دو عضو شورای شهر آمستردام از حزب سبزهای هلند با طرح پرسش کتبی از شهردار و کابینه شهر آمستردام، خواستار همبستگی با مبارزات مردم ایران و تلاش برای موضع‌گیری «پارلمان جهانی شهرداران» شدند. دو عضو شورای شهر از شهردار آمستردام خواستند که مرگ مهسا (ژینا) امینی و سرکوب اعتراضات که تا کنون به‌گفته سازمان حقوق بشر ایران در جریان آن دست‌کم ۷۶ کشته شده‌اند را محکوم کرده و از مبارزات زنان و اقلیت‌های ملی ایران حمایت کند و از طریق طرح و رایزنی آن در «پارلمان جهانی شهرداران»، دولت ایران را محکوم کنند. نادیف (Nadif) و ارنستینگ (Ernsting) دو عضو حزب سبزها در شورای شهر آمستردام همچنین با تأکید بر وسعت اعتراضات در ایران، شمار کشته‌شدگان و محکومیت سرکوب معترضان از سوی سازمان عفو بین‌الملل و سایر سازمان‌های مدافع حقوق بشر، پرسیده‌اند که آیا از اهمیت این اعتراضات آگاهند، درباره سرکوب اعتراضات موضع خواهند گرفت و از اعتراضات مردم ایران حمایت خواهند کرد؟ آن‌ها همچنین از شهرداری آمستردام خواسته‌اند از امکانات بین‌المللی خود در «پارلمان جهانی شهرداران» و نهادهای مدنی استفاده کرده و دولت ایران را تحت فشار قرار دهند. شورای شهر آمستردام متشکل از نمایندگان احزاب مختلف هلند از جمله حزب سبزهاست. فمکه هالسما (Femke Halsema) شهردار این شهر نیز عضو حزب سبزها و نخستین زن شهردار آمستردام است.

کمیسیون انتخابات کوبا اعلام کرد مردم این کشور با اکثریت قاطع به «قانون خانواده» رأی آری داده‌اند. این قانون ۱۰۰ صفحه‌ای ازدواج و اتحادیه‌های مدنی همجنس‌گرایان را قانونی می‌کند، به زوج‌های همجنس اجازه می‌دهد تا کودکان را به فرزندخواندگی بپذیرند، و تقسیم برابر حقوق و مسئولیت‌های خانگی بین زن و مرد را ترویج می‌کند. قانون مذکور همچنین ضمن باز تعریف حقوق کودکان نسبت به پدربزرگ و مادربزرگ و بالعکس، بارداری از طریق رحم اجاره‌ای را مجاز کرده و اقداماتی را علیه خشونت جنسی پیش‌بینی می‌کند. طبق اعلام آلینا بالسیرو گوتیرس، رئیس شورای ملی انتخابات، از ۷۴ درصد از ۸,۴ میلیون کوبایی واجد شرایط که در همه پرسی شرکت کرده‌اند، بیش از ۳,۹ میلیون نفر که ۶۶,۹ درصد از رأی‌دهندگان را تشکیل می‌دهند، به تصویب این قانون رأی داده‌اند، در مقابل ۳۳ درصد رأی مخالف که ۱,۹۵ میلیون نفر را شامل می‌شود. میگل دیاز کانل، رئیس جمهوری کوبا پیش از شروع انتخابات گفته بود :«بیشتر مردم ما به این قانون رای خواهند داد، اما هنوز مسائلی دارد که جامعه ما به طور کلی آن‌ها را درک نمی‌کند». او اما پس از اعلام نتایج، تصویب قانونی که عشق را به‌طور برابر برای همه جنس‌ها به‌رسمیت می‌شناسد، «بدهی تاریخی به چندین نسل از زنان و مردان کوبایی» نامید که به گفته او تشکیل خانواده‌شان سال‌ها در انتظار این قانون بوده است. او گفت:‌ «ما از امروز ملت بهتری خواهیم بود». «قانون خانواده» به‌رغم مقاومت آشکار و سرسختانه مسیحی‌های انجیلی و محافظه‌کاران و با کارزار گسترده دولت به نفع این همه پرسی، رای آری گرفت. ماریلا کاسترو، مدیر مرکز ملی آموزش جنسی و مروج حقوق زوج‌های همجنس‌گرا و دختر رائول کاسترو، رئیس جمهوری سابق و خواهرزاده برادرش، فیدل کاسترو، رهبر کوبا، از حامیان تصویب این قانون بود.

