درآمد همگانی، ایده انتخاباتی چپ میانه در فرانسه

نظرها

• از نسل ناکام

  ۲ بهمن ۱۳۹۵، ۴:۵۲

  مدرنیته/پیشرفته سده های ایخر جهان، مرهون خلق ایده ها بوده است. از انقلاب صنعتی تا انقلاب اطلاع رسانی، همگی بر پایه ایده های نوین بوده است. پس نباید از طرح ایده جدید ترسید. ایده ها پرداخت و تکمیل تدریجی بایست کرد. منم بعنوان یک فرد عادی ولی علاقه سالهاست روی موضوعات کاپیتالیسزم و سوسیالیزم مطالعه کده ام. برخلاف برخی ادمهای رادیکال و بدبین، من معتقدم همه ایدئلوژی هیا سیاس یو اقتصادی نیتشان خیر بوده، هر یک به زعم خویش می خواسته اند بشریت از رنج و بیچارگی نجات دهند. همگی دنبال صلح بوده اند حتی انهاای جنگ طلبانه بوده اند در واقع دنبال حل عوامل جنگ بوده اندف اما تاریخ نشان داده، یک ایدهف یک ایدئلوژی، به تنهایی نمی تواند راه حل باشد، مشکلات عظیم جهان و تنوع موضوعات و مسائل، به قدری است نه از یکفرد، نه از یک گروه، نه از یک ملت، نه از یک نسل ...، بر نمی تواند حل مشکلات! راه حل بررسی همه تجربیات و بهره گیری از همه شکست ها و موفقیت ها است. کمونیسم و سوسیالیزم و کاپیتلزم و لیبرالیزم و اسلامیسم هیچ کدام به تنهایی نمی توانند جهان نجات دهند حتی اکر همه جهان را در زیر ید قدرت خود بگیرند! از این مقدمه منم می خواهم ایده ای مدتهاست بدان فکر کرده ام برا ی اولین بار در سایت رادیو زمانه منتش کنم. هیچ چشم داشتی ندارم حتی بردن نامم! رادیو زمانه انتخاب کرده ام چون سایتی فاخر و وزی است و ضمن ازادی بیان، از حرمت اشخاص حفاظت می کند. این را از باب احترام قدرشناسی و همچین بخشش بخا رگاهی تندی و تلخی ها که ناخواسته و از سر عصبانیت بوده به شما و دیگران. طلب عفو.

• از نسل ناکام

  ۲ بهمن ۱۳۹۵، ۵:۰۵

  ایده من، (شاید قبلا هم به نوعی دیگران ارائه داده اند)، شبیه به همین درامد همگانی است. اسمش هرچی میتوان گذاشت، من بجای دارمد همگانی، بخاطر اینکه اشتباهی نشود، درامدزایی همگانی می گذارم، عرض کردم خیلی شبیه است ولی احتمالا فرق هایی دارد! 1- نمی تواند به طور کامل انسان مزدبیگر را (چه کارگر یا کارمند...) حذف کرد. اساس حق الزحمه، پورسانت، سود مشارکت، همگی نوعی مزدبیگری است. پس مزدبگیری نمی شود کلا از مفهوم اقتصاد حذف کرد. انسان در مقابل فروش خدمات/نیوری فکری یا جسمی، مزد می گیرند، ممکن است این مزد ثابت و به صورت هفتگی یا ماهانه باشد یا یا غیرثابت، اما باطنش یکی است. 2- مشکل در چیست، چرا انسان کارگر همیشه با مشکل روبرو است؟ دلیل سادهف همان ثابت بودن مزد در بازه زمانی اغلب سالانه و ماهانه است. در حالی تغییرات هزینه گاه به صورت روزانه است و انعطاف مزدگارگر نمی تواند پاسخگو بادش، مثل ایارن ، که ناچار سالانه داقل مزد تعیین می شود، ولی جدا از منفعت طلبی حکومت که کارفرما عمده است، اساس این روش تعیین مزد نمی تواند پاسخگوی سریع برای نوسات قیمتها و تورم باشد و در نتیجه اکثریت جامعه که مزدبگیر هستند، دچار شکافت دارمدی می شوند 3- عواقب درامد ثابت، تنها دامن گیر مزدبگیران نیست، این معضل، موجب کاهش قدرت خرید فزاینده و مستمر اکثریت جامعه می شود، این اکثریت در واقع مصرف کننده و بزار فروش کارفرمایان و صاحبان سرمایه هستند، امروزه سرمایه داری از این فهم و شعور برخودرا است که استثمار کارگر در کل، موجب کاهش ثبات سرمایه و ایجاد بحران ها مالی و ورشکستی صاحبان سرمایه و حکومتها می شود! اتفاق به نفع صاحبان سرمایه و حکومتها است که قدرت رخید و پس انداز مزدبیگران افرایش یافبد. فقر به همه اسیب می زند و صلح جهانی به خطر می اندازد. نا امنی در کل اقتصاد جهان با هزینه اضافی و کاهش یبره وری روبرو می کند و حاشیه سودها کم می کند و نیوری انسانی فرسوده و سرمایه ها را هدر می دهد!

