همه نامه‌های فرزند احمد
احسان مهرابی- صابون نامه‌های کروبی به تن بسیاری مقامات خورده است. او عبارت «فرزند احمد» را بیشتر زمانی به کار می‌برد که قصد دارد اعلام کند جدی است و از حملات و اتفاقات بعدی هراسی نخواهد داشت.
احسان مهرابی
مهدی کروبی اعتصاب غذای خشک کرده است
مهدی کروبی یا به تعبیر خودش «فرزند احمد»، پیش از آنکه به حصر برود هم به نامه‌نگاری‌‌هایش با مقامات جمهوری اسلامی و ادبیات و کنایه‌های خاص این نامه‌ها مشهور بود. کروبی عبارت «فرزند احمد» را که در نامه آخر خود به کار برده، بیشتر زمانی به کار می برد که قصد دارد اعلام کند جدی است و از حملات و اتفاقات بعدی هراسی نخواهد داشت.
صابون نامه‌های کروبی به تن تعدادی از مقامات ارشد جمهوری اسلامی خورده است. از آیت‌الله خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی گرفته تا احمد جنتی، دبیر شورای نگهبان، اکبر هاشمی رفسنجانی، رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام و حتی حسن فیروز آبادی، رئیس ستاد کل نیروهای مسلح.
در دوره‌ای که خطاب قرار دادن رهبر جمهوری اسلامی از سوی مقامات و چهره‌های سیاسی چندان مرسوم نبود، کروبی پس از انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۴ در نامه‌ای به آیت‌الله خامنه‌ای،نزدیکان او از جمله پسرش مجتبی را به دخالت در انتخابات متهم کرد و تلویحا نوشت که آیت‌الله خامنه‌ای هم به این دخالت‌ها راضی بوده است.
در همان نامه بود که او جمله مشهورش را درباره تغییر نتیجه اولیه شمارش آرا و افزایش رای های محمود احمدی‌نژاد به کار برد: « پس از حدود دو ساعت که از خواب بيدار شدم، مانند بيداری از خواب اصحاب کهف، دريافتم که همه چيز تغيير کرده است»
نامه به جنتی؛ نظارت استصوابی «آغاز مصیبت»
این تنها نامه کروبی درباره انتخابات نبود. او درباره انتخاباتی که خودش به صورت مستقیم در آن نقشی نداشت هم نامه‌هایی به احمد جنتی نوشته است. نامه‌هایی درباره نظارت استصوابی شورای نگهبان بر انتخابات که کروبی آن را « آغاز مصیبت» خوانده است.
پس از تجمع دفتر تحکیم وحدت در ۱۱ اسفند ۷۷ در اعتراض به رد صلاحیت ابراهیم اصغرزاده و بهزاد نبوی در انتخابات میان دوره ای مجلس پنجم و بازتاب‌های گسترده این تجمع، دبیر شورای نگهبان اعلام کرد که «این استصواب به ما ربطی ندارد. این استصواب را مجلس گذاشته است.»
کروبی در نامه‌ای به جنتی، او را به مناظره دعوت کرد و یادآور شد که شورای نگهبان از سال ۷۰ و پیش از تصویب مجلس نظارت استصوابی را در انتخابات مجلس چهارم انجام داده و قانون مربوط به نظارت استصوابی «توسط مجلسی که در آن شرایط به وجود آمده بود تصویب شده است.»
احمد جنتی اما به جای پاسخ مستقیم به گفته‌های کروبی، در نامه‌ای خطاب به او نوشت که پیشنهادهایی مانند مناظره «درخور کسانی است که قصد تشنج‌آفرینی دارند که من به شما چنین سوءظنی ندارم.»
کروبی این نامه جنتی را هم بی‌پاسخ نگذاشت و خطاب به او نوشت که تا زمانی که نحوه نظارت شورای نگهبان بر انتخابات و تائید صلاحیت کاندیدا‌ها تغییر نکند، «هیچ گونه امیدی به رقابت جدی بین نیرو‌ها و گروه‌های سیاسی» وجود ندارد.