رسانه‌های دولتی لبنان گزارش دادند که نبیه بری، رئیس پارلمان این کشور، با این‌که توافق سیاسی بر سر نامزد خاصی وجود ندارد، پنج‌شنبه ۷ مهر / ۲۹ سپتامبر نشست پارلمان برای انتخاب رئیس جمهوری جدید را برگزار خواهد کرد. دوره شش ساله ریاست جمهوری میشل عون ۹ آبان / ۳۱ اکتبر سال جاری به پایان می‌رسد و سیاستمداران در مورد یافتن جانشین او ابراز نگرانی کرده‌ و نسبت به بحران دیگری افزون بر بحران بی‌دولت ماندن کشور از ماه مه گذشته، هشدار داده‌اند. نشست پارلمان لبنان ساعت ۱۱ صبح روز پنج‌شنبه این هفته برگزار خواهد شد. آرای دو سوم از ۱۲۸ نماینده پارلمان برای موفقیت یک نامزد در دور نخست رأی‌گیری لازم است و پس از آن اکثریت ساده کافی است. میشل عون پس از ۲۹ ماه خلاء ریاست جمهوری که در آن پارلمان نتوانست بر سر انتخاب رئیس جمهوری به توافق برسد، به قدرت رسید. این بن‌بست با مجموعه‌ای از معاملات سیاسی پایان یافت و پیروزی عون و حزب‌الله، متحد قدرتمندش که از سوی ایران حمایت می‌شود را تضمین کرد. احزاب سیاسی اصلی در حال حاضر هیچ توافقی بر سر جانشین او ندارند.

شماری از فعالان فمینیست و کوئیر کارزاری را برای برگزاری تجمع‌های هماهنگ بین‌المللی در سرتاسر جهان آغاز کرده اند تا از اعتراضات سراسری مردم ایران حمایت کنند. آنها برای اجتماع خیابانی در دوم اکتبر در «خیابان‌های جهان» فراخوان داده اند. در این فراخوان آمده است: «ما روز یکشنبه ۲ اکتبر ۲۰۲۲ در خیابان‌های شهرهای خود جمع می‌شویم تا به ابتکار جمعی، صدای جنبش فمینیستی و دیگر سرکوب‌شدگان در ایران را پژواک دهیم.» شعار این کارزار «زن، زندگی، آزادی» و «کوئیر، ترنس، آزادی» است. پس از قتل حکومتی مهسا (ژینا) امینی، اعتراض سرتاسر ایران را دربرگرفته است. صدها معترض بازداشت، و ده‌ها تن مجروح و کشته شده اند. ایرانی‌های خارج از کشور در بسیاری از کشورهای جهان در حمایت از این اعتراض‌ها تجمع برپا کرده اند. مقام‌های جمهوری اسلامی در هراس از گسترش اعتراض‌ها بار دیگر به قطع اینترنت و تشدید سانسور آنلاین دست زد‌ه‌اند. اعتراض‌ها با وجود سرکوب خشونت‌بار حکومتی و دستگیری فعالان، دانشجویان و زخمی‌ها کماکان ادامه دارند.

