چرا خاتمی نمی‌آید؟

نظرها

• حامد

  ۲۶ فروردین ۱۳۹۲، ۱۵:۰۴

  من متوجه نیستم چرا خامنه ای باید امتیازی به طرف مقابل بده. امتیاز دادن برای وقتی که از سمت گروه یا دسته ای تحت فشار باشیم و برامون خطری داشته باشند یا توانایی این رو داشته باشند که خطر دیگران را رفع کنند. صادقانه اصلاح طلبان تهدیدی برای نظام نیستند و از سمت دیگر قدرت این رو هم ندارند که خطر آمریکا و اسرائیل یا احمدی نژاد رو از سر حکومت کم بکنند. پس اصلا در بازی نیستند که قرار باشد امتیازی بگیرند. برای همین تلاش برای گرفتن امتیاز راه انداختن حزب یا رسانه کاملن بیهوده است.

• hasan

  ۲۶ فروردین ۱۳۹۲، ۱۸:۱۹

  سلام اقای گنجی انگار از کسوت "پخش بذر ناامیدی" هرگز نمیخواهد در بیاید.همچنانکه در زمان نوشتن کلام پیغمبر از مسیرش منحرف نشد .ولی کاش بر روابط درون قدرت تمرکز مینمود.

• اشکان

  ۲۶ فروردین ۱۳۹۲، ۲۱:۲۹

  ن همیشه فکر میکنم که خیلی از کسانی که خارج از این مملکت باشن ( به هر دلیلی، قصد نقد دلیل رو ندارم) به یه شکلی از اشکال ارتباطشونو با تحلیل درست از دست میدن و نمیتونن درست چیزی رو نقد کنن وراه حل بدن! این آدمها سه حالت هم بیشتر ندارن 1.یا معمولا خیلی فضایی فکر میکنن و تند، 2.خیلی منفعله برخوردشون و 3.یا اینکه تحلیل هاشون کاملا پرت و دور افتاده است. اما مثل اینکه این دوستان وطنی هم حسابی به این دردها دچار شدن! منکه شخصا میگم اگر خاتمی قراره به این فکرها باشه و نیاد، همون بهتر که دیگه هیچ وقت نیاد، تا دوره بعد اصلا بعیده که انتخاباتی برگزار بشه ! کجای کارین آخه! ضمنا در صورت رد صلاحیت خاتمی ، برادر من آقای گنجی ، توپ تو زمینه آقاست و در صورت رای نیاوردن هم باز احتمال این هست که این فضای امنیتی یه کم به فضای سیاسی تبدیل بشه!

• جمهوریخواه

  ۲۶ فروردین ۱۳۹۲، ۲۲:۱۶

  معادلات خاتمی بعد از رای دادن به مجلس و دلجویی از رهبری به بن بست رسیده ، او نمی‌‌آید زیرا میداند که بعد از رد صلاحیت، مشروعیت رژیم حتا در بین خودی‌های اصلاح طلب هم از بین خواهد رفت و شکافی بزرگ در میان حاکمین بوجود خواهد آمد. او میتواند لابی جناحی از قدرت باشد که در زمان بحران جدی در نظام ج.ا. به نجات رژیم بیاید و عرب‌ها و غربی‌ها را سر کار بگذارد. اگر حتی جناب گنجی هم بعنوان یک اصلاح طلب رادیکال سبز کاندید ریاست جمهوری و پیروز در انتخابات شود، نمیتواند در ساختار این حکومت سرکوب و پر خدعه نقش واسلاو هاول را بازی کند و ایران را در چهارچوب این نظام نجات دهد.

• صفا

  ۲۶ فروردین ۱۳۹۲، ۲۳:۲۵

  حقارت تحلیل آقای پور نجاتی شرم آور است

• شاهد

  ۲۶ فروردین ۱۳۹۲، ۲۳:۵۶

  در مورد خاتمی همان می توان گقت که جناب قاید از نگاه گروه عظیمی از مردم ایران و ایینه های تمام نمای انان - متفکران سیاسی کتاب نخوانده و به مکتب نرفته اما مساله اموز صد مدرس - نوشت . همو در مورد بختیار چنین نوشته است "بختبار بخت بقا نداشت .چنین ادمها یی واقعی تر و واقع بین تر از انند که برای ساکنان این صحاری جاذبه داشته باشند - مردمی سرگشته که معناد شده اند دنبال رویا بروند سپس از خماری بنالند و دنبال تخیلات خلسه اور بعدی بگردند :قیامی که قعود نداشته باشد و رستاخیزی که به تمام ظلم ها پایان دهد و کارها یکبار برای همیشه سامان یابد. "

