مشکلِ گرفتاری در جبرِ گُسلِ زندگی‌نامه‌ای؛ پاسخ به اکبر گنجی

نظرها

• امید

  ۱۹ آبان ۱۳۹۲، ۸:۱۴

  از آقای گنجی باید پرسید گه آن بهاییهایی گه اعدام شدند، اموالشان غارت ویا سوزانذه شد و . . . چه خشونتی مرتکب شده بودند

• بهمن

  ۱۹ آبان ۱۳۹۲، ۱۱:۰۳

  اقای دکتر نیکفر امیدوارم اکنون پی به درستی نظر ارامش دوستدار درمورد اکبر گنجی و امثالهم برده باشید

• daneshjou

  ۱۹ آبان ۱۳۹۲، ۱۱:۳۰

  مقاله ای بسیار خوب! هر مذهبی دگر اندیش و آزادیخواهی نیز میتواند آن را در مجموع تایید کند. گر چه این گزاره که " بار اصلی مبارزه با دیکتاتوری شاه بر دوش چپ‌ها بود" اندکی اغراق آمیز بنماید.با این همه، بایسته بود که به تندروی نا مسولانه برخی نیروهای سیاسی در آغاز انقلاب نیز اشاره میشد. کمترین مسولیت اینان، بهانه دادن به دست سرکوبگران حزب الهی بود، که حتا پیش از پیروزی انقلاب، برای سرکوب دگر اندیشان مذهبی و غیرمذهبی آماده شده بودند. گرچه بی تردید این "بهانه" ها هیچگاه نمیتوانند توجیه گر خشونت و کشتار هولناک حکومتی باشند. تصور میکنم مفاهیم "گسست زنگی نامه ای" و "رانت خواری اصلاح طلبانه " کلیدی، و پیامدهای این دو پدیده، متاسفانه دورانساز خواهد بود و این رو نیازمند پژوهش و پرورش بیشتر هستند.

• ونداد زمانی

  ۱۹ آبان ۱۳۹۲، ۱۱:۳۹

  حرف حساب این متن دقیقا چه بود؟ تفکیک انتزاعی دولت و ملت و القای این تعبیر که هر دوی شان پدیده های ماورای منافع گروه های اجتماعی یک جامعه هستند یک تحلیل غیرجامعه شناسانه است. ماجرای پوپولیست بودن احزاب حاکم در کدام جامعه تکرار نمی شود و مورد سوئ استفاده قرار نمی گیرد؟ بخش اعظم پیروزی احزاب در حکومت های مبتنی بر دمکراسی ناشی از استفاده زیرکانه از شعارهای پوپولیستی است. چرا اصرار دارد که به رفتار حکومت و مردم انگیزه های خصلتی بدهد؟ ارائه تحلیل های سبکِ کیمیاگران قرون وسطا برای رفتار حکومت و مردم ایران و تلاش برای نشان دادن مرض! مشترک حکومت و خلقاز یک ذهنیت ایده الیست مذهبی نشات می گیرد .

• ناصر کاخساز

  ۱۹ آبان ۱۳۹۲، ۲۰:۲۹

  تضاد جدیدی در حال شکل گیری است رانشی که این تضاد جدید را هول می دهد و به آینده ایران تحمیل خواهد کرد عقب نشینی اصلاح طلبان از مبارزه علیه ولایت فقیه و پس نشستن از جنبش سبز و تقلیل آن به سازش با رفسنجانی است .این نقش تحریک کننده ایی در صف بندی جدید بازی خواهد کرد و اصلاح طلبان را چونان پیشقراول دفاع از ساختار جمهوری اسلامی قرار خواهد داد. در چنین موقعیتی حرکت اصلاح طلبی بتدریج پایگاه اجتماعی خود را که در هم پیمانی با اسلام سیاسی آیت الله خمینی شکل گرفته است عریان ترمی کند .مقاله نیکفر عزیز گرچه احیانا" اشتباه های تاکتیکی ممکن است داشته باشد ولی روح آزادی خواهانه دارد . یک اشتباه تاکتیکی می تواند این باشد که ملت ایران اتفاقا"تاریخ مشترک نیرومندی دارد و تنها با ارجاع به این تاریخ مشترک یعنی به جنبش ملی است که می توان از شر حاکمیت دینی رها شد . ناصر کاخساز 10.11.2013

• امیرخلیلی

  ۱۹ آبان ۱۳۹۲، ۲۱:۱۵

  آقای نیکفر : " تئوری رایج در میان ما برداشتی ساده از ایده انقلاب در مدل انقلاب‌های ملی است که سرنمون آن انقلاب کبیر فرانسه است " اگر در فرانسه یک روبسپیر بود که فقط در حومه پاریس گردن 2500 شهروند را از تن جدا کرد در ایران هزاران روبسیپر منتظر گردن زدن مخالفان خود هستند. مقایسه ایران اسلامی با فرانسه مسیحی اشتباه است، " سرنمون " ما باید شورش مصری ها باشد که مبارک را سرنگون کرد و شهروندی را اعدام نکرد. شما همچنین اشاره می کنید : " نیروی حاکم فقط یک راه دربرابر هر نیروی دگراندیش، چه مذهبی و چه غیر مذهبی می‌گذاشت: خفقان گرفتن،... ". نیرو ی های " غیر مدهبی " چه کسانی بودند، اگر منظور کمونیست ها هستند که " سرنمون " آنها استالین و پل پت در کامبوج بود و آماده برای قتل عام هزاران بورزوا ( شهروند) و از معیار های اخلاقی مذهبی ها (مجاهدین خلق) نیز آگاه هستیم که همچنین آماده بودند برای کشتار دسته جمعی دیگران. برای یک فرد بیطرف در انقلاب 57 ( که تعدادشان اندک بود) امکان پشتیبانی از یک نیروی (حزب ) معتدل کم بود. این فرد بیطرف می بایست بین و با ، یا طاعون یکی را انتخاب کند، حال بیش از گذشت از سه دهه از انقلاب آقای گنجی از وبا دفاع می کند و شما از طاعون، یا برعکس.

