گلرخ ابراهیمی: به وضعیت دو زندانی سیاسی زن در زندان قرچک توجه کنید

گلرخ ابراهیمی ایرایی، زندانی سیاسی محبوس در زندان قرچک ورامین با انتشار نامه‌ سرگشاده‌ای از درون زندان، با اشاره به افزایش آزار و اذیت زینب جلالیان و سکینه پروانه، دو زندانی سیاسی محبوس در این زندان توسط نهادهای امنیتی، خواستار توجه افکار عمومی به وضعیت آنها شد.

گلرخ ایرایی در این نامه ضمن تشریح وضعیت زینب جلالیان که به‌تازگی به زندان قرچک ورامین منتقل شده است و همچنین شرایط نگه‌داری از سکینه پروانه در زندان قرچک، نوشته است: «انتقال نابه‌هنگام [زینب جلالیان] پس از سال‌ها حبس و همچنین انتقال سکینه پروانه دیگر زندانی سیاسی کرد به زندان قرچک ورامین که در ماه‌های اخیر فشارهای زیادی را متحمل شده، برای اعمال فشار بیشتر بوده است.»

زینب جلالیان، فعال سیاسی کرد ایرانی است که از سال ۱۳۸۶ در بازداشت و زندان به‌سر می‌برد. او در سال ۱۳۸۸ به اتهام «محاربه» از طریق عضویت در گروه پژاک به اعدام محکوم شد اما پس از پیگیری‌های فعالان مدنی و وکیل این زندانی، این حکم در سال ۱۳۹۰ به حبس ابد تقلیل یافت. زینب جلالیان علی‌رغم دارا بودن سنگین‌ترین حکم محکومیت در میان زندانیان سیاسی زن در ایران، از لحظه بازداشت تاکنون موفق به استفاده از حق مرخصی خود نشده است. او در طول دوران زندان خود با موارد گسترده از مصادیق نقض حقوق بشر از سوی نهادهای امنیتی و قضایی از جمله: «بازداشت خودسرانه بدون ارائه حکم»، «نقض حق دسترسی به مشاوره حقوقی و ملاقات با وکیل»، «ممانعت از تماس و ملاقات با خانواده، عدم دسترسی به خدمات بهداشتی و درمانی» و «عدم برخورداری از روند دادرسی عادلانه» مواجه شده است.

زینب جلالیان پس از تحمل سال‌ها حبس در زندان خوی، روز ۱۶ اردیبهشت‌ماه در یک اقدام ناگهانی و بدون اطلاع خانواده و وکلایش به زندان قرچک ورامین منتقل شد.

گلرخ ابراهیمی ایرایی اما در ادامه نامه خود نوشته است: «زینب جلالیان طی سال‌های طولانی حبس در برابر تمامی آزار و اذیت‌ها مقاومت کرد و تن به اعترافات دیکته شده‌ی امنیتی‌ها نداد.»

از سوی دیگر، گلرخ ابراهیمی درباره وضعیت سکینه پروانه در این زندان نوشته است که این زندانی سیاسی، از زمان انتقال به زندان قرچک ورامین، برای اعمال فشار بیشتر بارها به بیمارستان روان‌درمانی امین‌آباد منتقل شده و مورد ضرب و شتم قرار گرفته است.

سکینه پروانه از روز ۱۸ بهمن‌ماه ۹۸ از سوی نیروهای امنیتی بازداشت و به بازداشتگاه وزارت اطلاعات موسوم به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شد. این زندانی سیاسی اوایل فروردین‌ماه و به‌دنبال شعارنویسی در زندان اوین، ابتدا به زندان قرچک ورامین فرستاده شد و چهار روز بعد به بیمارستان روانی امین‌آباد منتقل شد. او روز دوم اردیبهشت ماه به زندان قرچک بازگردانده شد اما منابع حقوق بشری درون زندان درباره وضعیت او پس از بازگشتن از بیمارستان روان درمانی آمین آباد، اعلام کردند که صورت این زندانی بر اثر ضرب و شتم «ورم کرده» و آثار کبودی بر بدن او به‌وضوح نمایان است.

سکینه پروانه، علی‌رغم اتمام مراحل بازجویی، به‌علت عدم توانایی مالی در تامین قرار وثیقه ۵۰ میلیون تومانی همچنان در زندان مانده است.

گلرخ ابراهیمی که خود از ۱۸ آبان‌ماه ۱۳۹۸ در زندان قرچک ورامین به‌سر می‌برد، رفتار نهادهای امنیتی با این دو زندانی سیاسی زن کرد در زندان را «جنایت» توصیف کرده و نوشته است: «این رفتار مسوولیتی سنگین برعهده مدعیان می‌گذارد.»

پیش از این بیست نهاد بین‌المللی و ایرانی حقوق بشر با همکاری مرکز حقوق بشر «رائول والنبرگ» در روز ۲۳ آوریل۲۰۲۰/ چهارم اردیبهشت‌ماه، با انتشار یک نامه سرگشاده از مقامات ایران خواستند تا زندانیان سیاسی زن را فورا آزاد کنند.