نشریه «آرش» پس از ۲۳ سال انتشار تعطیل شد
یکی از مهمترین نشریات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی ایرانیان تبعیدی به فعالیت خود پایان داد. شماره ۱۱۰+۱ آرش کارنامه این نشریه را بررسی میکند.

وداع با نشریه «آرش»
نشریه فرهنگی، سیاسی و اجتماعی «آرش» که به مدت ۲۳ سال به کوشش پرویز قلیچخانی در تبعید منتشر میشد و پایگاهی بود برای تبادل نظر بین لایههای گوناگون نهضت چپ، با انتشار ویژهنامهای به شماره ۱۱۰+۱ به فعالیت خود پایان داد.

آخرین شماره «آرش» به بررسی کارنامه این نشریه در گستره ۲۳ سال تاریخ و فرهنگ تبعیدیان ایرانی اختصاص دارد.
آخرین شماره «آرش» در شش فصل تنظیم شده است: «زندان» (مهدی اصلانی)، «اجتماع» (اسد سیف)، «زنان» (مهناز متین) «سیاست» (ناصر مهاجر) و «هنر و ادبیات» (بهروز شیدا)
در مقدمه آخرین شماره «آرش» درباره نحوه تنظیم آن آمده است: «چیدمان بخشهای این شماره اما بر مبنای نوعی آمیختهگی تنظیم شده است؛ در هشت بخش؛ به این صورت: بخش اول: صدای تاریخ و سیاست؛ بخش دوم: صدای ادبیات، تئاتر، سینما؛ بخش سوم: صدای زنان و زنانگی؛ بخش چهارم: روزنامهنگاران و ناشران از آرش میگویند؛ بخش پنجم: صدای زندانیان سیاسی؛ بخش ششم: صدای ادبیات، تئاتر؛ شعرها، داستانها، جستارهایی برای آرش. بخش هفتم: آرش چگونه متولد شد؟ بخش هشتم: پرویز قلیچخانی در دل تاریخ.
پدیدآورندگان آخرین شماره «آرش» قصد داشتند به کارنامه این نشریه از زوایای گوناگون بنگرند، توانها و خطاها و کبودهای آن را بسنجند و دستاوردها و چشماندازها را هم مشخص کنند. افزون بر این با انتشار این آخرین شماره جمعبندی هم از نحوه ثبت گوشههایی از تاریخ نیم قرن ایران به دست داده شده است.
در آخرین شماره آرش مطالبی از نویسندگان زیر منتشر شده است:
ناصر مهاجر، مهرداد باباعلی، الهه بقراط، مریم جزایری، محمدرضا شالگونی، مسعود فتحی، ابراهیم علیزاده، ابوالحسن بنی صدر، باقر مؤمنی، امیر کیانپور، بهزاد کریمی، رضا اکرمی، تورج اتابکی، توکل، مهدی فتاپور، مهدی سامع، مجید زربخش، بیژن حکمت، حمید جهانبخش، هژیر پلاسچی، بهرام رحمانی، نجمه موسوی، تراب حقشناس، بهروز شیدا، ملیحه تیرهگل، احمد کریمی حکاک، سهراب رحیمی، فروغ حاشابیکی، اسد سیف، خسرو دوامی، شهروز رشید، مهدی رودسری، پیمان وهابزاده، ناصر رحمانینژاد، هومن عزیزی، مهناز متین، ژاله احمدی، مژده ارسی، الهه امانی، شادی امین، مهین روستا، شهلا شفیق، شهرزاد مجاب، هایده مغیثی، ناهید نصرت، جمیله ندایی، نورا بیانی، نسرین الماسی، حسین مهری، بهمن امینی، احمد احرار، تقی مختار، کاظم کردوانی، سعید افشار، ربیع نیکو، حسن زرهی، علیرضا نوریزاده، رضا گوهرزاد، هادی خرسندی، فرشین کاظمینیا، بیژن خلیلی، حمید مهدیزاده جلال سرافراز، حسین پایدار، سیروس آموزگار، همایون ایوانی، اکبر معصومبیگی، مهدی اصلانی، رضا عابد، ایرج مصداقی، هدایت سلطانزاده، کیوان سلطانی، رضا علیجانی، تقی رحمانی، نسیم خاکسار، شیرین مهربد، رحمان درکشیده، اعظم ازغندی، احمد موسوی، رضا اغنمی، علی نگهبان، س. حمیدی، مجید فلاحزاده، مهرداد درویشپور، محسن حسام، مسعود درخشان، منیژه مسعود، بیژن بیجاری، حسین نوشآذر، رضا معینی، قدسی قاضینور، اصغر سروری، آزیتا قهرمان، شکوفه تقی، زیبا کرباسی، قلی خیاط، شیدا محمدی، مهدی استعدادی شاد، آرتا داوری، ناصر زراعتی، مهدی فلاحتی، مسعود نقرهکار، سیاوش مژدهی (حیدری)، پرویز قلیچخانی.
