مراسم روز کارگر، راهپیمایی کارگران، بازداشت فعالان کارگری

روز شنبه ١١ اردیبهشت/٣٠ آوریل، مراسم روز جهانی کارگر یک روز زودتر از اول ماه مه در ایران برگزار شد. خانه کارگر برای دومین سال پیاپی توانست راهپیمایی این روز را در تهران و چند شهر دیگر برگزار کند و امسال هم همانند سال ١٣۹۴، خبری از سخنرانی حسن روحانی در سالن ١٢ هزار نفری ورزشگاه آزادی نبود.

تشکل‌های مستقل کارگری در ایران، واکنش‌های متفاوتی نسبت به حضور در راهپیمایی خانه کارگر داشتند.

سندیکای نقاشان البرز فراخوان شرکت کارگران در راهپیمایی خانه کارگر را صادر کرد و از سوی دیگر، انجمن صنفی کارگران خبازی‌های سنندج، با عدم شرکت در راهپیمایی خانه کارگر، علی‌رغم حضور نیروهای امنیتی در دفتر این انجمن به پخش شیرینی در بین کارگران بسنده کرد.

طرح شعارهایی به کام دولت در راهپیمایی تهران

به گزارش خبرگزاری کار ایران (ایلنا)، راهپیمایی خانه کارگر از ساعت ۸:٣٠ با حرکت از دفتر مرکزی خانه کارگر تهران در خیابان ابوریحان شروع و در ساعت ١١ با خواندن قطعنامه در مقابل ساختمان مرکز علمی کاربردی خانه کارگر در خیابان طالقانی خاتمه یافت.

ایلنا با انتشار عکس‌های راهپیمایی روز کارگر در تهران، در گزارشی با عنوان «از طرح‌ مطالبات صنفی تا حمایت از تیم هسته‌ای» به بررسی تابلو نوشته‌هایی پرداخته است که کارگران شرکت‌کننده در این مراسم در دست داشتند.

«حمایت از تیم مذاکره کننده هسته‌ای»، «تولید داخلی»،‌ «اصلاح نظام دستمزد»، «امنیت شغلیٰ»، «آزادی تشکل‌های کارگری»، «پرداخت بدهی دولت به تامین اجتماعی»، «اصلاح قراردادهای موقت» و «یادآوری جایگاه مقام کارگر» از جمله پلاکاردهایی بوده‌اند که کارگران در راهپیمایی روز شنبه تهران در دست گرفتند.

یکی از کارگران شرکت کننده در این راهپیمایی درباره شعارها و مطالبات طرح شده به رادیو زمانه می‌گوید: «من با خانه کارگر کرج در مراسم امسال شرکت کردم. ٢۵ سال است عضو خانه کارگرم و تا جایی که من می‌دانم، هیچ کارگری نمی‌تواند با پلاکاردی که خود نوشته باشد در این راهپیمایی حضور پیدا کند. چند سال گذشته ما را با اتوبوس می‌بردند ورزشگاه آزادی تا رییس جمهوری سخنرانی کند. آن موقع هم همین‌طور بود، شعاری بدون هماهنگی خانه کارگر سر داده نمی‌شد. همه آن‌چه که ما امروز می‌خواستیم، خود دولت هم همان را می‌خواهد.»

حسن صادقی، رییس اتحادیه پیشکسوتان جامعه کارگری و علی‌رضا محجوب، دبیرکل خانه کارگر، از سخنرانان راهپیمایی روز جهانی کارگر در تهران بودند.

علی‌رضا محجوب در سخنرانی خود با اشاره به صحبت‌های علی خامنه‌ای، رهبر ایران، گفت: «ایشان تمام مسائل را گفتند که گویا و کامل بود و ما از مسئولان چیزی بیشتر از سخنان مقام معظم رهبری نمی‌خواهیم و امیدواریم همین فرمایشات ایشان را محقق کنند.»

او در ادامه در مورد امنیت شغلی کارگران سخنرانی کرد و با ارائه آمارهایی، از ناامنی شغلی بیش از ۴٠٠ هزار کارگر خبر داد و اضافه کرد که این آمار در آینده به بیش از یک میلیون نفر خواهد رسید. مسائلی که در سخنرانی علی خامنه‌ای، اشاره‌ای به آن‌ها نشده بود.

پس از سخنرانی دبیر خانه کارگر، قطعنامه پایانی راهپیمایی خانه کارگر قرائت شد. این قطعنامه در بند اول خود با تاکید بر اجرای اقتصاد مقاومتی و عملیاتی کردن آن، به مسائلی چون اهمیت دادن به تولید داخلی و جلوگیری از ورود کالاهای خارجی، احیای واحدهای تولیدی تعطیل شده و اعتراض به وضعیت اسف‌بار بازار کار پرداخته بود.

در بند نهم قطنامه پایانی راهپیمایی، خانه کارگر ضمن تشکر از حسن روحانی و قدردانی از زحمات دولت اعلام کرد که دولت برای حل مسائل بین‌المللی خصوصا در حوزه هسته‌ای، حمایت و پشتیبانی کارگران را در ادامه راه با خود همراه خواهد داشت.

تشکل‌های مستقل کارگری، حضور یا تحریم مراسم خانه کارگر؟

در راهپیمایی روز شنبه خانه کارگر در تهران، تعدادی از اعضای سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوس‌رانی تهران و حومه با حمل پلاکاردهایی در خیابان طالقانی به صورت مستقل شرکت کردند که با ممانعت نیروهای امنیتی اجازه حضور در ادامه راهپیمایی به آن‌ها داده نشد.

