فرارفتن از اصلاح‌طلبی؛ خطرها و واهمه‌ها

نظرها

• mansour piry khanghah

  ۱۳ فروردین ۱۳۹۲، ۸:۳۹

  اقای دانشمند! براندازی دو گونه است و شما به آندسته از افراد متکی هستید کهجهت رسیدن به امیال خود همه چیز را در گرو نقش و دخالت و کمک اربابان کنونی جهان میدانید.نظر گروه دوم را متاسفانه آگاهانه سانسور کردید؟ گروه دوم انسانهایی هستند که به خود نمی اندیشند و برایشان مهم نیست که این رژیم چند سال دیگر هم بماند،بلکه معتقدند که اوّل باید به اصول مردمسالاری اعتقاد قلبی داشت و بعد از گذراندن مراحل اولیه تشکیلاتی،وارد فاز اصلاح طلبانه شد و چنانچه حکام به اصلاحات تن ندادند،اقدام به براندازی کرد. شما به علت توهم و شیفتگی به غرب،هیجان زدگی از بهار عربی(پاییز خاور میانه) و نیز بی لیاقتی سیاسی خود،مخالفان براندازی را در چند دیگ سفارشی استعمار انداخته و همه را هم همسو و هم پیمان بارژیم می خوانید.خب اولأ معلوم میشود که شما از درک مقوله دمکراسی عاجزید و هنوز نفهمیده اید که دیگر اندیشان حق انتخاب دارند و با چنین فرمول ناقصی همه مخالفان براندازی را مزدور و یا جاده صافکن و یا حافظ استبداد می نامید و دومآ شما فقط حق دارید خواسته خود را بیان کنید و با این دانش سیاسی خود ، اگر لیات دارید ،مردم را جهت اهداف خود بسیج نمایید. احمق هایی در نظام کنونی وجود دارند که به نیروهای ملّی و دمکرات تهمت میزنند که انان در خدمت صهیونیزم و غرب هستند،چون خواهان اصلاحات،عدالت اجتماعی و حاکمیت قانون هستند. دانشمندانی چون شما هم با همان طرز تفکر دیکتاتورانه نیروهای عقل گرا،مّلی و دمکرات را در خدمت دیکتاتوران می خوانند.آیا نتیجه این نوع فکر کردن شما در ایران فردا جز زندانی،شکنجه و اعدام دگر اندیشان ارمغان دیگری برای ما دارد. اگر قرار است دیکتاتوری دیگر و یا عاملی دیگری که صرفآتفاوت ایدئولوژی با احمدینژاد و رفسنجانی و شاه و امثالهم دارد، سر کار بیایند،چه لزومی دارد که این همه به خود زحمت بدهیم و جنایت بکنیم واقای خامنه ای بیچاره را بکشیم و یا آواره و ربدر کنیم؟ هموطن مردم عادی ما نان، تفریح و کار و عدالت اجتماعی-اقتصادی میخواهند و اکثرآ هم نمیدانند سیاست ، فلسفه ، تاریخ و ایدئولژی چیست.همانطوری که شما نمیدانید که گرفتن دم افعی در هنگام غرق شدن مساوی با مرگ است.فرصت طلبی و بی لیاقتی شما و افرادی که به اجنبی دل بسته اند، نشان از عدم خود باوری و عدم اعتقاد به قدرت مردم است. اگاه باشید که برای سرنگونی شاه دیکتاتور و مطیع فرمان امریکا و صهیونیزم هم ما به اجنبی پناه نبردیم. در پایان حصورتان عرض میکنم :سیاسیون ایرانی برای رسیدن به دمکراسی باید اول خود را سرنگون کنند و پس از این انقلاب بزرگ ،جهت بنیانگذاری یک حزب مردمسالار واقعی اقدام نمایند.موفق باشید