جمعی از شهرسازان و معماران مستقل ایران سه‌شنبه پنجم مهر/۲۷ سپتامبر در بیانیه‌ای خواستار «پایان هرچه‌ سریع‌تر خشونت و سرکوب سیستماتیک حکومت، آزادی فوری و بی‌قیدوشرط زندانیان فکری و سیاسی، بازگرداندن عرصه‌های عمومی به مردم بدون هیچ‌گونه تبعیض و قاعده ایدئولوژیک و بازگشتن به محور گفتگو از سوی حاکمان» شدند و تأکید کردند «سلاح هرگز بر قدرت بی‌قدرتان فائق نخواهد آمد». این بیانیه جنبش اعتراضی پس از قتل مهسا (ژینا) امینی را «تلاشی برای بازپس‌گیری خیابان به عنوان یکی از عناصر زندگی‌بخش اجتماع شهری، زمینه‌سازی زندگی اجتماعی آزاد و برابر همه انسان‌ها فارغ از دیگری‌پنداری و دیگری‌ستیزی رایج این سال‌ها و بیرون راندن نیروهای سرکوب از عرصه عمومی زندگی شهروندان» خوانده است. در این بیانیه ضمن اشاره به این‌که نظام حاکم بر ایران با خصوصی‌سازی فضای شهری را به «میدان تحمیل ایدئولوژی» تبدیل کرده، آمده است: شهر که باید عمومی‌ترین و امن‌ترین فضای گفتگو و تعامل را به شهروندان عرضه کند، به حوزه‌ای امنیتی و تک‌صدایی تبدیل شده که سرشار از ترس و ناامیدی است. مرگ خیابان و بسیاری از دیگر نمودهای واقعی زندگی اجتماعی، کمرنگ‌ساختن فضاهای جمعی و عرصه‌های عمومی، بازداشتن زنان از حضور و فعالیت موثر اجتماعی، محدود کردن حضور گروه‌های بی‌شماری از شهروندان با برچسب اقلیت(فکری، مذهبی، جنسی و..‌.)، محدود کردن انواع گردهمایی‌ها و آیین‌های فرهنگی، هنری و اجتماعی با بهانه‌های ایدئولوژیک و در سال‌های اخیر خصوصی‌سازی فضاهای عمومی نیز مزید بر سیاست‌های پیشین، اندک پویایی باقیمانده در زندگی شهری را نشانه رفته است. تخریب حداکثری هویت شهرها و در نتیجه کاهش احساس تعلق انسان‌ها به شهر و اجتماع و راندن آن‌ها به عرصه‌های محدودتر و خصوصی‌تر، ترویج زندگی انفرادی و انزوای ناخواسته گروه‌های ناهمسو با حکومت و به‌ویژه اقلیت‌ها و گروه‌های به حاشیه‌ رانده‌شده، در تنگنا قرار دادن جامعه مدنی و دانشگاهی واقعی و ایجاد نمایشی ناراستین از رسانه‌ها و سمن‌های تحت شدیدترین نظارت‌های حکومتی نتیجه‌ای جز بستن راه‌های گفتگو و یادگیری اجتماعی، افزایش شکاف اجتماعی و انباشت خشم فروخورده جامعه نداشته است. [...] تا اینکه امروز راهی جز اعتراض برای شهروندان این شهرهای آشفته و هراس‌انگیز باقی نماند؛ راهی که از کنش‌های مدنی آغاز و به‌دلیل واکنش‌های دور از انسانیت نیروهای سرکوب، خونین شد و اکنون به خشونت رسیده و راه خود را از مسیر دیگری جستجو می‌کند.»

تعدادی از پژوهشگران و اساتید دانشگاه در حوزه تاریخ و ایران باستان از چندین دانشگاه در سراسر جهان، در حمایت از زنان ایرانی و معترضان جوان بیانیه‌ای را صادر کرده‌اند. در این بیانیه که به امضای ۱۸ پژوهشگر ایرانی و بین‌المللی رسیده، آمده است: «ما مایلیم تا صدای خود را به آن دسته از مردم ایران و به‌ویژه زنانی که بنیادی‌ترین حقوق خود را طلب می‌کنند، همراه کنیم.» این پژوهشگران با ستایش از شجاعت معترضان، سرکوب وحشیانه و کشتار معترضان جوان را قویاً محکوم کرده‌اند. در ادامه این بیانیه آمده است: «شهروندان کشورهای دموکراتیک نباید نسبت به کارزار وحشتی که رژیم اسلامی علیه جوانان ایرانی به‌راه انداخته بی‌تفاوت باشند. حقوق ابتدایی مانند حق انتخاب پوشش و آزادی بیان تخطی‌ناپذیر و مطلق است» امضا کنندگان این بیانیه از دولت‌های دموکراتیک خواسته‌اند تا برای حمایت از شهروندان ایرانی اقداماتی موثر انجام دهند. نام اساتیدی از دانشگاه‌‌های آمریکا، فرانسه، ایتالیا، بریتانیا ، آلمان، کانادا ، هلند و رومانی در پای این بیانیه دیده می‌شود.

نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی دوشنبه‌شب چهارم مهر عرفان کهزاد، شهروند ساکن کرج را در خانه شخصی‌اش بازداشت کردند. عرفان کهزاد پس از اصابت گلوله در جریان اعتراضات سراسری در خانه بستری بود. به گفته یک منبع آگاه،‌ مأموران در خانه‌اش را شکستند و او را با خود بردند. پس از قتل حکومتی مهسا (ژینا) امینی، اعتراض سرتاسر ایران را دربرگرفته است. صدها معترض بازداشت، و ده‌ها تن مجروح و کشته شده اند. مقام‌های جمهوری اسلامی در هراس از گسترش اعتراض‌ها بار دیگر به قطع اینترنت و تشدید سانسور آنلاین دست زد‌ه‌اند. اعتراض‌ها با وجود سرکوب خشونت‌بار حکومتی کماکان ادامه دارند.

وزارت میراث فرهنگی و گردشگری اعلام کرد که بیشترین آمار سفر به ایران به پنج کشور همسایه اختصاص دارد و عراقی‌ها در صدر آن قرار دارند. براساس این آمار که تا پایان تیرماه ۱۴۰۱ محاسبه شده، حدود یک میلیون نفر به ایران سفر کرده‌اند و به ترتیب عراق، ترکیه، افغانستان، جمهوری آذربایجان و پاکستان بیشترین شمار مسافر را در ایران داشته‌اند. همچنین از آبان‌ماه ۱۴۰۰ تا پایان تیرماه ۱۴۰۱ حدود دو میلیون و ۹۵۰ هزار تبعه خارجی به ایران سفر کرده‌اند که با عنوان گردشگر در آمارها ثبت شده‌اند. براساس این آمار، شمار مسافران خارجی در سال ۱۴۰۰ یک میلیون و ۹۵۷ هزار و ۸۴۲ نفر و در سال ۱۳۹۹، ۵۵۸ هزار و ۳۹ نفر بود. در سال ۱۳۹۹ صدور ویزای توریستی ایران متوقف شده بود و فقط ویزای تجاری و درمان صادر می‌شد. مسئولان آژانس‌‌های مسافرتی اما می‌گویند بازگشت گردشگران برخی کشورها به ایران با توجه به هشدارهای سفر که داده شده، به کندی درحال انجام است.

سپاه پاسداران برای چهارمین روز متوالی مناطقی از اقلیم کردستان عراق را با آتش توپخانه و پهپادهای انتحاری هدف قرار داد. خبرگزاری‌های داخلی از جمله خبرگزاری مهر این حمله را تأیید کرده و با انتشار تصاویری از این حمله نوشتند: «نیروی زمینی سپاه پاسداران بار دیگر مواضع گروه تروریستی پژاک در منطقه چومان در نوار مرزی ایران و عراق را با استفاده از پهپاد و آتش توپخانه‌ای مورد حمله‌ قرار داد.» شبکه حقوق بشر کردستان هم در توییتر نوشت: «بامداد امروز سپاه پاسداران با پهباد انتحاری ارتفاعات مرزی چومان در اقلیم کردستان را هدف قرار داد. در اثر انفجار این پهباد، بخشی از جنگل‌های این منطقه دچار آتش‌سوزی شده است.» سپاه پاسداران در سه روز گذشته نیز به ارتفاعات اقلیم کردستان حمله کرده بود. حکومت ایران مدعی است که این اقدام نظامی را «در پاسخ به اقدام‌های اخیر احزاب کومله و دموکرات» کردستان انجام داده و این احزاب را «گروه‌های تروریستی» می‌خواند. دفتر همکاری‌های احزاب کردستانی هفته گذشته در واکنش به قتل مهسا امینی را به اعتصاب عمومی فراخواند. در بسیاری از شهرهای استان‌های کردستان، ایلام، کرمانشاه و آذربایجان غربی به این فراخوان پاسخ مثبت داده شد. رسانه‌ها و مقام‌های حکومتی ایران طی روزهای گذشته چندین مرتبه ادعا کرده‌اند که «پیشمرگه»های احزاب کردستانی وارد مرزهای ایران شده‌اند. این ادعا از سوی احزاب کرد مستقر در اقلیم کردستان عراق رد شده است. جمهوری اسلامی ایران در سال‌های اخیر بارها مقر احزاب در اقلیم کردستان عراق را هدف قرار داده است و از عراق و مقام‌های اقلیم کردستان عراق خواسته است مانع فعالیت احزاب مخالف جمهوری اسلامی شوند.