کنسرت خیابانی برای کمک‌رسانی به آسیب‌دیدگان پنجشیر

گروهی از جوانان کابل در حمایت از آسیب‌دیدگان پنجشیر کنسرت خیابانی برگزار کردند.

روز سه‌شنبه، سوم ماه مارس/ ۱۲ اسفند ماه، به ابتکار گروهی از فعالان مدنی و آوازخوان‌های محلی، در کابل کنسرت خیابانی برپا شد که هدف آن حمایت از آسیب‌دیدگان ریزش بهمن یا برف‌کوچ در پنجشیر و جذب کمک‌های بشردوستانه برای آنان بود.

این برنامه هفت‌ روز پس از وقوع برف‌کوچ در پنجشیر که در شمال افغانستان واقع است، در پایتخت ترتیب داده شد و در آن هنرمندان محلی، داوطلبانه شعر و سرود سوگوارانه اجرا کردند و از مردم کابل دعوت شد تا به آسیب‌دیدگان به قدر توان خود کمک‌ کنند.

با وجود گذشت هفت روز از این حادثه، عملیات کمک‌رسا‌نی و تلاش برای بازگشایی راه‌ مناطق آسیب‌دیده همچنان ادامه دارد.

بر اساس گزارش‌ها در این حادثه ۲۰۰ نفر جان خود را از دست داده‌اند و بر اساس گفته‌های مقامات محلی هنوز تعداد زیادی جسد زیر برف مانده است و صدها خانه‌ ساکنان محلی تخریب شده است.

کنسرت خیابانی کابل نیز بعد از سفر گروهی از فعالان مدنی به محل وقوع فاجعه در ولایت پنجشیر صورت گرفت.

آثار حکیمی، مدیر سازمان غیر‌‌دولتی «خراسانیان»، یکی از افراد این گروه بود که در بازگشت از منطقه آسیب‌دیده پنجشیر، همراه با حامیان سازمان خود و تعدادی از هنرمندان داوطلب برای جلب کمک‌های بشردوستانه بیش‌تر، این کنسرت خیابانی را برگزار کردند.

آثار حکیمی در گفت‌وگو با رادیو زمانه از نتیجه این کنسرت خیابانی و برنامه‌های «خراسانیان» برای رساندن کمک‌های جمع‌شده به دست آسیب‌دیدگان در محل گفته است.

صحبت‌های آثار حکیمی را از اینجا بشنوید:

در این کنسرت خیابانی هنرمندان محلی مثل آرش بارز، خواننده سبک پاپ، داوود پژمان، خواننده سبک محلی، مسعود حسن‌زاده، رهبر گروه موسیقی پاپ "مرچه‌ها"، متین، خواننده رپ و ... برنامه اجراکردند.

آرش بارز، خواننده سبک پاپ و از مؤسسان گروه آبی (Blue band) است که در این کنسرت خیابانی ترانه‌های «حضور باران»، «چرا صلح معنی ندارد» و «دستم را بگیر» را اجرا کرد.

او در گفت‌وگو با رادیو زمانه از برداشت و انتظار خود از این کنسرت می‌گوید و از نمونه‌های دیگر چنین برنامه‌هایی یاد می‌کند که در سال‌های پیش در افغانستان برگزار شده‌اند.

آقای بارز می‌گوید که برگزاری این برنامه‌ها و دعوت مردم به فعالیت‌های اجتماعی و بشر‌دوستانه از طریق هنر، در افغانستان به فرهنگ تبدیل شده است، هر‌چند هنوز وضعیت امنیتی اجازه نمی‌دهد که هنرمندان زن نیز در چنین برنامه‌هایی حضور داشته باشند.

صحبت‌های آرش بارز را از اینجا بشنوید:

داوود پژمان، خواننده سبک محلی، یکی از دیگر هنرمدان محلی است که در این کنسرت برنامه اجرا کرده است. او که خود زاده بدخشان (هم‌مرز با تاجیکستان) است، می‌گوید که نتوانسته به روستای زادگاه خود دسترسی یابد چون راه‌ها هم‌چنان برف‌پوش‌اند و مردم منطقه از بقیه جهان کنده و دور مانده‌اند.