روز شنبه ١١ اردیبهشت، تارنمای سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوس‌رانی تهران خبر داد که تعدادی از اعضای این سندیکا در مراسم روز جهانی کارگر تهران، با شعارهای مستقل خود حضور یافتند: پلاکاردهایی با آرم سندیکا همراه با شعارهای «دستمزد عادلانه حق مسلم ماست»، «کارگر زندانی آزاد باید گردد»، «سندیکا حق مسلم ماست» و ....

بر اساس این گزارش، تنها دقایقی بعد از حضور این افراد در جمع راهپیمایی کنندگان، ماموران پلیس امنیت با یورش به جمعیت، این پلاکاردها را گرفته‌اند و دو تن از اعضای سندیکا (سید رسول طالب مقدم و ناصر محرم‌زاده) را دستگیر و به ون نیروی انتظامی منتقل کرده‌اند. ماموران این دو نفر بعد را بعد از پایان مراسم، در خیابان‌های اطراف محل برگزاری راهپیمایی، از ون پیاده کرده‌اند.»

سندیکای کارگران شرکت واحد تهران، پیش از ١١ اردیبهشت، بیانیه، اطلاعیه یا فراخوانی رسمی‌ در رابطه با حضور خود در مراسم راهپیمایی خانه کارگر صادر نکرده بود.

این سندیکا اما تنها تشکل مستقل کارگری شرکت کننده در راهپیمایی خانه کارگر تهران نبود.

یک روز قبل از راهپیمایی کارگران (خانه کارگر) در تهران، سندیکای نقاشان البرز با صدور فراخوانی در تاریخ ١٠ اردیبهشت، خواهان حضور مستقل کارگران، بیکاران، زنان، دانشجویان و تمامی اقشار تحت ستم در راهپیمایی خانه کارگر شده بود.

سندیکای نقاشان البرز در فراخوان خود نوشته بود: «در شرایطی که توازن قوا اجازه برگزاری مراسمی مستقل و تأثیرگذار را از فعالان جنبش کارگری سلب می‌کند، ما پیشنهاد می‌کنیم که فعالان کارگری در میان کارگرانی که "خانه کارگر" به عنوان ابزار تبلیغاتی خود گرد می‌آورد، حضور پیدا کنند و با طرح شعارها و مطالبات مستقل جنبش کارگری اجازه ندهند این نهاد ارتجاعی برنامه خود را پیش ببرد.»

مجوزی که لغو شد

در سنندج با وجود فراخوان خانه کارگر این شهر برای حضور کارگران در راهپیمایی روز جهانی کارگر، مجوز برگزاری این راهپیمایی ساعاتی قبل از شروع آن لغو شد.

اتحادیه آزاد کارگران ایران در تاریخ ١١ اردیبهشت خبر از بازداشت لطف‌الله احمدی، نادر رضاقلی و حسین حسن‌آبادی در سنندج داد و نوشت: «در سنندج، نیروهای امنیتی و انتظامی به شرکت‌کنندگان مراسم روز کارگر که همکاران "محجوب" برای برگزاری آن در مقابل خانه کارگر شهر سنندج فراخوان داده بودند، حمله کردند و بعد از درگیری و ضرب و شتم کارگران، سه نفر از آنان را بازداشت کردند.»

انجمن صنفی کارگران خبازی‌های سنندج از جمله تشکل‌های مستقل کارگری بود که روز شنبه در مراسم خانه کارگر شرکت نکرد و مراسم این روز را با وجود حضور نیروهای امنیتی، در دفتر انجمن برگزار کرد.

پیش از برگزاری این مراسم، یدالله صمدی، دبیر این تشکل، به ستاد خبری اطلاعات سنندج احضار و بعد از پایان مراسم آزاد شد.

یکی از کارگران شرکت کننده در مراسم انجمن صنفی کارگران خبازی‌های سنندج در این رابطه به رادیو زمانه می‌گوید: «قبل از حضور ما در دفتر انجمن، نیروهای امنیتی حضور گسترده‌ای داشتند و در دفتر حاضر بودند. با وجود این صدها کارگر در دفتر انجمن حضور پیدا کردند و عده‌ای هم به دلیل جو امنیتی حاکم نتوانستند در مراسم برگزار شده شرکت کنند. نیروهای امنیتی به ما اجازه خواندن قطعنامه‌ای که منتشر کرده بودیم ندادند. حتی به کارگران شرکت کننده اجازه استفاده از پلاکارد یا گرفتن عکس داده نشد. اما با وجود این ما موفق به گرفتن عکس از مراسم شدیم و در بین کارگران شیرینی پخش کردیم.»

تشکل‌های مستقل کارگری دیگر در ایران، تاکنون برنامه‌ای برای برگزاری مراسم روز جهانی کارگر در روز یک مه/ ١٢ اردیبهشت اعلام نکردند.

با توجه به برخوردهای امنیتی صورت گرفته با فعالان کارگری در روز شنبه ١١ اردیبهشت، به نظر می‌رسد که تشکل‌های مستقل کارگری در ایران روز یک‌شنبه، دوازدهم اردیبهشت برابر با اول ماه مه نیز موفق نشوند همزمان با سایر نقاط جهان مراسم روز جهانی کارگر را برگزار کنند.

◄ پرونده ویژه به مناسبت روز جهانی کارگر: روزگار تیره مردمان سختکوش