جنتی اما درپاسخ به نامه کروبی اعلام کرد که «حاضر به ورود دراین معرکه» نیست. پاسخی که نامه نگاری‌های کروبی به جنتی درآن زمان را به پایان برد.
رئیس مجلس ششم در انتخابات مجلس هفتم هم چند مرتبه با ادبیات تندی به اظهارات دبیر شورای نگهبان پاسخ داد. از جمله زمانی که احمد جنتی در خطبه‌های نماز جمعه اعلام کرد که اطلاعات داده شده به رئیس جمهوری و رئیس مجلس درباره رد صلاحیت نامزدها «دقیق نبوده»، کروبی و خاتمی در نامه‌ای خواستار انتشار مشروح مذاکرات بین آنان و شورای نگهبان شدند.
کروبی پس از گفته‌های جنتی درباره نامه محمود احمدی‌نژاد به رئیس جمهوری آمریکا نیز نامه‌ای سرگشاده به او نوشت. دبیر شورای نگهبان درخطبه‌های خطبه نماز جمعه ۲۲ اردیبهشت‌ماه ۸۵ نامه احمدی نژاد به جرج بوش را «الهام خداوند» خوانده بود و کروبی این گفته‌های جنتی را «تحقیر ملت ایران» خواند.
نامه‌های کروبی به هاشمی رفسنجانی
اکبر هاشمی رفسنجانی، رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام نیز چند بار مخاطب نامه‌های مهدی کروبی بوده است. در انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۴ این دو رقیب یکدیگر بودند و هاشمی رفسنجانی دلیل کاندیداتوری خود را «نبود کاندیدای توانمند و مقبول» در بین دیگر نامزدها ذکر کرد. کروبی اما در واکنش به این سخنان، نقبی به تاریخ زد و با تشریح نمونه‌هایی از اتفاقات دولت هاشمی رفسنجانی، او را به حذف مخالفانش در دوره ریاست جمهوری متهم ساخت.
کروبی پس از انتخابات سال ۸۸ نیز دو نامه به هاشمی رفسنجانی نوشت. نامه‌هایی که شاید مخاطب اصلی آن رهبر جمهوری اسلامی بودند و به همین دلیل این رهبر معترضان به انتخابات سال ۸۸ دراین نامه‌ها هاشمی رفسنجانی را به عنوان رئیس مجلس خبرگان رهبری خطاب قرار داده بود.
او در نامه اول از هاشمی رفسنجانی خواست که به عنوان رئیس مجلس خبرگان رهبری گزارش‌ها درباره تجاوز به برخی از بازداشت شدگان حوادث سال ۸۸ را بررسی کند.
کروبی مهر ماه همان سال نیز در نامه‌ای از اکبر هاشمی رفسنجانی پرسیده بود که چرا مجلس خبرگان تحت ریاست او در اجلاس خود، انتخابات ۲۲ خرداد۸۸ و حوادث قبل و پس از آن را بررسی نکرده است.
این رهبر معترضان به انتخابات سال ۸۸ همچنین در همان سال در نامه‌ای مشترک با محمد خاتمی و میرحسین موسوی، از مراجع تقلید خواست که در برابر شرایط پس از انتخابات از جمله «اعتراف‌گیری» و «شکنجه» بازداشت‌شدگان سکوت نکنند.
نامه به فیروزآبادی؛ دخالت نظامیان در انتخابات
به جز مقامات ارشد سیاسی، حسن فیروز آبادی رئیس ستاد کل نیروهای مسلح ایران، نیز یک بار مخاطب نامه کروبی شده است.