• nima

  ۲۷ فروردین ۱۳۹۲، ۶:۰۸

  فرض محال خاتمی انتخاب شد. مگر ميتواند بدون اجازه آب بخورد؟

• nima

  ۲۷ فروردین ۱۳۹۲، ۶:۲۱

  مجيد محمدی : در اين نوشته صرفا به لابی يا صدای اصلاح طلبان حکومتی جمهوری اسلامی در ايالات متحده می پردازم. اين دلالان يا صداها مشاغل گوناگونی دارند: روزنامه نگار، محقق‌، اهل کسب و کار، استاد دانشگاه، روحانيون، و کارکنان اداری. آنها در برابر رسانه‌های امريکايی و مخاطبان ايرانی خود بيش از جمهوری اسلامی از ايالات متحده انتقاد می کنند. انتقاد از سياست‌های اوباما و ديگر مقامات امريکايی در اين صداها عمدتا جايی برای انتقاد از فرماندهان سپاه و بسيج و لباس شخصی‌ها و قوه‌ی قضاييه باقی نمی گذارد. اين صداها با ديگر لابی گران (دلالان) اين قلمرو مشترکاتی دارند، مثل ۱) مخالفت با هرگونه فشار روی حکومت دينی در ايران تحت عنوان صلح طلبی و مخالفت با جنگ و حتی مخالفت با تحريم‌ها که حق طبيعی هر کشور است که از معامله با ديگر کشورها سرباز زند، ۲) بی توجهی به نقض حقوق بشر شهروندان عادی (فعالان سياسی‌ای که صدای جمهوری اسلامی يا يکی از جناح‌های آن هستند فقط برای نقض حقوق دوستان هم تشکيلاتی صدايشان بلند می شود)، ۳) وابستگی و پيوستگی به يکی از جناح‌های درونی جمهوری اسلامی از اصلاح طلبان حکومتی تا مشائيست‌ها، از موتلفه تا خانواده‌ی رفسنجانی و کارگزاران، و از مصباح تا بيت رهبری، و ۴) معرفی کردن منتقدان خود به عنوان طرفدار جنگ و خونريزی، وطن فروش، و همسو با بيگانه. .......کسانی که امروز از ترس امپرياليسم به دامن پيروان صديق خمينی پناه آورده‌اند منتقدان خود را خونريز و کلنگی ساز و خود را به عنوان مدافع حقوق بشر معرفی می کنند

• hamidi

  ۲۷ فروردین ۱۳۹۲، ۶:۲۸

  باز ميخواهيد مردم را گول بزنيد تا جوانان را در کهريزک ها به خاک و خون بکشند؟

• saeid

  ۲۸ فروردین ۱۳۹۲، ۳:۳۵

  بهتر نیست هر آنچه جامعه جهانی میخواهد را انجام دهیم تا به کشوری پیشرفته و دمکراتیک تبدیل شویم ؟

• مجتبی

  ۲۸ فروردین ۱۳۹۲، ۲۳:۴۳

  این انتخابات آخرین فرصت برای اینه که کمی هم که شده قدرت خامنه ای محدود بشه.اگه خاتمی الان نیاد دیگه انتخاباتی در کار نیست که بشه کاری کرد.اگه خامنه ای از بابت ریاست جمهوری خیالش راحت باشه ایران میره به سمت ویرانی بیشتر به سمت جنگ .اون موقع دیگه کاری از دست هیچ کس برنمیاد و این مردم بیچاره ایران هستند که باید تقاص گناه نکرده را پس بدن.

• امیر حسین

  ۱ اردیبهشت ۱۳۹۲، ۲۰:۲۳

  سلام.با این اوصاف اگه اقای خاتمی نیاد خیلی بهتره چون وجهه خودشونا خراب میکنند.با احترام به مردم ایران خیلی از مردم ایران مخصوصا طیف کارگر که 70درصد فکر کنم جمعیت ایران را تو خودش جای داده ساده لوحند.تا این محمود هستش خاتمی رای هم بیاره محمود جنبش میمونی راه میندازه

• شهروند ترک

  ۹ اردیبهشت ۱۳۹۲، ۰:۱۸

  اقای گنجی روشن فکر هایی مثل شما در ذهن خود این را می پرورانید که امریکا و انگلیس قصد دارند ایران را به خاک و خون بکشند و ان را تجزیه کنند و این را به مردم نیز تلقین می کنید بعد بر مبنای همین خیال پردازی به منتقدان خود حمله می کنید و حتی در این راه راضی هستید با جمهوری اسلامی نیز همکاری کنید. به نظر من این کار فرار از چاله و افتادن در گودال است .

