خط مشی دولت روحانی
برنامه دولت حسن روحانی که به رییس مجلس شورای اسلامی ارائه شده بود، اکنون منتشر شده است. در این متن حسن روحانی خط مشی دولت یازدهم در عرصههای گوناگون را مشخص میکند.
حسن روحانی، رئیس جمهور جدید ایران اصول کلی برنامهها و خط مشی دولت یازدهم را در یک متن ۵۷ صفحهای در مراسم تحلیف که یکشنبه، ۱۴ مرداد ماه در مجلس شورای اسلامی برگزار شد، به علی لاریجانی، رئیس مجلس ارائه داده بود. اکنون این متن در رسانههای خبری ایران منتشر شده است.
حسن روحانی در این متن ابتدا به «مبانی و اصول حاکم بر دولت» میپردازد و سپس خط مشی و اصول کلی برنامه دولتاش را مشخص میکند.
از میان انواع حقوق شهروندی، در برنامه دولت یازدهم بر حق مالکیت به عنوان «یکی از مهمترین مؤلفههای حقوق شهروندی» تأکید شده و گفته شده که در نظر گرفتن این حق یکی از اولویتهای دولت یازدهم خواهد بود.
دیانت عقلانی و رحمانی، اعتدالگرایی در رفتار دولتمردان، تصمیمگیری بر مبنای خرد جمعی، تأکید بر منافع ملی، تلاش برای تحقق اصول حکمرانی شایسته، واقعبینی، تعهد به رشد و توسعه، و تلاش برای ارتقاء کیفیت زندگی ایرانیان، مبارزه با فساد، بهسازی و بازآفرینی ظرفیت نهاد دولت، پایدارسازی محیط زیست، تعامل سازنده در روابط بینالملل، تکیه بر مردم، تعامل با قوا بر پایه چارچوبهای قانونی و تأمین خواست ملت و همچنین رعایت حقوق شهروندی، اصول کلی برنامه دولت را رقم میزند.
روحانی در سرفصل «حقوق شهروندی» به فصل سوم قانون اساسی جمهوری اسلامی اشاره کرده و نوشته است که «حقوق شهروندی» از خواستههای مردم ایران از مشروطه تاکنون بوده. از میان انواع حقوق شهروندی مانند حق آزادی بیان، حق تجمع و اعتراض و همچنین حق تشکیل احزاب و سندیکاهای کارگری، در برنامه دولت یازدهم بر حق مالکیت به عنوان «یکی از مهمترین مؤلفههای حقوق شهروندی» تأکید شده و گفته شده که در نظر گرفتن این حق یکی از اولویتهای دولت یازدهم خواهد بود.
روحانی در سرفصل «تعامل سازنده در روابط بینالملل» به فشارهای بینالمللی و تحریمها اشاره میکند و سرانجام خواهان آن میشود که اقتصاد ایران در «تعامل سازنده معطوف به تأمین منافع متقابل با اقتصاد جهانی» قرار گیرد.
روحانی سپس برای تحقق اهدافی که برمیشمرد، راهکارهایی را در قلمروهای گوناگون مانند اقتصاد، فرهنگ، محیط زیست، اجتماع، سیاست داخلی و خارجی، امنیت ملی، علم و فنآوری، سلامت و مدیریت و نظام اداری ارائه میدهد.
بهبود وضعیت رفاهی مردم، کاهش تورم و افزایش قدرت خرید خانوار، شغل آفرینی پایدار و مهار بیکاری، کاهش فقر و شکاف درآمدی و گسترش عدالت اقتصادی و ایجاد تعادل در بازارهای مختلف کالا و سرمایه و همچنین تأمین کالاهای مورد نیاز مردم از وعدههای دولت روحانی در عرصههای اقتصادی با تأکید بر تعامل سازنده با اقتصاد جهانی است.
دولت آقای روحانی تأمین مالی مسکن مهر را مشروط به عدم افزایش بدهی بانکها به بانک مرکزی کرده است.
او در برنامه دولت به صراحت از «یارانه»ها سخنی در میان نیاورده، بلکه وعده داده که با «مهار بیکاری» و «کاهش فقر و تورم»، «سیاستهای حمایتی» را نیز اصلاح کند.
او همچنین در برنامهاش برای اصلاح اقتصاد ایران تصریح کرده که نظام اداری میبایست اصلاح گردد و همزمان بخش خصوصی نیز میبایست گسترش یابد.
روحانی در سرفصل «تعامل سازنده در روابط بینالملل» به فشارهای بینالمللی و تحریمها اشاره میکند و سرانجام خواهان آن میشود که اقتصاد ایران در «تعامل سازنده معطوف به تأمین منافع متقابل با اقتصاد جهانی» قرار گیرد.
