جنبش‌های دگرباشان جنسی در سال ۲۰۱۲

<p>آوات عیار و سارا روشن- سال ۲۰۱۲ سالی پر از موفقیت برای جنبش&zwnj;های دگرباشان در کشورهای دمکراتیک بود. ازدواج همجنسگرایان در قاره اروپا و آمریکا به عنوان موضوع مطرح سیاسی روز توانست حامیان زیادی بین سیاستمداران و شهروندان پیدا کند.</p> <!--break--> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL"><a href="http://www.zamahang.com/podcast/2010/20121231_Degarbash_2012_SaraRushan.mp3"><img alt="" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/musicicon.jpg" style="width: 273px; height: 31px;" /></a></p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">مسئله بیماری پنداشتن هویت&zwnj;های دگرباش جنسی به خصوص هویت تراجنسیتی توسط بسیاری از روان&zwnj;پزشکان پزشکان و کنشگران حوزه حقوق تراجنسی&zwnj;ها و تراجنسیتی&zwnj;ها مورد نقد و بررسی قرار گرفت و &laquo;اختلال هویت جنسی&raquo; از فهرست بیماری&zwnj;های ثبت شده توسط انجمن روانپزشکی آمریکا خارج شد. همچنین سازمان ملل موضع جدی&zwnj;تری نسبت به حقوق دگرباشان جنسی گرفت و به کشورهای ناقض حقوق دگرباشان جنسی هشدار داد.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">جنبش&zwnj;های دگرباشان جنسی ایرانی نیز فعال بودند و نسبت به قوانین تبعیض&zwnj;آمیز و پرخشونت قانون مجازات اسلامی جدید (۱۳۹۱) آگاهی&zwnj;رسانی کردند. همچنین برای اولین بار احمد شهید، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل، قسمتی از گزارش خود را به مسئله حقوق دگرباشان جنسی در ایران اختصاص داد و به طور رسمی از نقض حقوق دگرباشان جنسی توسط جمهوری اسلامی ایران انتقاد کرد.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL"><strong>ازدواج همجنسگرایان در سال ۲۰۱۲ </strong></p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">مسئله ازدواج همجنسگرایان به عنوان شاخصی برای به رسمیت شناختن روابط همجنس با همجنس در چهارچوب&zwnj;های قانونی کشور&zwnj;ها، همچنان در سال گذشته مطرح بود.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">با این حال، برخی از کنشگران حقوق دگرباشان جنسی، ضمن اینکه به اهمیت قانونی شدن ازدواج همجنسگرایان تاکید دارند، معتقدند که ازدواج تنها گزینه به رسمیت شناختن حقوق همجنسگرایان در چهارچوب&zwnj;های قانونی نیست. این منتقدان می&zwnj;گویند که ازدواج همجنسگرایان، روابط همجنس با همجنس را در چهارچوب&zwnj;های دگرجنسگرای ازدواج و تشکیل خانواده مشروعیت می&zwnj;دهد؛ در حالیکه، زندگی&zwnj; همجنسگرایانی که خانواده&zwnj;های متفاوت تشکیل می&zwnj;دهند یا اصلا روابط&zwnj;شان با تعریف قانونی از خانواده قابل تعریف نیست نیز باید به رسمیت شناخته شود<span dir="LTR">.</span></p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">رسمی&zwnj;شدن ازدواج همجنسگرایان در چهارچوب&zwnj;های قانونی و در قوانین اساسی کشورهای دمکراتیک به این مفهوم است که همسران همجنسگرا می&zwnj;توانند باهم مالیات بپردازند؛ از امتیاز&zwnj;های مالیاتی مشابه با خانواده&zwnj;های دگرجنسگرا برخوردار باشند؛ می&zwnj;توانند از بیمه&zwnj;های درمانی همسران&zwnj;شان استفاده کنند؛ پدر و مادر قانونی فرزندان مشترک&zwnj;شان باشند که گاهی فرزند بیولوژیک تنها یکی از طرفین رابطه همسری همجنس با همجنس هستند؛ می&zwnj;توانند از حقوق بازنشتگی همسران خود بهرمند شوند و به هنگام تصمیم&zwnj;گیری&zwnj;های حیاتی مانند تصمیم&zwnj;گیری در مورد سرنوشت سلامت و حق برخورداری از خدمات پزشکی، در کنار همسران&zwnj;شان باشند و سرنوشت ایشان را مشخص کنند.