• مهران

  ۲۰ آبان ۱۳۹۲، ۰:۴۳

  کسی که خواب است را میتوانید بیدار کنید ولی یادتان باشد کسی که خود را به خواب زده را فقط با محرک های خیلی دردناک بیدار کنید تا دیگر اطوار نیاید و درس عبرتی برای دیگران شود.برای کسی هم که به هیچ وجه استعداد بیدار شدن ندارد آرزو کنید خواب به خواب برود و عذاب نکشد

• جمهوریخواه

  ۲۰ آبان ۱۳۹۲، ۱:۳۵

  با نوشتار آقای نیکفر کاملاً موافق هستم و چرایی این معضل فکری و اجتماعی را در کمبود روشنفکران مسئول و آگاه در جامعه ایرانی‌ داخل و خارج از کشور میدانم، در ۱۵-۱۰ سال گذشته با سیل مهاجرین اصلاح طلب به خارج از ایران، عملا کج روی و تشدد فکری در جامعه سیاسیون ایرانی‌، شکلی‌ بسیار پیچیده و امنیتی‌ بخود گرفت، از نقد رهبری در ظاهر به نفی تغییر در باطن رژیم حاکم رسیدیم و تمامی این پروسه به روش علمی‌ روان گردان همگانی، رشد نمو و بسط توسعه پیدا کرد. اتاق‌های فکری رژیم ج.ا. از تجربیات روسیه و آمریکا در دوران جنگ سرد بنحوی خردمندانه همراه با تکنیک امروزی در راستای اقتدار و استحکام رژیم ج.ا. (سؤ)استفاده کرده اند. آقایان مبارز دیروز با نقد گذشته و تحلیلی امروزی و مدرن از وقایع روز، سعی‌ در استحکام رژیم برای همیشه دارند.با تحریف تاریخ برای نسلی که در انزمان وجود نداشت و خارجیانی که ایران را در لابلای کتاب‌ها می‌‌شناسند، مبارزه و تلاش ملتی برای استقرار دمکراسی و عدالت اجتماعی در داخل را به اختلافات بین المللی و منافع قدرت‌های غربی در خارج از ایران تعریف و توجیه میکنند تا حقیقت مطلب در لابلای دلایل ضدّ و نقیض ، گم و گور شود.آماتورهای نظریه پرداز و روزنامه نگاری که تا دیروز برای معصومیت امام حسین در صحرای کربلا اشک می‌‌ریختند، امروز از چومسکی، تحلیل گر سیاست غرب ، استفاده ابزاری برای نتیجه گیری‌های سیاسی خاص خود میکنند.نقش مخرب افرادی که افکار و احساس مردمی را با نوشتار خود به انفعال و گمراهی می‌‌کشانند از کسانی که طناب دار به گردن یک زندانی می‌‌اندازند ، جنایت کارانه تر است !

• بهمن بامدادان

  ۲۰ آبان ۱۳۹۲، ۱:۴۰

  دوستی در پاسخ به محمدرضا نیکفر نوشته «در انقلاب ۵۷ ... فرد بیطرف می بایست بین و با ، یا طاعون یکی را انتخاب کند، حال بیش از گذشت از سه دهه از انقلاب آقای گنجی از وبا دفاع می کند و شما از طاعون، یا برعکس.» باید خدمت این دوست محترم عرض کنم که برای تخطئه جنبش چپ پلیدترین و سیاه ترین دیکتاتورهای کمونیست مثل پول پوت و استالین روا مثال می زنید، اما مثلا آلنده، سوکارنو، تیتو، نهرو و دوبچک را مثال نمی زنید. انگار برای شما بدیهی است که جنبش چپ ایران الگوی مطلوبش پول پوت بوده و از جنایات استالین کاملا مطلع و در عین حال طرفدار استالین! به تاریخ نگاه کنید. روشنفکر ترین، فرهیخته ترین، و آگاه ترین فرزندان ایران بنیانگذاران و طرفداران جنبش چپ بودند (ارانی، بزرگ علوی، پرویز شهریاری، آریانپور، شاملو، کسرایی، نیما و...) و البته اشتباهاتی تاریخی هم کردند. حالا اینها را با امثال نواب صفوی و صادق خلخالی مقایسه کنید و بعد خودتان قضاوت کنید که وبا و طاعون همزمان چه کسانی بودند.

