هر ايرانی را به درد می‌آورد.»
«خانه پدری» سرنوشت يک خانواده را در طول شش دهه روايت می‌کند: اين خانواده تحت تأثير يک قتل ناموسی در سال ۱۹۲۶ (۱۳۰۵) اواخر دوره قاجار و اوايل پهلوی قرار می‌گيرد و جسد دختر در زيرزمين خانه دفن می‌شود.
با پيش رفتن فيلم، سرنوشت پدر خانواده، پسر او و خانواده آن‌ها را طی شش دهه بعدی می‌بينيم، در حالی‌که همه چيز در همين خانه می‌گذرد و بچه‌های کوچک در هر فصل فيلم، شخصيت‌های بالغ فصل بعدی هستند و سايه اين جنايت بر زندگی همه آن‌ها سايه افکنده است.
«خانه پدری» یازدهمین فیلم بلند سینمایی کیانوش عیاری پس از فیلم‌های تنوره دیو (۱۳۶۴)، شبح کژدم (۱۳۶۵)، آن سوی آتش (۱۳۶۶)، روز باشکوه (۱۳۶۷)، دو نیمه سیب (۱۳۷۰)، آبادانی‌ها (۱۳۷۱)، شاخ گاو (۱۳۷۴)، بودن یا نبودن (۱۳۷۷)، سفره ایرانی (۱۳۷۹) و بیدارشو آرزو (۱۳۸۳) است.
اين نخستين بار نيست که نمايندگان مجلس برای جلوگيری از اکران يک فيلم دخالت کرده‌اند. پيش‌تر هم کميسيون فرهنگی مجلس با اعمال فشارهای گسترده عليه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مانع اکران فيلم «عصبانی نيستم» نشد.
بيشتر بخوانيد: تلاش نمایندگان مجلس برای جلوگیری از اکران فیلم «خانه پدری»
نظرها
nader
«خانه پدری» سی و پنجسال است که دچار مصیبت شده!!