ثبت بيش از هشت هزار کودک‌آزاری و يک هزار خودکشی در ايران در سال ۱۳۹۳

هشت هزار و ۶۶۴ مورد کودک‌آزاری و يک هزار  و ۲۶۷ مورد خودکشی در سال ۱۳۹۳ در ايران به ثبت رسيده است.

حسين اسدبيگی، رئيس مرکز اورژانس اجتماعی کشور، امروز پنج‌شنبه ۲۴ ارديبهشت به خبرگزاری کار ايران (ايلنا) گفت که در سال گذشته پنج هزار و ۱۷۵ دختر و سه هزار و ۱۸۹ پسر مورد کودک‌آزاری قرار گرفته‌اند.

اين آمار صرفاً کودک‌آزاری‌هايی را شامل می‌شود که به سازمان بهزيستی اطلاع داده شده و به نظر می‌آيد رقم واقعی کودک‌آزاری بيش از اين است.

بر پايه آمارها روزانه ۴۰ مورد کودک‌آزاری به مرکز اورژانس اجتماعی سازمان بهزيستی گزارش می‌شود. شماری از اين کودک‌آزاری‌ها به مرگ کودکان منجر می‌شود.

در ايران تنها ۱۰ سال است که کودک‌آزاری به‌عنوان «جرم عمومی» شناخته می‌شود و پيگيری آن منوط به شکايت قربانی نيست.

با وجود اين، مجازات‌هايی که برای کودک‌آزاری در نظر گرفته می‌شود معمولاً متناسب با جرم نيست و بستگان درجه يک، به‌ویژه پدر، حتی در مواردی که آزار منجر به قتل کودک شود، به مجازات سنگينی نمی‌رسد.

بسياری از نزديکان، بستگان و از همه مهم‌تر همسايگان نيز کودک‌آزاری را امری خصوصی و خانوادگی می‌دانند و از گزارش آن خودداری می‌کنند.

رئيس مرکز اورژانس اجتماعی کشور همچنين گفته که در سال گذشته ۸۰۰ مورد خودکشی مربوط به زنان و ۴۶۰ مورد مرتبط خودکشی مربوط به مردان ثبت شده است.

بنابر گزارش سازمان بهداشت جهانی، خودکشی قربانيان بيشتری نسبت به جنگ‌ها، نزاع‌ها، و فجايع طبيعی می‌گيرد و بيش از نيمی از «يک‌ونيم ميليون مرگ خشن در هر سال» را به خود اختصاص می‌دهد.

آمار پزشکی قانونی ایران نشان می‌دهد که بین سال‌های ۱۳۸۰ تا ۱۳۹۱، بیش از ۳۰ هزار نفر بر اثر خودکشی جان خود را از دست داده‌اند.

به گفته کاظم ملکوتی، روان‌پزشک و رئیس انجمن پیشگیری از خودکشی ایران، استان‌های ایلام، همدان، لرستان و برخی شهرها مانند سرپل ذهاب «نرخ خودکشی بالاتر از اروپا دارند.»

علت عمده خودکشی در ایران، بن‌بست‌های خانوادگی و شکست در زندگی خصوصی عنوان می‌شود. فقر و مشکلات اقتصادی، بیکاری، گسست هویتی (آنومی) یا کمبود «حیات اجتماعی» نیز از دلایل اصلی افسردگی و اقدام به خودکشی نزد گروه‌های سنی مختلف عنوان می‌شوند.