رئیس ستاد کل نیروهای مسلح در بهمن ماه ۸۷ و چند ماه پیش از انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۸ گفته بود که افراد «مسن» برای حضور در جایگاه ریاست جمهوری مناسب نیستند. کروبی نیز ضمن هشدار درباره دخالت نظامیان در انتخابات سخنان او را این گونه پاسخ داد که «آیا ظواهر و بعضی سخنان حضرتعالی، مطابق استانداردهای ضروری برای احراز یکی از عالیترین جایگاههای نظامی کشور ـ از جمله بیطرفی در مسائل سیاسی و چابکی و تحرک ـ میباشد؟»
پاسخ فیروز آبادی به این نامه تند مهدی کروبی اما نامه‌ای کوتاه بود که درآن وعده داده بود در انتخابات دخالت نخواهد کرد.
جوابیه به شریعتمداری؛ اتهام قتل سعیدی سیرجانی
در اردیبهشت ماه ۸۸ نیز کروبی در قالب جوابیه‌ای به حسین شریعتمداری، نماینده رهبر جمهوری اسلامی در روزنامه کیهان، به دو نوشته این روزنامه اعتراض کرد و نوشت: «بدانید که این بار نه با سعیدی‌سیرجانی که با مهدی کروبی سخن می‌گویید که کارنامه نیم قرن مبارزه سیاسی او و پدرش و خانواده‌اش در راه انقلاب و نظام روشن است.»
اشاره کروبی به سعیدی سیرجانی می‌توانست کنایه‌ای به قتل او در قتل های مشهور به زنجیره‌ای و نقش حسین شریعتمداری در این قتل‌ها باشد.
نامه‌ای از سر «تکلیف»
مهدی کروبی در آخرین نامه خود ترجیح داده که از بین مقامات جمهوری اسلامی حسن روحانی را مورد خطاب قرار دهد. شاید به این دلیل که او فعلا انتخابی‌ترین سمت در جمهوری اسلامی را دارد. نامه مهدی کروبی می‌تواند یک پایان برای نامه‌های او باشد چرا که طبق تجربه‌های گذشته نهادهای امنیتی سعی می‌کنند راه انتقال این نامه‌ها را سد کنند.
مهدی کروبی اما شاید معتقد است که با همین نامه به مقصود خود رسیده و اتفاقات بعدی برای او اهمیتی ندارد. نامه او می‌تواند یادآور کلمه «تکلیف» هم باشد؛ کلمه‌ای که در ادبیات سیاسی جمهوری اسلامی آشنا است. کروبی شاید «تکلیف» خود را در این دیده که به رهبر جمهوری اسلامی ثابت کند که دیگر نمی‌تواند متکلم وحده درباره حوادث سال ۸۸ باشد و از این به بعد هر سخنی که در این باره می‌گوید به تعبیر رایج مالیات خواهد داشت.
او درنامه خود هشدار داده که «تعلل و کوتاهی امروز نخبگان، رقم‌زننده هزینه‌های سنگین کشور و مردم در آینده خواهد بود.» این سخنان کروبی می‌تواند کنایه‌ای به این باشد که او «تکلیف» خود را انجام داده و اینک نوبت دیگران است که «تکلیف» خود را انجام دهند.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
در همین زمینه
نظرها
زمانی
لیف و صابون اساسی را فرزند احمد در ریاست مجلس و قبول "حکم حکوتی" به مردم ایران زد.
حمید
بخش دیگر از «مظلوم بازی» و «جلب ترحم» و «ننه غریبم» از انحصارات ایرانیان!!!
ناصر
کروبی البته خوب نامه نگاری کرده اما فکر می کنم که روز نامه جوان هم بد نامه نگاری نکرده باشد .کروبی تنها زمانی می تواند از لحاظ سیاسی زنده بماند که به نوشته روز نامه جوان پاسخ دهد و گرنه کیست که نداند که سران حکومت اسلامی از اصلاح طلب و اصول گرا در دزدی و آدم کشی و بی قانونی و خیانت به مردم وووووووووووو با هم برابرند