به سراغ زنان می‌روی؟ تازیانه را فراموش مکن!

نظرها

• نیما

  ۱۷ آذر ۱۳۹۵، ۲۰:۲۱

  با احترام تمام تفاسیر شما ذهنی، و مخالف نص صریح نیچه در ان جمله است. جمله به صورت خیلی روشن در مورد تحت سلطه داشتن زنان و خشونت با ایشان اندرز میدهد و لاغیر. حالا اینکه اندرز نیچه درست است یا خیر ان مطلب دیگری است .

• محمود صباحی

  ۱۷ آذر ۱۳۹۵، ۲۱:۲۷

  نیمای عزیز. این مقاله سه تفسیر (و سه احتمال معنایی) از این گزاره‌ی چنین گفت زرتشت ارائه می‌دهد و تفسیر کاری است که اغلب از گزاره یا از متن چیزی متفاوت و دگرسان ـ از باور عمومی و مشهور ـ استخراج می‌کند و چه بسا حتا که مفسر نظر خود را در هیات تفسیر ارائه ‌می‌دهد. به زبان شمس تبریزی: هر که می‌گوید از تفسیرِ آن سخن، حال می‌گوید، نه تفسیر؛ گوش دار! ـــ که آن حال اوست. با احترام محمود صباحی

• زریر

  ۱۸ آذر ۱۳۹۵، ۱۷:۰۰

  از نویسنده محترم و آگاه مقاله، تعجب می کنم که در تفسیر سخن نیچه، به جای آنکه به منابع زبان و فرهنگ آلمانی در معنای تازیانه استناد کنند، به منابع فرهنگ شرقی، اسلامی، ایرانی، یعنی حافظ استناد کرده اند! اینکار در تفسیر، برگزیدن روالی دلبخواهی است که در نهایت به فهم نادرست از متن، و مقصود نویسنده راه می برد. حتی پسا ساختگرایان هم که اعتقادی به نقش انحصاری مؤلف ندارند، متن را متاثر از فرهنگ و ساختارهای حاکم بر آن می دانند، در حالی که، بیرون کشاندن متن از ساختار، و فرهنگ حاکم بر آن، فهم متن را به عملی دلبخواهی و سرسری فرو می کاهد.

• توجه

  ۱۸ آذر ۱۳۹۵، ۱۷:۴۳

  ما هر چه بگوییم، برابر انسنی درست است ولی هر نکته جای و سخن زمانی دارد! فمنیسم، نباید باشد. اومانسیم/انسان گرایی داریم، اصل برابر انسانی بپذیریم، ولی عجله نکنیم در برابری هر چیزی. مهم اصل است و فرعیات به تدریج. در حالی جامعه و عرف، هنوز مردان موظف به تامین معاش خانواده می دانند و خود زنان حاضر نیستند شراکت در این مسئولیت قبول کنند، گفتن از اینکه زنها باید در همه جا آزادانه رقابت کنند با مردها. اما رقابت ناعدلانه است. ان اتفاقی در جوامع غربی افتاده در ایران به این زودی ها نمی افتد. الان زنهای بی مسئولیت با چندرغاز مشاغل مردها می ربایند و در این رقابت بی رحمانه، این کارفرمایان مال پرست برنده هستند!

• محمود صباحی

  ۱۸ آذر ۱۳۹۵، ۲۱:۴۳

  زریر گرامی؛ ممنونم از توجه‌تان به مقاله. این تفسیرهای سه‌گانه محصول تجربه‌ها‌ و دریافت‌های شخصی من‌اند چنان که در آغاز مقاله بدان اشاره کرده‌ام. به واقع محصولِ دریافتِ ذهنِ منِ ایرانی از این گزاره است. از همین رو، به ادبیات فارسی اشاره کرده‌ام. اما موافقم در این باره که آلمانی‌ها چه فهم و تفسیری از این گزاره دارند می‌توان پژوهشی انجام داد و این خود کار دیگری است. با احترام محمود صباحی

