مانع‌تراشی برای اشتغال زنان به بهانه احترام به زن و مادر
<p><span style="font-size: small;"><span style="line-height: 115%;">خدیجه مقدم- دوسوم ساعت</span><span style="line-height: 115%;">‌های</span><span style="line-height: 115%;"> کاری دنیا را زنان </span><span style="line-height: 115%;">پر می‌کنند</span><span style="line-height: 115%;">، ولی در مقابل، یک دهم درآمد جهان نصیب</span><span style="line-height: 115%;">‌</span><span style="line-height: 115%;">شان می‌شود</span><span style="line-height: 115%;">.</span><span style="line-height: 115%;"> یعنی زنان در توسعه نقش مهمی دارند ولی از مواهب آن بی‌بهره‌اند</span><span style="line-height: 115%;" dir="LTR">.</span></span></p> <!--break--> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><span><span>این نقش جهانی، همراه با تبعیض و نابرابری و بی‌عدالتی در مورد زنان ایران نیز به</span><span>‌</span><span>شدت صدق می‌کند</span><span>؛ </span><span>به طوری که یکی از مشکلات و دشواری‌های دولت‌های وقت در ایران اشتغال به معنای مشارکت اقتصادی زنان بوده </span><span>است </span><span>و هست</span><span dir="LTR">،</span><span>ولی متاسفانه برای رفع یا کاهش آن به صورتی غیر</span><span>کار‌شناسانه و غیر</span><span>واقع‌بینانه عمل کرده</span><span>‌اند</span><span> و </span><span>زمینه‌های</span><span> بحرانی‌تر شدن اشتغال زنان را بیش از پیش فراهم کرده‌اند</span><span>.</span></span></div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><span><span>این بحران را </span><span>می‌توان </span><span>با مقایسه نرخ اشتغال زنان و میزان رشد سواد آنان، طی </span><span>۳۰</span><span> سال گذشته، ازسال </span><span>۱۳۵۵</span><span> تا </span><span>۱۳۸۵</span><span> به روشنی مشاهد کرد</span><span dir="LTR">. </span></span></div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><span><span>براساس</span><span> گزارش مرکز آمار ایران در سال </span><span>۱۳۵۵</span><span>شمار</span><span> زنان باسواد </span><span>چهارمیلیون و ۶۷۹ هزار</span><span>نفر بوده است و تا سال </span><span>۱۳۸۵</span><span> به </span><span>۲۵ میلیون و ۲۴۷</span><span> هزارنفر افزایش پیدا کرده است. یعنی طی </span><span>۳۰</span><span> سال </span><span>شمار</span><span> زنان باسواد در کشور </span><span>پنج</span><span> برابر شده و به تعبیری عامیانه، میزان آن </span><span>۵۰۰</span><span> درصد بالا رفته است، در حالی‌که در سال </span><span>۱۳۵۵</span><span>نرخ اشتغال زنان </span><span>۱۲</span><span>درصد و در سال ۱۳۸۵ به ۱۶/۴ درصد رسیده و تنها ۴/۴ درصد افزایش پیدا کرده است. </span></span></div> <p> </p> <p><b><span>بیکاری زنان</span></b><b><span>،</span></b><b><span>تفکر مرد</span></b><b><span>‌</span></b><b><span>سالار دینی و بی‌کفایتی دولت‌ </span></b></p> <p><span><br /> </span><span><span>عدم تناسب و توازن میان دو مولفه شمار زنان باسواد و نرخ اشتغال زنان، عمق فاجعه بیکاری زنان در ایران را نشان می‌دهد و در این شرایط است که زنان از بیکاری و فقر به بیگاری تن می‌دهند و بخش خصوصی از این آشفته بازار کار استفاده می‌کند و نیروی کار ارزان زنان، زمینه رونق کسب و کار آنان را فراهم آورده است.