تلاش برای ایجاد ثبات در بودجه دولت و حداقل کردن اثر نوسانی درآمد حاصل از صادرات نفت بر مخارج دولت، یکی دیگر از اهداف دولت یازدهم است.
در عرصه رویکردهای اجتماعی، حسن روحانی، رییس جمهور جدید ایران از حقوق اقلیتها و همچنین ملیتها و اقوامی که در ایران زندگی میکنند و از تبعیضاتی که در سالهای گذشته به آنها اعمال میشده، به صراحت سخن نگفته است. او تلویحاً به این نکته اشاره میکند که پیوند میان مردم و نظام سیاسی جمهوری اسلامی تضعیف شده و اکنون میبایست از «طریق گسترش اعتماد مردم به نهادهای سیاسی» تقویت شود. آقای روحانی همچنین بارها بر «عدالت» و «صیانت از ارزشهای اسلامی» و حمایت از نهاد خانواده و مبارزه با فساد و بیاخلاقی تأکید کرده است.
در برنامه دولت یازدهم، در عرصههای فرهنگی به این نکته اشاره شده که نظام مدیریت فرهنگی نیازمند اصلاحات ساختاری است. دولت قصد دارد در این زمینه، قوانین و مقررات زائد را حذف کند و بخشی از مسئولیتهای اجرایی را به بخش خصوصی بسپرد.
در برنامه دولت یازدهم آشکارا به ممیزی و سانسور آثار هنری و ادبی اشارهای نشده، اما تلویحاً وعده داده شده است که رویکردهای سیاسی و امنیتی از حوزههای فرهنگی دور گردد و در آینده «قوانین و مقررات زائد» حذف شود و با تساهل به امور فرهنگی بپردازند.
حسن روحانی در بخش سیاست خارجی که از مهمترین چالشهای دولتاش هم به شمار میآید، رویکرد کلان سیاست خارجی دولت یازدهم را «ایجاد تفاهم و تقویت اجماع در سطح ملی، اعتدالگرایی و همکاری در روابط خارجی براساس رویکرد عزت، حکمت، مصلحت و تعامل سازنده و مؤثر» میخواند و مینویسد: «این رویکرد در راستای دستیابی به اهداف چشمانداز بیست ساله کشور، تقویت امنیت ملی، رفع تهدیدات خارجی، محور قراردادن اقتصاد و توسعه ملی در روابط خارجی، خنثیسازی تبلیغات در خصوص اسلامستیزی و ایرانهراسی، ارتقای اعتبار و افزایش احترام و عزت ایران» تعیین شده است.
یکی از مهمترین اهداف دولت حسن روحانی کاهش تحریمهای بینالمللی است.
دولت یازدهم همچنین بر ضرورت حفظ یکپارچگی ایران تأکید کرده، اما از حقوق ملیتها و اقوام سخنی در میان نیاورده و برای رسیدن به این هدف راهکارهایی در نظر گرفته مانند: «ترویج فرهنگ و تمدن ایرانی در حوزه جغرافیایی ایران بزرگ با هدف همگرایی و ارتقای هویت ایرانی» و همچنین «بهرهگیری از ظرفیتهای دینی و فرهنگی جهت توسعه و تعمیق هویت اسلام راستین».
دولت یازدهم همچنین در عرصه سیاست داخلی وعده داده است که برای فعالان عرصههای اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی «آرامش» ایجاد کند.
حسن روحانی در برنامه دولت یازدهم به وزارت اطلاعات هم اشاره کرده و وعده داده که در آینده وزارت اطلاعات از فعالیتهای «غیر مهم» و «حاشیهای» بپرهیزد و به وظیفه اصلیاش در چارچوب قانون بپردازد.
در زمینه مشکلات زیستمحیطی، آقای روحانی به کمبود آب اشاره کرده و در برنامه دولتش به صراحت گفته است که «کشور در مسائل آبهای مرزی درگیر تعداد فرایندهای پروندههای حساس» است. او نوشته است: «از سوی دیگر اقدامات کشورهای همسایه در مهار گسترده آب و گسترش مصارف، بر منافع قانونی ایران تأثیرات عمیق دارد. از کاهش آبهای ورودی مرزی تا طغیان فزاینده ریزگردها (که بیش از هر چیز ریشه در مهار سرشاخههای دجله و فرات دارد)، لزوم احیای دیپلماسی آب ایرانی را میطلبد.»
نظرها
Abrahamian
ضمن اظهار امیدواری نسبت به موفقیت برنامه های اقای روحانی بایستی این هشدار یا اندرز را به ایشان عرض کنم که مشکلات کوتاه مدت و دراز مدت ایران از دو نظر اجتماعی و زیست محیطی بسیار حایز اهمیت است به طوریکه عدم توجه لازم و کافی به این دو مشکل میتواند تمام زمینه های دیگر را تحت الشعاع قرار دهد. اقای روحانی در زمینه ازادی های فردی و حقوق شهروندی در چشم انداز اولویت های دولت اشاره کرده اند. اینکه تا چه حد این ازادی های فردی و اجتماعی محقق شوند عزم بسیار جزم و اراده ای اهنیین میخواهد که با خودمداری و داروغه بازی به اصطلاح "گیر دادن" نهاهدهای دولتی و شبه دولتی به مردم جلوگیری شود. دولت بایستی حتی المقدور از زمینه ها و نواحی فردی و زندگی خصوص افراد پا بیرون نهد و با ایجاد زمینه های عمومی و اجتماعی نگرانی ها و بی اعتمادی های فردی را بزداید. در زمینه محیط زیست باید عرض کنم که مشکل بزرگ پیش روی کشور همان است که 12 سال پیش به اقای خاتمی در رابطه با نمکزار شدن فلات ایران نوشتم و هم اکنون با ابعاد وسیع تری میورد تا همه سرزمین فلات ایران را به شوره زار و کویر تبدیل کند. اگر توجه عاجل به این مساله نشود در یکی دو دهه اینده میزان فروریزهای اسمانی به نزدیک صفر خواهد رسید و منابع ابی کشور یا شور خواهند شد یا خشک. همان طور که شیخ اجل فرمود: زمین شوره سنبل بر نیارد. پیشنهاد بنده اینست که با یک توافق دست جمعی داروغه بازی تمام نهادهای دولتی و شبه دولتی در امورات فردی و شخصی شهروندان به پایان برسد و مردم را در انتخاب امورات فردی آزاد بگذارند. در یک حرکت موازی فلات ایران به طور جدی و گسترده نمک زدایی شود تا محیط زیست کشور رفته رفته خود را مرمت کند و پوشش گیاهی به عنوان اساسی ترین نیاز محیط زیست ترمیم شود. موفق باشید ابراهیمیان
sina
اظهارات رسمی تاکنونی حسن روحانی و ترکیب کابینه پیشنهادی وی حاوی پیامی متقن مبنی بر تلاش برای گشایش فضای سیاسی کشور نیست و بیشتر نشانگر ارجحیت مطلق پیشرفت در مذاکرات هسته ای با غرب و رفع یا تخفیف تحریمهای اقتصادی برای دولت وی است. این امر خوشبینی اصلاح طلبان و دیگر مدافعین شرکت در انتخابات به تغییر فضای خشن امنیتی حاکم بر سیاست داخلی را با چالش روبرو میکند. چالشی که تلاشهای همه جانبه اصولگرایان برای اعمال نفوذ در ترکیب کابینه روحانی، تهدید گروهی از نمایندگان مجلس به ندادن رای اعتماد به برخی وزرای پیشنهادی وی، و نیز اظهارات اخیر آیت اله خامنه ای مبنی بر لزوم طلب پوزش رهبران جنبش سبز آنرا برجسته تر مینماید. عدم تحقق این خوشبینی لزوم بررسی انتقادی استراتژی اصلاح طلبانه گذار به دموکراسی در ایران را بار دیگر به نمایش میگذارد؛ استراتژی که این بار به شکلی ناتمام و غیر مستقیم و از طریق ائتلافی نانوشته بین خاتمی و هاشمی به ساختار حاکمیت بازگشته است. این بررسی انتقادی را میتوان با پرسشی اساسی آغاز کرد: چرا با وجود در دست داشتن هشت ساله قوه مجریه در دوران خاتمی، پروژه اصلاحات به گشایش پایدار سیاسی و بسط دموکراسی در ایران منجر نشد؟ کامران متین استادیار روابط بین الملل در دانشگاه ساسكس، بریتانیا
fayad
بيش ازنيمی از وزرا معاونين سپاهی و امنيتی هستند ! سه وزير: فضلی و ربيعی و پور محمدی در قتلهای زنجيری دست داشتند
dara
شعار الکی و وعده باد هوا. وقت کشی برای ساختن بمب و باز تقسيم پول نفت بين خوديها. وزرای پيشنهادی از عوامل افتضاحات موجود بوده اند و معجزی نميکنند.