ورزش دادن زبان برای کاهش میزان خروپف مفید است

دانشمندان برزیلی مجموعه‌ای از ورزش‌های زبان، حلق و دهان را طراحی کرده‌اند و می‌گویند که پژوهش آن‌ها نشان داده که این ورزش‌ها برای متوقف کردن یا کاهش شدت خروپف مؤثر بوده‌اند.

خروپف درد بی‌درمانی است که هرکس از آن رنج می‌برد، شاید بارها به پزشک مراجعه کرده باشد. علم پزشکی نتوانسته برنامه درمانی خاصی را برای برطرف کردن مشکل خروپف ارائه کند.

با این حال کارشناسان مطالعه اختلال‌های خواب در برزیل می‌گویند که یک سری راه حل ساده به شکل ورزش‌های زبان، حلق، دهان و صورت می‌توانند به شدیدترین خروپف‌کننده‌ها و نزدیکان آن‌ها کمک کند.

ورزش زبان از چسب بینی موثرتر است

جرالدو لورنزو فیلهو، سرپرست گروه پزشکی برزیلی است که نتیجه پژوهش خود در مورد اختلالات خواب، خروپف و ورزش‌های دهانی را در ژورنال «چست»، ژورنال پزشکی قفسه سینه، منتشر کرده‌اند.

در این پژوهش فرض بر این بوده است که خروپف به وقفه تنفسی در خواب یا آنچه به آن در زبان پزشکی «آپنه خواب» (Sleep Apnea) می‌گویند مرتبط است.

نتیجه پژوهش نشان داده است که ورزش‌های پیشنهادی این گروه، شدت خروپف را در افرادی که به انواع خفیف و متوسط وقفه تنفسی در خواب دچاراند تا میزان ۵۶ درصد کمتر کرده است.

پژوهشگران برزیلی ۳۹ نفر داوطلب را که به انواع خفیف یا متوسط «آپنه خواب» و خروپف مبتلا بودند به سه گروه تقسیم کردند. گروه اول هیچ درمانی دریافت نکردند. گروه دوم تنها از چسب بینی برای بازتر کردن مجاری تنفسی در خواب استفاده کردند. گروه سوم اما زبان و دهانشان را بر اساس توصیه‌های این پزشکان هر روز به مدت سه ماه ورزش دادند.

تمرین‌های پیشنهادی، تعدادی از ورزش‌های مشخص و مورد استفاده گفتاردرمان‌ها هستند که به آن‌ها «تمرین ورزشی اوروفارنکس- لینگولا» می‌گویند. اما این اسم پیچیده چیزی نیست جز مجموعه‌ای از تمرین‌های ورزشی که ماهیچه‌ها و بافت‌های کام نرم، زبان، حلق، دهان، و صورت را هدف قرار می‌دهند.

بیماران به مدت سه ماه تحت نظر بودند. آن‌ها در ابتدای این پژوهش یک پرسش‌نامه در مورد وضعیت خواب خود پر کردند. همچنین یک شب را برای آزمایش پلی سومنوگرافی در آزمایشگاه خوابیدند.

پلی سومنوگرافی یا PSG متداول‌ترین تست در کلنیک‌های اختلال خواب است. در این تست بیمار شب را در کلینیک در حالی که به بدن او انواع الکترودها برای ثبت چندین پارامتر وصل هستند، می‌خوابد.

این تست  عملکرد ارگان‌ها و سیستم‌های بدن انسان را در خواب ثبت می‌کند. از جمله با استفاده از نوار مغز، نوار قلب، نوار عضله، نوار چشم و چندین نوار مختلف برای ثبت جریان تنفسی و درصد اکسیژن خون، نشان می‌دهد که بیمار تا چه حد خواب مناسبی داشته است. مجموعه این پارامترها میزان وخامت اختلال‌های خواب در بیمار را نیز مشخص می‌کنند.

در پایان سه ماه دوره آزمایش، هر سه گروه مجدد پرسش‌نامه‌ای را پر کردند و یک شب دیگر را در آزمایشگاه برای انجام پلی سومنوگرافی خوابیدند.

فیلهو می‌گوید تمرینات ورزشی به طور قابل توجهی میزان خروپف را در گروه سوم کاهش داده است.

در گروه سوم که ورزش‌ها را به مدت سه ماه انجام داده‌اند، تعداد خروپف‌های شبانه به میزان ۳۶ درصد کاهش پیدا کرده است. همچنین شدت هر بار خروپف نیز ۵۹ درصد کمتر شده است. همچنین وضعیت گروهی که ورزش زبان و دهان کرده‌اند، از وضعیت گروه «چسب بینی» به مراتب بهتر بوده است.

تمرینات پیشنهادی برای مدیریت خروپف

نوک زبانتان را به سقف دهانتان فشار دهید و در حین تماس نوک زبان و سقف دهان، زبان را به عقب بکشید.

آب دهانتان را قورت دهید و در همین حین زبانتان را به داخل بکشید به گونه‌ای که به سقف دهانتان بچسبد. این کار را اینقدر محکم انجام دهید که کل زبانتان به سقف دهانتان بچسبد.

ته زبانتان را به ته دهان فشار دهید در همین حین که این کار را می‌کنید نوک زبانتان تمام مدت در حال تماس با انتهای دندان‌های پایین جلویی باشد.

دهانتان را به شکل گرد به گونه‌ای که سقف دهانتان و زبان کوچک ته حلقتان کاملاً باز باشند باز کنید و سپس حروف صدادار مانند «آ» را بخوانید.

خروپف همیشه مرتبط با وقفه تنفسی درخواب نیست اما بیشتر خروپف‌هایی که در دسته خفیف یا دسته «اولیه» تقسیم‌بندی می‌شوند مرتبط با نوع خفیفی از «آپنه خوابی»اند که در آن ارتعاشات بافت نرم انتهای حلق در طی خواب موجب انسداد تنفس برای لحظاتی کوتاه می‌شود.

گستره خروپف در جمعیت جهان چیزی بین ۱۵ تا ۵۴ درصد است و بیشتر مطالعات انجام شده تا به امروز به پرسش‌نامه‌ها و توضیحات خود بیمار یا اطرافیان بیمار تکیه کرده‌اند.

با اینکه این تیم برزیلی «درمانی» برای خروپف ارائه نکرده است اما پژوهش آنها این امید را ایجاد می‌کند که ورزش‌های حلق، زبان و دهان می‌تواند به مدیریت بیماری خروپف کمک کند.