• سپنتا

  ۲۰ آبان ۱۳۹۲، ۱:۴۶

  آقای نیکفر سپاس از مقاله شما. من در چند روز گذشته دوست داشتم جوابی به اقای گنجی بدهم ولی امیدوار بودم که شما سکوت نکنید و نکردید. مشکل اقای گنجی و اصلاح طلبان این است که در سالهای اولیه انقلاب شیفته خمینی بودند و قلبا با سرکوب موافق بودند، به همین دلیل نمیتوانند ذات ضد انسانی این رژیم را از روز اول ببیند، همان ذات خبیثی که غلام حسین ساعدی و شاملو دیدند. آقای گنجی و بسیاری روشنفکر های اصلاح طلب که به مطالعه افکار دیگران پرداخته اند ف گوئی ذوق زده شده اند و همچون ارشمیدس عریان به خیابان آمده اند که آی مردم یافتم. و فراموش میکنند که در سالهای انقلاب دانش آموزان چپ که همین کتابها را خوانده بودند توسط بسیجی ها مورد ضرب و شتم قرار گرفتند. آقای گنجی فکر میکند او اولین کسی است در ایران که کانت را خوانده و مارکس را تورق نمودهف چون نمیدانند که قبل از آنها هزاران نفر از جوانان ایران اصول اولیه فلسفه را خوانده بودند. با نکاهی گذرا تمامی ادبیات ایران با تمام کاستی هایش ثمره کار نویسندگان سکولار و چپ است. آقای نیکفر به نکته بسیار مهمی اشاره میکنند و ان اینکه تاریخ را به شکل واقعی آن به ثبت برسانیم

• سپنتا

  ۲۰ آبان ۱۳۹۲، ۱:۴۹

  با پوزش یک تصحیح باید اضافه کنم و آن این که منظورم ادبیات بعد از کودتای 28 مرداد اتا سرنگونی شاه است

• منوچهر پرشاد

  ۲۰ آبان ۱۳۹۲، ۳:۰۷

  آقای نیکفر و رادیوی مبتکر زمانه ابتکار گشودن مهم ترین بحث مبتلی به کنونی جامعه ایران را در کارنامه خود آغاز کرده اند.با درود و امتنان به آنان. آرزو می کردم و میکنم که نیکفر- در حدود دانش ومطالعات و تجربیت خود از فرهنگ-فلسفه- و اجتماع غرب- از ایران نیز-می داشته اند.مسایل و موضوعات گوناگون و بیشمر مطروحه وی- بدون دلایل- براهین-و مدارک مقنع در مورد ۳۵ ساله تاریخ اخیر ایران-خواننده را به وادی سوالات بسیار می راند- بدون جواب های قانع کننده- : ۱-علل وجود محافظه کاری عمیق در جامعه ایران-  ۲-علل گسل های  زندکی نامه ای؟ در ایران ۳-سکوت عمدی در مورد بزرگ ترین قوم اقلییت ایران: ۵ میلیون آذری-که یا ساکت بوده اند و یا با نظام کم و بیش همکاری ها کرده اند- ۴-سکوت عامدانه در مورد تمامی ۴ گروه دیگر اقلییت قومی از نظر جمعیتی- که کمتر از یک میلیون نفر در ۱۳۵۷-۶۰ بوده اند-یعنی معادل یک سی ام کل جمعییت وقت ایران- ۵-علل مایه؟ اصلی بودن نیروی چ ایران در مبارزه با دیکتاتوری شاه؟: نه: نیروهای ملی/غیر دینی/ و کران تا کران نیروهای دینی و مذهبی  و سر انجام برای العین دیدن دنباله روی اقلییت چ- از اکثریت راست مذهبی؟۶-سکته ها و ضعف استدلال در مورد : ساقط کردن/شدن نظام؟ آنهم با تمامی:تجربه رهبریت/بودجه فراوان/میلیون ها آدم معتقد/سلاح بیشمار و ...که جز از راه ( شر مطلق ) جنک داخلی-نمونه سوریه- میسور نیست.افسوس که نیکفر - در یوتوفیای زیبای خویش می زید.اما چه سود؟ منوچهر 

• حسین

  ۲۰ آبان ۱۳۹۲، ۳:۵۴

  من از این فیلسوفان مان تعجب می کنم که نسبت به مدرنیته همچون مباحث کانتی نگاه می کنند و اصلا به موضوعات مهمی چون فضای بینا بینی توجهی ندارند. آنچه که ما همیشه در تحلیل ها مان اشتباه می کنیم ندیده گرفتن همین مباحث فضای بینا بینی است. فرضا اگر مسیر اصلاحات اجتماعی ما می باید با حمایت عده ای از ایرانیان صورت گیرد که بقول آقای کاخساز تاریخ مشترکی چون جنبش ملی را دارند آنگاه باید دید این جور افراد در جامعه ما تعدادشان چقدر است. آنقدر هست که بتوانند از پس نیروهای مذهبی که تاریخ مشترکی چون مذهب شیعه اثنی عشری را در پس کله شان دارند، برآیند؟ واقعا که من مانده ام که این هموطنان فیلسوف ما با چه فکری می خواهند از این مشکل و معضل اجتماعی ما ایرانیان گشایشی بوجود آورند؟ این بحث به آن معنی نیست که من از موضع فکری اکبر گنجی دفاع بکنم و یا از نیروهای فرضا اصلاح طلب به آن معنا دوم خردادی اش حمایت مبکنم. خیر. اما فکر می کنم در تحلیل این مسائل خطا است اگر بخواهیم به صرف دیدگاه های یک جانبه و منولوگ در مباحث نظزی در فلسفه کانت و یا هگل که مدرنیته را به دنبال داشته اند در این زمینه ها نظریه پردازی کنیم. من قطعا با سخن آقای امیر خلیلی موافقم که نیروهای غیرمذهبی ما (اغلب شان) سرنمون هایی چون استالین و پل پوت را در پس کله شان داشتند و چیزی را که آنها در آن روزگار از آزادی به زبان می آوردند، صرف معنای آزادی را که امروزه برای ما معنی دارد را منظورشان نبوده و نیست. د. لذا اگر چنین باشد باید که همه ما خودمان را در ارتباط با آن انقلاب که به نظر من اشتباه همه ملت بود خطاکار ببینیم و قبول کنیم که اصلا بحث انقلاب یک حرکت اجتماعی ملی برای تحقق آزادی و دموکراسی نبوده بلکه یک حرکت احمقانه دسته جمعی بوده که گاها ملت ها به دلیل نادانی شان از مسائل انسانی می توانند صورت دهند. از این جهت شاید ما بتوانیم همدیگر را از بابت آن خطای همگانی ببخشیم و نخواهیم که با پیش کشیدن بحث هایی اینچنینی زمان اصلاحات واقعی اجتماعی مان را بیش از پیش به تعویق بیندازیم.