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">بسیاری از کشورهای عضو اتحادیه اروپا ازدواج همجنسگرایان را به صورت &laquo;روابط همسری در قوانین سکولار&raquo; به رسمیت می&zwnj;شناسد، اما مسئله ازدواج به شکل قانونی و مذهبی آن همچنان محل اختلاف است. سال ۲۰۱۲ برای آن عده از کشورهای اتحادیه اروپا که هنوز نتوانسته&zwnj;اند به مسئله ازدواج همجنسگرایان وجهه قانونی بدهند، سالی پر تلاطم بود.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL"><strong>دانمارک </strong></p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <blockquote> <p dir="RTL"><img alt="" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/killthegayact.jpg" style="width: 180px; height: 135px;" />در سال ۲۰۱۲ ، در میان کشور&zwnj;های آفریقایی، اوگاندا به خاطر خشونت&zwnj;های بسیار به دگرباشان جنسی و کنشگران حقوق دگرباشان جنسی در صدر اخبار بود.</p> </blockquote> <p dir="RTL">در ماه ژوئن سال ۲۰۱۲ پارلمان دانمارک ازدواج همجنسگرایان را در همه مراکز این کشور از جمله مراکز مذهبی قانونی اعلام کرد (نگاه کنید به <strong><a href="http://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/europe/denmark/9317447/Gay-Danish-couples-win-right-to-marry-in-church.html">اینجا</a></strong>).</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">بر اساس این قانون جدید کلیسا&zwnj;ها و سایر مراکز مذهبی موظفند در صورت اینکه متقاضیان ازدواج همجنسگرا باشند، سرویس&zwnj;های مذهبی خود را بدون هیچ تبعیضی به ایشان ارائه کنند. البته در این قانون ذکر شده است که روحانیان یا رهبران مذهبی می&zwnj;توانند از انجام مراسم ازدواج به طور شخصی امتناع ورزند، اما مرکز مذهبی موظف است برای انجام مراسم، کشیش، خاخام یا روحانی مذهبی دیگری را به عنوان جایگزین معرفی کند. بر اساس این قانون افراد موظف به انجام مراسم ازدواج نیستند، اما مراکز مذهبی، کلیساها، مساجد یا کنیسه&zwnj;ها حق ندارند بین افراد بر اساس گرایش جنسی&zwnj;شان در دادن سرویس&zwnj;های خدماتی این مراکز تبعیض&zwnj; قائل شوند.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL"><strong>ایرلند </strong></p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">در یک جدال حقوقی - سیاسی پیچیده، دولت ائتلافی ایرلند در ماه مارس ۲۰۱۱ پیشنهاد اضافه شده کنوانسیون مربوط به ازدواج همجنسگرایان در قانون اساسی ایرلند را تسلیم پارلمان این کشور کرد.</p> <p dir="RTL">&nbsp;پارلمان ایرلند در ماه ژوئن سال ۲۰۱۲ اعلام کرد که مسئله تعریف ازدواج همجنسگرایان در قانون اساسی ایرلند را در سال آتی بررسی می&zwnj;کند. در ایرلند ازدواج همجنسگرایان حمایت عمومی دارد و آخرین نظرسنجی&zwnj;ها نشان می&zwnj;دهد که ۷۳ درصد ایرلندی&zwnj;ها از این طرح حمایت می&zwnj;کنند (نگاه کنید به <strong><a href="http://www.pinknews.co.uk/2012/02/23/poll-finds-irish-support-for-gay-marriage-at-73/">اینجا</a></strong>). مشکل اما یافتن راه قانونی برای محسوب کردن ازدواج همجنسگرایان در خطوط قانون اساسی ایرلند است.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL"><strong>فرانسه</strong></p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">پس از به پیروزی رسیدن فرانسوا اولند در انتخابات ریاست جمهوری فرانسه، این رئیس جمهور سوسیالیست بر طبق وعده انتخاباتی خود، مسئله ازدواج همجنسگرایان را جزو اولویت&zwnj;های خود قرار داد و از لایحه &laquo;ازدواج برای همه&raquo; (<span dir="LTR">mariage pour tous</span>) سخن گفت.