تحولات منطقه و بحث مبارزه مسلحانه در کردستان ایران

نظرها

• کامران

  ۱ شهریور ۱۳۹۴، ۱۶:۴۶

  من یه کردم و اعتقاد دارم اگرچه دولت ایران به طور کامل حقوق ملیت ها را رعایت نمی کند اما این امر فقط متوجه ملت کرد نیست و سایر ملیت های ایران چه ترک و لر و بلوچ و عرب نیز درگیر هستند ..دوما مبارزه ی مسلحانه به هیچ وجه نمی تواند موثر باشد ..احزاب کرد منتظر نباشند که با ایجاد یه مبارزه همه ی کردها اسلحه بردارن ..ابدا اینطور نیست و کسی دست به اسلحه نمی زند و ایجاد نا امنی و خیال سرنگونی ایران یه خیال باطل است و عواقب آن فقط دامنگیر مردم می شود ...این احزاب اگه به جای فرار در ایران می ماندند و از راه فعالیت سیاسی مطالبات مردم را دنبال میکردتد خیلی موفقتر بودند ...این احزاب نماینده ی مردم کرد نیستند و فقط دنبال منافع حزبی خود هستند و در دوران مبارزه شو فقط باعث ضربه به ملت کرد شدند ...اگر بر سر منافع حزبی نبود احزاب کومله و دموکرات به روی هم اسلحه نمی کشیدند و اگه راست میگفتند تو ایران میماندند و سرشون بالای دار میرفت تا مثل قاضی محمد الگو میشدند نه اینکه فرار کنند ...الان وضع خیلی عوض شده و با این درگیری هایی که در خاورمیانه هست هیچ کردی جنگ نمی خواهد...راهش اسلحه نیست .

• پیام

  ۱ شهریور ۱۳۹۴، ۲۱:۳۲

  ببینید قوم گرائی یک امری کاملا باطل است واینکه برای یک گوشه ازایران چندین حزب وگروه دسته تشکیل شود وهمه انها یک چیزرا بگویند ولی باهم هیچ همنشینی نداشته باشند نباید بفکر این باشند که کردهای ایران به انها بپیوندند من نمی دانم اینها (گروههای کردی ) چگونه قوم گرائی را با مارکسیسم وسوسیالیسم ترکیب کرده اند چون به هیچ کسی وهیچ استانی ازایران فکر نمی کنند بجر کردستان واین مایه بدبختی این گروهها است واصلا از سیاست هم چیزی سرشان نمی شود اگر میشد چرا بالاترین مقامشان رفت که با رژیم گفتگوکند وجانش را ازدست داد ولی عبرت نگرفتند ودوباره این کاررا کردند و دوباره نیروی مهم خودشان را ازدست دادند این نشان میدهد که کوچکترین اگاهی ندارند هم اکنون هم برخی مقاماتشان دراقلیم کردستان با جمهوری اسلامی گاهی مذاکره میکنند(فردی بنام خالدی) پس میتوان نتیجه گرفت که این گروهها ضعفهای بسیار بزرگی دارند وتحلیلهای بسیار غلط مثلا زبان کردی البته قابل احترام است چراکه درمجموعه زبانهای ایرانی است مثلا درسیستان وبلوچستان ایران هم 10 درصد زبانشان کردی است اما میراث پرقدرت ودامنه های عظیم زبان فارسی راندارد بخاطر همین بوده که درترکیه نتوانستند برزبان ترکی مغولی بی ریشه و بی ارزش ترکی استانبولی غلبه کنند وتسلط آنها را پذیرفتند وبه ترکی صحبت میکنند اما همین ترکی زیر سلطه زبان فارسی است به اعتراف دانشگاهیان درآنکارا ودیگرجاها نمی تواند کوچکترین درگیری با فارسی داشته باشد قبل از هرنوع فکری میدانند که دربرابر فارسی شکست میخورند اما همین ترکی و کردی درایران در همه سالها آزاد بوده ومیتوانستند به زبان خودشان صحبت کنند البته این بخاطر اقتدار وعظمت زبان فارسی است .