• farid

  ۲۰ آبان ۱۳۹۲، ۷:۰۳

  با هواپیمای  ارفرانس به پاریس بردند.   بی بی سی هر شب اعلامیه  ها را میخواند و دیدن تصویر رهبر در ماه را تایید کرد .  اخر سر گفت هیچ احساسی ندارد!.   و این بی احساسی نسبت به ایران و ایرانی ا دامه داشته !  با چماق و دروغ و  فساد ادامه دادند. تا کشوررا به  کدام مصیبت و فاجعه ای بکشانند؟

• بهزاد

  ۲۰ آبان ۱۳۹۲، ۱۷:۰۹

  " اکبر گنجی گرفتار جبرِ گسلِ زندگی‌نامه‌ای است" این چه رفتار زشتی است که تا کسی از ما ایراد می گیره بیدرنگ نخست به تحقیر او میپردازیم تا به اصل سخن توجه کنیم. اگر اکبر گنجی گرفتار جبرِ گسلِ زندگی‌نامه‌ای است که هست شما نیز همچون تمام انسانهای روی زمین گرفتار آن هستید و تحلیل و خوانش شما از تاریخ، از این دیدگاه، همانقدر با ارزش/بی ارزش است که هر کس دیگری. خشونت در ایران با خمینی جنایتکار آغاز نشد. خشونت دست کم در 150 سال گذشته بخشی مهم از رفتار سیاسی ایرانیان بوده. اکبر گنجی میگوید نوگ پیکان خشم و نفرتمان را نه فقط به سوی حاکمانمان که بویژه به سوی خود و فرهنگمان نیز نشانه برویم.

• نارین

  ۲۰ آبان ۱۳۹۲، ۱۷:۴۷

  مشکل گنجی و همفکرانش این است که اصولاً نمی توانند جور دیگری هم فکر کنند و زندگی در غرب نیز برایشان بسان زندگی در جهنم است. داریوش آشوری در جایی می گوید: "ما از فرهنگی برخاسته ایم که با «روح علم مدرن ناسازگار» است. این کاملاً درمورد گنجی ها صادق است. ایشان در غرب زندگی می کنند اما هیچوقت نمی توانند علمی و درست فکر کنند. با این همه آزادی که زندگی غربی تقدیمشان کرده باز تنگ نفس می شوند. دلشان می خواهد با توصل به هر دری شده دل رهبر نظام مطبوعشان را بدست آوردند تا به همان جایی برگردند که رفع تنگ نفسی می کند برایشان. برای همین به سادگی دست به تحریف تارخ می زنند . ایشان محصول همان تفکریند که همیشه قربانی را خطاکار می داند و حاظر نیست برای یک لحظه هم شده این زحمت را به خود بدهد از دریچه چشم قربانی نظام مطبوعش را ببیند.

• roya

  ۲۰ آبان ۱۳۹۲، ۱۸:۵۸

  من یک نکته مشترک در هر دو مقاله می بینم این است که این هر دو روشنفکر ، زمانی برایشان اعمال خشونت حکو مت مطرح میشود که این خشونت برخودشان اعمال میشود.آقای نیکفر که خود ازانقلابیون چپ میباشد قهر حکومت را که درست از روز بعد از انقلاب علیه اعضا ی رژیم سلطنتی اصلا نمی بیند . به عقیده من همه گروهها تنها زمانی علیه حکومت شدند و خشونت ان را دیدند که نوک تیز اسلحه به سوی انها نشانه گیری شد. اگر از روز اول همه گروهها به اعدامهای بعد از انقلاب معترض میشدند این روند ادامه پیدا نمی کرد. امیدوارم اقای نیکفر و اقای گنجی به این نکته تو چه فر مایند. و در جوابیه های بعدی خود این اصل را برررسی کنند که نقض حقوق بشرفقط زمانی که علیه ما باشد قابل سرزنش است ؟ و یا در همه جا ویا همه حال؟

• سپنتا

  ۲۰ آبان ۱۳۹۲، ۲۳:۵۸

  حرف خانم رویا قابل تامل است. چپ ایران به هیچ وجه تشنه دموکراسی نبود . اصولا صحبت از دموکراسی اندیشه ای ضد انقلابی بود.