• ناهید

  ۱۳ فروردین ۱۳۹۲، ۱۴:۰۶

  آقای منصور، بسیار متاسفم که شما خود را عالم دهر میدانید و با این شیوه صحبت می کنید، از همان ابندا دمکرات بودن شما برای من زیر سئوال رفت، کسی که با توهین و فحش و زور سخن میکوید هیچگاه نمیتواند نمونه انسانی ذمکراتیک برای مردم و جامعه اش باشد. آقای محمدی نظر خودشان را گفته و تحلیل کرده اند شما هم میتوانستید همین کار را بکنید ، پر رویی هم حدی دارد، شما اگر هدفتان افشاگری است، این شیوه شما ره به جایی نخواهد برد، در ضمن شما با این توصیفی که از استراتژی خود کردید می بایستی همراه احمدی نژاد به ونزوئلا برای از دست رفتن رهبرتان میرفتید و توی سر خودتان میزدید. دوست عزیز دوران شمشیر بدستی چه زبانی و چه عملی به پایان رسیده، بهتر است شما هم مثل یک انسان متمدن کلاه از سر برگرفته و عینک دودی را کنار گذاشته و بهمراه دیگر هموطنانت راهی برای جهنمی که مردم ایران در آن میسوزند پیدا کنید.

• هادی

  ۱۳ فروردین ۱۳۹۲، ۱۵:۲۲

  به نظر من نویسنده یک طرفه به خانه ی قاضی رفته و طبعا راضی برگشته اند. این که بعضی ها مخالف مداخله ی نظامی هستند اصلا دلیل همدستی رژیم نمی شود. اتفاقا پیش امدن شرایطی شبیه به سوریه در ایران خیلی دور از ذهن نیست. فقط کافی بود دوست عزیزمان سال 88 در خیابان ها قدم می زدند و شرایط را بهتر می دیدند. این حکومت از قدرت سرکوب بالایی برخوردار است و در صورت بروز درگیری های سنگین اصلا بعید نیست کار به جنگ داخلی کشیده بشود. و خب طبعا من شرایط موجود کشور را به یک جنگ داخلی ترجیح می دهم. در ضورت مداخله ی نظامی هم اولا معلوم نیست چقدر این موضوع طول بکشد و تازه بعد از چه مدت کشمکش داخلی این موضوع اصلا میسر شود(سوای این که اصلا به فرض مطلوب باشد یا خیر) کما این که هنوز بعد از دوسال درگیری در سوریه هیچ دخالتی صورت نگرفته. علاوه بر این ها شما حساب کنید لیبی تازه بعد این همه کشت و کشتار تازه سرنوشت نامعلومی هم دارد. به نظر من شما کمی ائضاع فعلی را با شرایط انقلابی اشتباه گرفته اید. کشور در حال حاضر در وضعیت انقلابی نیست. البته بنده با اصل تغییر رژیم مشکلی ندارم . اما شرایط همیشه ان جور که ما فکر می کنیم یا دلمان می خواهد پیش نمی رود. طبعا مداخله ی نظامی در صورتی که کشور در گیر یک جنگ داخلی تمام عیار باشد باز بهتر است تا ایستادن و تماشا کردن. اما فکر می کنم بهتر از هردو یک تغییر با حد اقل هزینه مانند انچه در تونس یا مصر یا همین ایران در سال 57 اتفاق افتاد باشد.

• نصرتیان از کرمان

  ۱۳ فروردین ۱۳۹۲، ۲۳:۱۴

  صفحه سایتتان را مشکل کرده اید. ایکاش شما بسوی آسانی و سهولت می رفتید. ما برای برقراری و بدست آوردن صفحه ی شما با این سرعت کم باید خیلی وقت می گذاشتیم حالا با این صفحه بندی جدیدتان باید وقت دوبرابری بگذاریم. حیف!!!

• ستار

  ۱۴ فروردین ۱۳۹۲، ۳:۵۳

  برادر منصور که بدجوري نگران عاقبت ولی فقيه هستی و نوشته ای "... این همه به خود زحمت بدهیم و جنایت بکنیم واقای خامنه ای بیچاره را بکشیم و یا آواره و ربدر کنیم؟.." !! و به همه مثل رژيم ولايت تهمت و انگ مي چسبانی و خود را برتر از همه مردم و عقايد و عموم مردم را عامی ميدانی ! ، سی و چندسال زندان و شکنجه و کشتار و تجاوز و چماق و تحميق و دربدری ميليونها ايرانی و بغارت رفتن ميلياردها دلار پول مردم و کشوررا در آستانه نابودی قراردادن کافی نيست ؟! مردم ايران از زندان ايجادشده توسط حکومت مشروعه به تنگ آمده ا ند سهراب و ندا و ستارها نمونه نسل جوان ايرانی ميباشند که از جنگ و بمب و تنش و تنفر و تفتيش عقيده بجان آمده اند و مطمين باش بزودی موج اين جريان ، حکومت استبداد دينی را به برزخ تاريخ برخواهد گرداند چون متعلق بقرون قبل از رنسانس و سلسله صفويه ميباشد......

• taraneh

  ۲۰ فروردین ۱۳۹۲، ۴:۰۸

  خاتمیات - م.سحر این روز ها باز هم یکبار دیگر جمعی از به اصطلاح سیاسیون ایران برخاسته از طیف های گوناگون ، (از آن سوی «خودی ها» و برخوردار شدگان و مقام و منصب یافتگان و خدمتگزاران حکومت بیداد گر سی و چهارسالهء صنف ملایان که خود را اصلاح طلب می نامند بگیرید تا برسید به برخی مدعیان چپ که هنوز هم نانِ نام فدایی خلق را در خون جوانان آرمانگرای دهه 40 و پنجاه فرو می برند و می خورند، بعضافه گروهی از بازماندگان توده ایسمِ امام زده و همچنین جمعی از مائوئیست های سالهای 70 و 80 مسیحی ) خوابنما شده اند و برای نجات کشور ، پهلوان پنبهء امتحان داده و شکست خورده پیشین را علَم کرده اند و مدتی ست که دوباره بوق و کرناهای کهنه و گرد گرفته شان را زنگار زدایی می کنند تا نام نامی ملایی فاقد اراده و فاقد حمیت ملی را در آنها بدمند و بازهم به خیال خود، امیر ارسلان نامداری را بزک کنند و به فتح قلعه سنگباران بفرستند تا شاخ دیو ولایت فقیه و نهادهای اختاپوسی قدرت ملایان و شبه نظامیان سرسپردهء آنان را در ایران بشکند. ملایی که بنا بر اظهارات مکرر خود او، خرش از کرّگی دُم نداشته و بارها نشان داده است که ارادتش به سیدعلی خامنه ای و به دستگاه موریانه خورده ولی فقیه ، آنچنان قوی و خلل ناپذیر است که نه تنها ایران و منافع ملی و سعادت نسل های آینده ایرانی در قیاس با آن اصلا به حساب نمی آیند ، بلکه حتی خدا و پیغمبر و اسلامی هم که مدعی آن است ، از این بابت برای او حاوی ارزشند که به حکام میراثدارخمینیگری امکان می دهند تا از نام دین واز نام مشروعیت دینی واز نام خدا و پیغمبر ، ابزاری اهریمنی بسازند و آن را در راه تداوم و حفظ قدرت بادآوردهء حکومت ملایان به کار برند. حقیقت آن است که طی سه دههء اخیر دین در ایران وضعیتی یافته است که حُرمتش و اعتبارش از نظر ملاهای حاکم تا آنجا درخور اعتناست که بتواند همچون ابزار معجزه گری بساط بیداد و استبداد و جنایت و فساد را گسترده نگاه دارد و حفظ سکان قدرت و مکنت را در دست ملایان تسلسل و تداوم بخشد. ملایان حاکم بارها گفته اند که : « به نرمی عمامه ما نگاه نکنید ، سپر فولادی امام زمان حائل سر های ماست !» . آنها همه مفاهیم اسطوره ای و دینی را تبدیل به ابزار سرکوب کرده اند زیرا قدرت آنان نه بر دلها که متکی بر سر نیزه های آنان است. ازین رو خاتمی فقط به حفظ نظام می اندیشد و دین و خدا هم نزد او فرع بر تداوم نظام است و تنها وسیله است در خدمت این تداوم. در چنین وضعی و با چنین افکاری ، آن ذره که در حساب ناید ، همانا ملت ایران و منافع عالی کشور ما و سعادت آیندگان این سرزمین است!