کنفدراسیون دموکراتیک فرانسوی کار (س.اف.د.ت)، کنفدراسیون عمومی کار (س.ژ.ت)، کنفدراسیون متحده سندیکایی (اف.اس.او)، اتحاد سندیکایی همبستگی (سولیدر) و اتحاد ملی سندیکاهای مستقل (او.ان.اس.آ)، پنج سندیکای کارگری فرانسه، در محکومیت فاجعه انفجار معدن زغال‌سنگ شرکت معدنجو و مرگ دست‌کم ۵۲ کارگر معدن بیانیه مشترکی منتشر کرده و آن را به‌عنوان یک «قتل عام واقعی» به‌شدت محکوم کردند. در این بیانیه آمده است: «پیش از وقوع فاجعه، کارگران مدیریت را از وجود بوی متان در فضای معدن آگاه کرده بودند، اما با این حال کارگران را مجبور کردند به سر کار بروند. بنابراین مرگ این کارگران کاملاً قابل پیشگیری بود.» این سندیکاها ضمن ابراز همدردی با معدنچیان و خانواده‌های آن‌ها، همبستگی خود را ابراز کرده و با اشاره به چندین فاجعه دیگر در یک دهه گذشته در معدن‌های ایران گفته‌اند که «تکرار این حوادث مرگبار در معادن آشکارا نشان می‌دهد که ما با مسئله‌ای نظام‌مند و فقدان اراده سیاسی برای رسیدگی به آن روبه‌رو هستیم.» آن‌ها نوشته‌اند: «آمارهای رسمی منتشرشده در سال ۲۰۲۳ نشان می‌دهند که در این سال بیش از دو هزار و ۱۱۵ نفر در حوادث کار کشته و ۲۷ هزار نفر زخمی شدند.» این سندیکاها «رعایت نکردن استانداردهای ایمنی برای تضمین ایمنی کارگران و ناکافی بودن خدمات اضطراری در مناطق معدنی» را از عوامل بروز چنین حوادثی در ایران دانسته و افزوده‌اند: «وجود اتحادیه‌های کارگری مستقل نیز نظارت بر شرایط ایمنی را تا حد زیادی تسهیل می‌کند و احتمال چنین حوادثی به میزان قابل توجهی کاهش می‌یابد.» آن‌ها از حکومت ایران خواسته‌اند تا اقداماتی، از جمله بازرسی‌های لازم، در محافظت از جان معدنچیان انجام دهد.

حدود ۶۵ کارگر در شرکت آب و فاضلاب (آبفا) شهرستان رودبار با سوابق بالای ۱۰ سال مشغول کارند که از آبان ماه سال ۱۴۰۲ تاکنون بیش از ۱۱ ماه مزد معوقه طلبکارند. خبرگزاری دولتی کار ایران (ایلنا) به نقل از این کارگران می‌نویسد که حدود نیمی از آن‌ها محل کار خود را ترک کرده اما مدیران آبفا آن‌ها را به دلیل شکایت‌هایشان مرتباً تهدید به اخراج می‌کنند و از این رو، این کارگران توان پیگیری مطالبات خود را ندارند. این کارگران می‌گویند «با حداقل روزی ۱۲ ساعت کار اجباری» از حداقل‌های مزدی محروم‌اند و مسئولان آبفای رودبار اهمیتی برای کارگران پیمانکاری قائل نیستند. این کارگران افزودند که «از سر ناچاری هر ساله با پیمانکاران تأمین نیرو همکاری می‌کنیم و شرکت‌های تأمین نیروی انسانی که عملاً از حقوق و مزایای کارگران ارتزاق می‌کنند، بدون هیچ‌گونه پاسخگویی و با حمایت مسئولان، همچنان به فعالیت خود ادامه می‌دهند و کار به جایی رسیده که کارگران توان مالی برای سر کار آمدن ندارند.» آن‌ها با بیان این‌که هیچ زمانی در انجام وظایف خود کوتاهی نکرده‌اند، اما مدیریت بالادستی در مقابل به مطالباتشان رسیدگی نمی‌کند، تأکید کردند: «اکثر همکاران مشکلات معیشتی دارند و کسی جوابگوی حل مشکلات آن‌ها نیست. ما کارگران، صرفاً به دنبال وصول مطالبات معوقه برای تأمین معاش خود و خانواده‌هایمان هستیم و چیزی فراتر از آن نمی‌خواهیم لذا درخواست ما این است که بجای تهدید کارگرانی که ۱۱ ماه حقوق نگرفته‌اند، پیگیر مشکلات معیشتی آن‌ها باشید.» این کارگران در حالی ۱۱ ماه است حقوقی نگرفته‌اند که بر اساس تازه‌ترین محاسبه فرامرز توفیقی، فعال کارگری، هزینه سبد معیشت خانوار در شهریورماه سال جاری ۳۶ میلیون و ۸۸۰ هزار تومان بوده است. حداقل دستمزد ۱۴۰۳ با احتساب ۱,۳ فرزند، ۱۰ میلیون و ۸۹۷ هزار تومان است، و بنابراین فقط ۲۹,۶۲ درصد از هزینه‌های زندگی را پوشش می‌دهد. کارگران آبفای رودبار پیشتر در تیرماه سال جاری در اعتراض به دستمزدهای معوقه‌شان دست به تجمع اعتراضی هم زده بودند.