• reza

  ۱۰ اردیبهشت ۱۳۹۲، ۳:۲۱

  ششم- مخالفت با کلنگی کردن ایران: پروژه‌ کلنگی کردن منطقه‌ خاورمیانه با گسیل نیروهای جهادی به افغانستان و درست کردن القاعده و طالبان توسط آمریکا و عربستان سعودی و قطر و پاکستان آغاز شد (رجوع شود به مقاله‌ “القاعده‌ی خوب، القاعده‌ی بد“). این پروژه با تهاجم نظامی به افغانستان، عراق، لیبی و سوریه دنبال شد. تونی بلر به عنوان یکی از کلنگی‌کاران گفته است که اینک نوبت سوریه و پس از آن نوبت ایران است. او افزوده است که این جنگ یک نسل به طول خواهد انجامید و به شدت خونین خواهد بود (رجوع شود به مقاله‌ “کلنگی کردن ایران یا گذار به دموکراسی، مسئله این است“). بازتاب هم فهمید. اما گنجی هنوز نمیخواهد بفهمد. مقاله ای از بازتاب: مبارزات ضد امپریالیستی یا بازی کردن در در میدان منافع استراتزیک و ژئوپولیتیک " فدراسیون روسیه " با اقدامات دولتمردان و برنامه ریزان کشورمان تحت عنوان "مبارزات ضد امپریالیستی"، ایران به خط مقدم مبارزه و کشمکشهای میان فدراسیون روسیه و آمریکا تبدیل شده و با این مبارزات "ضد امپریالیستی"، عملا در میدان منافع استراتژیک همسایه شمالی یعنی روسیه بازی می کند . برای اینکه بتوانیم این حقیقت را به عیان در معرض دید قرار دهیم، باید به تاریخچه پیدا شدن این اصطلاح و اقداماتی که تحت این عنوان صورت گرفته و می گیرد، نگاهی دقیق تر بیندازیم. بعد از جنگ دوم جهانی، کشور اتحاد جماهیر شوروی با چنگ انداختن بر روی مناطقی که در طول جنگ به اشغال خود درآورده بود و باقی ماندن ارتش سرخ در این سرزمینها، با کمک به حاکم شدن کمونیستهای طرفدار خود در آن کشورها، اقدام به بوجود آوردن بلوکی متشکل از این دولتها تحت عنوان "بلوک سوسیالیستی" کرد . آن طور که سردمداران "اتحاد جماهیر شوروی" ادعا می کردند، اردوگاه سوسیالیزم در راستای دفاع از منافع کارگران و زحمتکشان روسیه و جهان تشکیل شده بود و مبارزات، اختلافات و کشمکشهای این اردوگاه با کشورهای سرمایه داری در راستای این اهداف بودند. اما واقعیات نشان دادکه این ادعایی بیش نیست. " اردوگاه سوسیالیستی " در ادامه حیات خود ضمن حفظ کشورهایی که " کمونیستها " بر آن حاکم بودند، توانست به جذب کشورها و نیروهایی که در راستای دفاع از منافع بحق مردم خود، تضادهایی در حوزه اقتصاد با کشورهای پیشرفته صنعتی داشتند، پرداخته و این چالشها را نیز تحت عنوان "مبارزات رهایی بخش " نام گذاری کرده و در ادامه توانست این کشورها را تحت عنوان " کشورهای غیر متعهد " هماهنگ و سازماندهی کند. کمونیستهای حاکم بر روسیه که در اساس، حفظ منافع کشور وسیع و پرجمعیت خود را فراتر از هر نظریه و ایدئولوژی دنبال می کردند، توانستند به منافع ملی خود لباس ایدئولوژبک پوشانده و در کنگره ها ی بین المللی احزاب برادر کمونیستی و کشورهای غیر متعهد، این ایده را به کرسی نشانند که همه کشورهایی که در راه استقلال اقتصادی و سیاسی خود مبارزه می کنند، برای دستیابی به اهداف استقلال طلبانه خود، باید در رقابتهای اقتصادی و سیاسی میان دو بلوک سوسیالیستی و سرمایه داری، جانب اردوگاه سوسیالیستی را بگیرند . این خود به معنای این بود که تعداد زیادی از کشورها مبادلات اقتصادی خود را می بایست بر اساس برنامه های تنظیمی مسکو به اجرا در بیاورند، از خرید اسلحه تا رای گیری های سازمان ملل، اقدامات و منافع کشور شوروی می بایست به منافع ملی ترجیح داده شود . در ادبیات سیاسی مبارزات به اصطلاح ضد امپربالیستی، هر کشور یا گرابش و نظری که به این بایدها تن نمی داد، به عنوان همکار سیا، فاشیست، استعمارگر و.... لقب می گرفت و به این شکل و با این تمهیدات، کشور روسیه که در