سیاست‌های اقتصادی دولت یازدهم حیات کارگران را تهدید می‌کند
یک کارشناس اقتصادی سیاست‌های اقتصادی دولت یازدهم را به زیان کارگران می‌داند و می‌گوید که دلیل پافشاری دولت برای خصوصی‌سازی نفع شخصی وزراء است.
یک کارشناس مسائل اقتصادی می‌گوید که سیاست‌های اقتصادی دولت یازدهم به نفع گروه‌های ذی‌نفع است و حیات کارگران را تهدید می‌کند.
حسین راغفر مدرس اقتصاد دانشگاه الزهرا سیاست‌های اقتصادی دولت یازدهم را ادامه «سیاست‌های ۲۵ سال گذشته» دانست و گفت:« آینده‌ای روشن در افق‌های پیش‌روی ما وجود ندارد».
به گزارش خبرگزاری کار ایران، ایلنا، او دولت را «مسئول اصلی بحران‌های اقتصادی» معرفی کرد و گفت که «فقر و نابرابری در ایران محصول ساختار اقتصادی و کاستی نهادی است».
راغفر ساختار اقتصادی ایران را «غیرمولد» خواند و افزود: نظام بانکی همیشه در خدمت «سفته‌بازی، سوداگری و تجارت زمین» بوده است.
این مدرس دانشگاه سیاست‌های اقتصادی دولت یازدهم را برای جامعه «زیان‌بار» توصیف کرد و ادامه داد: «دولت مداوم و با شدت بر طبل خصوصی‌سازی می‌کوبد».
او اصرار دولت به اجرای برنامه‌های خصوصی‌سازی خدمات اجتماعی را برای نسل‌های بعد دارای «آسیب های جدی و عمیق» دانست.
به گفته راغفر کسانی که تصمیم‌گیری می‌کنند و بر طبل خصوصی‌سازی می‌کوبند، «خود از سیستم خصوصی شده و غیر دولتی، منتفع هستند.»
او بدون اینکه نامی را افشاء کند، گفت: «وزیری که باید حافظ منافع مردم در بخش‌های عمومی و دولتی باشد صاحب بنگاه در بخش خصوصی است.»
راغفر افزود: «طبیعی است که این فرد هیچگاه قوانینی تصویب نمی‌کند که به زیان داد و ستدش باشد.»
این کارشناس مسئله فقر در ادامه با بیان اینکه «اکثر وزرا از طریق خود یا نزدیکانشان، صاحب منافعی هستند که از ظرفیت‌های بخش عمومی برای منافع خودشان استفاده می‌کنند»، گفت: «این در دولت کنونی بیش از هر دولتی آشکار است».
او که پیشتر تهران را به «سائوپلو – پایتخت برزیل» تشبیه کرده بود که در آن تنها سرمایه‌داران دارای امنیت هستند، بار دیگر تکرار کرد: «مشخصه این جامعه پرتنش، رشد گروه‌های مافیایی و اقتصاد زیر زمینی است».
راغفر دولت را مسئول این وضعیت دانست و گفت که این وضعیت سبب شده است که کارگران «علیه خود شورش کنند».
او در توضیح این وضعیت، به افزایش آمار اعتیاد، افسردگی و خودکشی کارگران استناد کرد و افزود: «کارگری که کار ندارد و شغلش را از دست داده یا هر لحظه نگران از دست دادن شغلش است، به راحتی نمی‌تواند کنش‌مند و مطالبه محور عمل کند.»
به گفته این مدرس دانشگاه، این وضعیت سبب شده است که اعتراض‌های صنفی کارگران «سازمان‌یافته و منسجم» نباشد و به شکل «خودسوزی و اعتراض‌های کور» بروز کند.
او «عدم رونق مشارکت اجتماعی» و «رونق گرفتن اشتغال غیر رسمی» را از پیامدهای این وضعیت برشمرد و گفت که «در این بخش انواع استثمار به شکل مضاعفی، حیات کارگران را تهدید می‌کند».
حسین راغفر ساختارهای اقتصادی ایران را «کج» توصیف کرد که «سرمایه را بارها به نفع گروه‌های ذی‌نفع بازتوزیع می‌کند» و افزود: «فکر می‌کنم با ادامه این شرایط اوضاع بدتر هم خواهد شد».
نظرها
احمد
امان از دست این اقتصاد دانان کہ فقط و فقط ایراد میگیرند و تئوری میبا فند،بابا تو اون کشور بدون امکانات غرب افتا بہ نمی توانند پرس کنند،چرا باور ندارید،از طرفی ھم کہ با غرب در حال جنگ ھستند،بنابراین خودتان را گول نزنید،تا زمانی کہ نفت میتونید بفروشید،بہ ھمان اندازہ ھم اقتصاد دارید، اگر ھم وضع بھتری میخواھید باید یہ طوری با غرب کنار بیاید،ھیچ راھی دیگر ھم ندارید،۳۸ سال گذشت،عمر داد ۳۸سال دیگہ ھم ھمین اش و ھمین کاسہ در بھترین شرایط.