• mahmood

  ۲۱ آبان ۱۳۹۲، ۱۵:۳۲

  آقای نیکفر لطف کنند بگویند منظور از تعصب مجاهدین در اول انقلاب چیست؟ کار سیاسی و جلو گیری از درگیری با چمقداران تا سال ۶۰ تعصب است؟ بّر عکس بعضی‌ از نیروهای چپ ابتدا چپ روی و بعد با راست روی و بی‌ توجه به آزادی‌های سیاسی پشتیبانی‌ بی‌ چون و چرا از مواضع امام خمینی!! در تثبیت نظام کوشیدند. از ابتدای سال ۶۰همه گروه‌ها از جمله جبهه ملی‌، اقلیت، پیکار... تلاش کردند که با تظاهرات مسالمت آمیز خواسته‌هایشان را مطرح کنند. متاسفانه به علت خفقان مطلق هیچکدام موفق نشدند فقط مجاهدین توانستند با تعصب؟ دو تظاهرات بزرگ را سازماندهی کنند ۷ اردیبهشت و ۳۰ خرداد که هردو این‌ها هم با مقابله پاسداران و حکومت اسلامی مواجه شد. در تظاهرات ۳۰ خرداد دهها نفر کشته شدند. فرقه خواندن یک گروه سیاسی که شما با آنها مخالفید بسیار بچگانه و دور از پرنسیب سیاسی است. کار سیاسی میدانی و جمعی‌ با ژورنالیسم بسیار متفاوت است همانطور که در دههٔ ۶۰ اینرا تجربه کردیم. این خصیصه فقط مربوط به اکبر گنجی نیست که نمیتواند از گذشته آاش دست بردارد، بسیاری از ما نیز به آن مبتلا هستیم.

• مهدی

  ۲۱ آبان ۱۳۹۲، ۱۶:۵۳

  با سلام و احترام؛ جناب آقای نیکفر؛ بنظر من نقد آقای گنجی عادلانه، منطقی، منصفانه و مبتنی بر واقعیت و با ارائه شواهد و مدارک بود. مواردی که در جوابیه حضرتعالی مشاهده نمی گردد.

• منیره برادران

  ۲۱ آبان ۱۳۹۲، ۲۲:۲۳

  نوشته محمدرضا نیکفر در پاسخ به اکبر گنجی نه پلمیک، بلکه یک دفاع شجاعانه از ارزشهای مبارزه با جنایت و بی عدالتی و پاسخ به کسانی است که تاریخ و گذشته معاصر را با بی اخلاقی کامل تحریف می کنند.

• علی

  ۲۲ آبان ۱۳۹۲، ۲:۳۱

  محمد رضا نیکفر مهمترین فیلسوف سیاسی ایرانی است .

• حسین نوش آذر

  ۲۲ آبان ۱۳۹۲، ۲:۴۹

  نوشته محمد رضا نیکفر نوشته کاملی است. خطابش هرچند به اکبر گنجی است، اما در اصل به حقیقت غصب‌شده در تاریخ بعد از انقلاب نظر دارد. مشکل بسیاری از کسانی که در جبهه‌ها پرورش پیدا کرده‌اند این است که شورشان زیادتر از شعورشان است. گمان می‌برند که در عرصه اندیشه و قلم هم در عملیات فتح‌المبین دیگری شرکت دارند. این اعتماد به نفس غریب که به آنها این امکان را می‌دهد که در هر موضوعی و در هر قلمرویی وارد شوند فقط نشان‌دهنده شجاعت نیست. یکی از پیامدهای گسست در زندگی و سرگردانی فکری است که تیتر این مقاله هم به آن اشاره می‌کند. سامورایی‌هایی بودند که اربابشان را از دست می‌دادند و نمی‌دانستند که برای کی می‌جنگند. آنها فقط می‌بایست می‌جنگیدند چون کار دیگری از عهده‌شان برنمی‌آمد. پس هر کاری می‌کردند که فقط جنگیده باشند.

• صادق پويان

  ۲۲ آبان ۱۳۹۲، ۶:۲۹

  درود بر وجدان بيدار نيكفر و گنجى كه گفتگوى آنها به نتيجه اى فراتر از مجموع گفته هاى هر دو خواهد رسيد

• صادق پويان

  ۲۲ آبان ۱۳۹۲، ۲۲:۳۶

  اجازه دهيد شرافت اخلاقى نويسندگان را زير سؤال نبريم.غايت گنجى اين است كه خشونت بايد در جايي پايان گيرد.اين آرمان همه كسانى است كه به جهان آينده بهترى براى همه انسان ها فكر مى كنند.اكنون فرض كنيد كه نظام كنونى جايش را به نظامى سكولار داد ؟إيا اين براى رفع خشونت كافى است؟آيا با انتقام به وقت قدرت گيرى خشونت را زايل مى كند؟بايد ديد خاستگاه خشونت چه يا چه هاست .به علت قطع و وصل اينترنتى تا قطع نشده تمام مى كنم و دنباله در كامنت بعدى .لطفا داورى و مقصر يابى را بگذاريد براى پايان اين سلسله كامنت ها

