بر اساس متنی که در صفحه «ایکس» (توییتر سابق) گلرخ ایرایی منتشر شده است، هفت زندانی سیاسی زن با صدور بیانیه‌ای «از سیستان و بلوچستان و مردم مبارز آن» حمایت کردند. این بیانیه که به امضای نرگس محمدی، گلرخ ایرایی، سپیده قلیان، فائزه هاشمی، شکیلا منفرد، محبوبه رضایی و آزاده عابدینی رسیده است «جمعه خونین زاهدان» را «بزنگاهی بااهمیت و تأثیرگذاری در جنبش زن، زندگی، آزادی» می‌خواند. نویسندگان بیانیه با اشاره به فاجعه جمعه خونین، نوشتند که سیستان و بلوچستان «از آن لحظه به بعد با فریاد آزادی‌خواهی و عدالت‌طلبی» «به کابوس استبداد و دلگرمی معترضان در سراسر ایران تبدیل شد.» آن‌ها همچنین با «پاره تن ایران» خواندن سیستان و بلوچستان «وظیفه هر ایرانی» دانستند که «در دفاع از بلوچستان با مردم ستم‌دیده آن دیار همراه و همصدا شوند.» در جریان جنبش سراسری مردم ایران و به دنبال افشای خبر تجاوز فرمانده نیروی انتظامی شهرستان چابهار به یک دختر ۱۵ ساله به نام «ماهو بلوچ»، هشتم مهرماه ۱۴۰۱، مأموران امنیتی در زاهدان مرکز استان سیستان و بلوچستان به مردم معترض این شهر حمله کردند. در این حمله بیش از ۱۰۰ نفر کشته و ۳۰۰ نفر زخمی شدند. صبح شنبه، هشتم مهرماه ۱۴۰۲، در نخستین سالگرد «جمعه خونین» زاهدان، کسبه و بازاریان در چندین شهر استان سیستان و بلوچستان به صورت گسترده دست به اعتصاب و بستن مغازه‌ها زدند. اعتراضات روز سالگرد نیز با تیراندازی نیروهای امنیتی و نظامی به خشونت کشیده شد.

در ادامه فشارها و سرکوب فعالان کارگری، کامران ساختمانگر، فعال کارگری کُرد و از بازداشت‌شدگان قیام ژینا، از سوی شعبه اول دادگاه انقلاب سنندج به پرداخت جزای نقدی محکوم شد. بر اساس این حکم، کامران ساختمانگر از بابت اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام از طریق رسانه‌های اجتماعی و مصاحبه با شبکه‌های تلویزیونی» به سه ماه حبس تعزیزی و پرداخت جزای نقدی محکوم شد. خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، نوشته است که مدت سه ماه حبس تعزیزی این فعال کارگری با استناد به گواهی پزشکی قانونی موجود در پرونده قبلی او، به جریمه نقدی بدل شده و ساختمانگر مجموعاً به پرداخت مبلغ ۳۴ میلیون تومان جزای نقدی محکوم شده است. رأی صادره به مدت ۲۰ روز در محاکم تجدیدنظر استان قابل تجدیدنظرخواهی است. کامران ساختمانگر هفتم مهرماه ۱۴۰۱، در جریان اعتراضات سراسری از سوی نیروهای امنیتی در منزل شخصی خود در سنندج بازداشت و نهایتاً ۱۷ اسفندماه سال گذشته آزاد شد. جلسه دادگاه رسیدگی به اتهامات کامران ساختمانگر، روز یکشنبه ۲۶ شهریورماه سال جاری در شعبه اول دادگاه انقلاب سنندج به ریاست قاضی سعیدی برگزار شد.

سایت دیده‌بان ایران شنبه ۸ مهر گزارش داد که اواسط هفته گذشته مردی همسرش را در مشهد کشت و پنج‌شنبه ۶ مهر با چمدانی که جسد تکه‌تکه زنش در آن بود به پلیس تهران مراجعه و خود را معرفی کرد. این مرد گفت از یک سال‌ونیم پیش با همسرش اختلاف داشته و وقتی فهمیده که همسرش به او «خیانت» کرده ابتدا او را خفه کرده و بعد در حمام خانه جسد او را ۱۱ تکه کرده و در نایلون مشکی گذاشته و با چمدان حاوی جسد به تهران رفته و در آن‌جا خود را به پلیس معرفی کرده است. این مرد و زن پنج فرزند دارند. هر سال در ایران، شماری از زنان و دختران جوان به دست مردان خانواده به بهانه حفظ «ناموس» به فجیع‌ترین شکل به قتل می‌رسند. قوانین موجود در جمهوری اسلامی، از جمله موادی در قانون مجازات اسلامی، بستری را فراهم می‌کنند تا زنان و دختران جوان قربانی تعصب کور مردان خانواده شوند و افرادی که مرتکب قتل‌های «ناموسی» می‌شوند از مجازات‌های سنگین معاف شوند.

بر اساس گزارش سازمان ملل متحد، در حال حاضر بیش از ۱۰۰ هزار نفر ارمنی‌تبار از منطقه قره‌باغ کوهستانی گریخته‌اند. فیلیپو گراندی، کمیسر عالی سازمان ملل در امور پناهندگان گفت که بسیاری از پناهجویان قره‌باغ گرسنه و خسته هستند و به کمک‌های فوری نیاز دارند. گراندی افزود کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان و سایر سازمان‌های امدادی به مقام‌های ارمنستان مراجعه کرده‌اند تا کمک‌های خود را ارائه دهند. او تأکید کرد که حمایت‌های بین‌المللی فوریت دارد. ارمنستان، جمهوری آذربایجان را به اخراج اجباری جمعیت ارمنی پس از فتح قره‌باغ کوهستانی متهم می‌کند و آن را «پاک‌سازی قومی» می‌نامد. آذربایجان برای بازپس گیری کنترل کامل بر قره‌باغ کوهستانی، یک هفته و نیم پیش حمله برق‌آسایی به این منطقه انجام داد و از نیروهای ارمنی خواست که سلاح‌های خود را زمین بگذارند و دولت جدایی‌طلب خود را منحل کنند. دولت جدایی‌طلب قره باغ کوهستانی (جمهوری آرتساخ) پنج‌شنبه ۲۸ سپتامبر/ ۶ مهرماه اعلام کرد که خود را تا پایان سال جاری میلادی منحل می‌کند.

