افزایش فقر و گرسنگی در سودان؛ شیوع وبا در خارطوم

زمانی بود که خبری مانند این تیتر اول روزنامه‌ها می‌شد: ۷۰ نفر در عرض دو روز در خارطوم، پایتخت سودان، بر اثر وبا جان باختند.

مقامات سودانی روز سه‌شنبه از ۴۵ مورد فوت و روز چهارشنبه از ۲۵ مورد دیگر خبر دادند، افزون بر این، تنها در دو روز گذشته (پنج‌شنبه و چهارشنبه) دو هزار و ۱۱۹ مورد تأییدشده ابتلا به این بیماری گزارش شده است.

شمار قربانیان وبا در سودان در سال جاری به یک‌هزار و ۶۴۰ نفر رسیده است. می‌توان تصور کرد که این ارقام در این کشور جنگ‌زده با ساختارهای دولتی ناکارآمد، تنها بخش کوچکی از واقعیت است.

جنگ در سودان همچنان ادامه دارد

در ماه آوریل، سودان وارد سومین سال جنگ خود شد و هیچ‌کس انتظار پایان زودهنگام جنگ خونین قدرت بین ارتش حاکم به رهبری عبدالفتاح البرهان، رئیس دولت و فرمانده ارتش، و شبه‌نظامیان شورشی «نیروهای واکنش سریع» (RSF) به رهبری محمد حمدان دقلو، معاون رئیس‌جمهور سابق را ندارد.

برخلاف جنگ‌های اوکراین یا غزه، جنگ در سودان موضوع اصلی دیپلماسی بین‌المللی نیست، به‌رغم فعالیت‌های پرشور سیاستمداران درگیر، این جنگ در میان وحشت جهانی سال ۲۰۲۵ همچنان در حاشیه باقی مانده است.

تنها تحولاتِ به‌شدت وحشتناک در سودان به‌طور پراکنده برجسته می‌شوند: به‌عنوان مثال، فرار ۴۰۰ هزار نفر ـ بدون هیچ‌گونه آذوقه ـ از «زمزم»، اردوگاه پناهندگان محاصره‌شده در دارفور، جایی‌که سال گذشته نیز گزارش‌هایی درباره قحطی از آن منتشر شده بود. سرنوشت بسیاری از این پناه‌جویان گریخته به بیابان‌ها نامعلوم است.

خشونت جنسی سازمان‌یافته، ابزار جنگی «نیروهای واکنش سریع» علیه مردم محلی در دارفور نیز به‌طور گسترده‌ای رواج دارد.

«بزرگترین بحران پناهندگی در جهان»، «بزرگترین بحران گرسنگی در جهان»، خبرها و اظهارات سیاسی نگران‌کننده متداول از سودان است که دیگر بی‌تأثیر و بی‌نتیجه شده‌اند.

اکنون وبا در خارطوم شیوع پیدا کرده است.

چند ماه پیش، ارتش سودان با خوشحالی اعلام کرد که سرانجام «نیروهای واکنش سریع» را از پایتخت، جایی که جنگ در آوریل ۲۰۲۳ آغاز شد، بیرون رانده است.

از چندین میلیون نفری که از خارطوم با جمعیت پنج میلیون نفری گریخته بودند، نخستین افراد در امید واهی به عادی‌شدن اوضاع و با ترس و نگرانی از دارایی‌های به جا مانده خود، راه بازگشت را در پیش گرفتند. اما در خارطوم هیچ چیز عمل نمی‌کند، مقامات دولتی کار خود را از سر نگرفته‌اند و اکنون «نیروهای واکنش سریع» شهر را از راه دور با پهپاد هدف قرار می‌دهند.

از آن‌جا که دیگر تأمین برق و آب ناممکن شده، اکنون وبا در ابعاد وحشتناکی شیوع پیدا کرده است.

در واقع این فاجعه، مانند هر رویداد دیگری در سودان، کاملاً قابل پیش‌گیری است، و این شکستی انسانی در میان فاجعه‌ای ساخت بشر است.

و حالا؟ شورای امنیت سازمان ملل متحد تقریباً ماهی یک بار به این موضوع می‌پردازد و «نگرانی عمیق» خود را ابراز می‌کند.

احتمالاً اواسط ماه ژوئن دوباره این اتفاق خواهد افتاد. تا آن زمان، چند هزار سودانی دیگر از بین خواهند رفت؟