کاپ قهرمانی در دستان نیلوفر اردلان و تقدیرباوری شوهر

شنبه ۲۶ سپتامبر/ ۴ مهرماه تیم فوتسال زنان ایران قهرمان آسیا شد. نیلوفر اردلان، کاپیتان، این تیم را همراهی نکرد، زیرا شوهر او مهدی توتونچی، مجری شبکه ورزش، از قوانین کنترل حرکت زنان در ایران بهره برده و زنش را ممنوع‌الخروج کرده بود.

تیم فوتسال زنان ایران بر خلاف همه تیم‌های ورزشی مردان، با استقبال مردمی در فرودگاه پس از بازگشت رو‌به‌رو نشد. به استقبال تیم، نیلوفر اردلان آمده بود. تیم، کاپ قهرمانی را به دست نیلوفر اردلان داد.

مهدی توتونچی در بیانیه‌ای این قهرمانی را به تیم «بانوان» و به «همسرش» تبریک گفت. او قوانین تبعیض‌آمیز ایران را که به مردان اجازه می‌دهد حرکت زنانشان را کنترل کنند به «منافع ملی»، «زندگی شخصی» و «حفظ آرامش» ربط داد و در نگاهی قسمت‌باور نوشت: «قسمت همسر من این بود که در مسابقات قهرمانی آسیا غایب باشد.»

نحوه استفاده توتونچی از کلماتی که در این بیانیه تبریکی استفاده کرده است از این رو جالب است که از افعال مجهول استفاده می‌کند و با قسمت‌باوری، عاملیت خود و قوانین ضد زن جمهوری اسلامی ایران را در کنترل زنان به «قضا و قدر» ربط می‌دهد.

همچنین توتونچی هنگامی که در مورد زندگی‌اش با نیلوفر اردلان و آرامش این زندگی می‌نویسد می‌گوید: «من در جایگاهی نیستم که بخواهم مخالف منافع ملی باشم اما روی زندگی شخصی‌ام و حفظ آرامش آن اصرار زیادی دارم.»

«ام» در «زندگی‌ام»، ضمیر اول شخص مفرد است. در این زندگی تنها یک اول شخص مفرد است که تصمیم می‌گیرد و حق انتخاب دارد؛ انتخاب ضمیر توتونچی بیانگر نگاه او و نگاه هنجارهای اجتماعی و قانونی‌ای است که از چنین نگاهی حمایت می‌کنند و چنین حقی را به او به عنوان یک مرد، یک «شوهر» می‌دهند.

لحظه‌ای که اعضای تیم فوتسال زنان کاپ را به دست نیلوفر اردلان می‌دهند، او را تشویق می‌کنند و همگی باهم دست‌زنان نام کاپیتان‌شان را فریاد می‌زنند؛ لحظه طنین نام  نیلوفر اردلان در سالن استقبال فرودگاه هنگام بازگشت تیم، لحظه همبستگی تیمی زنانی است که همه در کنار هم دویده‌اند و زندگی حرفه‌ای و شخصی‌شان را در کنار هم ساخته‌اند. این تیم زنان باهم برای بودن روی زمین، برای اینکه به دنبال توپی بدوند جنگیده‌اند. برای این تیم، «ضمیر اول شخص مفرد» مورد استفاده توتونچی، نمادی است که به وسیله تقدیم کردن کاپ به اردلان با آن جنگیده‌اند. آنها نشان داده‌اند که در این رابطه‌ها محبت، عشق و احساسی هست که در رابطه شخصی‌ای که به خاطر حفظ آرامشش باید «زن را کنترل کند» چنین محبت و احساسی نیست. محبت و احساسی که دیگری را درک کند و نیاز‌های او را هم به رسمیت بشناسد.

توتونچی حق دارد زمانی که می‌گوید «فوتبال یک ورزش گروهی است و فردمحور نیست.» زندگی مشترک هم یک بازی گروهی است و یک بازی فردمحور نیست که فردی با استفاده از قوانین نابرابر و تبعیض آمیز، بخواهد عزیز‌ترین فرد در زندگی‌اش را کنترل کند و به زور متوسل شود تا آزادی‌های او را در انتخاب شغل، در حرکت، در زندگی محدود کند، تا او را در کنار خود نگه دارد.