• صادق پويان

  ۲۲ آبان ۱۳۹۲، ۲۳:۱۶

  اگر گزارش آرنت از محاكمه آيشمن را پذيرفته باشيد،اين آدم اصلا خشن نبوده بل عادى تر از عادى بوده .درست مثل آدمخوارى كه از رسم اجدادى اطاعت مى كند،او هم فقط تابع يك سازمان بوده و بدون اين تعلق ناانديشيده خود را هيچ و پوچ مى ديده.كلمه ماشين در عبارت ماشين كشتار نوعى بى احساسى به حكومت مى بخشد؛ چه احساس كينه و جه ااحساس محبت

• چیا

  ۲۲ آبان ۱۳۹۲، ۲۳:۲۷

  "اکبر گنجی روایت تحریف‌شده‌ای را از درگیری‌های پس از انقلاب به دست می‌دهد، تقریبا همان روایت‌های رژیم را. این مشکل اکثر کسانی است که زمانی طرفدار حکومت بوده‌اند." توجیهات گنجی همانی است که سالها رژیم اسلامی ایران برای سرکوب مردم کردستان ، ندادن حقوق اولیه و امکاناتی که یک شهروند درجه یک باید داشته باشد بکار گرفته است ، همان توجیهاتی که خمینی استفاده کرد تا خواسته مردم کردستان را غیر قانونی بنامد و رهبران کردستان را مفسد فی الارض گوید و به همین نحو مقدمات ترور آنها درسالهای بعد فراهم شد. در خصوص مسئله کردستان با بسنده کردن به بخشی بسیار کوتاه از واقعه ای در کردستان که البته با ایجاد خلا قدرت مرکزی در هر انقلاب و کشوری اجتناب ناپذیر است سعی نموده واقعیات و نکات ظریف و پیچیده بسیاری را تحریف نماید. مگر تمام ایرانیان چه کرد و لر و ترک و بلوچ برای انقلاب ایران تلاش نکردند؟ البته که تلاش کردند و مطالبات بر حق و کاملا پیشرو داشتند ، به عنوان مثال در کردستان ایران همچنان که در سخنان دکتر قاسملو هم میتوان یافت مردم کرد خواهان دمکراسی برای ایران و خودمختاری برای کردستان بودند و البته با رژیم اسلامی کاملا مخالف. بودند ولی نکته این بود که خمینی هیچ درکی از دمکراسی نداشت ، در واقع اسلام منافی دمکراسی است .

• صادق پويان

  ۲۳ آبان ۱۳۹۲، ۱:۳۶

  اما شكنجه گرى كه از قربانى خود به عنوان دشمن خدا با نفرت اعتراف مى گيرد ديگر مهره ماشين نيست بلكه خود را در ارتباط با نيرويي مقدس و زنده مى يابد كه خب در اصل استبداد و ميل خودش است .اين حالت ،يا اين تقدس جنايت زمانى رفع مى شود كه علت غايي يك نظام حركت در راه بى پايان دموكراسى باشد نه دين سياسى.حركت دموكراتيك در بازى قدرت ها دست به خشونت مى زند اما راه رسيدن به ايدئال آقاى گنجى را نمى بندد.غايت جمهورى اسلامى كدام است:دين سياسى يا دموكراسى؟

• صادق پويان

  ۲۳ آبان ۱۳۹۲، ۱:۵۳

  اگر اولى است پس دموكراسى آن تا وقتى است كه به نفعش باشد.به بيانى ديگر تا وقتى كه آن پشتوانه نيرومند فرهنگى كه از آغاز بر آن سوار شد از آن جدا نشده باشد.همچنين است آزادى هاى ديگرى كه به نويسندگان و دگر انديشان داده است .اين آزادى ها تا وقتى اعتبار دارند كه تا ثيرشان در حد خطرناك نباشد و در عين حال آذين دموكراسى هم باشند.ببين آقاى گنجى اين مسئله به سياه و سفيد كردن ربطى ندارد .حفظ نظام از اوجب واجبات است ؛حالا گاه با نمايش دموكراتيك و كمى فضاى باز و گاه با كشتار .نمى دانم تا چه حد توانستم در اين مجال تنگ حرفم را بزنم .باز ادامه مى دهم

• ق پويان

  ۲۳ آبان ۱۳۹۲، ۲:۱۶

  اما اين خشونت از كجا آمده است .خدمت جناب نيكفر بايد عرض كنم كه چانه زنى بر سر آغاز كننده نه به درستى حل مى شود و نه گره از كار فروبسته ما باز مى كند.اين خشونت پيشاپيش در فرهنگ خداشاهى ما وجود داشته،در رابطه شاهى و بندگى،در پدرسالارى بسيار ريشه دار،در استبداد درون و برون،در مردمى كه بعد از فوت امام به جنون جمعى مبتلا شدند،در عرفانيزه كردن كشتارگاه جنگ.مصاحبه نوريزاد در باره آوينى را بخوانيد.اين طور عرض كنم كه در سال ٥٧ تنها تا جايي كه من مىدانم فقط يك نفر از ديد غايت خشونت زدايي تلويحا به امام رساند كه ما آدم خواهيم كشت.و اكنون يكى ديگر به نام نوريزاد مى گويد ما آدم كشته ايم

• ق پويان

  ۲۳ آبان ۱۳۹۲، ۲:۵۱

  من از اين انقلاب شخصا بيشتر نصيبم بلا بوده اما مى خواهم بگويم كه در ماى نوريزاد سهيم مى شوم.استبداد در زبان اپوزيسيون كم نيست .گفتار مستبدانه به وقت قدرت گيرى به عمل مستبدانه دگرديس مى گردد .بيش و پيش از بحث در باب حقيقت ما خودمان بايد از استبداد درون و برون رها شويم و در راه ايجاد فضاى گفتگو ى عاارى از خشونت پنهان بكوشيم .با همدلى و همبستگى.آيا مى توانيم؟