• هورام

  ۲ شهریور ۱۳۹۴، ۳:۵۴

  اولا جمهوری اسلامی عقلیت حل مسلە ملتهای غیر فارس ایران را ندارد و احزاب کرد اگر چه امروز توانایی حل مسله دمکراسی در ایران و احقاق حقوق کرد را ندارند اما وجود آنها و تشکیلات آنها برای روز مبادا بسیار ضروری است ضمن اینکه آنها یک سنبل برای حفظ هویت کردی در ایران هستند. دوما کرد یک قوم نیست ویک ملت است برخلاف آنچه پان ایرانیستها عنوان میکنند چرا که ملت یعنی زبان و آداب و رسوم مشترک یک گروه و کلمه ملت ایران در ذات خود غلت است و ملتهای ایران درست است و یا مردم ایران ضمن اینکه زبان کردی نسبت به زبان فارسی از خالصی بیشتری برخوردار است و به ندرت کلمات عربی و بیگانه وارد آنشده است برخلاف زبان فارسی.در رابطه با قدمت ادبیات کردی در ترکیه هم باید دانست که ادبیات کردی اتفاقا در ترکیه بسیار قدیمیتر از کردهای ایران است ملای جزیری و احمد خانی اشعار بسیار مشهوری دارند و زبان کردی در برابر زبان ترکی در ترکیه هرگز کم نیاورده اما یساستهای ظالمانه آتاترک کخ حتی حرف زدن به زبان ترککردی را ممنوع اعلام کرده بود باعث ضعف این زبان در ترکیه شده بود .اما امروزه زبان کردی همچنان در ترکیه زنده و در برابر ترکی قد علم کرده است . ضمنا در رده بندی زبانهای جهان زبان کردی بالاتر از زبانهای فارسی و ترکی قرار دارد.

• سرباز ایران

  ۲ شهریور ۱۳۹۴، ۴:۴۲

  نخست آنکه چیزی به نام ملیت الف و ملیت ب داخل ایران نداریم و تنها یک ملت داریم و نامش «ملت ایران» است و قومیتهای گوناگون ترک و فارس و کرد و عرب و بلوچ و ... داریم. دوم اینکه این گروه ها بهتر است خود را نماینده قوم کرد ندانند چرا که واقعا این نمایندگی رو ندارند. چند نفر دور هم جمع شدن و در توهمات خود نماینده قوم کرد هستند. متأسفانه احزاب کرد هنوز این ساده ترین فهم سیاسی را ندارند که مبارزه مسلحانه سبب فشار بیشتر بر مردمان کرد میشود و بهتر است این گروه ها مبارزه خود را به ایجاد جنبش سیاسی مدنی و نیز استقرار دموکراسی در ایران متمرکز کنند. اگر این گروه ها یا قوم کرد خواهان جدایی مسلحانه از ایران هستند، در این صورت همه کسانی که به یکپارچگی ایران اعتقاد دارند نیز سلاح به دست گرفته و تا آخرین نفس و آخرین قطره خون با آنها خواهند جنگید و این چیزی جز یک جنگ داخلی بزرگ برای همه مردمان ایران همراه نخواهد داشت ولی اگر جدایی مبتنی بر یک قانون اساسی ملی و بر اساس نظر مردم ایران (و نه بر اساس فرصت طلبی مانند آنچه که کردها در عراق به دنبال آن هستند. کردهای عراق پس از ایجاد بخش فدرال و با فشار به همه اقلیتهای غیرکرد ساکن در اقلیم کردستان نشان دادند که همه حرفهایشان درباره آزادی و دموکراسی دروغ است. تنها کردهای ترکیه راه درستی را در پیش گرفتند) صورت بگیرد، در این صورت قابل پذیرش است. در ضمن بهتر است این افراد سرنوشت بخشهایی که از ایران جدا شده اند را مطالعه ای بکنند و بدبختی آنها را ببینند و به فکر راه حل بهتری باشند. در پایان همه گروه ها و دسته جات که خواهان جدایی از ایران هستند هم باید بدانند که مبارزه مسلحانه برای جدایی از ایران چیزی جز نابودی آنها را در بر نخواهد داشت و این گروه ها باید برای حل مشکل به استقرار دموکراسی در ایران فکر کنند.