او می‌گوید: «از طریق شرکت در این کنسرت خیابانی و اجرای ترانه‌های سوگواری محلی همدردی و سوگ مردم خود را به گوش دیگران می‌رسانم و این تنها کاری‌ست که در این وضعیت از دستم برمی‌آید.»

صحبت‌های داوود پژمان را از اینجا بشنوید: 

این اولین بار نیست که منطقه‌ای در شمال افغانستان زیر بهمن می‌ماند و تلفات زیادی بر جای می‌گذارد. تقریباً همه ساله مناطق کوهستانی افغانستان بر اثر ریزش بیش از حد برف آسیب می‌بینند و راه‌ها زیر بارش بیش از دو متر برف قرار می‌گیرند. بسیاری از خانه‌های مسکونی تخریب می‌شوند و افراد زیادی هم جان خود را از دست می‌دهند، اما تا به حال نه دولت محلی و نه سازمان‌های بین‌المللی برنامه مؤثر و موفقی ارایه نکرده‌اند که دست‌کم امداد‌رسانی به موقع و سریع‌تر انجام شود.

افرادی که به طور انفرادی از محل‌های آسیب‌دیده دیدن کرده‌اند یا با برنامه‌های بشر‌دوستانه محلی و داوطلبانه به منطقه سفر کرده‌اند دیده‌ها و عکس‌های خود از جاده‌ها و خانه‌های تخریب‌شده را در شبکه‌های اجتماعیی با هشتگ #‏پنجشیر_دردمند‬ منتشر می‌کنند.

آثار حکیمی که با جمعی از دوستان خود در انجمن خراسانیان، با مقداری دارو و کمک‌های اولیه و اندکی لباس» به پنجشیر رفته است، در یادداشتی در فیس‌بوک، شنیده‌ها و دیده‌های خود را نوشته است. او برای این پرسش که «پس اکنون چه کاری باید شود؟» پنج راه‌کار پیشنهاد می‌کند:

۱. نخست باید برای پاک کاری راه اقدام جدی صورت گیرد. شمار وسایلی که برای پاک کاری راه‌ها فعال بودند به هیچ وجه کافی نیست. اگر خود دولت قادر به این کار نیست، باید از نیروهای جهانی کمک خواسته شود.
۲. آسیب دیدگان و بازماندگان که زنده‌اند، نیاز جدی به کمک‌های پزشکی، دارو، لباس، غذا، سرپناه و وسایل منزل دارند. اکنون باید کمپ‌هایی ایجاد شود مجهز به گرم‌کن، تشناب و درمانگاه، تا آسیب‌دیدگان به آن‌جا منتقل شوند. همچنان، زنان به مراقبت جدی درمانی با حضور پزشکان زن نیاز دارند.

۳. کودکانی که در این فاجعه، پدر و مادر و در کل سرپرست‌شان را از دست داده‌اند، همین‌طور سالمندانی که دیگر جوانی از آن‌ها به جا نمانده است، باید برنامه‌ای برای سرپرستی آن‌‌ها در نظر گرفته شود.

۴. کمک‌هایی که اکنون صورت می‌گیرد، آنی و موقتی‌اند. باید برای ساکن ساختن آسیب دیدگان در یک جای امن، برنامه‌ای درازمدت چیده شود. در کنار این که برف‌کوچ حالا دار و ندار مردم را گرفته است، این برف بهار پر از سیلابی را در پی دارد. اکثر خانه‌هایی که اگر از برف‌کوچ در امان مانده‌اند، احتمال جدی می‌رود که از اثر سیلاب تخریب شود. به این دلیل ساکن ساختن مردم در یک جای دیگر، اقدام پیشگرانه از فاجعه‌ بعدی خواهد بود.

۵. برف سنگین در کنار تلفات انسانی وحشتناک، با تخریب درخت‌ها و از بین بردن مواشی، زیان بزرگ اقتصادی را به مردم وارد کرده است. اکثر روستا‌نشینان که از طریق فروش حاصل باغ و مالداری زندگی می‌گذرانند، حالا این زمینه‌ درآمد را از دست داده‌اند و نیاز به کمک جدی دارند.

در حال حاضر رسانه‌های محلی که به منطقه دست‌رسی ندارند، از عکس‌ها و این قبیل تجربه‌های شهروندان، به عنوان گزارش‌های شاهدان عینی استفاده می‌کنند.