</span></span></p> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><span><span>بیکاری زنان در ایران ریشه‌های فرهنگی و اجتماعی نیز دارد که بخشی از قوانین تبعیض‌آمیز علیه زنان از آن‌ها سرچشمه می‌گیرد</span><span>،</span><span> مانند قانون پرداخت نفقه به زن از طرف شوهر یا اجازه همسر برای اشتغال زن و... ولی بخش مهمی از بیکاری زنان، به دلیل تفکر مردسالار دینی حاکم و بی‌کفایتی دولت‌های وقت در ایران است که عدم دسترسی زنان به فرصت‌های شغلی را افزایش داده است. به</span><span>‌</span><span>طوری که حتی در دوران جنگ </span><span>هشت</span><span> ساله ایران و عراق که قاعدتا</span><span>ً</span><span> باید نیاز به مشارکت اقتصادی زنان عیان و بیان می‌شد، دولت با تکیه بر درآمد نفت، بدون نیاز به مشارکت اقتصادی زنان، جنگ را پیش برد</span><span>؛</span><span> به طوری که نرخ اشتغال زنان در دهه</span><span>۶۰</span><span> پایین‌ترین نرخ را در </span><span>۴۰</span><span>ساله اخیر</span><span>ایران داشته است. یعنی </span><span>هشت</span><span> درصد، در حالی که اگر تلاش‌های زنان در دوران جنگ نبود، خانواده و جامعه دچار آسیب‌های بیشتر و جبران</span><span>‌</span><span>ناپذیرتری می‌شد. به راستی کار و تلاش زنان در دوران جنگ، کجا محاسبه شد</span><span>؟</span></span></div> <div dir="RTL"> <p> </p> <blockquote> <div dir="RTL"><span>طی </span><span>۳۰</span><span> سال </span><span>شمار</span><span> زنان باسواد در کشور </span><span>پنج</span><span> برابر شده و میزان آن </span><span>۵۰۰</span><span> درصد بالا رفته است، در حالی‌که </span><span>نرخ اشتغال</span><span>۱۲</span><span>درصدی</span><span> زنان</span><span> در سال </span><span>۱۳۵۵</span><span dir="LTR"> </span><span>، در سال ۱۳۸۵ به ۱۶/۴ درصد رسیده و تنها ۴/۴ درصد افزایش پیدا کرده است </span></div> </blockquote></div> <div dir="RTL"><span><span>روی آوردن به تحصیلات دانشگاهی در بین دختران، یکی دیگر از دلایل عدم دسترسی به فرصت‌های برابر شغلی برای زنان در سطوح مختلف است. به</span><span>‌</span><span>طوری که خانواده‌ها هزینه زیادی را متحمل می‌شوند تا شاید با تحصیلات بیشتر، دختران‌شان شغل مناسبی بیابند</span><span>.</span></span></div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><span><span dir="LTR"> </span><span>افزایش حضور زنان در مقاطع تحصیلی دانشگاهی، در چندین سال اخیر</span><span>،</span><span> میزانی بالا‌تر از </span><span>۶۰</span><span> درصد ورودی دانشگاه‌ها را به خود اختصاص داده است ولی آمار بالای زنان تحصیلکرده نیز، به جای فرصت، به عنوان یک تهدید از طرف حکومت تلقی </span><span>می‌</span><span>ش</span><span>و</span><span>د و دولت و مجلس شورای اسلامی به صورتی هماهنگ </span><span>برای</span><span> محدود ساختن دختران در تحصیلات دانشگاهی عمل می‌کنند</span><span>.</span></span></div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><span><span>از طرفی افزایش نرخ تحصیلات دانشگاهی زنان در ایران به</span><span>‌</span><span>عنوان یک گام مثبت درجمهوری اسلامی قلمداد و در مجامع بین‌المللی به آن مباهات می‌شود و از طرف دیگر ترس و هراس از اینکه زنان جای مردان را در مشاغل تخصصی اشغال کنند بی‌پرده بیان می‌شود. تا جایی که مرضیه دستجردی تنها وزیر زن دولت </span><span>محمود </span><span>احمدی‌نژاد، در بهمن ماه </span><span>۱۳۸۹</span><span> به مس</span><span>ئ</span><span>ولان سازمان سنجش کشور هشدار می‌دهد که اگر روند گزینش دانشجو را کنترل نکنند نسبت دختران، به کل ورودی دانشگاه‌ها، به </span><span>۷۰</span><span> درصد هم خواهد رسید. اینگونه هراس‌ها، دولت و مجلس را بر آن می‌دارد که با تدوین قوانین و اعمال روش‌هایی در اجرا، ورود دختران را در دانشگاه‌ها محدود کنند</span><span>.</span></span></div> <div dir="RTL"><span><span dir="LTR"> </span></span></div> <div dir="RTL"><b><span>هراس دولت از تاثیر زنان تحصیل‌کرده در جامعه</span></b></div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><span><span>سهمیه</span><span>‌</span><span>بندی جنسیتی، حتی در انت</span><span>خ</span><span>اب رشته‌ها که از اول انقلاب شروع شد همچنان ادامه دارد</span><span>.