با ناپدید شدن یخچال لاکرونا، ونزوئلا نخستین کشور آمریکای لاتین است که تمام یخچال‌های خود را از دست می‌دهد. دانشمندان هشدار داده‌اند که این رویداد نمادی از نابودی یخچال‌های طبیعی استوایی در مواجهه با تغییرات اقلیمی است. یخچال طبیعی لاکرونا که در ارتفاع چهار هزار و ۹۴۰ متری سطح دریا در قله هومبولت در رشته کوه آند ونزوئلا قرار دارد، اکنون پهنه‌ای ناچیز از برف و یخ است. در گذشته این پهنه ۴۵۰ هکتار بود اما اکنون به کمتر از دو هکتار کاهش یافته است و دیگر یخچال طبیعی محسوب نمی‌شود بلکه یک «میدان یخی» ساده است. طبق استانداردهای بین‌المللی، یک یخچال طبیعی باید دست‌کم ۱۰ هکتار وسعت داشته باشد تا با‌ این عنوان شناخته شود. یخچال‌های طبیعی ونزوئلا حتی یک قرن پیش بیش از یک‌هزار هکتار وسعت داشتند. آنتوان راباتل، کارشناس یخچال‌های طبیعی در دانشگاه گرنوبل هشدار داد که در درازمدت، اکثریت بزرگی از یخچال‌های طبیعی استوایی مانند این در معرض نابودی قرار خواهند گرفت. در مقیاس جهانی، این یخچال‌ها نزدیک به دو هزار کیلومترمربع، معادل کوه‌های آلپ در اروپا را پوشش می‌دهند. این یخچال‌ها در ده‌ها کشور، در آمریکای جنوبی اکثریت قریب به اتفاق آن‌ها در پرو، بولیوی، کلمبیا و اکوادور، و همچنین در آفریقا مانند کنیا، اوگاندا و جمهوری دموکراتیک کنگو، یا حتی در آسیا (اندونزی) توزیع شده‌اند.

یک سوختبر اهل سراوان که روز دوشنبه ۱۴ خرداد بر اثر تیراندازی نیروهای نظامی به سمت خودروی او دچار سوختگی و جراحت شده بود، جان خود را از دست داد. برمبنای گزارش کمپین فعالان بلوچ، «نیروهای نظامی مرصاد» روز دوشنبه در محور خاش به سراوان، بدون هشدار و ایست به سمت خودروی محمد خاک‌زهی تیراندازی کردند. خودروی او براثر تیراندازی واژگون شد و آتش گرفت. طبق این گزارش نیروهای نظامی بدون امدادرسانی به این سوختبر محل را ترک کردند اما شهروندان محمد خاک‌زهی را به بیمارستان انتقال دادند. او روز سه‌شنبه به‌دلیل شدت جراحات وارده جان باخت. نیروهای نظامی جمهوری اسلامی روز دوشنبه در مریوان هم به سمت یک کولبر تیراندازی کرده و او را زخمی کردند. برمبنای گزارش کولبرنیوز نیروهای مرزی در نوار مرزی «ساوجی» مریوان مظفر اسدرخ، کولبر ۴۴ ساله اهل روستای چاوگ از توابع شهرستان مریوان را از ناحیه پا هدف گلوله قرار دادند. او به یکی از مراکز درمانی مریوان منتقل شده است. خشونت ماموران نظامی علیه سوختبران و کولبران در سال‌های اخیر افزایش کم‌سابقه‌ای داشته است. سوختبری به عنوان یک اجبار بر بخش بزرگی از بلوچ‌ها در ایران تحمیل شده است و شمار افرادی که از این راه امرار معاش می‌کنند حدود ۱۰۰ هزار تن برآورد می‌شود. به شکل مشابه فقر اقتصادی و بیکاری تحمیل‌شده بر جغرافیای کردستان در ایران هم کولبری را بر بخش بزرگی از مردمان شهرهای استان‌های کردستان، کرمانشاه و آذربایجان‌غربی تحمیل کرده است. طبق گزارش وب‌سایت کُردپا از ابتدای سال جاری در کردستان ایران ۱۷ کولبر کشته و ۸۱ کولبر دیگر زخمی شده‌اند. شش نفر از این کولبران کودک بودند و زیر ۱۸ سال سن داشته‌اند.

