وقتی کمتوانها به چشم نمیآیند: ۳۰۰ هزار کمتوان بیکار و ۱۵ هزار فرصت شغلی
بیکاری یکی از اساسیترین معضلات اجتماعی و اقتصادی حال حاضر در ایران است. این معضل اما تنها یکی از مشکلاتیست که جمعیت کمتوانان کشور با آن دست و پنجه نرم میکنند.
معاون امور توانبخشی سازمان بهزیستی ایران گفته است که ۳۰۰ هزار «معلول بیکار» در کشور وجود دارد. حسین نحوینژاد گفته است که تعداد زیادی از این افراد با وجود داشتن شرایط کار کردن بیکار هستند.
بیکاری یکی از اساسیترین معضلات اجتماعی و اقتصادی حال حاضر در ایران است و دولت در سال گذشته تنها توانسته است ۱۵ هزار فرصت شغلی برای جمعیت ۳۰۰ هزار نفری کمتوانان بیکار فراهم کند.
نحوینژاد، روز جمعه دوازدهم آذر ماه به خبرگزاری کار ایران (ایلنا) گفته است که این رقم اشتغالزایی تأثیری در آمار و بهبود وضعیت بیکاران کمتوان نداشته است.
بر اساس آخرین آمارهایی موجود، یک میلیون و ۳۰۰ هزار کمتوان در ایران شناسایی شدهاند و حدود ۳۰۰ هزار نفر هم در نوبت شناسایی قرار دارند. به این ترتیب ایران جامعهایست با بیش از یک و نیم میلیون کمتوان. از این رقم، ۳۰ درصد کمتوان مادرزاد هستند و ۷۰ درصد هم بر اثر اتفاقات بعد از تولد معلول شدهاند. ۳۵ درصد از کمتوانان، زن و ۶۵ درصد مرد هستند.
با وجود این آمار میلیونی، در خیابانها و کوچههای شهرهای مختلف ایران، کمتر تصویر و خبری از افراد کمتوان به چشم میخورد: تصویر فریبکاری که به ذهن متبادر میکند افراد کمتوان در ایران کماند.
واقعیت گزنده اما این است که معلولان در ایران امکان چندانی برای تردد ندارند: نه امکان اشتغال برایشان فراهم است، نه محلی برای تفریح دارند، نه مستمریشان کفاف هزینههایشان را میدهد و نه مکانهای مختلف شهری و ساختمانها برای حضور آنها مناسبسازی شده است. آنها محکوم هستند در چنین شرایطی محیط خانه را انتخاب کنند؛ جایی که کافی نیست و بر مشکلات عاطفی و روانیشان میافزاید:
علاوه بر این مشکلات اما تجهیزاتی که در اختیار کمتوانان قرار داده میشود نیز بسیار محدود است.
معاون امور توانبخشی سازمان بهزیستی گفته است که این معاونت در تلاش است تجهیزاتی را که در اختیار دارد به دست نیازمندان آن برساند اما بودجهای که به آن تعلق میگیرد با نیازهای موجود فاصله زیادی دارد: «بودجه ما در سال گذشته ۳۲ میلیارد و در سال جاری ۴۰ میلیارد بوده است اما نیاز واقعی ما ۱۵۰ میلیارد تومان است که باید در این امر توجه ویژهای به سازمان بهزیستی شود.»
حسین نحوینژاد همچنین گفته است که در سال گذشته هفت استان کشور هدفگذاری شدهاند تا تمامی احتیاجات کمتوانان این مناطق تحت پوشش قرار داده شوند. او از وجود برنامههایی برای کمک به کمتوانان مهاجر یا آواره در ایران نیز خبر داده است.
از سوی دیگر با توجه به اینکه معابر در ایران اغلب بیتوجه به نیاز کمتوانان ساخته میشوند، معاونت امور توانبخشی سازمان بهزیستی در تلاش است تا برای حل این مشکل چارهای بیندیشد. تلاشی که تاکنون بینتیجه بوده است: «مناسبسازی معابر برای تردد معلولان در شهرها از مطالبات اصلی معلولان است، اما با توجه به اینکه ما هر ساله گزارشهای کاملی برای بهبود وضعیت تردد معلولان به سازمان شهرداریها میدهیم، متاسفانه رسیدگی ریشهای به این موضوع نمیشود.»
این مقام مسئول از بهتر شدن وضعیت در معابر برای کمتوانان در یک دهه اخیر و در برخی شهرها همچون تهران خبر داده اما گفته است که این موضوع باید جدی گرفته شود و هر چه سریعتر وضعیت برای تردد معلولان بهتر شود: «با توجه به مطالعات ما تنها ۳۰ درصد از اماکن تفریحی، زیارتی و مسافرتی در کشور دارای وضعیت مناسب برای تردد معلولان هستند.»
نظرها
نظری وجود ندارد.