درخشش «شهروند شماره ۴» در اسکار

«شهروند شماره ۴»، ساخته لورا پویتراس، مستندساز سر‌شناس آمریکایی جایزه اسکار بهترین مستند بلند را برد. فیلم «بردمن» ساخته آلخاندرو گونزالس ایناریتو جوایز اسکار بهترین فیلم و کارگردانی، اسکار فیلمنامه غیر اقتباسی (ایناریتو، نیکلاس جیاکوبون، الکساندر دینلاریس و آرماندو بو) و فیلمبرداری (امانوئل لوبزکی) را به دست آورد و به این ترتیب خوش‌اقبال‌ترین فیلم هشتاد و هفتمین دوره جوایز اسکار بود.

«شهروند شماره ۴»

اسکار بهترین مستند بلند به فیلم «شهروند شماره ۴» ساخته لورا پویتراس تعلق گرفت. «پیدا کردن ویوین مایر» ( جان مالوف و چارلی سیسکل) «آخرین روز‌ها در ویتنام» (روری کندی و کوین مک‌آلس‌تر) «نمک زمین» ( ویم وندرس، جولیانو ریبریو سالگادو و دیوید روزیه) و «Virunga» (اورلاندو فون آینزیدل و جوانا ناتاسگارا) از دیگر مستندهای بلندی بودند که با «شهروند شماره ۴» بر سر به دست آوردن مهم‌ترین جایزه سینمایی جهان رقابت می‌کردند.

لورا پویتراس در سه‌گانه « ۹/۱۱» پیامدهای «جنگ آمریکا بر ضد ترور» در زندگی روزانه شهروندان آمریکایی را نشان می‌دهد. « شهروند شماره ۴»،ساخته لورا پویتراس بخش سوم و پایانی این تریلوژی و درباره افشاگری‌های ادوارد اسنودن است.

ادوارد اسنودن در سال ۲۰۱۳ با نام مستعار «شهروند شماره ۴» با ایمیلی با لورا پویتراس تماس گرفت. چند هفته بعد اسنودن، پویتراس و گلین گرینوالد، روزنامه‌نگار گاردین با هم در اتاق هتلی در هنگ‌کنگ ملاقات کردند.

فیلم مستند «شهروند شماره ۴» در اتاق این هتل آغاز می‌شود. اسنودن اسناد آژانس ملی امنیت آمریکا را در اختیار گرینوالد قرار می‌دهد. در این فیلم می‌بینیم که این سه نفر چگونه تصمیم می‌گیرند اسناد را افشا کنند. هشت روز تمام دوربین پویتراس وقایعی را که در یک اتاق محقر در هتلی در هنگ‌کنگ اتفاق افتاده و بعد‌ها به یکی از جنجالی‌ترین رویدادهای قرن بیست و یکم بدل شد، ثبت می‌کند. از دریچه دوربین پویتراس این اتاق محقر مانند زندانی جلوه می‌کند. تماشاگر شاهد زندگی خصوصی یک فعال حقوق مدنی در این زندان است. در بین این تصاویر، پویتراس تصاویر دیگری هم مونتاژ کرده که ابعاد افشاگری اسنودن‌ را نمایان می‌کنند: بریده‌هایی از صدای گویندگان خبر در شبکه‌های مهم خبری جهان، بریده روزنامه‌ها، تصاویری از بازخواست مسئولان آژانس امنیت ملی آمریکا در برابر مجلس سنا و تصاویری از چت‌هایی که اسنودن با گرینوالد رد و بدل می‌کند.

ایدا

در هشتاد و هفتمین دوره جوایز اسکار فیلم «ایدا» ساخته پاول پاولیکوفسکی (لهستان) یه عنوان بهترین فیلم خارجی‌زبان شناخته شد.

«ایدا»، نخستین فیلم پاولیکوفسکی است که آن را بر اساس فیلمنامه‌ای از ربکا لنکیه ویچ، نمایشنامه‌نویس بریتانیایی در سرزمین مادری‌اش لهستان ساخته است.

این فیلم داستان زندگی دختر جوان راهبه‌ای به نام ایدا (آنا) را در سال‌های دهه ۱۹۶۰ روایت می‌کند که روز سوگند خوردنش، از طرف مادر روحانی ارشد صومعه‌ای که در آنجا بزرگ شده، به او گفته می‌شود که قبل از سوگند خوردن باید به دیدار خاله‌اش که تنها عضو باقیمانده خانواده اوست برود. ایدا از صومعه بیرون می‌آید و سفری را آغاز می‌کند که این سفر چشم‌های او را به روی واقعیت‌های سرزمین و گذشته خانوادگی‌اش باز می‌کند.

بیشتر بخوانید:«ایدا»: کشمکشِ بین تردید و ایمان

فیلم «پروانه» ساخته تلخون حمزاوی در بخش بهترین فیلم کوتاه نامزد اسکار بود. اما توفیقی به دست نیاورد. جایزه اسکار بهترین فیلم کوتاه به «تماس تلفنی» ساخته مت کرکبی و جیمز لوکاس رسید.

پیش‌پرده مستند شهروند شماره ۴»، ساخته لورا پویتراس، مستندساز سرشناس آمریکایی