• رضا آذر

  ۱۹ آذر ۱۳۹۵، ۱۲:۱۰

  متاسفانه اخلاق باوری کارش به تفسیر نیچه هم کشیده شده... تفسیر فیلسوفی که خود را «نااخلاق باور» و «ضد مسیح» می نامید. تفسیر درست این گزاره در کتاب (با توجه به سایر آموزه های نیچه) به گمان من این است: در این پاره از «چنین گفت زرتشت» شاهد آنیم که در ابتدا زرتشت آنچه از زن بودن و مردبودن می داند، بیان می کند. و بعد پیرزن پیدایش می شود و می گوید (نقل به مضمون) آفرین زرتشت! هر چه درباره ی زنان گفتی درست بود؛ اما نه مگر بدین خاطر که هر چه درباره ی زنها بگویی درست از آب درمی آید؟و بعد پیرزن آموزه ی اصلی اش را عیان می گوید: به سراغ زنان می روی، تازیانه را فراموش نکن. بله! از نگاه نیچه حقیقت زن است. اما به چه معنا؟ یعنی حقایق تولید می شوند و نه کشف. بعبارت دیگر زنانگی نزد نیچه یعنی پذیرش تعریف و ساخت حقیقت متن و نه کشف معنای پنهان (بعبارت دیگر نیچه از متافیزیک «بود» و «نمود» فراتر می رود و حقیقت را در سطح می جوید و نه عمق و ژرفنا) پس تفسیر درست پاره ی «به سراغ زنان می روی...» یعنی زنانگی مد نظر نیچه طوری است که بطریق اولی تعریف ناشده و نامتعین است و بعد می بایست فیلسوف، هنرمند و خالق با ابزار مناسب (در اینجا تازیانه) بدان شکلی درخور دهد و بزبان فلسفه ی قدیم حد (تعریف) اش را وضع کند. زن (یا به بیان بهتر زنانگی) خواهان پذیرش حد و تعین بخشی به مرزهای خویشتن است. در زبانی فرویدی «مردان وسواسی اند و زنان روان گسیخته». بعنی سوبژکتیویته ی زن (و بنابراین خاصیت «حقیقت» در نظر نیچه) روانگسیخته و از هم متلاشی است و این مرد (و در نظر نیچه فیلسوف) است که نظمی را (البته با خشونت) بدان بار می کند و از زن (حقیقت) چیزی را می سازد که میخواهد. ممکن است این حرف بغایت «غیر انسانی» و «ضد حقوق بشر!» باشد. اما نیچه از این زمینه ی اخلاقی گذر کرده و مدعی است که بعد از «مرگ خدا»، آرمانهای اخلاقی-انسانی غیرقابل توجیه و مخالف اصل حیات اند. پس فراسوی خیر و شر گام می نهد و سعی می کند سوبژکتیویته ی مردان و زنان را (و راه فیلسوف و نظریه حقیقت را) فارغ از بازی های اخلاقی تبیین کند. حال اگر به مذاق «واپسین انسان» (که ما و شما هستیم) خوش نیاید، خب خوش نیاید.