(نگاه کنید به <strong><a href="http://www.lemonde.fr/idees/article/2012/12/11/le-mariage-pour-tous-ne-doit-pas-ouvrir-la-voie-aux-meres-porteuses_1804659_3232.html">اینجا</a></strong>)</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">طرح&zwnj;های پیشنهادی اولاند برای قانونی کردن ازدواج همجنسگرایان، تبدیل به چالشی بزرگ برای حزب سوسیالیست فرانسه شده است. گردهمایی&zwnj;های خیابانی که بیشتر آن&zwnj;ها توسط مذهبیون و محافظه&zwnj;کاران فرانسوی برنامه&zwnj;ریزی شده است، نشان از اختلاف&zwnj;های عمیق در جامعه فرانسه پیرامون مسئله به رسمیت شناختن ازدواج همجنسگرایان دارد. اولاند اما به طور مداوم از طرح خود حمایت کرده است و خیال ندارد به هیچوجه پشت همجنسگرایان فرانسوی را خالی کند.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL"><strong>بریتانیا </strong></p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">نخست&zwnj;وزیر بریتانیا نیز با مشکلاتی مشابه با فرانسه و ایرلند مواجه است. دیوید کامرون که به طور شخصی مسئله حمایت قانونی از ازدواج همجنسگرایان را در انگلستان مطرح کرده است در ۱۲ مارس ۲۰۱۲ برنامه دقیق خود را برای حمایت از ازدواج همجنس با همجنس در انگلستان و ولز، عمومی کرد. این برنامه با مخالفت شدید اکثر سیاسیون حزب محافظه&zwnj;کار در انگلیس مواجه شده است.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">آمار&zwnj;ها نشان می&zwnj;دهد که ۷۱ درصد مردم در بریتانیا از برنامه کامرون برای حمایت از ازدواج همجنسگرایان راضی&zwnj;اند و از آن حمایت می&zwnj;کنند، اما سنت&zwnj;گرایان محافظه&zwnj;کار و مذهبیون همچنان دارند از راه&zwnj;های قانونی استفاده می&zwnj;کنند که ثابت کنند ازدواج تنها بین یک مرد و یک زن قابل تعریف است.(نگاه کنید به <strong><a href="http://www.pinknews.co.uk/2012/06/12/survey-71-percent-of-britons-back-equal-marriage-rights-for-gay-couples/">اینجا</a></strong>)</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL"><strong>پیروزی های چشمگیر در قاره آمریکا </strong></p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">برای اولین&zwnj;بار در ایالات متحده آمریکا، حق ازدواج همجنسگرایان از طریق رای مردم در انتخابات عمومی در ششم نوامبر در سه ایالت توام باهم به ثبت رسید.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">در ایالت&zwnj;های مریلند، مین و واشنگتن ازدواج همجنسگرایان به&zwnj;رسمیت شناخته شد. علاوه بر این، &laquo;تامی بلدوین&raquo; توانست به عنوان اولین سناتور همجنسگرا و اولین زن لزبین به سنا راه یابد.(نگاه کنید به <a href="http://www.advocate.com/politics/election/2012/11/06/how-supposedly-radical-lesbian-wins-congress"><strong>اینجا</strong></a>)</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL"><strong>جزیره صبا </strong></p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">جزیره صبا از مجموعه جزایر دریای کارائیب با اینکه تنها دوهزار نفر جمعیت دارد، در ماه دسامبر اولین کشور در منطقه دریای کارائیب شد که ازدواج همجنسگرایان را قانونی اعلام کرد.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">جزیره کوچک صبا که از مستعمره&zwnj;های قدیمی کشور هلند است با اینکه خیلی زود&zwnj;تر از این&zwnj;ها می&zwnj;بایستی به مانند کشور هلند ازدواج همجنسگرایان را به رسمیت می&zwnj;شناخت به دلیل پیچیدگی&zwnj;های سیاسی کشورهای کارائیب و نفوذ مذهبیون مسیحی، نتوانسته بود این مسئله را قانونی اعلام کند. با این حال روز دوم دسامبر در تقویم جزیره صبا، تبدیل به روز پیروزی همجنسگرایان شد.