شماری از مدارس در ايران دانش‌آموزان افغان را ثبت‌نام نمی‌کنند
با وجود اينکه رهبر جمهوری اسلامی دستور داده بود که هيچ دانش‌آموز افغانستانی نبايد از تحصيل بازبماند اما شماری از مدارس در ايران همچنان از ثبت‌نام دانش‌آموزان افغان خودداری می‌کنند.
شماری از مدارس در ايران همچنان از ثبت‌نام دانش‌آموزان افغان خودداری می‌کنند.
به گزارش روزنامه اعتماد، با وجود اينکه رهبر جمهوری اسلامی چند ماه پيش دستور داده بود که هيچ دانش‌آموز افغانستانی نبايد از تحصيل بازبماند اما اين دستور در عمل اجرا نمی‌شود.
چندی پيش آيت‌الله علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی گفته بود که کودکان افغان نبايد از تحصيل باز بمانند حتی آن‌هايی که مجوزهای قانونی اقامت در ايران را ندارند.
موسوی، مدير خانه کودک ناصرخسرو که آموزش شمار گسترده‌ای از دانش‌آموزان محروم از تحصيل افغانستانی را به عهده داشته، به روزنامه اعتماد گفته که ليستی از مدارس نزديک خانه بچه‌ها آماده کرده‌اند و در اختيار دانش‌آموزان و والدين‌شان قرار داده‌اند تا هر کس بتواند فرزندش را نزديک خانه‌اش ثبت‌نام کند، اما همه مدارس به جز يک مدرسه در خاوران، «يا گفته‌اند جا ندارند، يا اعلام کردند که بخشنامه نيامده و کاری از دست‌شان برنمی‌آيد يا حتی ابراز بی‌اطلاعی کرده‌اند.»
فاطمه موسوی، نوجوان افغان ۱۵ ساله است و تاکنون در مدرسه خودگردان ناصرخسرو درس می‌خوانده و امسال بايد به کلاس هشتم برود اما هنوز هيچ مدرسه‌ای حاضر به ثبت نام او نشده است.
او می‌گويد که حاضر است هر نوع امتحانی بدهد و تحت هر شرايطی شده است به مدرسه برود تا بتواند به تحصيلات دانشگاهی برسد: «می‌خواهم مترجمی زبان يا پزشکی بخوانم و برگردم افغانستان و به کشور خودم خدمت کنم.»
فاطمه گفته که به مدرسه‌ای در جنوب شهر تهران برای ثبت‌نام رفته است اما با «برخورد بسيار بدی» به او گفته‌اند که بدون مدارک ثبت‌نامش نمی‌کنند.
شهروندان افغانستان به عنوان بزرگترين گروه مهاجران به ايران در چند دهه اخير، با محدوديت‌های بسياری در رابطه با حقوق شهروندی روبه‌رو هستند.
ويس‌الدين هم می‌گويد: «نمی‌دانم به چه کسی بايد خواهش کنم تا بگذارند من تا کلاس ١٢ بخوانم. بعد می‌روم افغانستان و معلم می‌شوم و نمی‌گذارم هيچ بچه‌ای دور و برم از درس خواندن بماند (محروم شود) . اما وقتی کسی نيست از او خواهش کنم، خب می‌خندم ديگر، چه کار کنم، خودم را بکشم؟»
او می‌گويد: «من الان نه افغانستانی هستم و نه ايرانی. در واقع الان هيچی نيستم و می‌خواهم با درس خواندن برای خودم چيزی شوم.»
جمشيد دانش‌آموز ديگر مدرسه خودگردان تحت نظر انجمن حقوق کودک است. او که از دو سالگی در ايران بوده است و پنج کلاس در مدرسه ناصرخسرو درس خوانده، اميدوار است بتواند وارد مدارس دولتی شود و «يک مدرک تحصيلی معتبر» دريافت کند اما تمام پنج مدرسه‌ای که در محله آن‌ها قرار دارد تاکنون حاضر به ثبت نام او نشده‌اند.
اين وضعيت داستان مشترک بسياری از افغان‌هايی است که طی دو ماه گذشته راهی مدارس دولتی شدند و تاکنون «دست رد به سينه‌شان خورده است»، در حالی که همه مسئولان حکومتی به‌شکل رسمی يا غيررسمی اعلام کرده‌اند که قطعاً فرمان رهبر جمهوری اسلامی را اجرايی و چالش‌های اداری، پشتيبانی و مالی اين امر را حل و فصل خواهند کرد.
اين دانش‌آموزان در حالی از تحصيل بازمانده‌اند که محمدعلی صالحی، معاون اداره کل امور اتباع و مهاجران خارجی وزارت کشور نیز چند هفته پيش گفته بود که از مهرماه سال جاری ۲۰۰ هزار دانش‌آموز افغان به جمعيت ۱۹ ميليونی دانش‌آموزان ايران افزوده می‌شوند.
بر اساس گزارش‌ها، حدود ۸۰ درصد دانش‌آموزان خارجی در ايران، مهاجران افغان هستند.
برابر برآوردهای مقامات ايرانی، ۱.۵ ميليون پناهجوی افغان که غيرمجاز خوانده می‌شوند در ايران زندگی می‌کنند. اين دست از پناهجويان، از هيچ‌گونه خدمات دولتی برخوردار نيستند و مشکلات متعددی در زمينه کار، تحصيل و خدمات درمانی دارند.
نظرها
علی
برای بردن به جنگ ایران و عراق که صف اول بودند.ایران بعد از اعدام در نژاد پرستی هم مقام اول را دارد.
روزبه
بعداز خوندن مقاله از جایگزینی روحیه انسانیت با تعلق تابعیت به کشوری دیگر در ایران بعنوان یک ایرانی بسیار دلم گرفت. بنظر میاد یک نژادپرستی پنهان علاوه بر نژاد پرستی آشکار در جامعه ریشه دوانده.