</span><span> جداسازی جنسیتی، بومی</span><span>‌</span><span>گزینی دانشجویان دختر و تاسیس دانشگاه‌های تک</span><span>‌</span><span>جنسیتی از جمله این تلاش‌هاست. علاوه بر این‌ها، دولت و مجلس، با ایجاد موانعی برای جلوگیری از تاثیر زنان تحصیل‌کرده در جامعه، مانع ورود آنان به بازار کار</span><span>رسمی با رنگ و لعاب احترام به زن و مادر می‌شوند. مانند تصویب قانون کار نیمه</span><span>‌</span><span>وقت برای زنان، عدم استخدام زنان در بسیاری از رشته‌ها، تصویب طرح "دورکاری" و امثال آن</span><span>. </span><span>بدین</span><span>‌</span><span>سان است که نرخ بیکاری زنان </span><span>۱۵</span><span> تا </span><span>۲۴</span><span> ساله طبق سالنامه آماری مرکز آمار ایران در سال </span><span>۱۳۸۵</span><span> به </span><span>۳۱/۸</span><span> درصد افزایش پیدا می‌کند</span><span>.</span></span></div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><span><span>دولت ایران به عنوان یکی از اعضای قدیمی سازمان جهانی کار موظف به تامین شرایط کار شایسته، بدون تبعیض برای همه مردم است و این امر در برنامه‌های پنج ساله دولت</span><span>‌</span><span>‌های وقت نیز مورد تصویب و تاکید قرار گرفته است</span><span>.</span></span></div> <div dir="RTL"> </div> <blockquote> <div dir="RTL"><span dir="RTL">حتی در دوران جنگ </span><span dir="RTL">هشت</span><span dir="RTL"> ساله ایران و عراق که قاعدتا</span><span dir="RTL">ً</span><span dir="RTL"> باید نیاز به مشارکت اقتصادی زنان عیان و بیان می‌شد، دولت با تکیه بر درآمد نفت، بدون نیاز به مشارکت اقتصادی زنان، جنگ را پیش برد</span><span dir="RTL">؛</span><span dir="RTL"> به طوری که نرخ اشتغال زنان در دهه</span><span dir="RTL">۶۰</span><span dir="RTL"> پایین‌ترین نرخ را در </span><span dir="RTL">۴۰</span><span dir="RTL">ساله اخیر</span><span dir="RTL">ایران داشته است</span></div> </blockquote> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><span><span>وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی</span><span>،</span><span> عبدالرضا شیخ</span><span>‎</span><span>الاسلامی در سخنرانی خود در یکصدمین اجلاس بین‌المللی کار در خرداد </span><span>۱۳۹۰</span><span> در ژنو می‌گو</span><span>ید:</span><span> "جهان امروز شاهد طرح پرسش‌های نو و مسائل چندوجهی در حوزه‌های مختلف بود و نهاد‌های مدنی و مجامع بین‌المللی و دولت‌ها را ناگزیر از ورود متعهدانه به این موضوعات کرده است. موضوعاتی چون عدالت اجتماعی</span><span>،</span><span> عدم تبعیض در اشتغال و جهانی</span><span>‌</span><span>سازی منصفانه در عصر کنونی تعاریف متفاوتی یافته است... در جمهوری اسلامی ایران که با شعار تحقق عدالت اجتماعی و رفع تبعیض و محرومیت و ارتقاء کرامت انسانی و زدودن شکاف طبقاتی و تضمین زندگی شایسته برای تمام آحاد جامعه استقرار یافته</span><span>،</span><span> ایجاد فرصت‌های اشتغال و پایدار و گسترش حمایت‌های اجتماعی، همواره در اولویت اقدامات اجرایی بوده است</span></span>."</div> <div dir="RTL"><span><span dir="LTR"><br /> </span></span></div> <div dir="RTL"><span><span>آیا ایجاد فرصت‌های اشتغال پایدار همواره در اولویت اقدامات اجرایی بوده است؟</span><span>لازم نیست به حافظه تاریخی‌مان فشار بیاوریم</span><span>.</span><span>به همین روزهای و ماه‌های اخیر نگاهی بیاندازیم، به </span><span>سه‌هزار</span><span>میلیارد تومان اختلاس بانکی، به کمک‌های نقدی به کشورهای منطقه از جمله افغانستان و تایید رئیس جمهور آن در زمستان </span><span>۱۳۸۹(مبنی بر این </span><span>که سالی دوبار در حدود </span><span>۵۰۰، ۶۰۰ و ۷۰۰</span><span> هزار یورو از طرف دولت ایران برای اداره کاخ ریاست جمهوری افغانستان کمک </span><span>نقدی </span><span>می‌شود</span><span>). در این صورت</span><span> متوجه می‌شویم، آب در کوزه و جوانان تشنه‌لب</span><span> ما</span><span> گرد جهان می‌گردند</span><span>.