ابتدای قرن بیستم در شمار کشورهای عقب مانده با اقتصاد ما قبل صنعتی به شمار می رفت، توانست طی مدت کمتر از 50 سال در شمار کشورهای پیشرفته در آید . طرفه آن که سردمداران شوروی با استفاده از یک ایدئولوژی و مورد استفاده قرار دادن نیروی میلیونها کمونیست در سراسر جهان و ده ها کشور در راه آبادانی کشور خود، بعد از دستیابی به پیشرفتهای صنعتی و تحکیم خود به عنوان یک ابرقدرت منطقه ای، شکست همان ایدئولوژی را اعلام کردند. اقداماتی که تحت عنوان مبارزات ضد امپریالیستی از طرف کمونیستها به عمل می آمد، در عمل همان منافع کشور روسیه بود که برای مقابله با نفوذ آمریکا و اروپا در آسیای میانه و اروپای شرقی و بعضی جمهوری های مسلمان نشین روسیه انجام می گرفت و توانست در طول سالهای بعد از جنگ دوم جهانی تا فروپاشی شوروی به مشی عمل، ایدئولوژی و برنامه مبارزاتی میلیونها انسان و دهها حزب و جریان سیاسی تبدیل شود . اکنون سالهای سال از فروپاشی اردوگاه سوسیالیستی می گذرد، اما می بینیم که سیاستمداران فدراسیون روسیه که قطعا دیگر کمونیست نیستند، همان تضادها و چالشها را به شکلی جدید با آمریکا، اروپا و دنیای پیشرفته صنعتی دارند. آیا این نیست که طرهات مبارزات ضد امپربالیستی چیزی نبوده است جز همان منافع استراتژیک و ژئوپولیتیک کشور پهناور روسیه؟ سیاستهایی که حتی بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی نیزادامه پیدا کرده اند ... . روسها توانستند طی چند دهه از نیروی رایگان میلیونها فرد معتقد به مارکسیزم، لنینیزم و ده ها کشور با عناوین جبهه مبارزات عدالتخواهانه و سوسیالیزم بهره بگیرند و پیشرفت کنند و این کشورها را در عقب ماندگی مطلق و نسبی نگهدارند . و در مرزهایی بسیار دورتر از سرزمین خود، با آمریکا و سایر رقبای اقتصادی خود به اشکال مختلف بجنگند. سالهای سال از فروپاشی شوروی می گذرد ، اما متاسفانه هنوز آن اید ئولوزی که هر گونه تلاش استقلال طلبانه و عدالت جویانه را در ایجاد درگیری و تنش با آمریکا و کشورهای پیشرفته صنعتی می دانست، بر اذهان بعضی نیروهای استقلال طلب و آزادیخواه سنگینی می کند و در عمل به منافع "فدراسیون روسیه" خدمت می کند. "مبارزات ضد امپریالیستی" ، یک گفتمان تاریخی شکل گرفته در فضای دفاع از منافع شوروی در مقابل آمریکا و کشورهای پیشرفته صنعتی بوده است و هیچ حقیقتی در دفاع از منافع مردم در آن نبوده است . با کمال تاسف می توان گفت که بسیاری از برنامه ریزان سیاسی و نظامی کشورمان ایران، هنوز در بند همان گفتمان تاربخی اسیر هستند و مبارزات استقلال طلبانه وعدالت جویانه مردم ایران را به مقابله جویی با آمریکا و ایجاد تنش با غرب صنعتی تقلیل داده اند که در عمل بازی کردن در میدان منافع استراتژیک و ژئوپولیتیک فدراسیون روسیه است. استراتژهای روس با ابداع مارکسیزم، لنینیزم و نظرباتی تحت عنوان مبارزات ضد امپریالیستی توانسته اند تا امروز هم، مبارزان استقلال طلب بسیاری از ملتها را به خدمت منافع خود بگیرند. امروز روسیه، در مرزهایی بسیار دورتر از سرزمین خود در ایران و سوریه بدون دادن کوچکتربن بهایی با آمریکا و اروپا درگیر شده است و بهای این درگیری را مردم جنگ زده سوریه و یا مردم ایران به شکل تحریمهای کمر شکن می پردازند . چنین اقداماتی هیچ خدمتی به منافع آزادیخواهانه و عدالت جویانه مردم ایران نکرده است . در عمل هم مردم ایران با دادن هرینه های بسیار در ایجاد تنش با کشورهای غربی و آمریکا نتوانسته اند گامهای بزرگی در نزدیک شدن به استقلال اقتصادی و عدالت اجتماعی بردارند . آمارهای منفی رشد اقتصادی ، تحریمها ، بیکاری و تورم ، دلایلی گویا بر این ادعا است . kave48