(نگاه کنید به <strong><a href="http://www.huffingtonpost.com/2012/12/15/saba-legalizes-gay-marria_n_2306870.html">اینجا</a></strong>)</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL"><strong>کانادا </strong></p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <blockquote> <p dir="RTL"><img alt="" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/kelley-winters-229x300.jpg" style="width: 180px; height: 235px;" />&laquo;تفاوت، بیماری نیست&raquo;، کلی وینترز فعال حقوق تراجنسیتی&zwnj;ها&nbsp;</p> </blockquote> <p dir="RTL">استان آنتاریو کانادا نیز در پی تلاش&zwnj; کنشگران حقوق تراجنسی&zwnj;ها، هویت جنسی تراجنسی و تراجنسیتی بودن را به رسمیت قانونی رساند.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">کنشگران حقوق تراجنسیتی&zwnj;&zwnj;ها، سال&zwnj;هاست که به محوریت زن بودن یا مرد بودن در قوانین کشورهای دمکراتیک اعتراض دارند و معتقدند جنسیت&zwnj;های متفاوت نیز باید به رسمیت برسند. دولت آنتاریو حق داشتن هر هویت جنسیتی و حق بیان و اجراگری جنسیتی را به قانون حقوق بشر این استان اضافه کرد.(نگاه کنید به <strong><a href="http://thinkprogress.org/lgbt/2012/06/13/499304/ontario-becomes-first-canadian-province-to-protect-transgender-people/">اینجا</a></strong>)</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">دوگانه زن و مرد سال&zwnj;هاست که در چهارچوب&zwnj;های قانونی &laquo;جنسیت دیگری بودن&raquo; را ناممکن می&zwnj;سازد؛ جنسیت افراد از بدو تولد به دوگانه زن یا مرد محدود می&zwnj;شود. حال آنکه، افراد بسیاری در جوامع انسانی زندگی می&zwnj;کنند که جنسیت آن&zwnj;ها نه زن است و نه مرد و حتی گاهی چیزی بین زن و مرد است. صرفاً به دلیل اینکه جوامع این جنسیت&zwnj;ها را به رسمیت نمی&zwnj;شناسد و زبان و فرهنگ برای آن&zwnj;ها جایگاهی هویتی قائل نشده است، دلیل نمی&zwnj;شود که این افراد به دنبال داشتن هویتی مستقل از دوگانه زن و مرد نباشند. استان آنتاریو در کانادا، این نوع از هویت&zwnj; را نیز به رسمیت شناخته و به آن جایگاه قانونی داده است. بر اساس این قانون، حق داشتن هویت جنسی و جنسیتی متفاوت و حق بیان این هویت جنسیتی، جزئی از حقوق بشر است و در قانون حقوق بشر این استان بر این مسئله تاکید شده است.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL"><strong>کوبا </strong></p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">کشورهای کم و بیش دمکراتیک هم در راه حقوق دگرباشان جنسی قدم&zwnj;هایی برداشته&zwnj;اند. البته اگر کنشگران حقوق اقلیت&zwnj;های جنسی نبودند، این تلاش&zwnj;ها هرگز توسط سیاستمدار&zwnj;ها دنبال نمی&zwnj;شد.</p> <p dir="RTL">در کشور کوبا دختر رائول کاسترو، از حامیان جدی حقوق اقلیت&zwnj;های جنسی است. او ضمن اینکه در داخل کوبا برای حقوق دگرباشان جنسی مبارزه می&zwnj;کند، مسئله دگرباشان جنسی را تبدیل به پل ارتباطی بین کوبای کمونیست و ایالت متحده آمریکا کرده است. ماریلا کاسترو در ماه می&zwnj;۲۰۱۲ برای دومین بار به ایالات متحده آمریکا سفر کرد و در مورد تلاش&zwnj;های جنبش&zwnj;های حامی حقوق برابر برای دگرباشان جنسی در کوبا سخنرانی کرد.(نگاه کنید به <a href="http://www.cnn.com/2012/05/29/us/new-york-mariela-castro/index.html"><strong>اینجا</strong></a>)</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">در کوبا، آدل هرناندز که در سال&zwnj;های ۱۹۸۰ به دلیل هویت جنسیتی متفاوتش در کوبا زندانی شده بود، توانست در انتخابات شورایی محلی رای بیاورد و اولین دگرباش جنسی و تراجنسیتی کوبایی باشد که به مقامی سیاسی دست یافته است.