پیوند میان علوم طبیعی و انسانی، کمک به حقوق بشر است - گفتوگو با دامون گلریز
از مجموعه «ایرانیان هلند»
دامون گلریز، متولد ارديبهشت ١٣٦٠ در تهران، فیزیک مکانیک خوانده و در حال حاضر مدرس دانشکده علمی کاربردی لاهه و پژوهشگر گروه تحقیقاتی صلح بین‌الملل، عدالت و امنیت است.
کبری قاسمی
جامعه ایرانیان هلند در اوائل دهه هشتاد میلادی با ورود حدود ۳۰۰ نفر از پناهندگان سیاسی شکل گرفت. از اواخر دهه هشتاد این جمعیت به سرعت افزایش یافت، به طوری که در حال حاضر بیش از ۳۶ هزار ایرانی در هلند زندگی می‌کنند.
چنان‌چه از گزارش سالانه وزارت کشور هلند بر می‌آید، ایرانیان مشکل چندانی برای جا افتادن در جامعه جدید ندارند و می‌توانند مستقل باشند و راه خود‌شان را پیدا کنند. آنان اغلب در بین مهاجران غیر اروپایی، بالا‌ترین رده دستیابی به شغل و مدارج بالای تحصیلی را دارند.
برای شناخت جامعه ایرانی در هلند و اینکه بدانیم خود ایرانیان روند مهاجرت و زندگی جدید را چگونه تجربه کرده‌اند، با تعدادی از ایرانیان فعال در زمینه‌های مختلف گفتوگو کرده‌ایم. این گفت‌و‌گوها به تدریج در سایت زمانه منتشر می‌شوند.
دامون گلریز، متولد ارديبهشت ماه ١٣٦٠ در تهران است. او و خانواه‌اش از سال ۱۳۷۴ و در سال‌های نوجوانی دامون، به هلند مهاجرت کرده‌اند.
دامون تحصیل‌کرده رشته فیزیک مکانیک و در حال حاضر مدرس دانشکده علمی کاربردی لاهه و پژوهشگر گروه تحقیقاتی صلح بین‌الملل، عدالت و امنیت است.
در دوران دانشجویی دامون بود که جنبش دانشجویی ۱۸ تیر در ایران اتفاق افتاد. این جنبش جرقه‌ای در ذهن دامون ایجاد کرد که سبب گرایش او به مسائل سیاسی شد. دامون دید که دانشجویان در ایران گاهی برای مسائلی مورد ضرب و شتم قرار می‌گیرند که جزء امور روزمره زندگی او در هلند هستند و رسیدن به آن‌ها برای او بسیار آسان است.
او در سال‌های بعد، در کنار تدریس در دانشگاه به تحصیل در رشته‌های فلسفه و علوم سیاسی هم پرداخت و در عین حال، به فعالیت سیاسی در هر دو جامعه ایرانی و هلندی مشغول شد. هسته اصلی تفکر و هدف او در فعالیت‌های سیاسی رسیدن به آزادی است. رشته‌ای که تدریس می‌کند هم مرتبط با همین هدف است. او تلاش دارد دو رشته علوم انسانی و علوم طبیعی را به هم نزدیک کند و پلی میان این دو رشته بزند.
دامون گلریز می‌گوید: «کارشناسان رشته‌ها علوم طبیعی و علوم انسانی بایستی به اهمیت کاربرد تکنولوژی با در نظر گرفتن شرایط زیست بومی و رعایت حقوق انسانی شهروندان آگاه باشند. مثلاً کارشناسان علوم طبیعی نباید فکر کنند که رشته‌شان یک رشته بسته است، بلکه باید وسیع‌تر به دنیا نگاه کنند. به عنوان نمونه هدف مهندسان نباید فقط بالا بردن سرعت تولید یا بهینه‌سازی خط تولید باشد، بلکه در عین حال باید ببینند که این تولید چه کمکی به وضعیت حقوق بشر می‌کند.»
او با اشاره به وقایع ایران می‌گوید: «اگر روی مسائل بیشتر کار می‌شد شاید نمونه‌ای مثل آن‌چه که در ایران اتفاق افتاد پیش نمی‌آمد.»
اشاره دامون به فروش دستگاه‌های رد‌گیری به ایران توسط شرکت‌های زیمنس و نوکیا در جریان اعتراض‌ها به نتیجه انتخابات جنجال‌برانگیز ریاست جمهوری در سال ۸۸ است. او می‌گوید که بحث‌ها درباره حقوق بشر را باید به صورت بسته‌هایی آموزشی به دانشجویان هر دو رشته ارائه داد تا این دانشجویان در آینده آمادگی بیشتری برای مواجهه با این قبیل موضوعات پیدا کنند.
او معقتد است که تا وقتی فاصله بین رشته‌های علوم انسانی و علوم طبیعی وجود دارد، بسیاری از مشکلات کشورها، حتی در جوامع پیشرفته و در حال پیشرفت حل نخواهد شد.
گفتوگو با دامون گلریز را از اینجا بشنوید:
نظرها
حسین
درود و عرض ادب من حسین هستم و در ایران با همسرم زندگی میکنم . پدر همسر من در شهر دلفت هلند از دنیا رفته است و متاسفانه با به شرایط خاص داخل ایران ، جرات پیگیری آنرا نداریم . خواهشمندم از طرف فرهیختگان محترمی همچون آقای دامون گلریز یا بیژن مشاور یا هر عزیزی که منش صلح طلبانه و گرفتن حق مظلوم را در وجود دارد به ما کمک شود . جایی برای ارتباط ، ایمیل یا هر نوع ارتباطی با این عزیزان فرهیخته در این سایت پیدا نکردم با سپاس و قدردانی حسین صدقی
ناشناس
همشونم اسکل هستند این یارو رو از سال ۹۶ توی توییتر میشناسم حتی با هم دایرکت رد و بدل میکردیم جالبه طرف ۱۴ سالگی از ایران رفته و بعد اونم به علت فعالیت سیاسی دیگه برنگشته یعنی هیچ شناختی از فضای داخلی فعلی ایران نداره ولی اصرار داره که مردم ایران منتظر رضا پهلوی هستند