فعالیت نیمی از آب شیرین‌ کن‌های جهان در خلیج فارس، دما و شوری آب را بالا برده است

بیش از نیمی از کل دستگاه‌های آب شیرین کن جهان در خلیج فارس فعال است. فعالیت روزانه این دستگاه‌ها باعث افزایش درجه حرارت آب و بالا رفتن میزان شوری آن شده است. ادامه این روند حیات آبزیان خلیج فارس را به خطر می‌اندازد.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی سازمان حفاظت محیط زیست، هماهنگ کننده سازمان منطقه‌ای محیط زیست دریایی (راپمی) با علام این آمار افزود که سالانه هفت درصد نیز به ظرفیت این کارخانه‌ها اضافه می شود.

حسن محمدی که روز سه شنبه نهم دی ماه در «کارگاه تخصصی محیط زیست دریایی و نقش اصحاب رسانه در تنویر افکار عمومی» سخن می‌گفت، با اشاره به فعالیت آب‌شیرین‌کن‌ها در منطقه خلیج فارس گفت که این آبراهه به طور معمول دارای شوری بالاست و فعالیت این دستگاه‌ها نیز مدام به میزان شوری آن اضافه می‌کند.

تاثیرات منفی آب شیرین کن‌ها بر محیط زیست

شيرين سازی آب شور فرآیندی است كه طی آن، املاح از آب شور دريا جدا مي شود. اين فرآيند امروزه به‌ويژه در مناطق خشك و نيمه خشك جهان، از جمله جنوب ايران و کشورهای حاشیه خلیج فارس، يكي از منابع عمده تامين آب است.

اما كارخانه هاي آب‌شيرين‌كن از راه‌های گوناگون موجب اثرات منفی زيست‌محيطي در مناطق نزديک می‌شوند.

به طور كلي ايجاد آلودگي از نوع شوری (پساب شور)، تاثير در بالابردن دماي آب ساحل، اشغال ساحل برای نصب تاسيسات كارخانه، اثرات منفي بر سفره‌های آب، آلودگی صوتی، نشت مواد نفتی از تاسيسات كارخانه به ساحل و آلودگي هوا، مهم‌ترين اثرات زيست‌محيطی كارخانه های آب‌شيرین‌كن هستند.

بالا آمدن آب خلیج فارس و خطرات ساحلی

هماهنگ‌کننده سازمان منطقه‌ای محیط زیست دریایی (راپمی) درباره بالا آمدن آب سطح دریاها نیز گفت: «پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهد تا پایان قرن حاضر، ۵۶ درصد بحرین با بالا آمدن سطح آب خلیج فارس زیر آب غرق شود. این در حالی است که تعداد زیادی کنوانسیون های بین‌المللی برای مقابله با چالش‌های زیست محیطی در دنیا وجود دارد.

او همچنین وضعیت منابعی آبی در منطقه خلیج فارس و ایران را بحرانی دانست و گفت که آب در منطقه ایران که دارای اقلیم خشک و نیمه خشک است، یک کالای استراتژیک است؛ این در حالی است که آب‌های سطحی روز به روز کاهش می‌یابند و آب‌های زیرزمینی نیز در حال تمام شدن هستند.

هماهنگ‌کننده راپمی می‌گوید که سرانه نزولات جوی در امارات متحده ۴۹ متر مکعب است در حالی که برداشت آب از سفره های زیرزمینی در آنجا ۸۱۸ متر مکعب است و این به معنای توسعه بیابان است. همچنین سد سازی روی رودخانه‌ها نیز مزید بر علت است و به بیابانی شدن آنها می‌انجامد.