• هلنا

  ۲ شهریور ۱۳۹۴، ۱۵:۳۱

  این مصاحبه اشکالاتی دارد و با هدف زیر سئوال بردن مبارزه ملت کورد، علیه ظلم و ستم حکومت اسلامی انجام شده است. از جمله سئوالی که از آقای عباس ولی، پرسیده شده. این سئوالیست که عمداً و با هدف نفی مبارزات ملت کورد و احزاب پیشرو و آزادیخواه کوردستان مطرح شده. ما ملت کورد با افتخار از احزاب مبارز کوردستان حمایت می كنیم، چون اهداف آنها، اهداف ما هم هست. و برعکس آقای عباس ولی، من فکر میکنم که احزاب کورد، بخصوص حزب دمکرات در میان ملت کورد جایگاه خاص خودش را دارد. اما چون در نظام دیکتاتوری و ظالم ایران نمی توان آزادانه در این باره نظرسنجی انجام داد، آقای عباس ولی هم بدون مدارک کافی چنین حرفی می زنند. جای تأسف دارد که پرفسور عباس ولی، در مورد رهبرانی که تمام عمر خود را در راه مبارزه با دو رژیم شاهنشاهی و حکومت اسلامی در ایران سپری کرده اند، چنین اظهار نظر می کنند. سئوال اینجاست که خود آقای ولی برای ملت کورد چه کاری انجام داده است؟ چه پیشنهاد و پروژه ای عملی به احزاب کوردی داده تا آنها بدان جواب منفی داده باشند. و همینطور پرفسور عباس ولی در مقایسه ترکیه و ایران اشتباه می کنند. در ترکیه برای احزاب سیاسی، آزادی هست، حتی برای پ ک ک، که یک حزب مبارز، مسلح و مخالف دولت ترکیه است. در ترکیه می توان آزادانه از پ ک ک سخن گفت و عکس آقای عبدالله اوجالان رهبر پ ک ک را در دست داشت. ولی در ایران اگر جرم حمل عکس دکتر قاسملو، حبس ابد و اعدام است. در ایران، نه تنها برای ملت کورد، بلکه برای دیگر ملل ایرانی هم هیچ نوع آزادی برای تشکیل احزاب سیاسی و فعالیت مدنی وجود ندارد. حزب دمکرات کردستان ایران از بدو روی کار آمدن جمهوری اسلامی کوشید که مسئله کوردستان را از راه مذاکره و مسالمت آمیز حل کند، ولی جمهوری اسلامی خواسته ملت کورد را با توپ و تانک جواب داد. و حتی دکتر قاسملو، پیغمبر آشتی را سر میز مذاکره ترور کردند. به نظر من تنها راه سرنگونگی رژیم جنایتکار و تروریست اسلامی، مبارزه مسلحانه در کنار روشهای دیگر مبارزه است. این درست است که در مبارزه مسلحانه، لجستیک مهم هست، ولی وقتی ملتی با ایمان و باور به آزادی، و با عزمی راسخ مبارزه می کنند، بدون شک می تواند موفق شود. و ملت کورد با ایمان و باور علیه جمهوری اسلامی مبارزه می کند.