(نگاه کنید به <strong><a href="http://www.guardian.co.uk/world/2012/nov/18/cuban-transsexual-adela-hernandez-elected">اینجا</a></strong>)</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">با این حال، کوبا هنوز حاضر نیست که در آمار&zwnj;ها و سرشماری&zwnj;های ملی، خانواده&zwnj;ها و همسران همجنسگرا را محسوب کند؛ با اینکه در کوبای سوسیالیست و قوانین سکولارش منع قانونی برای وجود خانواده&zwnj;های همجنسگرا وجود ندارد.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL"><strong>آفریقا و کشورهایی که همجنسگرایان را اعدام می</strong><strong>&zwnj;</strong><strong>کنند </strong></p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">در سال ۲۰۱۲ ، در میان کشور&zwnj;های آفریقایی، اوگاندا به خاطر خشونت&zwnj;های بسیار به دگرباشان جنسی و کنشگران حقوق دگرباشان جنسی در صدر اخبار بود.&nbsp;به خصوص که سیاستمداران این کشور با حمایت مردمی، لایحه &laquo;همجنسگرایان را بکشید&raquo; را معرفی کردند. در این لایحه انواع مجازات&zwnj;ها از جمله مرگ برای همجنسگرایان پیشنهاد شده است.(نگاه کنید به <strong><a href="http://thinkafricapress.com/uganda/experts-weekly-ugandas-anti-homosexuality-bill">اینجا</a></strong>)</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">با این حال اوگاندا تنها کشوری نیست که قوانین آن همجنسگرایی را جرم می&zwnj;داند و مجازات&zwnj;های خشونت&zwnj;آمیز برای روابط همجنس با همجنس پیشنهاد می&zwnj;کند. قانون مجازات اسلامی جمهوری اسلامی ایران، قوانین کشور عربستان سعودی، سودان، موریتانی، نیجریه، سومالی، امارات متحده عربی و یمن مجازات مرگ را برای برخی از انواع روابط همجنس با همجنس در نظر گرفته&zwnj;اند.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL"><strong>حمایت بان کی&zwnj;مون از حقوق همجنسگرایان </strong></p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">دبیر کل سازمان ملل متحد، &zwnj;&zwnj;بان کی&zwnj;مون در سال گذشته مواضع جدی&zwnj;تری را نسبت به کشورهایی که به همجنسگرایان اعمال خشونت می&zwnj;کنند اتخاذ کرده است.&zwnj; بان کی&zwnj;مون به کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل تاکید کرده است که مسئله حقوق دگرباشان جنسی در سراسر جهان را در صدر اولویت&zwnj;های کاری خود قرار دهند<span dir="LTR">.</span></p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">بان کی&zwnj;مون در روز سه شنبه ۱۱ دسامبر در صحن سازمان ملل در مورد حقوق پایمال شده دگرباشان جنسی در سراسر جهان سخن گفت: &laquo;این واقعیت که ۷۶ کشور در جهان، هنوز همجنسگرایی را جرم می&zwnj;دانند، یک فضاحت است.&raquo; بان کی&zwnj;مون در این زمینه اعلام کرده است که &laquo;این یک ننگ است؛ بی&zwnj;عدالتی است که در دنیای مدرن ما، بسیاری از کشور&zwnj;ها همچنان مردم را برای عشق به انسانی که همجنس&zwnj;شان هست، مجرم می&zwnj;دانند.&raquo; (نگاه کنید به <strong><a href="http://www.iglhrc.org/cgi-bin/iowa/article/pressroom/pressrelease/1632.html">اینجا</a></strong>)</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL"><strong>نقطه عطفی برای تراجنسی&zwnj;ها </strong></p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">به دلیل اعتراض&zwnj;های جنبش همجنسگرایان در ایالات متحد آمریکا، در سال ۱۹۷۳، انجمن روانپزشکی آمریکا یا <span dir="LTR">The American Psychiatric Association</span> همجنسگرایی را از فهرست بیماری&zwnj;های روانی در راهنمای تشخیص بیماری، آمار بیماری&zwnj;ها و اختلال&zwnj;های روانی یا <span dir="LTR">Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders</span> خارج کرد. در پی تصمیم انجمن روانپزشکی آمریکا، در ۱۷ ماه مه سال ۱۹۹۰ سازمان بهداشت جهانی یا <span dir="LTR">World Health Organization</span> اعلام کرد که همجنسگرایی بیماری نیست.