در سایه فقدان ایمنی محیط و شرایط نامناسب کار دو کارگر دیگر جان خود را از دست دادند. بنا بر گزارش خبرگزاری دولتی کار ایران (ایلنا) این دو کارگر مقنی ۴۰ و ۴۲ ساله، هنگام حفر چاه در یک واحدی تولیدی در عمق ۲۰ متری بر اثر نفوذ ناگهانی فاضلاب از چاه مجاور در کاشان، جان خود را از دست دادند. در این گزارش نیز آمده است که اجساد این دو کارگر پس از ساعت‌ها تلاش توسط امدادگران از عمق ۲۰ متری چاه بیرون کشیده شد. در این گزارش به هویت این دو کارگر اشاره‌ای نشده است. به گفته سازمان پزشکی قانونی در سال ۱۴۰۱، ۱۹۰۰ کارگر قربانی حوادث کار شدند. وزارت کار تنها ۷۱۱ حادثه کاری منجر به مرگ را تایید کرده است. تفاوت ۱۱۸۹ نفری آمار ارائه شده از سوی این دو نهاد نشان می‌دهد که بیشتر حوادث کاری منجر به مرگ در کارگاه‌های کوچک و خارج از شمول قانون کار رخ می‌دهد.

بنا بر گزارش شبکه حقوق بشر کردستان، جمعه هفتم مهرماه ۱۴۰۲، نیروهای مرزبانی در نزدیکی منطقه مرزی «هنگه‌ژال» بانه، گروهی از کولبران را بدون اخطار قبلی و از فاصله نزدیک هدف تیراندازی قرار دادند که در نتیجه آن یک کولبر جوان به نام محمد خالدی، اهل روستای «چی چوران» بخش ننور بانه کشته شد. بر پایه این گزارش، پیکر این کولبر به بیمارستان صلاح‌الدین ایوبی بانه منتقل شده و تاکنون به خانواده‌اش تحویل داده نشده است. در شهریور سال‌جاری دست‌کم شش کولبر در اثر تیراندازی نیروهای مرزبانی ایران در مناطق مرزی بانه، سردشت و چالدران زخمی شده بودند. در شش ماه نخست سال ۲۰۲۳ جمعاً ۶۱ کولبر در مناطق مرزی و مسیرهای بین جاده‌ای استان‌های آذربایجان غربی، کردستان و کرمانشاه بر اثر عواملی هم‌چون تیراندازی مستقیم نیروهای مرزبانی، ریزش بهمن، سرمازدگی، انفجار مین به جا مانده، سقوط از ارتفاع و سایر موارد کشته و زخمی شده‌اند. بر بنیاد این گزارش، از مجموع این تعداد، ۱۱ کولبر معادل ۱۸ درصد کشته و ۵۰ کولبر زخمی شده‌اند. بر اساس آمار ثبت شده از سوی کولبرنیوز از مجموع ۶١ کولبری که کشته و زخمی شده‌اند ۴۲ مورد (۶۹ درصد) با تیراندازی مستقیم نیروهای نظامی صورت گرفته است.

بنا بر گزارش سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، مسئولان قضایی با مرخصی حسن سعیدی، از اعضای این سندیکا باوجود تصادف منجر به جراحات شدید فرزندش مخالفت کردند. در همین ارتباط سندیکای کارگران شرکت واحد نوشته است: «در این شرایط سخت حسن سعیدی از حضور در کنار خانواده و حمایت از فرزندش محروم است و همسرش می‌بایست به تنهایی و با سختی فراوان درمان فرزندش را پیگیری کند، ضمن این‌که مسئولیت فرزند کوچکترشان نیز بعهده همسر حسن سعیدی است.» حسن سعیدی از اعضای شناخته‌شده و قدیمی سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه از سال ۸۳ تا کنون نزدیک به دو دهه است که به‌طور مداوم در فعالیت‌های سندیکایی و کارگری مشارکت فعال داشته است. این فعال کارگری را تاکنون به دلیل فعالیت‌های سندیکایی چهار مرتبه از کار اخراج کردند. دادگاه انقلاب تهران حسن سعیدی و رضا شهابی دیگر عضو این سندیکا را در یک محکمه نمایشی که بدون حضور آنها برگزار شد به شش سال زندان محکوم کرد. این رای در دادگاه تجدیدنظر تهران هم تایید شد و بر اساس آن پنج سال از حکم صادر شده قابل اجرا است. کیوان مهتدی، مترجم و پژوهشگر مدافع حقوق کارگران نیز و عضو کانون نویسندگان نیز بر اساس رای دادگاه انقلاب تهران به شش سال زندان محکوم شده است. دستگاه امنیتی و قضایی ایران در یک «سناریوی سوخته» این سه تن را به همراه شماری از اعضای شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی معلمان به دلیل دیدار با دو تن از سندیکالیست فرانسوی که با ویزای گردشگری به تهران رفته بودند به اقدام برای براندازی نظام جمهوری اسلامی متهم کرد.