تخت‌روانچی: در مذاکرات حقوق بشری با اروپا نمی‌توانیم اعدام و قصاص را کنار بگذاریم
معاون وزیر امور خارجه ایران می‌گوید مذاکرات حقوق بشری با اتحادیه اروپا برای آن است که نظرات دو طرف به هم نزدیک شوند اما در مورد برخی مسائل مانند اعدام و قصاص ایران خط قرمز دارد.
مجید تخت‌روانچی، معاون اروپا و آمریکای وزیر امور خارجه ایران مذاکرات حقوق بشری جمهوری اسلامی با اتحادیه اروپا را طولانی خواند و گفت طرف مقابل مسائل حقوق بشری را باید «فنی» بررسی کند نه «سیاسی». او گفت جمهوری اسلامی در برخی مسائل همچون اعدام و قصاص خط قرمز دارد.
مجید تخت‌روانچی در گفت‌وگو با خبرگزاری کار ایران (ایلنا) درباره مذاکرات حقوق بشری با اتحادیه اروپا و سازوکار آن، سخن گفت.
ایران به‌تازگی وارد مذاکرات حقوق بشری با اتحادیه اروپا شده است. از سوی ایران هیئتی متشکل از نمایندگان وزارت خارجه و قوه قضائیه در این مذاکرات شرکت دارد.
تخت‌روانچی در برابر این سئوال که آیا می‌توان به لغو تحریم‌های حقوق بشری بعد از یک دوره مذاکرات شبیه به مذاکرات هسته‌ای امیدوار بود، پاسخ داد: «موضع اصلی ما در گفت‌و‌گو‌های حقوق بشری این است که بحث‌ها نباید سیاسی شود. یعنی بحث‌های حقوق بشری باید فنی باشد.»
تخت‌روانچی که در مذاکرات هسته‌ای ایران و کشورهای قدرتمند جهان عضو هیئت مذاکره‌کننده ایرانی بود گفت این هیئت در مذاکرات هسته‌ای نیز همین موضع را داشت و گفته بود مسائل هسته‌ای را نباید «سیاسی» کرد.
مقام مسئول وزارت خارجه ایران با بیان اینکه «اگر بحث‌های حقوق بشری کاملاً فنی باشد، ما حرف خواهیم داشت»، همچون دیگر مسئولان جمهوری اسلامی بدون صحبت از موارد نقض حقوق بشر در ایران، به نقض حقوق بشر در کشورهای دیگر از جمله یمن پرداخت و به موضوع «اسلام‌هراسی» در اروپا اشاره کرد.
او گفت: «در بحث تخصصی نباید یک طرف در موضع تدافعی قرار بگیرد یک طرف در موضع تهاجمی. این یک تعامل باید باشد. دو طرف باید تلاش کنند به سئوالات پاسخ داده شود. ما یک سئوالاتی داریم و طبیعتاً آن‌ها هم سئوالاتی دارند.»
به‌گفته تخت‌روانچی اگر این مسائل در قالب «فنی» خود دیده شوند می‌توان نظرات را به هم نزدیک کرد.
با این حال او افزود: «در برخی حوزه‌ها که ما دستور صریح قرآن را داریم نظیر مسئله قصاص چیزهایی نیست که دیپلمات‌ها بتوانند از طریق روش‌های مختلف نظراتشان را نزدیک کنند.»
عضو هیئت مذاکره‌کننده ایرانی با اتحادیه اروپا گفت: «به آن‌ها هم گفته‌ایم که در برخی زمینه‌ها ما خط قرمز داریم. وقتی بحث اعدام می‌شود می‌گوییم ما در چارچوب قوانین‌مان مجازات اعدام داریم و این چیزی نیست که بتوانیم کنار بگذاریم. بحث قصاص یک بحث قرآنی است و به هیچ‌وجه نمی‌شود کنار زد. این هم برای ما روشن است هم برای آن‌ها.»
او تأکید کرد که به غیر از این، موضوعاتی وجود دارد که می‌شود با تعامل نظرات را به هم نزدیک کرد.
مجید تخت‌روانچی احتمال داد که مذاکرات حقوق بشری ایران و اتحادیه اروپا «دو، سه یا حتی چهار سال» طول بکشد.
این در حالی است که مجامع بین‌المللی حقوق بشری از جمله سازمان عفو بین‌الملل، گزارشگر ویژه سازمان ملل درباره حقوق بشر در ایران و بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل در گزارش‌های متعددی از «بدتر شدن» وضعیت حقوق بشر در ایران ابراز نگرانی کرده‌اند. نگرانی محافل جهانی به‌ویژه از افزایش کم‌سابقه اعدام‌ها در سال‌های اخیر در ایران است.
روابط ایران و اتحادیه اروپا پس از توافق هسته‌ای رو به بهبود رفته است. نزدیک به سه هفته پیش دو طرف قطعنامه عادی‌سازی روابط خود را تصویب کردند. این قطعنامه افزون بر تأکید به گشایش باب همکاری و تعامل با ایران، یادآوری می‌کند که همکاری با این کشور باید زمینه سوق دادن تهران به رویکردهای مناسب‌تر در منطقه، شفاف‌سازی اقتصادی و رعایت موازین حقوق بشری را فراهم سازد.
در حال حاضر اتحادیه اروپا قصد دارد دفتر خود را در ایران دایر کند.
محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه ایران ۹ آبان ماه جاری پس از دیدار فدریکا موگرینی، مسئول سیاست خارجه اتحادیه اروپا با مقامات ایران، درباره مسأله حقوق بشری گفت که ایران نگران نیست که در این حوزه نظرات خود را مطرح کند.
در همین زمینه:
نظرها
faryad
نظامی که اینان می گویند "نوپا" بود و فرصت "شکوفایی" به آن داده نمی شد، همان است که تنها چهار روز پس از به قدرت رسیدنش جوخه های اعدام را برپا کرد و دیگر برنچید. از روز اول به قدرت رسیدنش به زن و مرد و خردسال و کهنسال رحم نکرد و حتی بچه های ده یازده ساله را در مقابل جوخه اعدام قرار داد. زندان هایش مملو از جوانان و نوجوانانی بود که به جرم پخش کردن اعلامیه، دستگیر و به اعدام محکوم شده بودند. زندانبانانش به دختران نوجوان محکوم به اعدام تجاوز می کردند تا "از رفتنشان به بهشت جلوگیری کنند". پاسدارانش کردستان را چنان به خاک و خون کشیدند که حتی نماینده های آیت الله منتظری از توحش عمال رژیم در قتل عام ساکنین روستای قارنا انگشت حیرت به دهان گزیدند. هزاران لات و چاقوکش را بسیج کرده و به خیابان ها فرستادند تا تحت شعار "یا روسری یا توسری" به صورت زنان اسید بپاشند و سر و صورتشان را به ضرب زنجیر و چاقو بدرند. دفاتر روزنامه ها و در نهایت دانشگاه ها را به زور چماق و اسلحه بستند و با سرکوب خونین هر صدای مخالف، گرد مرگ بر جامعه پاشیدند