جلوگیری از تجمع بسیجی‌های مخالف قراردادهای نفتی

نظرها

• naseem

  ۱۰ بهمن ۱۳۹۴، ۱۹:۴۵

  در حالی که قراردادهای نفتی بعد از انقلاب محرمانه شده، قاجارها از رو کردن قرارداد نمی ترسيدند و در زمان پهلوی هم نمی ترسيدند قرارداد را رو کنند و در مجلس تصويب می شد، اما بعد از انقلاب، بيع متقابل را محرمانه نگه داشتند. اين «بزرگترين نقطه تاريک در تاريخ نفت جمهوری اسلامی!!!» خواهد بود و آيندگان خواهند پرسيد اين چه حکومت اسلامی بود که چنين امر مهمی در آن محرمانه بود، درحالی که پيش از انقلاب، جزئيات قرارداد به تصويب مجلس میرسيد؟

• nader

  ۱۰ بهمن ۱۳۹۴، ۱۹:۴۵

  قراردادهای جدید، پایمال کردن ملی شدن نفت ایران مجری تلویزیون خبر داد که در این برنامه، از مقامها و دست‌اندرکاران عقد قراردادها به شرکتهای نفتی خارجی خواسته بودند که در این گفتگو شرکت کنند، اما آنها حاضر نشدند. فرحناکیان یکی از کارشناسان شرکت کننده در این برنامه، قراردادهای موسوم به آی پی سی IPC را که حکومت به‌تازگی منعقد کرده، ”عقب‌نشینی غیرعزتمندانه“ خواند و گفت: « عملیات بالا دستی نفت به 3قسمت اکتشاف، توسعه و استخراج و تولید تقسیم می‌شود. ما در سال 1353 یعنی در زمان پهلوی دوم تصمیم گرفتیم که دیگر مرحله سوم را دست خارجی‌ها ندهیم؛ یعنی اکتشاف و توسعه را به آنها می‌دهیم ولی استخراج یا تولید برای خودمان. در مهر94 یک مرتبه تصمیم گرفتیم که علاوه بر اکتشاف یا توسعه، تولید را هم مجدداً به خارجی‌ها بدهیم!. این عقب‌نشینی است. با هر بیان سیاسی و اقتصادی هم که توجیه بشود ولی اسم آن عقب‌نشینی است» (تلویزیون – 30دی 94). نکته شگفت‌انگیز این‌که این قراردادهای خائنانه درباره میادین درون سرزمینی بسته شده و نه در مورد میادین مشترک نفتی مانند میادین نفتی مشترک با قطر! و قطر سالهاست نفت این میادین مشترک را یک طرفه استخراج می‌کند و ایران تقریباً هیچ سهمی از این میادین مشترک نمی‌برد. اکبری، کارشناس دیگر شرکت کننده در این برنامه تلویزیونی گفت: «اگر قرار باشد مدل جدید قراردادی در کشور ساری و جاری بشود، یکی از خاستگاههای مورد نیاز آن، میادین مشترک است. آماری که در بحث میادین مشترک داریم، جداً آمار فاجعه‌باری است. اگر بخواهیم حساب و کتابهای عدم‌النفع را انجام بدهیم، می‌بینیم که ما روزانه چند صد میلیارد تومان داریم ضرر عدم‌النفع می‌دهیم؛ ماهیانه چندین برابر یارانه کل مردم ایران، عدم‌النفع یا بعضاً ضرری هست که در جیب کشورهای همسایه وارد می‌شود ز علت آن تأخیری است که ما در توسعه میادین مشترکمان داریم. ماکه این‌همه داریم در توسعه میادین مشترکمان ضرر می‌دهیم و عدم‌النفع‌های قابل‌توجه در این زمینه داریم، چرا پروژه‌هایی که انتخاب شد پروژه‌های میادین مستقل ما بود؟! وقتی میادین مشترک ما مانده و کشور رقیب دارد با شدت تمام برمی‌دارد… چه لزومی دارد که میدان مستقل ما بیاید در این واگذاری قرار بگیرد؟

• faryad

  ۱۰ بهمن ۱۳۹۴، ۱۹:۴۸

  همان طور که از اخبار برمیآید، شرکت فرانسوی ایرباس 25 میلیارد دلارهواپیما از طریق فاینانس بطور قسطی به ایران میفروشد و شرکت فرانسوی توتال ضمانت میکند روزانه دویست هزاربشکه نفت از ایران به قیمت فعلی بازار از قرار بشکه ای 20 دلار بخرد! بمبلغ ماهانه 120 میلیون که به فاینانسیر خواهد پرداخت. با احتساب نرخ بهرۀ 10% هواپیماها 60 میلیارد دلار برای ایران تمام خواهد شد!! به مدت 30 سال که از آن به بعد 10 سال هم از عمر مفید هواپیما سپری شده و جسد کلیۀ هواپیماها باید به انبار اسقاط برود. آیا خرید هواپیما از ایتالیا وفرانسه فوری تر بود یا آبادانی زیرساختهای یک مملکت ویران؟ این تازه شروع زدن چوب حراج به هستی کشور از جانب آخوانداست. اما هنوز از 700 میلیارد دلار گم شده درحکومت احمدی نژاد خبری و اثری نیست!

• میترا

  ۱۰ بهمن ۱۳۹۴، ۲۳:۰۹

  دقیقاً وقتی پا روی دم علایق و منافع دولتیان گذاشته شد بالاخره گروه های خود سر هم سرکوب شدند. اگر پای منافع مردم بود کسی به اینها کاری نداشت. چه می کند این پول کثیف!

• naseem

  ۱۱ بهمن ۱۳۹۴، ۶:۲۰

  روزنامه جوان، امروز 8بهمن در این مورد تحت عنوان «سفر اروپایی برای خروج از رکود ایران یا ایتالیا؟!» می‌نویسد: «هنوز وضعیت اقتصادی ایتالیا بعد از بحران قبل به‌حالت مناسب نرسیده.... بدهی‌های دولت ایتالیا هم‌اکنون بیش از 132 درصد تولید ناخالص داخلی کشورشان است و به‌شدت نیازمند ایجاد تحرک در اقتصاد خود هستند». پس به‌روشنی با طرح این مساله، می‌گوید کشوری که خودش نیازمند کمکهای اقتصادی است، حالا چگونه می‌تواند زیر بال و پر یک اقتصاد ورشکسته دیگر را بگیرد؟ روزنامه جوان این‌چنین ادامه می‌دهد: «با این حال رئیس‌جمهور کشورمان در اولین سفر خود به اروپا پس از 16سال به این کشور رفت و با آنها قراردادهایی معادل 18‌میلیاردی دلاری بست... هیأت همراه رئیس‌جمهوری متأسفانه حتی موفق نشدند با مسئولان بانکهای ورشکسته ایتالیایی دیدار کنند ولی قراردادهایی امضا شد که دسترسی آسان ایتالیایی‌ها به مواد خام و نفت و پتروشیمی تضمین می‌شود. همچنین سرمایه‌گذاری در صنایع فولاد و کشتی‌سازی نیز از مهم‌ترین مواردی است که ظاهراً در این قراردادها روی آن تأکید شده و به این ترتیب منفعتها به سوی ایتالیایی‌ها شیب پیدا کرده است». «این گونه به نظر می‌رسد که با یک قرارداد نفتی و در اختیار قرار دادن دو پالایشگاه ایتالیایی، قرار است نفت ما در قالب قیمتی نامعلوم و سهم مشارکت نامعلوم در آنجا پالایش و مانند سنگ‌های معدنی فرآوری شده دوباره با قیمت بالا به ایران فروخته شود».!!