تقدیر ویژه جشنواره مستند لایپزیک از آیت نجفی

جشنواره فیلم لایپزیک، یکی از بزرگ‌ترین جشنواره‌های فیلم مستند و انیمیشن روز گذشته، ۲ نوامبر به پایان رسید. در این جشنواره، فیلم‌های مستند و انیمیشن‌هایی با مضامین سیاسی و اجتماعی با اقبال تماشاگران مواجه شد. از پنجاه و هفتمین دوره جشنواره فیلم مستند و انیمیشن لایپزیک در مجموع ۴۲ هزار نفر بازدید کردند. در این جشنواره از فیلم مستند «سرزمین بدون آواز» ساخته آیت نجفی درباره محدودیت حضور زنان نوازنده بر صحنه تقدیر ویژه شد و جایزه سینمای جوان مستند لایپزیک را به دست آورد.

یک کبوتر طلایی برای «قواعد بازی»

شنبه، اول نوامبر جشنواره فیلم مستند لایپزیک «کبوترهای طلایی»‌اش را به برندگان فیلم‌هایی در پنج رشته اهدا کرد. فیلم مستند «قواعد بازی» کبوتر طلایی بهترین فیلم مستند جشنواره فیلم لایپزیک را به دست آورد.

کلودین بوری و پاتریس شانیار در مستند «قواعد بازی» با تصاویری شاعرانه و با برخورداری از مایه‌های طنز، سرگذشت گروهی از جوانان فرانسوی را نشان می‌دهند که در بازار کار به جست‌و‌جوی کار و محل درآمدی هستند.

مستند «دومینو» ساخته الویرا نیویرا و پیوتر روسولفسکی به دشواری‌های عاشق بودن در منطقه بحران‌زده آبخازیا، یکی از استان‌های گرجستان که اعلام خودمختاری کرده است پرداخته‌اند. این فیلم هم یکی از کبوتران طلایی لایپزیگ را به دست آورد.

مستند «شهروند شماره ۴»

مدیریت جشنواره لایپزیک به خبرگزاری آلمان گفته است تماشاگران از مستند «شهروند شماره ۴»، ساخته لورا پویترس، مستندساز سرشناس آمریکایی بسیار استقبال کردند. این فیلم که به طور همزمان در نیویورک هم به نمایش درآمد و ۶ نوامبر در جشنواره فیلم مستند دانمارک نیز شرکت خواهد کرد، درباره افشاگری‌های ادوارد اسنودن است.

به گفته کلاس دانیلزن، مدیر جشنواره فیلم مستند و انیمیشن لایپزیک «شهروند شماره ۴» فیلمی است بسیار اثرگذار. لورا پویترس در این فیلم، استبداد سازمان‌های جاسوسی و دخالت آنان در حریم زندگی خصوصی شهروندان را «حتی از نظر فیزیکی هم» قابل لمس می‌کند. مدیر جشنواره فیلم لایپزیک درباره این فیلم گفته بود: «همزمان پویترس طرحی از شخصیت و ساختار روحی ادوارد اسنودن ارائه می‌دهد. ما در این فیلم با فردی آشنا می‌شویم که التزام اجتماعی برایش مهم‌تر از منافع شخصی‌اش است.»

«شهروند شماره ۴» جایزه «حلقه طلایی لایپزیک» را به دست آورد. این جایزه هر سال به فیلمی اهدا می‌شود که به حقوق بشر و آزادی‌های مدنی توجه کرده باشد.

«سرزمین بدون آواز»

هیأت داوران جشنواره فیلم لایپزیک از «سرزمین بدون آواز» ساخته آیت نجفی نیز تقدیر ویژه کردند.

«سرزمین بدون آواز» در ۹۰ دقیقه محصول آلمان و فرانسه است. در این فیلم سارا نجفی، الیز کارون، ژان شرال، امل مسلوچی، پروین نمازی و سایه سدیفی بازی می‌کنند.

پیش از این «سرزمین بدون آواز» جایزه مردمی جشنواره فیلم مونترال را هم به دست آورده بود.

