سازمان بهزیستی از رسیدگی به مسائل افراد تراجنسیتی شانه خالی می‌کند
رسیدگی به مشکل افراد دارای اختلالات جنسی «ترانس سکشوال» یا تراجنسی‌ها مانند درمان، نظارت و مراقبت از آنها به‌صورت شفاف در شرح وظایف این سازمان تعریف نشده است.
انوشیروان محسنی بندپی، رئیس سازمان بهزیستی گفته است که رسیدگی به مشکل افراد دارای «اختلالات جنسی ترانس‌سکشوال»، مانند درمان، نظارت و مراقبت از آنها به‌صورت شفاف در شرح وظایف این سازمان تعریف نشده است.
به گزارش خبرگزاری ایرنا رئیس سازمان بهزیستی «اختلالات جنسی» را یک آسیب دانست و با بیان اینکه برای رفع مسائل و مشکلات افراد دارای اختلال جنسی به هزینه‌های بالا نیاز است، اضافه کرد: «امسال بودجه سازمان بهزیستی عملیاتی است و اعتبار آن حول محور فعالیت‌های آن تعریف و مشخص شده، بنابراین برای این مسأله منابعی در اختیار نداریم.»
محسنی بندپی با اشاره به برخی مشکلات این قشر از جامعه نظیر سکونت‌گاه، عمل جراحی و رفتارهای ناشی از ا«ختلالات روحی و روانی» گفت: «آنها آسیب دیده هستند و ساماندهی این افراد در برنامه ششم توسعه ضروری است.»
این درحالی است که به گفته حبیب‌الله مسعودی فرید، معاون امور اجتماعی سازمان بهزیستی به‌منظور کمک به افراد دارای «اختلال هویت جنسیتی»، لایحه‌ای تنظیم شده است. این لایحه اکنون در وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی است و در حال اعمال آخرین اصلاحات است. این لایحه تاکنون به مجلس شورای اسلامی تحویل داده نشده است.
مسعودی فرید درباره افراد تراجنسیتی گفت: « این افراد یک نوع اختلال روانشناختی دارند و از آنجا که علائم آنها از سنین ابتدایی شروع می شود، در صورتی‌که به موضوع سلامت روان آنها بیشتر توجه شود، بطور قطع می‌توان مداخلات بیشتری را ارائه کرد.»
به گفته او محوریت کار برای درمان این افراد با وزارت بهداشت است اما سازمان بهزیستی مسئولیت حمایت اجتماعی از این افراد را برعهده دارد، زیرا ممکن است به خاطر بروز مشکلات‌شان از خانواده خود جدا شوند.
ترانس سکشوال بودن در جوامعی که هویت جنسی مرد یا زن با داشتن آلت تناسلی، ظاهر و ویژگی‌های این دوجنس یکی پنداشته می‌شود، زندگی را برای بسیاری از افراد تراجنسیتی دشوار می‌کند.
به گفته مهری جعفری، وکیل و فعال حقوق بشر، در بسیاری از کشورهایی که تغییر جنسیت را به رسمیت می‌شناسند، برای تغییر شناسنامه و هویت جنسی، جراحی آلت تناسلی الزامی نیست و چیزی که چنین هویتی را برای شخص رقم می‌زند، خواسته روحی و روانی اوست.
این درحالی است که در شرع و عرف جمهوری اسلامی تراجنسیتی بودن بیماری محسوب می‌شود و قوانین به گونه‌ای است که این اقلیت‌های جنسی برای پذیرفته شدن در جامعه در نهایت به‌سوی انتخاب عمل جراحی کشانده می‌شوند.
تراجنسی‌ها کسانی هستند که تمایل ندارند با جنسیتی که زاده شدند، ادامه زندگی بدهند و تمایل به تغییر جنسیت خود از طریق پوشش، آرایش، هورمون‌درمانی و یا عمل جراحی دارند.
از دوم دسامبر سال ۲۰۱۲ پس از تلاش مستمر کنشگران حقوق تراجنسیتی‌ها و همچنین تحقیقات بسیار پژوهشگران بر عصب‌شناسی، ساختار مغز و ژنوم افراد تراجنسیتی، انجمن روانپزشکی آمریکا (APA) اعلام کرد که «اختلال هویت جنسی» را از لیست بیماری‌های روانی حذف و به جای آن شاخص بی‌قراری جنسیتی Gender Dysphoria را جایگزین می‌کند. به این ترتیب، تراجنسیتی‌ها دیگر بیمار محسوب نمی‌شوند اما اگر چنانچه احساس آنها از هویت جنسی و جنسیتی‌شان با بی‌قراری، اضطراب و افسردگی همراه باشد، فرد برای شاخص بی‌قراری جنسیتی مورد درمان قرار خواهد گرفت.
این تصمیم نقطه عطفی برای تراجنسیتی‌ها، نه تنها در ایالات متحده بلکه در کل جهان بود، با این حال در ساختار قوانین پزشکی و عرفی جمهوری اسلامی ایران افراد تراجنسیتی همچنان بیمار محسوب می شوند.
در این زمینه بخوانید:
نظرها
نظری وجود ندارد.