• اسکندر مرادی

  ۲۳ آبان ۱۳۹۲، ۲۰:۳۴

  بسم الله سلام تصورم اینستکه در جوامع اسلامی مشکل روشنفکران یعنی کسانی که به چپاول دیگران فکر نمی کنند بلکه دغدغه زندگی انسانی دارند اینستکه به این نتیجه نمی رسند که مذهب در دل طبیعت نهفته است.مستقل از فهم و درک ما وجود دارد.این مذهب طبیعی یک مرجع کتبی در میان انسان ها قرار داده است.مرجعی که با آشفته سازی های دستگاههای عریض و طویل ساخت قدرتمندان فهم آن در غبار شدید قرار گرفته است. امثال آقای سروش بعنوان نمونه ای ارزنده از روشنفکران نسل امروزین قرآن را ساخته و پرداخته خود پیامبر میدانند.درحالی که بنظر میرسد قرآن مرجعی است مستقل از خود پیامبر.فرمول های زندگی انسانی را بطور نمونه با داده های زندگی افراد زمان پیامبر شرح داده است. رعایت روش خود گفته این مرجع تنها راه وروشی است که باید در خواندن آن رعایت کرد تا روح آن درک شود.این روش همان رعایت "اتصال قول" است.با درک روح این کتاب هم راز و رمز دستورات را برای افراد آن زمان درک میکنیم و هم راه و روش برای زندگی امروز خود از آن استنباط میکنیم و از این تشتت نجات می یابیم. این مرجع بما میگوید که مشکل ما بعنوان آفریده گان او چه باید بکنیم.کدام گروه بر حق است و... خواندن این کتاب عظیم همت تمام روشنفکران را طلب میکند.کسانی که به زندگی دنیایی توام با تعالی و رشد انسانی و حیات هدفمند می اندیشند.کسانی که به ارتباط و اتصال و پیوستگی تمام آیات طبیعی از جمله انسان ها و از جمله به خود اتصال آیات این کتاب می اندیشند. والسلام quranmizan.com

• در امتداد بحثی درباره‌ی ماهیت کشتارهای دهه‌ی شصت | امین حصوری | پراکسیس

  ۲۷ آبان ۱۳۹۲، ۱۸:۱۷

  […] مقاله‌ی اخیر محمد رضا نیکفر [۱] در پاسخ به اکبر گنجی، خواه به لحاظ مضمون سیاسی آن -در […]

• در امتداد بحثی درباره‌ی ماهیت کشتارهای دهه شصت

  ۲۸ آبان ۱۳۹۲، ۱۷:۵۹

  […] حصوری - مقدمه: مقاله‌ی اخیر محمد رضا نیکفر [۱] در پاسخ به اکبر گنجی، خواه به لحاظ مضمون سیاسی آن -در […]

• در امتداد بحثی درباره‌ی ماهیت کشتارهای دهه‌ی شصت | پــرتـو

  ۲۹ آبان ۱۳۹۲، ۱۹:۲۱

  […] مقدمه: مقاله‌ی اخیر محمد رضا نیکفر [۱] در پاسخ به اکبر گنجی، خواه به لحاظ مضمون سیاسی آن -در راستای مقابله با تحریف حقایق تاریخی-، و خواه به‌سانِ نمونه‌ای از تلاقی گریزناپذیر دو نگاه سیاسی متنافر نسبت به حاکمیت، اهمیت زیادی دارد. در مقطع کنونی، تلاقی این دو درک آشتی ناپذیر نسبت به ماهیت جمهوری اسلامی به ویژه از آن رو مهم است که با آغاز فاز جدیدی در چرخش‌های سیاسیِ متناوبِ حاکمیت به سمت «اعتدال و عقلانیت»، خاستگاه و ماهیت این جهت‌گیری (و از آنجا، ماهیت «کنونی» حاکمیت) بار دیگر به موضوع بحث‌ها و مناقشه‌های میان فعالین سیاسی و مدنی و بسیاری از شهروندان دغدغه‌مند نسبت به امر سیاسی بدل شده است. اما اهمیت سیاسیِ موضوع مورد مناقشه در آن است که نحوه‌ی درک از ماهیت چرخش و جهت‌گیری اخیر حاکمیت، تاثیر زیادی بر مضمون و جهت‌ فعالیت‌های سیاسی حال و آینده‌ی نیروهای ناراضی (منتقدان؟ مخالفان؟) خواهد گذاشت. ضمن اینکه، در مقطع کنونی علاوه بر تلاش‌های مستمر پیشین در جهت کمرنگ‌سازی یا حتی توجیه جنایت‌های حاکمیت در دهه‌ی شصت، با روایت‌هایی مواجهیم که از وقوع گسستی در مضمون و غایت حکمرانیِ حاکمانِ کنونی یاد می‌کنند، و به این ترتیب به فرصت‌های سیاسی تازه‌ای بشارت می‌دهند که امکانات تحول سیاسی و اجتماعی را در مسیر ترمیم شکاف میان مردم و حاکمیت فراهم می‌سازند. […]

• در امتداد بحثی درباره‌ی ماهیت کشتارهای دهه‌ی شصت ! امین حصوری | سایت خبری جنبش خرداد