• از نسل ناکام

  ۲ بهمن ۱۳۹۵، ۵:۱۳

  یکی از پیشنهادها، این بوده کارگران را در سهام شرکت ها سهیم کنند، اما گاهی این سهام حدود است، از طرفی لزوما همه کارهاف درامدزایی ندارد، بسیاری از کراها اسا نباید دولت-ملت ها برای درامدزایی باشد. این فکر غلطی است که همیشه کاری شود که منجر به درامدزایی باشد! مثلا خدمات عمومی و بهداشتی و از جمله نظامی-امنیتی و اتس نشانی و غیره اسا درامدزایی ندارند، توقع هم نبایست داشت، اما برخی می گویند اینها را بایست از راه مالیات و عوارض هزینه اش تامین شود، این ردست است، ولی کارگر و مزدبیگر این بخش ها کرااشن درامدزا نیست! اما اگر دقت کنیم کار این مزدبیگرانف در واقع موجب تضمین امنیت کشور برای درامدزایی دیگران است. پس این کارگران و مزدبگیران در درامدزایی دیگران نقش دارند1 پس انها باید سهم در درامدزایی داشته باشند. این نگاه جامع و فراگیر به موضوع درامدزایی است و در واقع یک ملت در تمام ارکان و سطوح صاحب سهم هستند. پس در کنار مزد بایست، همگان سهمی از درامدزایی داشته بانشد. این سهم چه قدر است؟ من در کامنت بعدی سهم منصافنه هر یک از اتباع یک ملیت-کشور کوتاه می گویم و می گویم با ایده درامدزایی همگانی، مسئله بیکاری و فقر برای هیمشه حل می شود. در واقع این ایده، تنها راه ممکن برای ریشه کنی فقر و رد نتیجه احساس بی عدالتی و بروز خشونت و تررویسم در جهان است! با این ایذه برای هیمشه جهان به صلح و ارامش نسبی خواهد رسید چرا که ریشه بی عدالتی وفقر از جهان کنده می شود!

• از نسل ناکام

  ۲ بهمن ۱۳۹۵، ۵:۲۶

  اینکه در کشورها، شرکت های مختلف باشند-اعم خصوصی یا حکومتی، فکر درستی است. ولی ایده اینکه این شرکت ها، در واقع در یک واحد به نام کشور-ملت هستند، همه مردم از کارگر تا رئیس کشور، اعضای این شرکت مادر-پدر (کشور-ملت) هستند. پس همگی سهام دار هستنددر دامدزایی. این ایده می تواند اینگونه این برای سهام دار کردند همگان باشد: 1- الزا اینکه همه شرکت های فعال در کشور، بخشی از سهامشان حق همگانی است. یعنی همه شرکت های موجود و اینده، مثلا ده درصد سهامشان را باید در اختیار سهام همگانی به صورت سبد سهام متوازن قرار گیرد، چیزی شبیه همین سهام عدالت، ولی همگانی و بدون تبعیض، یعنی از غنی وفقیر همگی برابر سهمی داشته باشند. 2- واگذاری سهام به شرط اجاره تملیک! یکی با کسری از مزد ، باید بخشی از سهام شرکت ها به مزدبیگران باشد، این یک اجبار شود. شادی ابتدائئا این موجب افزایش هزینه می شود، ولی در انتها، موجب بوجود امدن یک درامدزایی همگانی می شود و دیگر هیچ فردی از یک ملت از بدو تولد تا مرگ نگران فقر و نبود درامد نخواهد بود. در نتیجه همیشه، همگان قدرت خرید خواهند داشت / نتیجه این انقلاب بزرگ اقتصادی، جلویگری از رکود و بحران اقتصادی است، همیشه اقتصاد تضمین حداقلی برای بازار مصرف خواهد داشت و در نتیجه به نفع حکومت ها و صاحبان سرمایه خواهد بود، و دولت ها تحت فشار تضمین حداقل های حیاتی برای اتباع کشور نخواهند بود. از طرفی دیگر، مزدبیگر برای بخور و نمیر کار نمی کند، در واقع بخور نمیر از طریق سهم درامدزایی همگانی تامین می شود. این یک ارتقا کیفی انقلابی در زندگی بشریت خواهد بود، از این پس هدف اولیه مردم کار نمی کنند تا زنده بمانند، بلکه هدف اولیه کار می کنند تا زندگی شان ارتقا بدهند، این خود اخلاقیات و معنویت بشریت در کنار مادیات ارتقا می بخشد و موجب افزایش روا دار ی و همزیستی و صلاح جهانی می شود.