گروهی از دختران موسیقی‌دان و آوازخوان ایرانی تلاش می‌کنند با وجود همه محدودیت‌ها و موانع، کنسرتی را در تهران روی صحنه بیاورند. آن‌ها با دو خواننده زن فرانسوی تماس می‌گیرند و از آن‌ها دعوت می‌کنند در این کنسرت آواز بخوانند. هنوز این‌کار سامان پیدا نکرده که یک دختر آوازخوان تونسی هم به گروه می‌پیوندد. در این میان گروهی از نوازندگان و آوازخوانان زن هم در تهران به تمرینات‌شان ادامه می‌دهند. هدف این است که یک کار تلفیقی، برآمده از هم‌نشینی موسیقی ملی ایران و موسیقی غرب روی صحنه اجرا شود.

از سوی دیگر اما برای دریافت مجوز برگزاری این کنسرت مشکلات پیچیده اداری وجود دارد. موانعی که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در دوران ریاست جمهوری احمدی‌نژاد برای برگزاری کنسرت زنان به وجود آورده، هنوز پا برجاست. انتخابات ریاست جمهوری برگزار شده و حسن روحانی هم به عنوان رییس جمهور انتخاب شده. آیا واقعاً گشایشی به وجود می‌آید؟

«سرزمین وحشتناک ما»

مدیریت جشنواره فیلم لایپزیک همچنین اعلام کرده است که تماشاگران از فیلم‌های مستند سیاسی درباره جنگ سوریه نیز استقبال کرده‌اند.

«سرزمین وحشتناک ما» ساخته محمد علی الاتاسی و زیاد حمصی مهم‌ترین مستند سوریه بود که در جشنواره فیلم لایپزیک به نمایش درآمد.

زیاد حمصی، فیلمساز و عکاس ۲۴ ساله سوری و از مخالفان بشار اسد در شهر «غوطه دمشق» که از آن به عنوان نخستین شهر آزاد شده سوریه یاد می‌شود، با یکی از شبه‌نظامیان مخالف اسد به نام یاسین الحاج صالح آشنا می‌شود. او یک فرد روشنفکر و نام‌آشناست و به او لقب «دکتر انقلاب» را داده‌اند. به تدریج دوستی و الفتی بین زیاد حمصی و یاسین الحاج صالح پدید می‌آید. در بخش دوم، به رقه، زادگاه یاسین الحاج صالح می‌رویم. تروریست‌های گروه «دولت اسلامی» (داعش) شهر را تصرف کرده‌اند و برادر یاسین را هم به زندان انداخته‌اند. «دکتر انقلاب» چاره‌ای جز سفر به این شهر ندارد. ۲۰ روز سفر او طول می‌کشد و سرانجام پس از گذر از مخاطرات پرشمار به زادگاهش می‌رسد. تروریست‌های داعش هر کس را که از فکر مستقل برخوردار باشد، برنمی‌تابند. صالح حتی موفق نمی‌شود به ملاقات برادرش برود. او را سر به نیست کرده‌اند. در بخش پایانی فیلم صالح، که به خاطر خطر فزاینده داعش نمی‌تواند در سوریه بماند به استانبول می‌گریزد. در این شهر او دوست فیلمساز جوانش را بازمی‌یابد. اکنون از اندیشه آزادیخواهی که روزی آن‌ها را به سوی مبارزه مسلحانه با حکومت بشار اسد کشانده بود، چیزی باقی نمانده است. آرمان‌ها از دست رفته‌ و فقط آرزوی بازگشت به وطن باقی مانده است.

کلاس دانیلزن، مدیر جشنواره فیلم مستند و انیمیشن لایپزیک در مراسم اختتامیه این جشنواره اعلام کرد که فیلم‌های مستند به تدریج مورد پسند سینمادوستان قرار می‌گیرد و در این میان به خاطر جنگ‌ها و ناآرامی‌ها، تماشاگران از فیلم‌های مستند با مضامین سیاسی بیشتر از پیش استقبال کرده‌اند.

پیش‌پرده «سرزمین وحشتناک ما»