• امیرخلیلی

  ۱۹ آذر ۱۳۹۵، ۲۳:۴۳

  یهود ستیزی نیچه در کتاب “ چنین گفت زرتشت „ نیچه در نامه ی از به فروش نرفتن کتاب „چنین گفت زرتشت“ گله و شکایت می کند. نیچه در این نامه همچنین خبر می دهد که فقط صد نسخه از این کتاب به فروش رفته است و “ این صد نسخه را پیروان واگنر ( موسیقی دان ضد یهود آلمانی – نویسنده ) و ضد یهودیان خریده اند. “ فیلسوف در این کتاب که در ایران نیز خوانندگان زیادی دارد بدترین توهین ها را به یهودیان کرده است. نیچه نظر خود را در باره یهودیان در کتاب „چنین گفت زرتشت“ چنین بیان می کند : “ آن چیز رایج و متداول ملقمه ای است از اراذل، در این ملقمه هم چیز درهم و برهم است, مقدسان و پست فطرتان، اشراف زادگان و یهودیان و تمام حیوانات از کشتی نوح.“ ( چنین گفت زرتشت – بخش 4، گفتگو با شاهان) اصطلاحات ( ناسزها و دشنام ها ) ضد یهودی در این کتاب بطور مستقیم به یهودیان نسبت داده نشده است، اما خوانندگان قرن 19 خیلی زود متوجه شدند که منظور فیلسوف از “ لاشخوران، دزدان و جمع کنندگان لباس های کهنه“ یهودیان هستند. ( چنین گفت زرتشت – بخش 4 ، گدا اختیاری ). برای فیلسوف یهودیان آت و آشغال فروش هستند: “ این زائد ها ثروت انبار می کنند و فقیر تر می شوند و قصد رسیدن به قدرت را دارند، خیلی فقیرند این پول دار ها. „( چنین گفت زرتشت – بخش 1، بت های جدید) فیلسوف همچنین معتقد بود که مطبوعات در اختیار یهودیان است : “ نگاه کن به این زیادی ها ( زائد ها )! همیشه مریض هستند این زیادی ها، زرداب خود را استفراغ می کنند و اسم آنرا می گذارند رورنامه.“ ( چنین گفت زرتشت – بخش 1، بت های جدید)ادامه:..

• ---

  ۲۰ آذر ۱۳۹۵، ۴:۲۲

  حس نفرت، ناشی رنج است. رنج ممکن است واقعی یا خیالی باشد و از زیاده خواهی انسان. رنج/احساس ظلم، واقعی، اینکه در موقعیت عادلانه، فرصتی از کسی بگیرند و مال به حق او به دزدند! اما گاهی انسان ها، بدشانسی خود به دیگران نسبت بدهند. اینکه انسانی در خانواده فقیر به دینا بیاد تقصیر ثرومندان نیست! شاید اندکی وسواس گفت تقصیر وادلین او بوده که آگاهنه تصمی به گرفتند او را به دنیا بیاورند! یهودیان، اقلیتی مورد ستم بوده اند پس مهاجرت. درک این مورد سخت نیست، که کمابیش همه مهاجران و پناهنگدگان د رجهان رنج و ستمی احساس کرده اند و این طبیعی است. غریبه هایی وارد جوامعی می شوند که دچار فقر و بی عدالتی هستند و در معاش و کار رقیب قبلی ها می شوند! عمده ثروت یهودیان در نتیجه تلاش و هوش آنها است. همین که این اقلیت قومی-مذهبی، توانسته اند در کشورهایی که در دروان کی به شدت ملی گرایی افراطی بوده و نژادپرستی، خودشان چنین بالا بکشند خود نشان از همبستگی قومی-مذهبی تلاش و نبوغ انها است. برخلاف برخی اوقام ایران مانند ترک ها و فارس ها و عرب ها که از رانت و امتیاز حاکمیت برخوردار بودند، یهویدان القیت کوچک و بورن زا حکومت ها بودندو این تلاش و قدرت اقتاصدی شان بعدها باعث شد لابی ها قدرت مند تشکیل بدهند. یهوید ها واقعا نان بازوی خود می خورند بر خلاف بنیادگراهای مذهبی-اسلامی که نان مفت خوری! حسادت و کینه نسبت به یهودیان قابل قبول نیست. ولی اینکه برخی می گویند نیچه آن سخنان پرخاشگرانه اعتراضی را به یهودیان گفته، باید بگویند چگونه به این نتیجه رسیده اند، سند درستی سخنشان چیست؟