• از نسل ناکام

  ۲ بهمن ۱۳۹۵، ۷:۱۲

  باز برای اینکه سوتفاهم نشود، تاکید میکنم ایده به طور شکلی و راهکاری ویژگی دارد وگرنه اصل راهبرد و این یاده هاف سالیان است توس طافراد مختلف طرح شده، خود سهام عدالت، یا ایده طرح سرمایه گذاری بودجه هدف مندی یرانه ها که از سوی محسن رضایی ارائه شدهف نشان می دهد، ایده درامدهمگانی یا این چیزی که من می گیوک درامدزایی همگانی، ایده یک شخص نیست. فکری غجیب است، ولی عجیب بودن یک ایده نشان بد بودنش نیست، زمانی برای انسان ها پرواز کردن یار فتن به کره ماه عجیب و غیر ممکن بود و احتمالا چند قرن پیش اگر چنین ایده هایی طرح می کرد او را دیوانه می پنداشتند. پس اینکه به همه حقو بدهندف حتی انهایی که بیکرا یا تنبل و به قول معروف مفت خور هستند. یادتان باشد پس از بحران دهه 1920 جهان صنعتی، کسانی مثل کینز امدند گفتند، اگر شده الکی عده ای مشغول کندن گودال و عده ای مغول پرکردن همان ودان کنند و بهشان پول بدهند! چرا که اهمیت گردش مالی گوشزد می کرند! این ایده ها همگی نتیجه تجربه و شکست ها وموفقیتهای بشریت است. متاسفانه به جرات من می گیوم همه ایده های قبلی در نابود فقر و بیکاری به ناکام مانده. اما این دللی نمی شود که انسان نا امید شود. آیا وقتش نرسیدهف ما انسان ها بگویید اصلا چرا باید فقیر به هر دلیل باشد، چرا باید کسی خلاف یا جنایتی کند بخاطر بیکار ی و بی پولی. اساسا آیا جوامع تعدادی تنبل داشته بانشد دنیا به آخر می رسد؟ اصلا چند درصد مردم دنیا مایلند بخور و نمیر زندگی کنند حتی اگر شرایط اتراق و پیشرفت داشته بانشد؟ آیا اساس انسانی را می توان پیدا کردف صرفا به یارانه مکفی بسنده کند در حد بخور و نمیر ولی تلاشی نکند؟ مسئله همین است، ایا این فکر که دنیا نباید مفت خور داشته بادش شاید غلط است! اصلا چرا فکر می کیند مفت خورها لزوما ادم های بدی هستند. اساس چرا فکر کنیم اسنان ها بی مصرف ممکن باشند چون صرفا بیکرا هستند و دارمدزایی ندارند؟! فکر کرده اید اساس این فکر که انسان ها چون به هر دللی تنبل یا بیکرا هستند پس ادم های بدی هستند؟! نه !

• از نسل ناکام

  ۲ بهمن ۱۳۹۵، ۷:۲۲

  چرا کشور-ملت ها از برای منافع عمومی هم شده، یک بار همش ده، ازمایشی یک نسل، حداقل درامدزایی همگانی تضمین نکنند، تا دیگر بهانه ای نباشد که کسی اقدام به دزدی، خشونت یا جنایت کند؟! اما اگر به همین ایده ای امثتال من رسیدند، سوال اینجاست چگونه؟ خب دو ایده کلی است برای درامزایی همگانی: 1- روش یارنه و پرداخت مستقیم نقدی، مثل آنچه که در سوئیس پشنهاد شد. 2- روش سبد سهام درامدزا . که مد نظر من و بسیاری دیگر است. در سبد سهام، شامل همه شرکت ها اعم حکومتی و خصصوی است و نه صرفا سهام ملی و مصادره ها! نه با این اندک نمی شود درامدزایی برای گذاران حداقل اشت. یعین مثلا هر ایرانی معادل یک میلیون تومان درامد از سبد سهام همگانی را نمی شود با این اندکها جور رکدف بادی حداقل ده دردص از کل سهام شرکت ها اختصاص یابد، این سهام غیر قبال فروش است و بعنونا سهام ننسل ها است و فقط بایست درامدش نصیب هر فرد شود. تا هیچگاه سرمایه اولیه برای نسل ها ازبین نرود. حال اگر فردی می خواهد تنبل باشد و مفت خوری کند، خب بکند، ولی یک میلیون تومان گیرش میاید و زندگی بخور نمیر و احمقانه ای خواهد داشت، ولی اهل کرا باشد، می تواند زندگی اش ارتاق دهد. در چنین جامعه دیگر، بهانه خلافکاری و دزدی بی معنی است. دیگر از کسی قبول نمی شود. دیگر کسی نمی تواند بگیود در حق بی عدالتی شده! حق حیاتش ضایعش ده1 از طرفی همیشه تقاضای مصرف حداقلی است، در نتیجه هیچگاه رکود شدی نیست. بسیرای مصایب جوامع بشری از بین می رود. برای اولین بار انسان ها، فراتر از روزمرگی زندگی خواهند کرد. با شتکر/تمام/