  ۲۹ آبان ۱۳۹۲، ۲۲:۳۳

  […] مقدمه: مقاله‌ی اخیر محمد رضا نیکفر [۱] در پاسخ به اکبر گنجی، خواه به لحاظ مضمون سیاسی آن -در راستای مقابله با تحریف حقایق تاریخی-، و خواه به‌سانِ نمونه‌ای از تلاقی گریزناپذیر دو نگاه سیاسی متنافر نسبت به حاکمیت، اهمیت زیادی دارد. در مقطع کنونی، تلاقی این دو درک آشتی ناپذیر نسبت به ماهیت جمهوری اسلامی به ویژه از آن رو مهم است که با آغاز فاز جدیدی در چرخش‌های سیاسیِ متناوبِ حاکمیت به سمت «اعتدال و عقلانیت»، خاستگاه و ماهیت این جهت‌گیری (و از آنجا، ماهیت «کنونی» حاکمیت) بار دیگر به موضوع بحث‌ها و مناقشه‌های میان فعالین سیاسی و مدنی و بسیاری از شهروندان دغدغه‌مند نسبت به امر سیاسی بدل شده است. اما اهمیت سیاسیِ موضوع مورد مناقشه در آن است که نحوه‌ی درک از ماهیت چرخش و جهت‌گیری اخیر حاکمیت، تاثیر زیادی بر مضمون و جهت‌ فعالیت‌های سیاسی حال و آینده‌ی نیروهای ناراضی (منتقدان؟ مخالفان؟) خواهد گذاشت. ضمن اینکه، در مقطع کنونی علاوه بر تلاش‌های مستمر پیشین در جهت کمرنگ‌سازی یا حتی توجیه جنایت‌های حاکمیت در دهه‌ی شصت، با روایت‌هایی مواجهیم که از وقوع گسستی در مضمون و غایت حکمرانیِ حاکمانِ کنونی یاد می‌کنند، و به این ترتیب به فرصت‌های سیاسی تازه‌ای بشارت می‌دهند که امکانات تحول سیاسی و اجتماعی را در مسیر ترمیم شکاف میان مردم و حاکمیت فراهم می‌سازند. […]

• در امتداد بحثی درباره‌ی ماهیت کشتارهای دهه‌ی شصت !امین حصوری | سایت سیاسی،خبری خاوران

  ۱ آذر ۱۳۹۲، ۰:۴۲

  […] مقدمه: مقاله‌ی اخیر محمد رضا نیکفر [۱] در پاسخ به اکبر گنجی، خواه به لحاظ مضمون سیاسی آن -در راستای مقابله با تحریف حقایق تاریخی-، و خواه به‌سانِ نمونه‌ای از تلاقی گریزناپذیر دو نگاه سیاسی متنافر نسبت به حاکمیت، اهمیت زیادی دارد. در مقطع کنونی، تلاقی این دو درک آشتی ناپذیر نسبت به ماهیت جمهوری اسلامی به ویژه از آن رو مهم است که با آغاز فاز جدیدی در چرخش‌های سیاسیِ متناوبِ حاکمیت به سمت «اعتدال و عقلانیت»، خاستگاه و ماهیت این جهت‌گیری (و از آنجا، ماهیت «کنونی» حاکمیت) بار دیگر به موضوع بحث‌ها و مناقشه‌های میان فعالین سیاسی و مدنی و بسیاری از شهروندان دغدغه‌مند نسبت به امر سیاسی بدل شده است. اما اهمیت سیاسیِ موضوع مورد مناقشه در آن است که نحوه‌ی درک از ماهیت چرخش و جهت‌گیری اخیر حاکمیت، تاثیر زیادی بر مضمون و جهت‌ فعالیت‌های سیاسی حال و آینده‌ی نیروهای ناراضی (منتقدان؟ مخالفان؟) خواهد گذاشت. ضمن اینکه، در مقطع کنونی علاوه بر تلاش‌های مستمر پیشین در جهت کمرنگ‌سازی یا حتی توجیه جنایت‌های حاکمیت در دهه‌ی شصت، با روایت‌هایی مواجهیم که از وقوع گسستی در مضمون و غایت حکمرانیِ حاکمانِ کنونی یاد می‌کنند، و به این ترتیب به فرصت‌های سیاسی تازه‌ای بشارت می‌دهند که امکانات تحول سیاسی و اجتماعی را در مسیر ترمیم شکاف میان مردم و حاکمیت فراهم می‌سازند. […]

• Responding to the Rouhani Administration’s Executions of Ethnic Minority Prisoners | Iranian Progressives in Translation

  ۴ آذر ۱۳۹۲، ۲۲:۵۶

  […] http://www.radiozamaneh.com/108069#.Uo5voidGSho […]

• برآمد فرهنگ مقاومت از پائین و واکنش همدستان رژیم کشتار | سایت خبری راه کارگر

  ۷ آذر ۱۳۹۲، ۱۴:۲۵

  […] http://www.radiozamaneh.com/108069#.UpIl_MTde-0 […]

• ناصر پیشرو:برآمد فرهنگ مقاومت از پائین و واکنش همدستان رژیم کشتار ! | سایت سیاسی،خبری خاوران

  ۷ آذر ۱۳۹۲، ۲۳:۴۷

  […] http://www.radiozamaneh.com/108069#.UpIl_MTde-0 […]