• اریا

  ۲ شهریور ۱۳۹۴، ۱۵:۴۹

  زنده باد کرد و کردستان

• کارشناس ارشد مبارزه مسلحانه

  ۲ شهریور ۱۳۹۴، ۲۱:۴۴

  هر کس خواهان جنگ با ایران است بهتر است به داعش بپیوندد. در دشمنی و کینه ورزی به رافضی ها ی ایرانی، در جنگجویی و در ثروت نظامی و لوژستیک هیچ گروهی به گرد داعش نمی رسد. در ضمن امتیاز مذهب هم که این روزها کولاک می کند برگی برنده ایست دیگد در دستان توانای داعش. این گوی و این میدان. تعارف بی تعارف

• چریک فدایی ایران

  ۳ شهریور ۱۳۹۴، ۶:۳۹

  توهمات اقوام ایرانی در اینکه واقعا ماهیت جداگانه ای از ایران عزیز دارند واقعا خنده دار است. آقای هورام لطفا معنی اینکه «در رده بندی زبانهای جهان زبان کردی بالاتر از زبانهای فارسی و ترکی قرار دارد.» چیست؟ در کدام رده بندی زبان کردی بالاتر از زبانهای فارسی و ترکی است؟ منظور از بالا و پایینی در رده بندی چیست؟ حالا احتمالا یک پان ترک هم میگوید که «در رده بندی زبانهای جهان زبان ترکی بالاتر از زبانهای فارسی و کردی قرار دارد.». واقعا مضحکه! خانم هلنا، لطفا توضیح دهید این پیغمبر آشتی شما چرا در زمان جنگ با کفتار حسین جانی که هزاران کرد را در داخل عراق قتل عام کرده بود، علیه ایرانی همکاری کرد و سبب کشته شدن بسیاری از هموطنان کرد ما شد که برای دفاع از میهنشان جنگیدند؟ و شما هم در این توهم باشید که ملتی جداگانه هستید! اصلا چینیهای آمریکا هم ملت چین هستند و باید از آمریکا جدا شوند! وافعا شگفت انگیزه که شماها این موضوع ساده رو هم متوجه نمیشید که مفهوم ایران با «قوم فارس» و «زبان فارسی» تعریف نمیشه و اصلا بدون کرد و عرب و لر و فارس و ترک و بلوچ و ... معنایی به نام ایران نداریم، ایران تنها یک وسعت جغرافیایی نیست لطفا بفهمید! آقای «کارشناس ارشد مبارزه مسلحانه»، ما اتفاقا منتظر روزی هستیم که شما به همراه رهبر آدمکش تروریستتان و نیز وجود کثیف داعشیان خیال حمله به ایران را کنید تا ببینید که چه به روزتان میکنیم. به نظرم باید یک بار برای همیشه حساب را با این گروه های تروریستی که خواهان جدایی مسلحانه هستند تا آخرین نفس جنگید تا عزاداری و مظلوم نماییشان تمام شود. هر کس به دنبال حقش است باید از طریق مبارزات مدنی وارد شود، والسلام نامه تمام!

• کارشناس ارشد مبارزه مسلحانه

  ۳ شهریور ۱۳۹۴، ۱۷:۳۶

  جناب چریک فدایی ایران، عجب بنده را خوب فهمیدی. نمره ی هوشیت بیست بدون دو. ولی شجاعتت 100

• مجید

  ۳ شهریور ۱۳۹۴، ۱۹:۴۳

  خدایا مارا از افراطی ها در امان نگه دار.انصافا فعالین مدنی آزربایجان همیشه مبارزه مسلحانه را رد کرده اند باید احسن گفت.درضمن هر زبانی برای خود احترامی دارد بهتر است نگیم کامله یا کامل نیس چون الان فک کنم زبان شناس که نداریم پس قضاوت نکنید و بهتر است هم اندیشی کیند نه مبارزه و این ناامنی در کردستان آزربایجان را ناامن خواهد کرد نه تران اصفهان را پس من نمیخوام