• امیرخلیلی

  ۲۰ آذر ۱۳۹۵، ۱۱:۱۸

  ادامه یهودستیزی نیچه: نیچه این روزنامه نویسان (یهودی ) را “ اراذل “ می نامد. در بحش 2 کتاب ( از اراذل ) زرتشت جواب می دهد: “ آه، از فرهنگ خسته شدم ، وفتی که دیدم اراذل با فرهنگ هستند.“ نیچه حتا ادعا می کند که یهودیان “ رتیل “ هستند و فیلسوف یقین داشت که این “ رتیل ها “ حس و روحیه انتقام جویی دارند. ( چنین گفت زرتشت – بخش 2، از رتیل ها ) برای نیچه روم سزار بعد از پذیرفتن دین مسیحیت ( قرن 4 ) دیگر روم سابق نبود: “ روم به یک جهارپا ( حیوان ) نزول کرد“ ( نیچه فرقی مابین مسیحیت و دین یهودیان نمی گذارد و برای فیلسوف حتا „مسیح از یهودی ها هم یهودی تر است“ – علم شاد ) و فیلسوف حتی ادعا می کند که „خود خدا یک یهود هست.“ ( چنین گفت زرتشت – بخش 4 ، گفتگو با شاهان ) فیلسوف همچپنین معتقد است که نه فقط روم را ، بلکه غرب را هم یهودیان نابود کردند و این نابودی زمانی شروع شد که امپراتوری روم دین مسیحیت قبول کرد. نیچه یک قدم نیز فراتر می گذارد و ادعا می کند که با دین یهودیت خصوصیت های اریستوکراتی که در یونان باستان و روم مرسوم بودند از بین رفتند و فرهنگ، یا منش بنده گی و نوکری ( بنده خدا بودند در دین یهودیت و مسیحیب ) چایگزین آنها شدند. در کتاب “ ضد مسیحی “ فیلسوف توصیه می کند که از “ معاشرت با اولین مسیحیان و یهودیان لهستانی به علت بوی بد آنها باید پرهیز کرد „. نیچه کتاب “ چنین گفت زرتشت “ را به سبک ( به شیوه ) کتاب انجیل نوشته است و فیلسوف امید داشت که کتاب زرتشت جای انجیل را بگیرد. همین سبک یا زبان کتاب „چنین گفت زرتشت „، یعنی سبک انجیلی آن، خود دلیلی بود که یهودستیزان از کتاب نیچه استقبال کنند. ( در انحیل قید شده است که یهودیان در قتل مسیح دخالت داشتند) همکار سابق نیچه در دانشگاه Basel ، پروفسور Overbeck ، اشاره می کند بیان ضد یهودی نیچه به مراتب شدید و قوی تر از بیان دیگر یهود ستیزان است. نیچه که از سیستم برده داری پشتیبانی می کرد و اولین دولت دموکراسی تاریخ، دموکراسی آتنی، را بزرگترین فاجعه برای بشریت نامیده است از زبان پیغمبر انسان دوست ایرانی، از زبان زرتشت، به یهودیان حمله می کند. زرتشتیان ضد یهود نبودند، ضد یهود مسیحیان بودند. نیچه در کتاب „چنین گفت زرتشت“ از نام زرتشت برای یهود ستیزی سوء استفاده کرد سخنان نیچه بیشر از " پرخاشگرانه اعتراضی" ( آذر ) است ، این سخنان نژادپرستانه است. ***** زمانه: کاربر گرامی سایت ما لینک/پیوند را برای حفظ امنیت شما حذف می‌کند.

• جلال

  ۲۱ آذر ۱۳۹۵، ۳:۰۶

  انگاری نویسنده ی گرامی تحت تاثیر روح زمانه بشدت جوگیر گشته و باچنگ و دندان می کوشد که نیچه را به صفوف فمنیست های سوپر مدرن ایرانی بکشاند. دریغ از اینهمه کوشش بیهود. باید کمی از اینهمه انرژی را که در اینجا صرف برداشت امروزش از گزاره ی زرتشانه ی نیچه کرده است، ذخیره می کرد برای برداشتهای دیگری که در فازهای آینده ی زندگیش گرفتارش خواهند کرد. آقا جان، شما به گفته ی خودت نیچه شناس نیستی اما اگاه باش که همه ی نیچه شناسان معتقدند که گزاره ی "به سر وقت زنان که می روی، تازایانه از یاد مبر" همان منظوری را گزارش می کند که در گزاره می خوانیم: به سر وقت زنان که می روی، تازیانه از یاد مبر.

• S.h.mosavi

  ۲۶ آذر ۱۳۹۵، ۲:۵۰

  شایدم منظورش تازیانه های سادیستی اروتیک هستش که امروزه میان حرفه ایها مد شده

• جواد

  ۱۱ دی ۱۳۹۵، ۱۲:۱۸

  اگر زرتشت شرقی است برداشت از تازیانه نیز باید از شرق معنی شود .گو اینکه تفیسر نیچه از زرتشت را نیز نباید فراموش کرد که با خلقیات نیچه میتوان به نتیجه ذهن نیچه رسید

• هنرمند

  ۱۹ بهمن ۱۳۹۵، ۱:۱۱

  تفسیر استاد صباحی کاملا درست و دقیق است.

• درباره نیچه و زرتشت؟

  ۳ اسفند ۱۳۹۵، ۱۷:۲۶

  هدف نیچه از آوردن اسم زرتشت چه بوده؟ سوء استفاده از نام زرتشت به عنوان فانتزی؟ یا نه؟

• محمود

  ۳۰ خرداد ۱۳۹۹، ۰:۰۱

  اگر خواستید از حقیقتی دفاع کنید اول مطمئن شوید که آن، صرفأ همان دیدگاهتان نباشد که به شدت مایلید حقیقت داشته باشد. نیچه حرف‌هایی زد که هنوز هم کسی جرات گفتنش رو نداره. خیر قربان، نیچه تحت تاثیر حقوق بشر و اخلاق نبود.

• تقی رفعت

  ۳۰ خرداد ۱۳۹۹، ۶:۰۰

  نیچه یکی دو مبحث جالب دارد, مانند "ماورای خوب و بد", که نشان میدهد چگونه هم سوسیال دموکراتها و هم سرمایه داران در اساس هر دو پیروی اخلاقیاتی مزورانه, دورو و امیال و غرایز سرکوب شده اند (یا حداقل تعبیر و فهم من از آن کتاب این بود), و دومی اش هم تلاش برای جابه جایی اساس یهودی-مسیحی اخلاقیات و فرهنگ غربی (با رجوع به زرتشت). از این دو که بگذریم همانگونه که بسیاری از دوستان در اینجا به درستی ذکر کرده اند, جوانب بسیار مضر, ارتجاعی و مرد سالارانه در نوشته هایش کم نیست. آخه آدم حسابی که مثلا اهل فلسفه و استدلال است, چرا و چه احتیاجی به تازیانه دارد؟ مگر اینکه مقدار متنابهی ضد زن باشد و از مرض سفلیس رنج ببرد.

• مهرداد

  ۳۰ مرداد ۱۳۹۹، ۴:۳۸

  متاسفانه وقتی نظرات را خواندم بسیار نا امید شدم و واقعا باید از فهم و شناخت بسیار پایین این افراد،شرمگین شد.براستی که نیچه درست میگفت واپسین انسان در قرن 21 بر زمین حکمرانی میکند.دوستان تفسیر من از نیچه اینست که اتفاقا بر خلاف تحریف ها و برعکس گونه کردن چیز ها که در بین اهالی دین و دموکراسی تبدیل به عادت شده است نیچه ابدا نه ضد زن بود و نه مردسالار.نیچه از زبان پیرزن میخواهد به ما گوشزد کند که زن بیچاره توسط ارزش ها و اخلاقیات 2000 ساله تحقیر شده است.زنی که از بعد از سقراط و در تمدن غربی (و به نظرم شرقی هم همینطور است) وسیله ی نمود ارزش ها و اخلاقیات بود و دور نیست اگر بگوییم اگر میخواهی فرهنگ و آیین مردمی را بدانی باید زنان انها را ببینی چون این زنان بیچاره که توسط مردان به بردگی کشیده شدند ،نمود این ارزشها و اخلاق هاست.پس پیرزن نیچه میخواهد بگوید زن را سرکوب کن تا ارزش هایت باقی بماند.در واقع زرتشت نیچه دقیقا عکس همین روند است و او خواهان آزاد و رها شدن زن است و رسیدن زن به قدرت و اصالت همان چیز اصیل باستانی که پیش تر وجود داشت.نمود ان را میتوان در زنان جنگجویی چون والکیری ها در اساطیر ژرمن ها دید.پس نیچه خواهان رهایی زنان است و اینکه آنان اخلاق بردگی را کنار بگذارند و اخلاق سروری را پیشه کنند.اما نیچه زنان را در این امر ضعیف می بیند.شاید به این سبب که در طول تاریخ ادیان و تمدن پساسقراطی زن همیشه تحقیر شده است.پس نیچه میخواهد از زبان پیرزن وضعیت زن را در تمدن غربی گوشزد کند تا در واقع با این تحقیر میخواهد زن را هوشیار کند که از خواب غفلت برخیز و دوباره زنی قدرتمند شو. جالب است همین برعکس کنندگان تفکرات نیچه ادعا میکنند که در چنین گفت زرتشت نیچه از ابرمرد سخن میگوید در حالیکه نیچه از اصطلاح ابرانسان صحبت میکند .حتی احتمال هم می دهد که ابر انسان شاید زن باشد یعنی آزادمنش بودن و اخلاق بردگی نداشتن اهمیت دارد نه جنسیت.اتفاقا از نیچه ای که ستایشگر قدرت است و اخلاق شیران و عقابان را ستایش میکند انتظار میرود که زنان نیز در قدرت چون شیران ماده و عقاب ها رفتار کنند.در واقع نیچه به نوعی خودش در ایجاد فمنیسم سهم داشته به این سبب که با تحقیر زنان، اونها رو از وضعیت خودشون آگاه کرده مثل همون معلمی که با سرزنش دانش آموز باعث درس خوندن دانش اموز میشه. شما برو درباره ی وضعیت زنان در قرون وسطی مسیحی بخون که با زنان چه کارها میکردند بفهم که نیچه طرفدار این وضعیت نیست بلکه خواهان رهایی زن از این وضعیته.در ضمن همین اهالی دموکراسی غرب که امروز بلندگوی مبارزه با نژادگرایی (چون نژادگرایی کلمه ی مناسب تریه و نژاد پرستی بار منفی داره از این کلمه استفاده کردم) و بلندگوی جنبش حقوق زنان دارند ؛اصلا براشون حقوق زنان مهم نیست.اتفاقا این منادیان آزادی تنها چیزی که نیمخواهند آزادیه بشریته.اونها میخوان تو برده ی سیستم اون ها باشی و به نظرم هدفشون هم نه رها کردن زن از بند اخلاقیات و ارزش های اخلاقیه بلکه میخوان زن رو برعلیه مردان بشورانند و کینه و تفرقه بینشون بندازن تا در نهایت نه تنها زن رو که قبل تر برده کرده بودن حالا مرد هم به حد زن تنزل بدن و اون هم برده کنن.یعنی دارن از این روشنفکری که خواهان احیای زن وآزادی زن هست میخوان به نفع خودشون استفاده کنن و تحریفش کنن و مرد رو هم باهاش پایین بکشن.اخه از این سیستم که از غرب تا شرق نفوذ اخلاق دوگانه ی نیک و شر حکمفرمایی میکنه شما انتظار داری به فکر آزادی و زنان باشه...نیچه هم به نظرم آزادمردی بود نژاد گرا و اصالت خواه که اتفاقا مخالف اخلاق بردگی (یعنی برده بودن و برده ی کسی شدن ) بود و این دروغ ها که نیچه طرفدار برده داری بود بهش نمیچسبه.اتفاقا اخلاق برده داری از سرزمین های شرقی به تمدن های باستانی آریایی و ژرمن برده شد و نیک است اشاره کنم به رابطه ی رستم و رخش در شاهنامه که چه زیباست وقتی می بینیم که رخش اسب رستم نبود (یعنی برده و اهلی شده نبود ) بلکه دوست رستم بود و صاحب نام بود و اراده ای آزاد داشت.