محمد نظری، زندانی سیاسی: قوه قضاییه بله‌قربان‌گوی ارگان دیگر شده است

محمد نظری، زندانی سیاسی محبوس در زندان رجایی‌شهر کرج که نزدیک به ۲۳ سال از دوران حبس او می‌گذارد، در نامه‌ای قوه قضاییه ایران را مامور بله‌قربان‌گوی ارگان دیگر خوانده که هیچ اختیاری از خود ندارد.

او این نامه را در واکنش به رد درخواست انتقالش به زندان ارومیه نوشته است.

این زندانی سیاسی به تازگی از دادستانی کرج خواسته بود تا با توجه به این‌که به اتهام همکاری با حزب دموکرات کردستان، ۲۲ سال و شش ماه است که زندانی‌ست و نظر به این‌که خانواده‌اش در شهرستان زندگی می‌کنند، با انتقال او به شهرستان ارومیه موافقت کند.

دادستانی اما در پاسخ به او نوشته است که بنا بر نظر اطلاعات استان با هر گونه آزادی و یا انتقالی مخالفت می‌گردد.

بر اساس دست‌نوشته‌ای که رادیو زمانه از محمد نظری دریافت کرده است، این زندانی سیاسی در واکنش به پاسخ دادستانی نوشته است که گویا بعد از گذشت نزدیک به ۲۳ سال، هنوز عقده‌ها و کینه‌های وزارت اطلاعات تمام شدنی نیست که با ارسال نامه‌ به مراجع قضایی مانع از آزادی یا انتقال {من} به زندان شهرستان می‌شود.

او با بله‌قربان‌گو خواندن قوه قضاییه نوشته است: «این باعث خجالت و شرمساری مسئولان قضایی ایران است که تمام شئون انسانی و وجدان کاری زیر پا گذاشته شده است و با این‌که طبق قانون خود‌ْ نوشته، من باید آزاد می‌شدم، اما به‌خاطر دلخوشی دیگران، مانع از اجرای عدالت می‌شوند.»

محمد نظری، اسفند ماه سال گذشته برای مداوای بیماری‌اش باید در بیمارستان بستری می‌شد که مسئولان زندان با این امر هم مخالفت و از بستری شدن او ممانعت کردند.

این زندانی سیاسی ۴۵ ساله نیمی از عمر خود را در زندان گذرانده و از سوی دادگاه مهاباد به حبس ابد محکوم شده است.

تقاضای عفو مشروط، مرخصی و درمان او به دلیل مخالفت دادگاه تاکنون بی‌پاسخ مانده است.

محمد نظری به اتهام همکاری با حزب دموکرات کردستان در زندان است.

او در نامه‌ای که هفتم دی‌ماه سال گذشته منتشر شد، نوشته بود: «در سال ۸۰-۸۱ برای آزادی من پنج میلیون تومان می‌خواستند ولی به خاطر نداشتن و عدم پرداخت آن تاکنون در زندان هستم و همچنان ادامه دارد. در سال ۹۱ به دستور دادستانی کل کشور پرونده اینجانب مورد بازبینی قرار گرفت و بعد از چند ماه حکم عفو و آزادی از سوی دادگاه صادر شد ولی در آخرین مرحله اطلاعات با آزادی من مخالفت کردند….»

او که یک بار در سال ۹۱ با دوختن لب‌هایش دست به اعتصاب غذای ۴٩ روزه زده بود در آذرماه سال ۹۲ از ریاست قوه قضائیه، درخواست دادرسی مجدد کرده بود اما این درخواست به جایی نرسید.

مقامات امنیتی ایران پیشنهاد کرده بودند که این زندانی سیاسی با امضای توبه‌نامه و محکوم کردن احزاب سیاسی مخالف امکان آزادی خود را فراهم کند اما او با این پیشنهاد مخالفت کرده است.

او آبان ماه سال گذشته (۹۴) در گفت‌و‌گویی با رادیو زمانه گفته بود که با توه‍‍‍‍م آزادی، زندانی نمی‌کشد: