مرگ پنج کارگر معدن در یک هفته
در خرداد ماهی که گذشت و تنها در عرض یک هفته، پنج کارگر در دو معدن طرزه دامغان و سواد کوه جان خود را از دست دادند. این در حالی‌ست که حادثه معدن زمستان یورت که ۴۳ کشته و ۸۳ مصدوم بر جای گذاشت، هنوز در یادهاست.
کارگران در معدن زغال‌سنگ ـ تصویر آرشیوی
در خرداد ماهی که گذشت و تنها در عرض یک هفته، پنج کارگر در دو معدن طرزه دامغان و سواد کوه جان خود را از دست دادند، در حالی‌ست که حادثه معدن زمستان یورت که ۴۳ کشته و ۸۳ مصدوم بر جای گذاشت، هنوز در یادهاست.
این حوادث نشان می‌دهند معادن ایران از نظر تجهیزات ایمنی در وضعیتی نامطلوب قرار دارند. متولی شمار زیادی از معادن در ایران شرکت‌های خصوصی هستند که به بهانه هزینه‌زایی و سودآور نبودن، تجهیزات ایمنی کافی در اختیار کارگران معدن قرار نمی‌دهند.
کارشناسان علت فروریختن معدن زمستان یورت آزادشهر در اردیبهشت ۹۶ را که منجر به جان باختن ۴۳ کارگر و مصدومیت بیش از ۷۰ نفر دیگر شد، عدم رعایت ایمنی در این معدن اعلام کردند، اما پس از این حادثه نه تنها در مورد ایمن‌سازی معادن اقدامات لازم انجام نشد، بلکه پس از این حادثه نیز بارها خبر ریزش معادن و جان باختن کارگران منتشر شده است.
اما به گفته رئیس کانون سراسری انجمن‌های صنفی بازرسان ایمنی و بهداشت کار، چون صرفا به جنبه بهره‌برداری و سودآوری از معادن زغال سنگ توجه می‌شود، ایمنی و پای‌بندی به آن کم‌رنگ و کم‌رنگ‌تر می‌شود:
«طرف با خودش مثلا می‌گوید اگر من اینجا در ورودی تونل، یک Jet Fan بگذارم ممکن است دو روز دیگر با یک انفجار کنده شود. در واقع فقط هزینه- فایده می‌کنند. حتی تجهیزات روشنایی، تهویه و برقکاری به دلیل شدت آسیب‌های کار معدن به سادگی بازیابی، بازسازی و تعویض نمی‌شوند و فقط سرهم‌بندی می‌شوند. این مساله، متاسفانه قابل تعمیم به بسیاری از معادن کشور است.»
به گزارش خبرگزاری کار ایران (ایلنا)، ابوالفضل اشرف منصوری گفته است:
«وقتی رگه‌های معدنی را پیدا می‌کنند، برآورد اولیه‌شان این است که چند سال بازدهی و سود دارد. معادن ما تاریخچه قدیمی دارند و سال‌هاست از آنها استخراج صورت می‌گیرد و همین استخراج طولانی، ساختار معادن را تحلیل می‌برد. حتی اگر هیچ کاری انجام ندهیم، دهانه تونل‌های معادن بر اثر تردد واگن‌ها و نیروی انسانی بعد از چند سال حالت ساب‌رفته و صیقلی پیدا می‌کند که همین لغزندگی، ساده‌ترین شکل استهلاک و آسیب است. حالا اگر به این مساله توجه کنیم که در هر هفته، یک یا دو انفجار در معدن اتفاق می‌افتد یا هر هفته نشت گازهای زیرزمینی موجب واکنش‌های شیمیایی و مشکلات جانبی می‌شوند، عمق مطلب روشن‌تر می‌شود. اینها مجموعه عواملی هستند که موجب حادثه می‌شوند.»
به گفته منصوری، از کارگری که در طول روز روشنایی خورشید را نمی‌بیند، حضور اجتماعی قوی ندارد و زندگی‌اش محدود به کار است، نمی‌شود توقع داشت مسائل ایمنی را کاملا رعایت کند بلکه پیاده‌سازی کلیه مسائل ایمنی و مسئولیت‌های اجرایی آن بر عهده کارفرما، مشاور و ناظر ایمنی کارفرماست اما:
«حتی اگر هزار آیین‌نامه احتمالی برای ایمنی کارگران در معادن وجود داشته باشد، تا نظارتی دقیق بر اجرای قوانین نباشد، ضمانتی برای اجرای آنها نیست.»
هم اکنون در ایران حوادث ناشی از رعایت نکردن نکات ایمنی در محیط کار به عنوان دومین عامل مرگ و میر پس از تصادفات جاده‌ای به شمار می‌رود.
بر اساس ماده ۹۵ قانون کار، مسئولیت اجرای مقررات و ضوابط فنی و بهداشت کار بر عهده کارفرماست. مسئولیتی که همچنان نادیده گرفته می‌شود.
- در همین زمینه
نظرها
نظری وجود ندارد.