رانندگان استیجاری و بخش خصوصی شرکت مخابرات ایران در چندین شهر دست به اعتصاب زدند. براساس گزارش «اردوی کار» رانندگان مخابرات روز دوشنبه ۱۴ خرداد ماه نیز در چند استان ایران در اعتراض به وضعیت معیشتی خود دست به اعتصاب زدند. طبق گزارش‌ها اعتصاب این رانندگان به دلیل عدم واریز حقوق و بیمه توسط شرکت تازه تاسیس اصفهانی طاها است. این رانندگان تحت قرارداد شرکت تازه تاسیس اصفهانی طاها هستند که تمامی بخش خصوصی شرکت را در اختیار دارد، اما توانایی پرداخت دستمزدها و پاسخگویی به مطالبات کارگرانش را ندارد. پیش از این در اصفهان نیروهای شرکتی اصفهان که در مجموعه شسکام (شركت سرمایه کارکنان ارتباطات و مخابرات) فعالیت می‌کرده، به شرکت طاها منتقل شده بودند. نیروهای شرکتی در اصفهان می گویند اعضای هیئت مدیره طاها از مدیران استانی هستند.

خبرگزاری رکنا دوشنبه ۱۴ خرداد از یک مورد زن‌کشی در تبریز خبر داد. بر مبنای این گزارش مردی میانسال در شهرک اندیشه تبریز زنش را خفه کرده و جان او را گرفته است. این قتل دوشنبه ۲۴ اردیبهشت رخ داده است. طبق گزارش رکنا در حالی که همسایگان صدای داد و فریاد و مشاجره یک زن و مرد را در یکی از ساختمان‌های شهرک اندیشه تبریز می‌شنیدند، در اوج دعوا ناگهان صداها خاموش می‌شود. وقتی پلیس و بازپرس ویژه قتل وارد این خانه می‌شوند با چهره به‌شدت کبود زنی که هویتش اعلام نشده روبه‌رو می‌شوند که دیگر نفس نمی‌کشیده است. مرد متهم به قتل که هویت او نیز نامشخص است در خانه حضور داشته و تنها به پلیس می‌گوید که با سیم شارژر زن را خفه کرده است. خبرگزاری رکنا همچنین از صدور حکم اعدام برای مردی به نام ناصر خبر داد که به‌دلیل رابطه خارج از ازدواج زنش، او را به قتل رسانده و مردی را که با او ارتباط داشته با چاقو مجروح کرده است. حکم صادره در دیوان عالی کشور تأیید شده است. این مورد زن‌کشی به زمستان سال ۱۳۹۲ بر می‌گردد. این مرد در آن زمان مدعی شده بود که زنش گم شده است. نام این زن آذر اعلام شده است. سالانه تعداد نامعلومی از زنان در ایران به‌دست مردان خانواده و به‌دلیل خشونت برخاسته از نابرابری‌ها و تبعیض‌های جنسیتی به قتل می‌رسند. مقام‌ها و رسانه‌های رسمی بخشی از این موارد زن‌کشی را تحت عنوان «اختلافات خانوادگی» توجیه می‌کنند. در عین‌حال تعداد زیادی از زن‌کشی‌ها نیز به موارد موسوم به «قتل‌های ناموسی» مربوط می‌شود که در آن مرد یا مردان نزدیک به یک زن جان او را برای حفظ آبرو و حیثیتشان یا به ظن‌ داشتن رابطه جنسی (خارج از ازدواج) می‌گیرند. برمبنای گزارش «کمپین توقف قتل‌های ناموسی» در زمستان ۱۴۰۲ دست‌کم ۵۰ مورد قتل «ناموسی» زنان به‌دست مردان خانواده ثبت شده است که در ۲۵ مورد شوهر یا شوهر سابق یک زن او را کشته‌اند. حکومت ایران در قالب قوانین مردسالارانه و اجرای آن‌ها و همچنین خودداری عامدانه از تصویب قوانین علیه خشونت جنسیتی و خشونتگران، و تأ‌کید بر «بنیان خانواده» به‌عنوان ستون اصلی سرکوب زنان، نقش چشمگیری در آمارهای تکان‌دهنده فرزندکشی و زن‌کشی در ایران ایفا می‌کند.