</span></span></div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><span><span>با توجه به اینکه در سال </span><span>۱۳۸۲</span><span> برای ایجاد اشتغال ه</span><span>ر</span><span> زن سرپرست خانوار </span><span>و </span><span>در </span><span>ازای</span><span>فهر</span><span>ست بیمه پرداختی به سازمان بیمه‌های اجتماعی، به تعاونی‌های زنان </span><span>۲/۵</span><span> میلیون تومان از طرف دولت وام داده می‌شد</span><span>، </span><span>حساب کنید برای ایجاد اشتغال هر جوان تحصیلکرده</span><span>،</span><span> اگر </span><span>۲۵</span><span> میلیون تومان مورد نیاز باشد</span><span>،</span><span> با مبالغ اختلاس شده و کمک‌های نقدی به کشور‌های منطقه، </span><span>تنها </span><span>در یک سال برای چه تعداد از بیکاران می‌</span><span>شد</span><span> ایجاد اشتغال کرد؟ حتی اگر کمک‌های نقدی به صورت کالا به کشورهای منطقه صادر می‌شد، چه تعداد از بیکاران برای تولید کالاهای کمکی، دارای شغل می‌شدند. می‌توان به راحتی نتیجه گرفت که در ایران بیکاری و عوارض ناشی از آن، اعتیاد، تن</span><span>‌</span><span>فروشی، جرم و جنایت، قابل درمان است</span><span dir="LTR">. </span></span></div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><span><span>دولت جمهوری اسلامی موظف است </span><span>براساس</span><span> ماده </span><span>یک</span><span> اصل </span><span>۴۳</span><span> قانون اساسی، شرایط و امکانات کار برای همه به منظور رسیدن به اشتغال کامل را تامین </span><span>ک</span><span>ند و "همه"</span><span>،</span><span> قاعدتا</span><span>ً</span><span> باید همه زنان، مردان، اقلیت‌های جنسی با هر مذهب و گرایش و ملیتی را در بر</span><span>ب</span><span>گیرد تا جامعه با استفاده از تخصص و خلاقیت همه مردم به توسعه دست یابد و مردم نیز</span><span>از کار و زندگی شایسته بهره‌مند شوند</span><span dir="LTR">. </span></span></div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><strong><span><span dir="LTR">در همین زمینه</span></span></strong></div> <div dir="RTL"> <h2 class="art-postheader"><a href="#http://radiozamaneh.com/society/women/2011/09/24/7159">زنان، کارگران ارزان</a></h2> </div> <p> </p>
خدیجه مقدم- دوسوم ساعت‌های کاری دنیا را زنان پر می‌کنند، ولی در مقابل، یک دهم درآمد جهان نصیب‌شان می‌شود. یعنی زنان در توسعه نقش مهمی دارند ولی از مواهب آن بی‌بهره‌اند.
بیکاری زنان،تفکر مردسالار دینی و بی‌کفایتی دولت
عدم تناسب و توازن میان دو مولفه شمار زنان باسواد و نرخ اشتغال زنان، عمق فاجعه بیکاری زنان در ایران را نشان می‌دهد و در این شرایط است که زنان از بیکاری و فقر به بیگاری تن می‌دهند و بخش خصوصی از این آشفته بازار کار استفاده می‌کند و نیروی کار ارزان زنان، زمینه رونق کسب و کار آنان را فراهم آورده است.
نظرها
کاربر مهمان
..........مبنی بر این که سالی دوبار در حدود ۵۰۰، ۶۰۰ و ۷۰۰ میلیون یورو از طرف دولت ایران برای اداره کاخ ریاست جمهوری افغانستان کمک نقدی می‌شود)..... خیلی راحت مبالغ را در هزار ضرب می کنید. باور کنید این طوری به هیچ کس کمک نمی کنید. این هم خبر واقعی: حامد كرزي در مورد دريافت كمك نقدي از كشورها خاطرنشان كرد: از روزي كه حكومت موقت پايه گذاري شد، برخي كشورها به افغانستان كمك نقدي مي كنند و اولين كمك نقدي به افغانستان توسط امارات صورت گرفت كه مبلغ آن حدود يك و نيم ميليون دلار بود. وي افزود: در كنار ساير كشورهايي كه كمك نقدي به افغانستان مي كنند، دولت ايران نيز سالي يك يا 2 بار مبلغ 500 تا 700 هزار يورو به دفتر رياست جمهوري كمك نقدي مي كند كه اين يك كمك رسمي است. رئيس جمهور افغانستان تأكيد كرد كه به دستور من داوودزي اين كمك را از ايران دريافت كرده كه ما از دولت ايران به دليل اين كمك‌ها سپاسگزاريم.