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">تراجنسی&zwnj;ها اما با اینکه در قلب جنبش همجنسگرایان فعالیت می&zwnj;کردند، از حقوق برابر برخوردار نبودند و به رسمیت شناختن حقوق آن&zwnj;ها به مفهوم به&zwnj;هم&zwnj;ریختن کلیت نظام دگرجنسگرامحوری بود که جنسیت را تنها به عنوان زن بیولوژیک یا مرد بیولوژیک به رسمیت می&zwnj;شناخت. نظامی که تمام برداشت&zwnj;های حقوقی، قضایی، کیفری و حتی علم پزشکی را با تقسیم&zwnj;بندی دوگانه زن و مرد تفکیک می&zwnj;کرد.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">سال ۲۰۱۲ اما سال پیروزی تراجنسیتی&zwnj;های آمریکایی بر نظام دگرجنسگرامحوری بود که آن&zwnj;ها را بیمار روانی محسوب می&zwnj;کرد. پس از تلاش کنشگران حقوق تراجنسیتی&zwnj;ها در روز دوم دسامبر ۲۰۱۲، انجمن روانپزشکی آمریکا (<span dir="LTR">APA</span>) اعلام کرد که &laquo;اختلال هویت جنسی&raquo; را از فهرست بیماری&zwnj;های روانی حذف و به جای آن شاخص بی&zwnj;قراری جنسیتی <span dir="LTR">Gender Dysphoria</span> را جایگزین می&zwnj;کند. به این ترتیب، کسی که مایل است جنسیت خود را تغییر دهد دیگر بیمار محسوب نمی&zwnj;شود، اما اگر چنانچه فرآیند این تغییر جنسیت با بی&zwnj;قراری، اضطراب و افسردگی همراه باشد، فرد برای شاخص بی&zwnj;قراری جنسیتی مورد درمان قرار خواهد گرفت.(نگاه کنید به <a href="http://lgbtweekly.com/2012/12/13/a-milestone-change-by-the-apa/"><strong>اینجا</strong></a>)</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">از نقطه نظر پزشکی و سیاسی، این تصمیم نقطه عطفی برای تراجنسیتی&zwnj;ها، نه تنها در آمریکا بلکه در کل جهان بود. راهنمای تشخیص بیماری، آمار بیماری&zwnj;ها و اختلال&zwnj;های روانی با اینکه در آمریکا منتشر می&zwnj;شود، اما منبع جهانی برای پزشکان است. چه بسا که قدم بعدی رایزنی&zwnj;های لازم با سازمان جهانی بهداشت باشد که اختلال هویت جنسی را از فهرست بیماری&zwnj;ها حذف کند و حقوق تراجنسی&zwnj;ها را در همه جای جهان به رسمیت بشناسد.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL">برای بسیاری از کنشگران هویت&zwnj;های مختلف دگرباش جنسی، قدم&zwnj;های بعدی مبارزه با هویت&zwnj;محوری و بیماری انگاشتن گوناگونی&zwnj;های جنسی و جنسیتی افراد است. تا زمانی که سازمان&zwnj;های بهداشت، درمان، پزشکی و روان&zwnj;پزشکی به طور مداوم شاخص&zwnj;های &laquo;نرمال&raquo; بودن یا &laquo;نرمال&raquo; نبودن را تعیین می&zwnj;کنند، به افرادی که هویت&zwnj;های جنسی آن&zwnj;ها با عرف&zwnj;های پذیرفته همخوان نیست، اعمال خشونت خواهد شد. از این رو سال ۲۰۱۲ سالی بسیار پر امید برای همه کسانی بود که می&zwnj;خواهند گوناگونی&zwnj;های جنسی و جنسیتی افراد به رسمیت شناخته شود و با آن&zwnj;ها همچون بیمار برخورد نشود.</p> <p dir="RTL">&nbsp;</p> <p dir="RTL"><strong>تصاویر</strong>:&nbsp;</p> <p dir="RTL">۱ - دو زن همجنسگرا یکدیگر را مقابل جمعیت مخالفان ازدواج همجنسگرایان در فرانسه، می&zwnj;بوسند؛ عکس از خبرگزاری فرانسه</p> <p dir="RTL">۲ - حامیان لایحه &quot;همجنسگراها را بکشید&quot; در اوگاندا</p> <p dir="RTL">۳ - کلی وینترز فعال حقوق تراجنسیتی&zwnj;ها</p>