در ادامه موج اعدام‌ها در ایران، روز چهارشنبه ۱۸ مهرماه دو زندانی به اتهام قتل در زندان چوبیندر قزوین اعدام شدند. هرانا، وب‌سایت مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران ضمن اعلام این خبر نوشته است جزئیات بیشتر، از جمله هویت این زندانیان هنوز روشن نیست و تا لحظه تنظیم این گزارش، اعدام آن‌ها از سوی مسئولان زندان و نهادهای مربوطه اعلام نشده است. پیش از این هرانا گزارش داده بود که سحرگاه چهارشنبه، زندان قزل‌حصار کرج شاهد اجرای حکم اعدام دست‌کم هفت زندانی بود. از میان این افراد، سه زندانی با اتهامات مرتبط با جرائم مواد مخدر، دو زندانی به اتهام قتل و دو زندانی نیز از بابت اتهام تجاوز به عنف، به چوبه دار آویخته شدند. مجموعه فعالان حقوق بشر و مرکز عبدالرحمن برومند برای حقوق بشر در ایران در آستانه ۱۰ اکتبر، روز جهانی مبارزه با مجازات اعدام، با انتشار بیانیه‌ای مشترک نسبت به افزایش نگران‌کننده اعدام‌ها در ایران هشدار داده و گفته بودند که افزایش اعدام‌ها در ایران به بالاترین سطح خود در یک دهه گذشته رسیده است. این دو نهاد از اکتبر سال ۲۰۲۳ تا اکتبر ۲۰۲۴، دست‌کم ۸۱۱ مورد اعدام را در ایران ثبت کرده‌اند.

سردار قاسم رضایی، جانشین فرمانده کل انتظامی جمهوری اسلامی گفت: «در حال تأمین و ساخت اسلحه شوکر برقی و الحاق این سلاح به نیروها هستیم.» قاسم رضایی افزود: «در مرحله نخست، رده‌های اولویت‌دار و مأموریتی به سلاح‌های شوکر برقی مجهز خواهند شد اما برنامه ما تجهیز همه پلیس‌ها به این نوع سلاح است.» رضایی تجهیز پلیس به اسلحه شوکر برقی را «یک ضرورت برای مجموعه انتظامی در راستای مأموریت خود» دانست و افزود: «پلیس جمهوری اسلامی باید در راستای استانداردسازی و تقویت مقابله با مجرمان و برهم زنندگان امنیت مردم به به‌روزترین امکانات مجهز شود». پیش از این، سازمان عفو بین‌الملل در اسفند ۱۴۰۱ در گزارشی گفته بود که نیروهای اطلاعاتی و امنیتی جمهوری اسلامی از اقدامات «هولناکی» چون شوک الکتریکی علیه کودکان معترض در جریان اعتراضات «زن، زندگی، آزادی» استفاده کرده‌اند.

به‌گفته مقامات اوکراینی، ویکتوریا روشچینا، روزنامه‌نگار این کشور که روسیه او را در حین گزارش از شرق اوکراین دستگیر کرده بود، در بازداشت جان باخته است. ویکتوریا روشچینا در ماه اوت سال گذشته پس از سفر به شرق اوکراین که تحت کنترل روسیه است برای تهیه گزارش ناپدید شده بود. او این ماه ۲۸ ساله می‌شد. به‌گزارش گاردین، اتحادیه روزنامه‌نگاران اوکراین گفته است که تا ماه آوریل ۲۰۲۴ از روشچینا اطلاعی در دست نبود تا این‌که پدرش نامه‌ای از وزارت دفاع مسکو دریافت کرد که در آن نوشته شده بود او در بازداشت به‌سر می‌برد. شرایط دستگیری او اعلام نشده و مشخص نیست که او در کجا نگهداری می‌شد. پترو یاتسنکو، سخنگوی ستاد هماهنگی اسرای جنگ اوکراین پنج‌شنبه ۱۹ مهر / ۱۰ اکتبر گفت: «متأسفانه اطلاعات در مورد مرگ ویکتوریا تأیید شده است. هنوز زود است که در مورد چگونگی مرگ او صحبت کنیم. در تلاش هستیم تا این مسائل را روشن کنیم.» رسانه روسی «مدیازونا» گزارش داد که او هنگام انتقال از زندانی در تاگانروگ در نزدیکی مرز اوکراین به مسکو درگذشت. سازمان گزارشگران بدون مرز ضمن اعلام تسلیت به بستگان ویکتوریا روشچینا گفته است که از مرگ روشچینا شوکه شده است. روشچینا به‌عنوان روزنامه‌نگار آزاد برای رسانه‌های مختلف خبری مستقل از جمله «اوکراینسکا پراودا» کار می‌کرد و با سرویس اوکراینی رادیو اروپای آزاد که توسط ایالات متحده آمریکا تأمین مالی می‌شد، همکاری داشت. بنیاد بین‌المللی رسانه زنان در سال ۲۰۲۲ جایزه شجاعت در روزنامه‌نگاری را به‌خاطر گزارش‌های ویکتوریا روشچینا از شرق اوکراین به او اعطا کرد.