نخستین شماره «آرش» بهمن ۱۳۶۹ منتشر شد. سردبیری شماره ۱۰ تا ۵۷ این نشریه را مهدی فلاحتی، شاعر و روزنامهنگار و از شماره ۹۰ به بعد را نجمه موسوی به عهده داشت. پرویز قلیچخانی همواره مدیریت این نشریه را در همه این سالها به عهده داشته است.
بیشتر بخوانید:
نظرها
منصور
پرویز قلیچ خانی نه ادیب بود و نه روزنامه نگار.او اما شیفته ی آرش بود ومثل هر جان شیفته ای پایانی برای تلاشش در خدمت به معشوق نمی شناخت. او کاپیتان تسلیم ناپذیر تیمی بود که بازیکنانش در آخر کار اگر خسته نبودند، فاقد انگیزه بودند. با این حال او تیم آرش را،کشتی آرش را ، سالم و بی نقص به ایستگاه آخر رساند. خدمت بی چشم داشت پرویز قلیچ خانی به آرمانهای ارزشمند شریفترین جوانان همنسلش، در زمانه ای که کالبد آن در تصرف روحی سخیف است، غایت وفاداری انسان است به حرمت و ارزش نزد انسان . پهلوان پرویز قلیچ خانی! معرفت و وفاداری شما راعشق است. هزاران سپاس تقدیم شما و آنهایی که شما را در نگهداری ی از آرش یاری دادند.
منصور
در حدود 3 سال پیش، خواننده ی محترمی در پای خبر پایان پذیری آرش ، در زمانه چنین اضهار نظر کرد: مجله ارش با سردبیری مهدی فلاحتی و به عنوان نشریه اپی اجتماعی؛ سیاسی و فرهنگی با گرایش چپ آغاز به کار کرد. در دوره اول که معیارهای حرفه ای را رعایت می کرد مجله اپی موفق بود . البته محبوبیت اقای قلیچ خانی در میان ایرانیان؛ که به دلیل سابقه وزرشی او بود ؛ هم در موففیت ارش تاثیر داشت اما بعد از مدتی آقای قلیچ خانی باور کرد که خودش روزنامه نویس هم هست و صلاحیت سردبیری را هم دارد . مهدی فلاحتی برکنار شد و اقای قلیچ خانی یا کسانی که او انتخاب می کرد؛ سردبیری را بر عهده گرفتند . ارش افت کرد چرا که اقای قلیچ خانی سواد و دانش و صلاحیت سردبیری نداشت. مجله ارش در دوره دوم به بولتن گروه معدودی از چپ های سنتی دگماتیست و بی گانه با عصر حاضر بدل شد که حرفی برای گفتن نداشتند و با چپ نو و هراندیشه تازه مخالف بودند.. ارش شروع کرد به کوبیدن تفکر نو . شروع کرد به کوبیدن چپ نو و بدل شد به سنگر جزم گراترین گرایش چپ سنتی. بدل شد به مجله ای ملال اور و یک نواخت که دیگر حتی نویسندگان ثابت ان نیز ان را نمی خواندند. اقای قلیچ خانی جهان مجازی را مقصر می بیند اما هنوز هم نمی داند که در جهان مجازی نیز رسانه های حرفه ای موفق و غیرحرفه ای ها ناموفق اند . اما اقای قلیچ خانی به عنوان یک ورزشکار همیشه محبوب می ماند. زیبا بهاری 17 اسفند 1392 و من از او می پرسم: جناب زیبای بهاری، آقای فلاحتی ، سردبیر چپ و لایق مورد نظر شما حالا در کدامین رسانه ی چپ نوین و غیر داگماتیست به مردم مخاطب چپ در ایران، خدمات ادبی – اجتماعی عرضه می کند؟ و پرویز قلیچ خانی چه شما و من بخواهیم یا نخواهیم، فردی بیشتر از یک فوتبالیست محبوب ایرانی در تاریخ ایران است
حمید
کاش یک جو از همت قلیچ خانی در جسم طبل های توخالی مدعی چپ با کلی سایت و امکانات بود که مدام از این تلویزیون به اون یکی و از این سمینار وحدت به بعدی میروند. درود بر کاپیتان بی ادعا