قربانیان مین، همچنان بی‌بهره از پوشش بیمه درمان
شش کودک مریوانی به خاطر پیامدهای انفجار مین در بیمارستان نورافشار بستری‌اند. در دیدار وزیر بهداشت از این بیمارستان معلوم شده که قربانیان انفجار مین از پوشش بیمه درمان بی‌بهره‌اند.
در روستای «نشکاش» مریوان، شش کودک روی مین رفته‌اند و در بیمارستان فوق‌تخصصی نورافشار تحت درمان قرار دارند. این کودکان مانند دیگر قربانیان انفجار مین در ایران، از پوشش بیمه درمان برخوردار نیستند.
با وجود آنکه ۳۴ سال از جنگ ایران و عراق می‌گذرد، هنوز میدان‌های مین در استان‌های مرزی خوزستان، کردستان، آذربایجان غربی، ایلام و کرمانشاه پاکسازی نشده‌اند و هرچندگاه یک‌بار، عده‌ای قربانی انفجار مین می‌شوند. قربانیان حتی از بیمه درمان هم برخوردار نیستند.
رامین کردی، رییس بیمارستان فوق‌تخصصی نورافشار، امروز، سه‌شنبه ۱۳ آبان به خبرگزاری کار ایران (ایلنا) گفته است که حسن هاشمی، وزیر بهداشت در دولت روحانی، شنبه، ۱۰ آبان از کودکان مریوانی که قربانی انفجار مین شده‌اند و اکنون تحت درمان قرار دارند دیدن کرده است. در این دیدار معلوم شده که این کودکان نیز مانند دیگر قربانیان انفجار مین از بیمه درمان برخوردار نیستند.
رامین کردی، رییس بیمارستان نورافشان به خبرگزاری ایلنا گفته است: «باید مشکلات بیمه‌ای این افراد حل شود و درمان آنها در درازمدت مورد توجه قرار گیرد.»
درمان درازمدت شامل خدمات توان‌بخشی و خدمات بازتوانی مانند ورزش‌درمانی، کاردرمانی و گفتاردرمانی است. علاوه بر بیمارستان نورافشار، بیمارستان رفیده در تهران نیز این خدمات را به بیماران عرضه می‌کند.
بر اساس آمارهایی که سازمان ملل منتشر کرده، ۲۵ درصد قربانیان انفجار مین در جهان کودکان‌اند. بسته به نوع مین، انفجار آن باعث قطع دست، پا، اندام تناسلی و همچنین از دست دادن شنوایی می‌شود. قربانیان تا سال‌های دراز به درمان‌هایی مانند فیزیوتراپی، گفتاردرمانی و همچنین برای از بین بردن پیامدهای «تروما»، به روان‌درمانی نیاز دارند. این امکانات در شهرستان‌های ایران کمیاب است و بیمه هم هزینه آن را نمی‌پردازد.
وضعیت صدمه‌دیدگان ناشی از انفجار مین در ایران به دو دسته عمده تقسیم می‌شود: یک دسته از آنان تحت حمایت بنیاد شهید و امور ایثارگران قرار می‌گیرند و مسئولیت مراقبت و حمایت دسته دیگر به کمیته امداد یا بهزیستی سپرده می‌شود. گروه نخست از امکانات خوبی برخوردارند. گروه دوم از همه امکانات بی‌بهره‌اند و ممکن است حتی کارشان به گدایی بکشد.
آلودگی مین و مواد منفجره به‌جا مانده از جنگ، در طول هزار و ۱۰۰ کیلومتر مرزهای غرب و جنوب غرب ایران با عراق در مساحتی حدود چهار میلیون و ۲۰۰ هزار هکتار در پنج استان آذربایجان غربی، کردستان، کرمانشاه، ایلام و خوزستان و به ویژه شهرهای مرزی خرمشهر، سوسنگرد، بستان، مهران، دهلران، قصرشیرین، هویزه، نفت‌شهر، سومار، موسیان، آبادان، اهواز، اندیمشک، دزفول، شوش و گیلان غرب پراکنده شده. در این مناطق بیش از ۲۰ میلیون مین وجود دارد.
به گفته شیرین عبادی، برنده جایزه صلح نوبل و یکی از بنیان‌گذاران «کانون مشارکت برای پاکسازی مین» حکومت ایران برای پاکسازی میادین مین اراده جدی ندارد و دولت با «سرعتی لاک‌پشتی» مشغول مین‌روبی مناطق جنگ‌زده است.
تاکنون آمار دقیقی از شمار قربانیان مین در ایران در دست نیست، اما بر اساس آمار تقریبی از سال ۱۳۸۳ تا ۱۳۸۹ بیش از ۲۰۰ نفر از این افراد جان خود را از دست داده‌اند و چند صد نفر دیگر نیز قطع عضو شده‌اند.
نظرها
نظری وجود ندارد.