• هلنا

  ۳ شهریور ۱۳۹۴، ۲۱:۴۱

  آقا ـ خانم چریک فدایی! (هرچند که بعید است چریک فدایی باشید) من اصلاً از جدایی ملت کورد از ایران حرفی نزدم. گرچه اين حق هر ملتی است که سرنوشت خودش رو خودش تعيين کند. حاکمان ایران هر وقت به رأی ملت کورد احتیاج داشته باشند، چنین وانمود می کنند که کوردها اصیل ترین مردمان ایران هستند، ولی وقتی بحث حق و حقوق و آزادیهای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی و ... به میان میاد، جواب کوردها اعدام و کشتن هست! ملت کورد دیگر هشیار است و این کلاها سرش نمی رود. برای اطلاع شما، در زمان جنگ ایران و عراق، ملت کورد و رهبرانشان و بويژه دکتر عبدالرحمان قاسملو، خدای ملت کورد، به رژيم خمينی گفت که اگر رژيم با "دمکراسی برای ايران و خودمختاری برای کوردستان" ایران موافقت کند، آماده ايم عليه رژيم ديکتاتور عراق بجنگيم. ولی جمهوری اسلامی خواسته های ملت کورد را با توپ و تانک و فتوای جهاد جواب داد. اين واقعيت دارد که چهارچوب جغرافيايی ايران بدون مليت های کورد، تورک، عرب، فارس و بلوچ و لر و ... معنايی ندارد. و ایران تنها وقتی عزیز خواهد شد که ثروت و امکانات و قدرت ... میان تمامی مردمانش (بدون تبعیض) تقسیم شود. نه اینکه فارس ها شهروند درجه یک باشند و کورد و ترک و ... درجه دو و سه و ... .

• چریک فدایی ایران

  ۴ شهریور ۱۳۹۴، ۶:۵۹

  جناب «کارشناس ارشد مبارزه مسلحانه»، هوش بنده صفر ولی منظور شما از «رافضی ایرانی» چیست؟؟؟ این حرف تحقیرآمیز از سوی وهابیان برای تحقیر ایرانیان است. بنده هنوز هم منظور شما رو نفهمیدم، لطفا توضیح دهید. به هر روی اگر قصد توهین به ایران و ایرانی نبود، از شما عذرخواهی میکنیم. پاینده ایران!

• کارشناس ارشد مبارزه مسلحانه

  ۴ شهریور ۱۳۹۴، ۲۰:۰۴

  خانم هلنا، ممکن است بفرمایید. کدام قومی در ایران خودش را فارس می خواند. این فارسی ی کتابی یا استاندار زبانی ست از قرنها پیش تدوین شده برای میانجیگری بین اقوام سر جاده ی ابریشم به ویژه مردم منطقه ای که به آن فلات ایران می گویند . این فارسی، زبان مادری هیچکسی نبوده است. ترکیبیست از عربی ، ترکی و پهلوی با دستور زبانی به شدت آسان و یکسان با کردی، لری، بلوچی، دری و تا اندازه ی زیادی آذری و کامن متفاوت با دستر زبان عربی. با گسترش جمعیت تحصیل کرده در ایران جدید، این زبان تدوین شده ، زبان مادری بسیاری از اقوام کشوری به نام ایران شده است. البته این نظر بنده در مخالفت با خواستهای اقوامی که خواهان ترویج و آموزش زبانهای خود هستند نیست. بر عکس. همه ی زبانها در یک کشور شبیه ایران، به نظر من می باید رسمی و پشتیبانی شوند. آنگاه زبان میانجی به احتمال فراوان، خود به خود، از جانب همه پذیرفته خواهد شد. کشور آفریقای جنوبی پس از پایان آپارتاید اقدام به رسمی کردن 13 زبان در آن کشور کرد ، ولی انگلیسی همچنان زبان میانجی مردمان آن مملکت است. در ضمن خانم هلنا، این دوست ما چریک فدایی ایران است. به گمانم شما لقب ایشان را با چریک فدایی خلق اشتباه گرفته اید. با احترم. منظور من از شوخی با چریک فدایی ایران این بود که بگویم که ایشان نباید نظر پیشین مرا که در حین جدی بودن به طنز و کنایه آمیخته بود، جدی می گرفتند . حتی لقب انتخابی من هم طنز است. البته طنزی تلخ. و گر نه بنده به هرچه ایشان بگویند سوگند می خورم که به جز سلامت و آشتی و آرامش چیز دیگری برای انسان، از هر گونه ، ملت و قومی باشد، آرزو نمی کنم.